Πουλί φυσάει την πόρτα μου, μιλάει όταν κοιμάμαι
ψιλή βροχή τον δρόμο μου κρατάει συντροφιά
το χώμα ετούτο φούσκωσε και τώρα κολυμπάμε
σε μία λίμνη βρώμικη μέσα στην λασπουριά.
Άκου τι λέει το πουλί και η βροχή που πέφτει
ωκεανούς σου άφησα στο πιάτο, να τους φας
μα η αστική σου ανατροφή πια δεν στο επιτρέπει
σε δάσος που πλημμύρισε η θάλασσα να πας.
Τι μου λες παππού? Πια δεν καταλαβαίνω,
από πηγάδι έρχομαι, σε ποταμό πηγαίνω
σε ένα λιβάδι ξένο,
χωράφι πετρωμένο.
Το χώμα κρύβει μάρμαρα και παραμιλητά.
