Το έργο ξεκινά με το τραγούδι

Μουσείο (ναός μούσας)

καινούριο κορμί
σ΄ ένα πνεύμα παλιό
νοικάρης σε κάστρο
αναμνήσεις γεμάτο

διαβαίνω πρωί
και σκιές ακουμπώ
με ήχους ονείρου
να σε δω προσπαθώ

ένα δοσ΄ μου φιλί
και βγες απ΄ τον ήλιο
δε θυμάμαι γιατί
μ΄ αποκάλεσες φίλο

αν θα φύγεις κενό

(παραθέτω μόνο το πρώτο χορικό)

μάνα Καλλιόπη δύστυχη σε ΄κείνη την παρέα
όταν με στάχτη στα μαλλιά και συντροφιά τις μούσες
έψαχνες μέλη του κορμιού της Θράκης μας Ορφέα
εσύ μονάχα γνώριζες πόσο πολύ πονούσες

έθαψες ότι έμεινε απ΄ την οργή του Δία
σπόρο σε χώμα Πηνειού άλλοτε Θράκης όρια
φύτρωσε Έλληνας αντί Τιτάνων αδικία
γέννησ΄ η στάχτη το κορμί κι η μουσική τα όνειρα

Βάκχος τροφή τους ύστατη Τιτάνες οι μαινάδες
μάθαν΄ του Άδη μυστικά στου Ορφέα τα τραγούδια
έκτοτε ΄γιναν θεϊκές οι της ψυχής μανάδες
Έλληνες πρόσφορο θεών της άνοιξης λουλούδια

αν και στην άγνοια ποθούν να μάθουνε τα θεία
μια κι η ψυχή τους άστατη στη γήινη τη φύση
άγουν θυσία ψάχνουνε και μέσα στη μαγεία
πρόθυμο ζώο βρίσκουνε απόδειξη στη πίστη

και όποιος επιθυμεί μπορεί να το διαβάσει στη διεύθυνση

http://users.otenet.gr/~moltd/periexomena.htm

με αρκετά βοηθητικά σχόλια (μήπως βρεθεί μουσικός, σκηνοθέτης και χορηγός να πληρώσει για θεατές)

Νίκος Π. Παπαγεωργίου

Δηλώνω άγνοια για την ποίηση αυτού του είδους. Δεν μπορώ να σχολιάσω τεχνικά οτιδήποτε.
Σίγουρα πάντως είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση και διαφορετική.
Εύχομαι να βρει ανταπόκριση.