θα γίνω λίγο cheesy και θα πω πως στην μουσική δεν υπάρχει σωστό ή λάθος...
υπάρχει ο
"ενδεδειγμένος" τρόπος, ο "
ιδανικός", ο "
προτεινόμενος" αν θέλεις... και αυτός που βγαίνει σε σένα φυσικά...
μπορείς να μην μάθεις στάλα νότα... και να παίζεις παπάδες...
μπασίστες όπως ο Duff McKagan,
Eerie Von, Steve Harris ή Geezer Butler, παίζουν έναν τρόπο που μάλλον στο ωδείο θα σου πούν πως είναι "μη ορθός"... ή¨"όχι σωστός"... πιστεύω πως παρά τα όποια workshops, τα όποια πτυχεία απο το Berkley, τις φούγκες, ούγκες, αρμονίες ή ό,τι άλλο κάνουν οι "δάσκαλοι" ούτε τα λέφτα των πρώτων έχουν, ούτε τα κομμάτια τους έχουν γράψει, ούτε την φήμη τους...
αυτό όμως που θα σε βοηθήσει ο δάσκαλος στο ωδείο (και τουλάχιστον για μένα είναι το πιο συμαντικό) είναι να αναπτύξεις (λογικά) μια καλή τεχνική ωστε να μην κουράζεις το σώμα σου... πώς να αποφυγεις τραυματισμούς, πώς να μην τους προκαλείς πάνω σου... πώς να έχεις οικονομία κινήσεων... να κάνεις ό,τι κάνεις με τρόπο και όχι κόπο... (γιατί μην κοιτάς που είσαι τώρα 16 και σπάς καρύδες, κάτσε να φτάσεις τα άντα και τότε θα αρχίσεις να θερίζεις αυτά που έσπερνες όλα αυτά τα χρόνια...)
tl/dr: άσε τις Ταρζανιές για αρχή και ξεκίνα σε κανα σωστό ωδείο ...δες και κανα βίντεο του Dave Marks... και όταν νίωθεις comfortable and not numb συνέχισε μόνος σου (αν δεν υπάρχουν τα χρήματα για το ωδείο).