Φίλε Μάριε, καλό ξεκίνημα με τα δισκογραφικά σου κόλπα! Γενικότερα είναι ένα ωραίο προσεγμένο κομμάτι από όλες τις απόψεις. Ακούγεται ευχάριστα.
ΑΛΛΑ..
1) Θεωρώ πως μεγάλο μέρος των στίχων είναι πολύ συνηθισμένο. Ιδιαίτερα το ρεφραίν. Πολύ σημαντικό να λένε οι στίχοι κάτι καινούριο ή κάτι παλιό αλλά με καινούριο τρόπο.
2) Έχεις πολύ καλή φωνή και με μια διαφορετική μελοποίηση, θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις πολύ περισσότερο τις δυνατότητες σου. Πολύ περισσότερο χρωματισμό στους στίχους.
3) Θα ήθελα να είναι το κομμάτι πιο ξεσηκωτικό, άσχετα με το ότι έχει "καταθλιπτικό" περιεχόμενο, δηλαδή από κάτι να με αρπάζει και να με κρατάει.
Το πετυχαίνεις στο "μείνε σε παρακαλώ, μη με αφήνεις μοναχό" αλλά ξεφουσκώνει απότομα.
Επειδή έχω προσπαθήσει κατά καιρούς να μελοποιήσω και εγώ στίχους, έχω προσέξει ότι τις περισσότερες φορές οι στίχοι, από μόνοι τους σε πάνε σε κάποια μελωδία, μια μελωδία αρκετά απλή που περιορίζει και ενώ δεν είναι άσχημη, η απλότητα της προσφέρει μία από τα ίδια, σαν μία αφήγηση στίχων με λίγη μελωδία. Έχω παρατηρήσει ότι πολλά από τα τραγούδια που έχουν μείνει, που μας τραβάνε, που μας κάνουν κλίκ, έχουν ξεφύγει από αυτό το κοινότυπο λάθος με μια πολύ ιδιαίτερη μελοποίηση, η οποία εκτός ότι προσφέρει κάτι καινούριο σε ρυθμό, σε τραγούδισμα, είναι σα να ζωντανεύει τους στίχους γιατί δίνει τη δυνατότητα στη φωνή να παίξει πιο ουσιαστικά τραγουδώντας τις λέξεις αλλά να δώσει και σε όλο περιεχόμενο ένα νέο νόημα απλά και μόνο λόγο μουσικής. Ξεφεύγουνε από το τραγούδισμα στυλ αρπίσματος και μερικές δυναμικές στιγμές και κάνουνε σχεδόν όλο το τραγούδι δυναμικό.
Καλή και επιτυχή πορεία!!
