ουπς

[orobanche]

λοιπόν ας πούμε ότι είσαι σε μία σχέση πολύ καιρό (4 χρόνια π.χ.) και ότι με τον άλλο είσαι πολύ καλα και έχεις κάτι ωραίο και δε θέλεις τίποτα άλλο. Μια μέρα όμως γνωρίζεις ένα παιδί και υπάρχει μια συμπάθεια και τότε στιγμιαία περνάει η καταραμένη σκέψη από το μυαλό, που δε φταίει αυτό αλλά οι ορμόνες, και τον θες τόσο πολύ.... αλλά όχι δεν γίνεται είσαι καλά με τη σχέση σου και τον/την αγαπάς και είσαι σίγουρος, οπότε  διώχνεις τη χαζή σκέψη απ' το κεφάλι σου και εντάξει ξεχνιέσαι...
όμως μετά από μέρες, αφού το έχεις αποφασίσει ότι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια απλή παρόρμηση, ένα ένστικτο, ανάγκη για σεξ ή οτιδήποτε άλλο τον ξαναβλέπεις και νιώθεις περίεργα. γιατί??? μπα μωρέ ιδέα σου ήταν.. απλά θυμήθηκες τι είχες σκεφτεί δε σημαίνει κάτι.
κι όμως θες να τον κοιτάς(και όχι μόνο) και σε κοιτάει κι αυτός (ω θεε μου, λες? μακάρι να με κοιτάει! μα τι λέω??) τύψεις τύψεις........
και περνάει καιρός και ξεχνιέσαι μέχρι να τον ξαναδείς πάλι.. αλλά αφού αγαπάς άλλον και το ξέρεις, είσαι καλά μαζί του!! και είναι αγάπη το ξέρεις.
 
πείτε κάτι, ξέρω γω ό,τι θέλετε, δεν περιμένω συγκεκριμένη απάντηση, απλά ήθελα να μιλήσω.

[Eagle Of Kamelot]

Noμιζω οτι θα ηταν χαζο να αποφασισουμε εμεις τι θα κανεις εσυ στη ζωη σου. Παντως, λενε οτι η αγαπη ειναι ο,τι πιο σημαντικο στη ζωη. It's your call, που λεν' και στο χωριο μου.

(Οφειλω να ομολογησω οτι μπηκα στον πειρασμο να κανω χαβαλε, αλλα επικρατησε ο "καλος" μου εαυτος.)

[noe13]

(Οφειλω να ομολογησω οτι μπηκα στον πειρασμο να κανω χαβαλε, αλλα επικρατησε ο "καλος" μου εαυτος.)

κι εγω το παλευω πολυ ωρα...αλλα...φιλες δεν εχεις?

[orobanche]

ναι ρε παιδιά προφανώς και δε θα μου πείτε τι θα κάνω   το θέμα πιο πολύ το βαλα για να δω πως το βλέπουν κι οι άλλοι και για να πει όποιος θέλει κάποια σχετική εμπειρία. κι όποιος γουστάρει ας κάνει και πλάκα, γιατί όχι, ότι να 'ναι. 

[adr1anos]

Αγαπητή μας φίλη, καλώς ήρθες στην παρέα μας, και ευχαριστούμε που μας εκμηστηρεύτηκες τον προβληματισμό σου.

Αν και οι περισσότεροι από εμάς αισθανόμαστε πιο οικοία να συζητάμε γύρω από τα μουσικά θέματα, το δικό σου πρόβλημα είναι ανθρώπινο και απόλυτα κατανοητό, όσο είναι και βασανιστικό. Θα σε βοηθήσω να πάρεις μία προοπτική, για να πάψεις να έχεις τύχεις και να δεις λίγο πιο καθαρά τι σου συμβαίνει.

Το μήνυμα σου είναι γεμάτο αγωνία αλλά και αντιφάσεις: «δεν σου λείπει τίποτα» αλλά «τον θές τόσο πολύ», «είσαι καλά με τη σχέση σου και τον/την αγαπάς και είσαι σίγουρος» αλλά παράλληλα «θέλεις να σε κοιτάει».

Αρχικά:

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεσαι τύψεις που σου αρέσουν γύρω σου κάποιοι άνθρωποι, ή τους βρίσκεις ελκυστικούς, ή και ακόμα θέλεις να τους μιλάς ή να σε κοιτάνε. Το να είμαστε σε μία σχέση όπου υπάρχει αγάπη, δεν μας κάνει ούτε τυφλούς, ούτε ασεξουαλικούς.  Μέχρι εκεί όμως.

Το πρόβλημα αρχίζει όταν βγαίνει η έλλειψη, μαζί με τον περιορισμό. Όταν σκεφτόμαστε «γιατί να μην μπορώ να είμαι μαζί του?». Η ερώτηση τότε είναι τι σε εμποδίζει από το να είσαι μαζί του? Ο άνθρωπος σου? Η ηθική σου? Η βολή σου? Η συνήθεια σου?

Εάν έχεις «ένστικτο, ανάγκη για σεξ», ή «ορμόνες», κάνε σεξ με τον άνθρωπο σου. Γιατί θέλεις τον άλλον? Μήπως δεν έχει να κάνει καθόλου με το σεξ? Συχνά ανάγκες μας που δεν βρίσκουν τρόπο να εκφραστούν (διότι είναι πολύ ανακουφιστικό να «είσαι καλά μαζί του!! και είναι αγάπη το ξέρεις») για να ακουστούν βγαίνουν βίαια μέσα από μία νόθα ερωτική έλξη.

Έιναι στην ανθρώπινη φύση να τα θέλουμε όλα μαζί, χωρίς κόστος, και λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να κάνουν γεναίες επιλογές με όποιο κόστος έχουν σε ξεβόλεμα και πόνο, προκειμένου να προχωρήσουν σε κάτι αληθινό και όχι ιδεατό/βολικό/κοινωνικά αποδεκτό/φαντασιωσικό/ασφαλές κλπ (βάλε εδώ ότι άλλο πιστεύεις ότι ισχύει για σένα).

Τελικά:

Στην σχέση μας όπου υπάρχει πραγματική αγάπη, πρέπει να μπορούμε κάθε στιγμή να λέμε ωραίος ο Χ (και μέχρι εκεί) αλλά εγώ επιλέγω να είμαι με τον άνθρωπο μου. Ο άνθρωπος σου είναι κάθε στιγμή η δική σου επιλογή, το καμάρι σου με όλα τα ίσια και τα στραβά του.

Εάν βλέπεις τον άνθρωπο σου ως εμπόδιο να κάνεις άλλα πράγματα, είναι καιρός να προχωρήσεις, και με θάρος, να δείς τι πραγματικά σου λείπει, και τότε ίσως να ξεβολευτείς από ότι έχεις, εάν όντως δεν σε καλύπτει.
 

[YmiRLinG]

λοιπόν ας πούμε ότι είσαι σε μία σχέση πολύ καιρό (4 χρόνια π.χ.) και ότι με τον άλλο είσαι πολύ καλα και έχεις κάτι ωραίο και δε θέλεις τίποτα άλλο. Μια μέρα όμως γνωρίζεις ένα παιδί και υπάρχει μια συμπάθεια και τότε στιγμιαία περνάει η καταραμένη σκέψη από το μυαλό, που δε φταίει αυτό αλλά οι ορμόνες, και τον θες τόσο πολύ.... αλλά όχι δεν γίνεται είσαι καλά με τη σχέση σου και τον/την αγαπάς και είσαι σίγουρος, οπότε  διώχνεις τη χαζή σκέψη απ' το κεφάλι σου και εντάξει ξεχνιέσαι...
όμως μετά από μέρες, αφού το έχεις αποφασίσει ότι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια απλή παρόρμηση, ένα ένστικτο, ανάγκη για σεξ ή οτιδήποτε άλλο τον ξαναβλέπεις και νιώθεις περίεργα. γιατί??? μπα μωρέ ιδέα σου ήταν.. απλά θυμήθηκες τι είχες σκεφτεί δε σημαίνει κάτι.
κι όμως θες να τον κοιτάς(και όχι μόνο) και σε κοιτάει κι αυτός (ω θεε μου, λες? μακάρι να με κοιτάει! μα τι λέω??) τύψεις τύψεις........
και περνάει καιρός και ξεχνιέσαι μέχρι να τον ξαναδείς πάλι.. αλλά αφού αγαπάς άλλον και το ξέρεις, είσαι καλά μαζί του!! και είναι αγάπη το ξέρεις.
 
πείτε κάτι, ξέρω γω ό,τι θέλετε, δεν περιμένω συγκεκριμένη απάντηση, απλά ήθελα να μιλήσω.

Doesn't matter had sex

[Καθόδιος (φλουτσ)]

Η μανταμ Βιβή απαντάει στους πιό πικάντικους προβληματισμούς σας!

-Αγαπητή φίλη θα χαρακτήριζα την κατάστασή σου με τα αρχικά "S.A.S." δηλαδή Sex Acquisition Syndrome, ανάλογο με το GAS που συναντάμε σε πολλά σημεία του περιοδικού μας. Απόλυτα λογικό αφού μας εξιτάρει και το ξένο που είναι πιό γλυκό. Κάνε ότι νομίζεις αφού πρώτα σκεφτείς πως θα αντιδρούσες εσύ αν έκανε κάτι ανάλογο και ο παληκάρης σου....

Μαντάμ Βιβή