Πολύ καλύτερο παίξιμο και ερμηνεία από ένα προηγούμενο που άκουσα δικό σου, νομίζω το ακριβώς προηγούμενο. Παρότι δεν είναι στα μουσικά είδη που προτιμώ η μουσική αυτή, καθώς όλη η ελλάδα είναι αιώνια μια κλάψα και γι αυτό άλλωστε βρισκόμαστε όλοι στην κατάσταση που βρισκόμαστε, η μουσική που έβαλες σε αυτό υπερβαίνει τη συνηθισμένη κλάψα και την ξεπερνά, αλλά ο στίχος από την άλλη την ξαναφέρνει πίσω στην κλάψα.
Τώρα εγώ προσωπικά αν ήθελα να με ξανακούσουν δεν θα τους έφτυνα όλους τους ακροατές σαν εχθρούς μου λόγω των βιωμάτων μου, ειδικά στην κατάσταση που βρίσκονται οι περισσότεροι τώρα και που δεν διαφέρει και πολύ από τη δική σου, θα προσπαθούσα να τους πάρω με το μέρος μου σε μια κοινή προσπάθεια και αγώνα να διώξουμε το βραχνά, ή έστω θα τους έφτυνα με το γάντι... να το υποψιαστούν αλλά να αμφιβάλλουν κι όλας αν απευθύνεσαι σε αυτούς, γιατί αν το καταλάβουν, δε θα σε πληρώσουν
Το να απειλείς τον ακροατή, θυμίζει το γνωστό ρητό "σκύλος που γαυγίζει δεν δαγκώνει" κι αυτό στη μουσική και στο στίχο εγώ το αποφεύγω. Ούτε θα έβαζα σαν εξώφυλλο παιδικούς δράκους και ασχήμιες, την ασχήμια δεν την πολεμάς με άλλη ασχήμια, αντιπαραθέτεις την ομορφιά και την εκμηδενίζεις.
Ο μπάφος επίσης μπορεί να σε ανεβάσει στα ουράνια αν τον πίνεις με μια καλή γυναικεία ας πούμε συντροφιά για να κάνετε μαζί μια ιεροτελεστία, αλλά μπορεί και να σε ρίξει όταν τον πίνεις μόνος σου και είσαι σε αδιέξοδο. Καταριέσαι τα πάντα, αλλά να σηκώσεις το δαχτυλάκι σου να αλλάξεις την κατάσταση ο μπάφος σου λέει που να τρέχεις τώρα... κι όσο δεν τρέχεις φτάνεις να βλέπεις τάφους και να φαντασιώνεσαι ότι κάποιοι ενδιαφέρονται να τους συλήσουν...
Αλλά εγώ είμαι εγώ κι εσύ είσαι ελεύθερος να κάνεις ότι θέλεις.
