Σεπτέμβρης κι οι ψιχάλες σου τον έρωτα ραντίζουν
και τα φιλια σου τ’ άλικα, με καιν’ και με ποντίζουν
τα φύλλα κιτρινίζουνε…αγέρας τα σκορπίζει
η αγάπη ρίζωσε βαθειά καρδιά μου και καρπίζει
Αρχή του μήνα και κρατά του Αυγούστου το φεγγάρι
σαν την σχισμάδα που έκλεισε…και ‘χάθη το παγκάρι
Αρχίζει το πετάρισμα του κότσυφα στα κλώνια
και πρασινίζουνε ξανά, τα διψασμένα αλώνια
Μονάχα εσύ με λάβωσες, με το σκληρό σου τ’ ΟΧΙ
λες και σκληραίνει η καρδιά σαν πιάσει πρωτοβρόχι
σαν δυό παιδιά που γλίτωσαν, απ’ τις σφαγές των ζώντων
σαν σύννεφα που απλώθηκαν σε βάθη οριζόντων…
Σεπτέμβρης….κι αστραποβροντά στο πάνω καλντερίμι
η αγκαλιά σου βάλσαμο….η αγάπη σου αγρίμι,
μια θημωνιά που γλίτωσε τη νύχτα του Αλωνάρη
θέριεψε…..και το στάχυ της ξανάβγαλε κλωνάρι!!!!!!!!!
