ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
δεν έλειπε κανείς
όλοι χωρέσαν μες στο λίγο της στιγμής
και πέλαγο βαθύ απλώθηκε στα μάτια
ταξίδια στο βυθό
κρατάω από το χέρι το σκοτάδι να σωθώ
πριν να χαθώ μες στης στιγμής τα μονοπάτια
δεν είναι ο ήλιος και τα αστέρια που φωτίσανε
εκείνο το σβηστό χαμόγελο στα χείλη μου
μα ήταν εκείνοι που έφυγαν και δεν γυρίσανε
και που τους σκούπισε απ' τα μάτια το μαντήλι μου
Α.Π.
