Πως θα πετύχω επιθετικό blues ήχο? SRV style

[ΡιχάρδοςΜαυροπερισσότερος]

Επανέρχομαι, για να πώ τη λύση που τελικά δουλεύει για μένα, ώστε να είναι το θέμα χρήσιμο και για κάποιον άλλο πιθανώς στο μέλλον.

Ο τρόπος που τελικά με εξυπηρετεί και μου δίνει αυτό που θέλω ακούει στο όνομα presence. Παίζοντας και ρυθμίζοντας στο σπίτι, το είχα πάντα στο 3-4 και το αποτέλεσμα ήταν ένας ωραίος στρογγυλός ήχος που όμως στην πρόβα με το που έκοβα λίγο gain χανόταν στη μίξη. Ανεβάζοντάς το στο 6-7-8, μπορώ με άνεση να κόβω όσο gain επιθυμώ για να πετύχω μια μπλουζ χροιά και παράλληλα να έχω το απαραίτητο "bite" για να βγω μπροστά. Κάτι που ας πούμε δεν μπορώ να κάνω αυξάνοντας το treble. Κι ούτε χρειάζεται να ανεβάζω απάνθρωπα το master volume ούτε τίποτα. Το presece ψηλα δεν ενδείκνυται βέβαια για ρυθμικό παίξιμο, τουλάχιστον βάσει της δικής μου εμπειρίας.

Αυτααα 

[tech21man]

Εγω παντως βρισκω λαθος να πουσαρεις περισσοτερο απο μπροστα το σημα/gain για να παιξεις σολο. Ευτυχως εδω μιλαμε για blues-οκατασταση οποτε ισως εισαι και ο μονος κιθαριστας?  Εν παση περιπτωσει, αν δινεις xtra boost απο μπροστα, πιθανο να κομπρεσσαρεις και το σημα σου παραπανω, σε αυτη την περιπτωση δεν κερδιζεις σε ενταση, το αντιθετο. Ασε που λιγοι ενισχυτες αντιλαμβανονται τετοια πραγματα στην εισοδο και εκει βαζεις τα πεταλια.


Η λυση ειναι, αν ο Haze εχει loop (που νομιζω οτι εχει) να βαλεις κατι που θα ανεβασει το σημα εκει, στον τελικο δλδ. Αυτο θα σου δωσει με το που το πατας, ενα ευκολο, σωστο υγιες επιπεδο για τα solo. Αυτα που δε θα δωσει ειναι παραπανω γκαζι αν αυτο ζητας (την ωρα που σολαρεις.)




Για επιθετικο touch sensitive blues SRV ηχο, αν και δεν ειναι το χομπι μου, μου αρεζαν πολυ τα αποτελεσματα απο 2 ενισχυτες που ειχα. το clean καναλι του mesa boogie f-30 σκασμενο (...θελει ενταση. Ολα τα ωραια θελουν.) και το ταπεινο μινι οπλοστασιο tech21 trademark10.


Αν βρεις πεταλι που να μπαινει μπροστα στον ενισχυτη σου και να στον κανει σαν το tweed του t10 καθαρισες.


Λαμπες η τρανζιστορ, δεν εχει σημασια, αυτη η εταιρεια το καταφερνει παντως!

[cbk]

....................
Και με αφορμή το post του groovymood, και αυτός εδω ο ήχος είναι (σχεδον) αντιπροσωπευτικός αυτού που θέλω:
Albert King - Blues Power

Ζητώ συγγνώμη αλλά μιας και το θέμα αυτό έχει λυθεί, να είμαι λίγο εκτός θέματος;

1) ο Albert King δεν είναι φτυστός ο δικός μας Ζαμπέτας;

2)Μου φαίνεται πως όλο το κιθαριστικό μέρος είναι σχετικά εύκολο ακόμη και για έναν νέο κιθαρίστα,  πέφτω πολύ έξω; (δεν εννοώ πως ο άνθρωπος δεν ήταν καλός (νομίζω πως έκανε και κάποιο λαθάκι στα πρώτα λεπτά) απλά το συγκεκριμένο κομμάτι δεν είχε υψηλό βαθμό δεξιοτεχνίας. Υπενθυμίζω πως είμαι αρχάριος, γι'αυτό και ρωτάω...)

[modfori]

ηχογράφησε μια μπλουζιά να σ'ακούσουμε

[atav (φλουτσ)]

Ό,τι είπε ο απαπάν..!

[cbk]

ηχογράφησε μια μπλουζιά να σ'ακούσουμε

Ό,τι είπε ο απαπάν..!

μόνο τότε μπορούμε να συζητήσουμε αυτό που ρώτησα;

[atav (φλουτσ)]

Όχι βέβαια, απλά είναι λίγο περίεργο ένα τόσο άσχετο σχόλιο σε θέμα που έχει σταματήσει ένα χρόνο πριν... Φυσικά ο καθένας μπορεί να συζητήσει ό,τι θέλει αλλά αν γράψω εγώ ότι αυτός ο Σατριάνης (απο την Κοκκινιά) είναι μεγάλη κουλομαρία, δεν θα έχεις την περιέργεια να με ακούσεις να παίζω; 

[modfori]

εμένα , για τις δικές μου δυνατοτητες  , μου φαίνεται δύσκολο τεχνικά αλλά ακόμα πιο δύσκολο ερμηνευτικά το κομμάτι

αν εσένα σου φαίνεται βατό θα'θελα να ακούσω πως παίζεις

εκτός αν η ερώτησή σου είναι για τη φυσιογνωμική ομοιότητα με το Ζαμπέτα

[cbk]

Όχι βέβαια, απλά είναι λίγο περίεργο ένα τόσο άσχετο σχόλιο σε θέμα που έχει σταματήσει ένα χρόνο πριν... Φυσικά ο καθένας μπορεί να συζητήσει ό,τι θέλει αλλά αν γράψω εγώ ότι αυτός ο Σατριάνης (απο την Κοκκινιά) είναι μεγάλη κουλομαρία, δεν θα έχεις την περιέργεια να με ακούσεις να παίζω; 

Αν ήταν να μη σχολιάζουμε παλιά θέματα τότε να τα κλειδώνουμε.

Ξαναγράφω μέρος του σχολίου μου:

2)Μου φαίνεται πως όλο το κιθαριστικό μέρος είναι σχετικά εύκολο ακόμη και για έναν νέο κιθαρίστα,  πέφτω πολύ έξω; (δεν εννοώ πως ο άνθρωπος δεν ήταν καλός (νομίζω πως έκανε και κάποιο λαθάκι στα πρώτα λεπτά) απλά το συγκεκριμένο κομμάτι δεν είχε υψηλό βαθμό δεξιοτεχνίας. Υπενθυμίζω πως είμαι αρχάριος, γι'αυτό και ρωτάω...)

Αν καταλάβατε πως τον είπα άσχετο, οκ!

Συγχώνευση μηνυμάτων: 05/09/14, 13:34

εμένα , για τις δικές μου δυνατοτητες  , μου φαίνεται δύσκολο τεχνικά αλλά ακόμα πιο δύσκολο ερμηνευτικά το κομμάτι

Σε τι επίπεδο είσαι; παίζεις καιρό;

[adr1anos]

Ακόμα και αν το κιθαριστικό είναι "σχετικά εύκολο", το ερμηνευτικό και η τεχνική από πίσω του είναι "ταξίδι 1000 μιλίων" μελέτης, τέχνης, εμπειριών και μεστής πολύχρονης μουσικής ωρίμανσης..

[modfori]

αιώνιος αρχάριος
ξεκίνησα το 2002 αν θυμάμαι καλά .
απο αυτά τα 12 χρόνια ,παίζω συστηματικά (σχεδόν καθημερινά) κάπου στα 2.5 ,  στα υπόλοιπα έπαιζα στη χάση και στη φέξη

Αν καταλάβατε πως τον είπα άσχετο, οκ!

δε νομίζω απο τα σχόλιά μου παραπάνω να προκύπτει οτι ειπα κάτι τέτοιο

[Spyros Delta]

2)Μου φαίνεται πως όλο το κιθαριστικό μέρος είναι σχετικά εύκολο ακόμη και για έναν νέο κιθαρίστα,  πέφτω πολύ έξω; (δεν εννοώ πως ο άνθρωπος δεν ήταν καλός (νομίζω πως έκανε και κάποιο λαθάκι στα πρώτα λεπτά) απλά το συγκεκριμένο κομμάτι δεν είχε υψηλό βαθμό δεξιοτεχνίας. Υπενθυμίζω πως είμαι αρχάριος, γι'αυτό και ρωτάω...)

Οντως κανει λαθος, αλλα αυτα συμβαινουν και στις καλυτερες οικογενειες.
Βαζει το κομματι ενα ημιτονιο πιο ψηλα (απο οτι ειχαν συννενοηθει προφανως).
Ομως οπως θα ακουσες το αυτακι του δουλευει καλα (αυτο ελειπε). Με το που μπηκε η ορχηστρα η επομενη φραση ηταν στο σωστο κλειδι.

Πολλοι εχουν για την πλακα τις "πεντατονικες".
Λιγοι τις παιζουν καλα, ακομα και μετα απο χρονια παιξιμο.
Και φυσικα για να το ξεχωρισει αυτο, πρεπει να ακουει κι ο ακροατης καλα.
Αλλιως ολα ιδια φαινονται.

[zeoy]

Αν έχεις μερικά χρόνια στην πλάτη σου και στο δείξουν-βρεις tab/παρτιτούρα-δεις video κλπ θα το παίξεις. Το πώς θα το παίξεις είναι άλλο θέμα. Επίσης το πώς θα έχεις την ικανότητα όχι απλώς να το παίξεις αλλά να το συνθέσεις on the fly είναι σε τελείως άλλο επίπεδο. Επιπλέον ακόμα και σε μόνο παιχτικό επίπεδο μην το υποτιμάς. Δεν είναι μόνο το να παίξεις τις σωστές νότες. Πρέπει να groove-άρεις σωστά, τα bend σου να μη φαλτσάρουν και να έχουν feeling, να έχεις δυναμικές, σωστές παύσεις κι ένα σωρό άλλα.


Στην τελική, στα blues η δεξιοτεχνία (όπως συνηθίζουμε να την σκεφτόμαστε - βλέπε πχ Satriani, Govan, Petrucci κλπ) δεν έχει προτεραιότητα. Έχω ακούσει παιχταράδες που σου πέφτουν τα σαγόνια όταν τους λες πάμε να τζαμάρουμε ένα αργό 24-μετρο να παίζουν επιεικώς βλακείες.


By the way την τελευταία βδομάδα ακούω συνεχώς τους 3 Kings και άκουσα κάτι από το κατ'εξοχήν κουλάδι (κατά πολλούς - δεν τους σχολιάζω) B.B. King κι έμεινα κάγκελο.


http://grooveshark.com/s/Nobody+Loves+Me+But+My+Mother/3ZZ1Qy?src=5

[neeckos]

Ακόμα και αν το κιθαριστικό είναι "σχετικά εύκολο", το ερμηνευτικό και η τεχνική από πίσω του είναι "ταξίδι 1000 μιλίων" μελέτης, τέχνης, εμπειριών και μεστής πολύχρονης μουσικής ωρίμανσης..

Αψογη τοποθέτηση. +1000

[pipokas99]

επειδης και εγώ τον τελευταίο καιρό ξανα έπιασα την κιθάρα και "βυθίστηκα" στον κόσμο των μπλουζ,διαπίστωσα για ακόμη μία φορά ότι δεν είναι καθόλου εύκολο όσον αφορά το feeling,τα bends και τις δυναμικές και ειδικότερα σε live συνθήκες (κανά πάλκο ή ακόμα και στο στούντιο)
για να καταλάβεις άκου το παρακάτω,το οποιο τεχνικά δεν ειναι τρομερά δύσκολο(πιο πολύ από άποψη ταχύτητας,αυτό που οι περισσότεροι αποζητούν δλδ)
προσπάθησε να παίξεις από το 7ο μέτρο ως το 17ο περίπου και θα καταλάβεις

Peter Green -The supernatural

Υ.Γ. και να φανταστείς οτι εμείς συζητάμε απλά για ένα cover!  αν πάμε στη φάση της σύνθεσης τότε...νομίζω είμαστε χαμένοι

[Alex_Under]

Λοιπόν να απαντήσω και εγώ στο αρχικό ερώτημα του topic...
Ήχος SRV...
1) Παίρνουμε μια ηλεκτρική κιθάρα με τρεις μονούς μαγνήτες. Μια Squier Classic Vibe Strat αρκεί δεν χρειάζεται να δώσεις πάνω από 300-400€. Και παίζουμε κυρίως στις θέσεις 1,4 και 5 του επιλογέα.
2) Παίζουμε με επιθετικό δεξί χέρι. Τρώμε πολύ πρωτείνη και κάνουμε μονόζυγο και πουσαπς για να το ενισχύσουμε.
3) Βάζουμε τόσο χοντρές χορδές όσο να μην τις νιώθουμε να τζαζάρουν πάνω στα τάστα λόγο του επιθετικού παιξίματος. Πολύ θα πουν να βάλεις χοντρές, από .11 και πάνω. Εγώ πιστεύω ότι αν και το πάχος παίζει κάποιο ρόλο στον ήχο, δεν είναι τόσο σημαντικός. Και με .10άρες μια χαρά θα τα πας, αρκεί να σηκώσεις λίγο το action ώστε όπως είπα και παραπάνω να μην τζαζάρουν.
4) Παίρνεις έναν λαμπάτο ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΛΑΜΠΑΤΟ ενισχυτή με καλά καθαρά. Μόνο ο λαμπάτος θα αποδώσει σωστά τις δυναμικές του δεξιού σου χεριού. Υπάρχουν πολύ καλοί solid state ενισχυτές, αλλά μόνο με λαμπάτο θα φτάσεις εκεί που θες. Ένας Fender Pro Junior ή Blues Junior αρκεί. Και σίγουρα υπάρχουν και φθηνότεροι εκεί έξω με εξίσου καλά καθαρά...κάποιος άλλος ας συμπληρώσει.
5) Παίρνεις ένα "τύπου" Tube Screamer πεταλάκι. ΔΕΝ χρειάζεται να είναι Ibanez, ΔΕΝ χρειάζεται να είναι vintage των αρχών της δεκαετίας του 80', δεν χρειάζεται να είναι Made In Japan. Με ένα BiYang X-Drive των 25€ (που έχω πάρει τελευταία και με έχει πορώσει αρκετά) είσαι 99% εκεί που θες.
6) Πάρε και ένα CryBaby για τα τρελά κέφια
... Και τέλιωσες...


Πιές 2 καφέδες απανωτούς, κάνε μια γρήγορη βόλτα με το αμάξι έχωντας SRV full στα ηχεία να σπιντάρει λίγο το μυαλό σου, και έτσι πως θα είσαι πορωμένος, πας σπίτι, χτυπάς ένα σφηνάκι ουίσκι να μουδιάσει λίγο το κορμί, ανάβεις τον ενισχυτή, βάζεις την κιθάρα μπροστά σου, και άλλαξέ της τα φώτα....
Και αν δεν ακουστείς σαν τον SRV, σου δίνω την διεύθυνσή μου να μου στείλεις σε σακουλάκι το σάλιο σου, να το λουστώ, μιας και προφανώς είμαστε μακρυά "για να με φτύσεις"... 


Υ.Γ. Δες και αυτό το βίδεο. Ο τυπάκος τα λέει καλά
https://www.youtube.com/watch?v=8Sp3h_lkgFM

[neeckos]

χρειάζεσαι και ένα καπέλο 

[Απόλλων]

Προσωπικά θα συμφωνήσω με τον Alex σε όλα ΕΚΤΟΣ από το θέμα του ενισχυτή.

Κατ' αρχήν δεν νομίζω ότι μόνο οι λαμπάτοι έχουν τη δυνατότητα να αποδώσουν πιστά τις δυναμικές του παιξίματος. Φίλε Alex, αν παίξεις ποτέ με κανέναν Award Sessionette, Roland JC120 ή έστω κανέναν solid state Fender της δεκαετίας του '80, τότε θα μπορέσουμε να ξανασυζητήσουμε σε νέα βάση αν ένας solid state ενισχυτής μπορεί να έχει δυναμικές ή όχι.

Όσο για τους Fender ενισχυτές που προτείνει... συγγνώμη παιδιά, ξέρω ότι ο Blues Junior είναι από τους δημοφιλέστερους (αν όχι ο δημοφιλέστερος) ενισχυτές των τελευταίων χρόνων, αλλά κατά τη γνώμη μου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να βγάλει το ηχόχρωμα, ούτε έχει το headroom ενός μεγαλύτερου Fender με 6L6 (π.χ. Super Reverb ή Vibroverb που χρησιμοποιούσε ο Stevie). Kάποιοι θα με πάρουν με τις πέτρες, αλλά νoμίζω ότι πιο κοντά θα φτάσεις με έναν solid state Fender Princeton (π.χ. Princeton 112 Plus ή Princeton Chorus) ή ακόμα Fender London Reverb και ένα καλό πετάλι μπροστά παρά με τον Blues Junior.

Discuss...

[Alex_Under]

Δεν είμαι μεγάλος γνώστης ενισχυτών, στην ζωή μου είχα 3 μόνο, έναν solid state έναν υβριδικό και έναν full λάμπα.


Είναι όμως κοινή (ιντερνετική) γνώση ότι ο SRV έπαιρνε τον ήχο που ήθελε από τους ενισχυτές του, πουσάρωντας το front end τους με το tube screamer, το οποίο το ρύθμιζε με το gain στο χαμηλό και το volume ψηλά, δηλαδή πιο πολύ ως boost παρά ως distortion.
Καμιά φορά λένε είχε και δύο screamers σε σειρά ώστε το ένα να πουσάρει το άλλο και αυτό με την σειρά του τον ενισχυτή ώστε να πετύχει τον naturally distorted ήχο που όλοι "γνωρίζουμε και αγαπούμε".


Πες μου λοιπόν, υπάρχει solid state ενισχυτής που να του βάλεις μπροστά ένα booster και αυτός να μεταβεί από καθαρά σε παραμόρφωση, αλλά όχι ότι κι ότι παραμόρφωση (μπούκωμα δηλαδή) αλλά σε "μουσική παραμόρφωση"?


Και επειδή φαντάζομαι μιλάμε για συνθήκες κρεβατοκάμαρας, ή το πολύ, garage band καταστάσεις, ο άνθρωπος χρειάζεται ενισχυτή με low wattage (<=15W) που να αρχίζει να παραμορφώνει σχετικά γρήγορα, και όχι ενισχυτή με μεγάλο headroom όπως είπες, που για να αρχίσει να παραμορφώνει με ένα boost μπροστά πρέπει να τον έχεις σε πολύ μεγάλες εντάσεις.


Ο SRV είχε ένα περίφημο Wall of Amps που αποτελούνταν κυρίως από Fender και Marshall ενισχυτές που μερικοί από αυτούς ήταν συνδεδεμένοι σε σειρά (ο ένας ανατροφοδοτούσε τον άλλον).
Αλλά αυτός έπαιζε σε στάδια, μπροστά σε χιλιάδες κόσμο. Και ήθελε οι ενισχυτές του να έχουν headroom ώστε όταν θα φτάσουν στο σημείο της παραμόρφωσης να έχουν ήδη αρκετή ένταση.


Όταν παραπάνω έγραφα ότι χρειάζεται ενισχυτής με "καλά καθαρά" δεν εννοούσα με "πολλά καθαρά". Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Με solid state ενισχυτή, μόνο με κάποιο hybrid emulation ίσως να φτάσει κοντά σε αυτό που θέλει και σίγουρα ΧΩΡΙΣ πεταλάκι screamer ανάμεσα στην κιθάρα και στον ενισχυτή. Και πάλι αμφιβάλω να μπορεί να πετύχει να παίζει μαλακά με το δεξί και να ακούγεται καθαρά και όταν το δεξί του αρχίζει και "δαιμονίζεται", ο ενισχυτής να "σπάει". Χλωμότατο.


Και εγώ Blues Junior έχω, και νομίζω ότι όταν θέλω, μπορώ να φέρω τον ήχο μου πάρα πολύ κοντά σε SRV.... Αλήθεια σας λέω. Δεν με πιστεύετε; Μα γιατί... Η μαμά μου, μου είπε ότι είμαι ολόιδιος...(καϋμένε Stevie, τρίζουν τα κόκαλά σου με αυτά που ακούς    [size=78%]).[/size]

[adr1anos]

χρειάζεσαι και ένα καπέλο 

..και καπαρντίνα.. 

[neeckos]

Οταν πρωτοβγηκε ο SRV και ο πρωτος δισκος, επαθα πλακα, οπως και οι περισσοτεροι απο εμας. Προχωρησε ενα βημα παραπερα ενα ειδος μουσικης που οι περισσοτεροι το θεωρουσαν δεδομενο. Οι ενισχυτες, κιθαρες, πεταλια κλπ που χρησιμοποιουσε προυπηρχαν πολυ πριν απο αυτον. Κανεις ομως δεν ειχε παιξει  ποτε μεχρι τοτε ετσι. Δεν εχει να κανει με μηχανηματα, αλλου ειναι...

[Απόλλων]

Είναι όμως κοινή (ιντερνετική) γνώση ότι ο SRV έπαιρνε τον ήχο που ήθελε από τους ενισχυτές του, πουσάρωντας το front end τους με το tube screamer, το οποίο το ρύθμιζε με το gain στο χαμηλό και το volume ψηλά, δηλαδή πιο πολύ ως boost παρά ως distortion.
Καμιά φορά λένε είχε και δύο screamers σε σειρά ώστε το ένα να πουσάρει το άλλο και αυτό με την σειρά του τον ενισχυτή ώστε να πετύχει τον naturally distorted ήχο που όλοι "γνωρίζουμε και αγαπούμε".

Πολύ σωστά τα παραπάνω, και αυτό είναι κάτι που κάνω κι εγώ, δηλαδή χρησιμοποιώ boosters και low gain overdrive πετάλια, είτε το καθένα από μόνο του είτε σε συνδυασμούς, ώστε να πετύχω την παραμόρφωση (ή μάλλον το crunch) που θέλω. Και αυτό όχι γιατί προσπαθώ να βγάλω τον ήχο του SRV, αλλά απλά γιατί σαν ηχητικό αποτέλεσμα αυτό με ικανοποιεί περισσότερο και ταιριάζει καλύτερα με αυτά που παίζω σε σχέση με μια διάταξη που παράγει υψηλά επίπεδα gain. Γι αυτό έχω δοκιμάσει πολλά πετάλια και πολλούς ενισχυτές, τόσο λαμπάτους όσο και solid state.

Εδώ πρέπει να πω ότι σε γενικές γραμμές έχεις δίκιο, οι περισσότεροι solid state ενισχυτές που κυκλοφορούν σήμερα έχουν μάλλον στείρο και όχι ιδιαίτερα δυναμικό ήχο συγκρινόμενοι με έναν καλό λαμπάτο ενισχυτή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ένας solid state εξ ορισμού δεν είναι δυνατόν να έχει καλές δυναμικές που μιμούνται τον ήχο ενός λαμπάτου. Το άλλο πρόβλημα με έναν καλό λαμπάτο είναι ότι αναπόφευκτα (μιλώντας και πάλι για χρήση στο σπίτι) δεν μπορείς να πάρεις τον ήχο που περιγράφεις χωρίς να τον ανοίξεις σε εντάσεις που για τους περισσότερους από εμάς θα ήταν απαγορευτικές. Πολύ θα ήθελα π.χ. έναν Blues Deluxe, αλλά όταν στο κατάστημα μπόρεσα να ανεβάσω την ένταση μέχρι το 3 πριν γίνει ενοχλητικός, φαντάσου πώς θα ήταν σε ένα μικρό δωμάτιο του σπιτιού μου. Οι μικροί λαμπάτοι πάλι (πάντα από τη δική μου εμπειρία) δεν έχουν πάντα αυτές τις δυναμικές. Εγώ τουλάχιστον έχω δοκιμάσει αρκετούς που με απογοήτευσαν. Γι αυτό λοιπόν, στην πορεία μου ως ερασιτέχνης κιθαρίστας έκανα μια στροφή και γύρισα ξανα σε solid state ενισχυτές, αρχικά για πρακτικούς λόγους και όχι (εννοείται) για λόγους ποιότητας ήχου. Ευτυχώς όμως σε αυτή την αναζήτηση πέτυχα μερικά πολύ ενδιαφέροντα μηχανήματα.

Πες μου λοιπόν, υπάρχει solid state ενισχυτής που να του βάλεις μπροστά ένα booster και αυτός να μεταβεί από καθαρά σε παραμόρφωση, αλλά όχι ότι κι ότι παραμόρφωση (μπούκωμα δηλαδή) αλλά σε "μουσική παραμόρφωση"?

Σού ανέφερα ήδη δύο (Αward Sessionette και Roland JC120). Ο μεν JC είναι γνωστός και μη εξαιρετέος, και θεωρείται από τους καλύτερους solid state ενισχυτές που έχουν κυκλοφορήσει. Αν δεις video στο youtube θα διαπιστώσεις ότι είναι και ευέλικτος και δυναμικός ενισχυτής από μόνος του, αλλά συνεργάζεται καλά και με πετάλια. Βέβαια στην πράξη είναι πολύ μεγάλος και βαρύς, και η ισχύς του τον κάνει ακατάλληλο για χρήση στο σπίτι.

Ο Award Sessionette από την άλλη πλευρά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα μιας σειράς ενισχυτών που κατασκευάζονταν στην Αγγλία τη δεκαετία του '80. Εϊναι ένας ενισχυτής με ΒΙFET προενίσχυση, με ισχύ 75 Watt και 12άρι ηχείο. Έχει δύο κανάλια τα οποία μπορούν να συνδυαστούν (ναι, παίζουν και τα δύο ταυτόχρονα) δίνοντας ιδιαίτερα μεγάλη ευελιξία και είναι ίσως ο πιο μουσικός και δυναμικός solid state ενισχυτής που έχω ακούσει. Μπορεί να πετύχει αυτή τη μουσική παραμόρφωση για την οποία κάνεις λόγο σε πολύ μεγάλο βαθμό. Εγώ τουλάχιστον τον βρίσκω καλύτερο σε αυτό το σημείο από αρκετούς λαμπάτους. Παίζει πολύ καλά σε χαμηλές εντάσεις (στο σπίτι συνήθως δεν ανεβαίνει πάνω το 09:00 με 10:00, εκτός και αν λείπουν όλοι οι γείτονες... ).  Μού άρεσε τόσο πολύ που όταν βρήκα έναν στο ebay τροποποιημένο σε κεφαλή τον αγόρασα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Παρεμπιπτόντως το ίδιο περίπου μπορεί να κάνει και ο Fender Harvard, ένας άλλος ενισχυτής με FET κύκλωμα από τη δεκαετία του '80, αν και αυτός περιορίζεται από τη χαμηλή ισχύ (20W), τη μικρή καμπίνα και το 10άρι ηχείο. Πάντως με το boost ενεργοποιημένο γίνεται πολύ δυναμικός, αν και δεν συνεργάζεται το ίδιο καλά με όλα τα πετάλια που έχω δοκιμάσει. Εδώ να αναφέρω και τον Fender Princeton 112 Plus (65W solid state) τον οποίο είχα για μικρό χρονικό διάστημα και μού άρεσε φοβερά σαν χροιά, αλλά η ισχύς του ήταν για live, όχι για σπίτι. Πάντως από δυναμικές είχε σε αφθονία αν τον άνοιγες πάνω από το 2-3, οπότε και έτριζε ολόκληρο το σπίτι...

Και επειδή φαντάζομαι μιλάμε για συνθήκες κρεβατοκάμαρας, ή το πολύ, garage band καταστάσεις, ο άνθρωπος χρειάζεται ενισχυτή με low wattage (<=15W) που να αρχίζει να παραμορφώνει σχετικά γρήγορα, και όχι ενισχυτή με μεγάλο headroom όπως είπες, που για να αρχίσει να παραμορφώνει με ένα boost μπροστά πρέπει να τον έχεις σε πολύ μεγάλες εντάσεις.

Ναι, ίσως... ή έναν ενισχυτή που δεν θα είναι απαραίτητα χαμηλής ισχύος αλλά θα μπορεί να αποδώσει καλά και σε χαμηλές εντάσεις...

Όταν παραπάνω έγραφα ότι χρειάζεται ενισχυτής με "καλά καθαρά" δεν εννοούσα με "πολλά καθαρά". Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Με solid state ενισχυτή, μόνο με κάποιο hybrid emulation ίσως να φτάσει κοντά σε αυτό που θέλει και σίγουρα ΧΩΡΙΣ πεταλάκι screamer ανάμεσα στην κιθάρα και στον ενισχυτή. Και πάλι αμφιβάλω να μπορεί να πετύχει να παίζει μαλακά με το δεξί και να ακούγεται καθαρά και όταν το δεξί του αρχίζει και "δαιμονίζεται", ο ενισχυτής να "σπάει". Χλωμότατο.

Noμίζω ότι σε αυτό το σημείο απάντησα παραπάνω και δεν καταλαβαίνω γιατί αμφιβάλεις. Αν μη τι άλλο αυτό είναι κάτι που μπορείς να το πετύχεις εύκολα με αρκετούς ενισχυτές, ρυθμίζοντάς τους στα όρια της παραμόρφωσης ετσι ώστε να καθαρίζουν ή να βρωμίζουν ανάλογα με το volume της κιθάρας και τις δυναμικές του παιξίματος. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερα δύσκολο.

Και εγώ Blues Junior έχω, και νομίζω ότι όταν θέλω, μπορώ να φέρω τον ήχο μου πάρα πολύ κοντά σε SRV.... Αλήθεια σας λέω. Δεν με πιστεύετε; Μα γιατί... Η μαμά μου, μου είπε ότι είμαι ολόιδιος...(καϋμένε Stevie, τρίζουν τα κόκαλά σου με αυτά που ακούς  )

Σε πιστεύω, ανεξάρτητα από τη γνώμη της μαμάς σου. Αυτό που είπα ήταν ότι εγώ δεν κατάφερα να βγάλω τους ήχους που ήθελα από ένας Blues Junior, ενώ με άλλους ενισχυτές τα κατάφερα πολύ καλύτερα.

[Lo.Lee.Ta]

....................
Και με αφορμή το post του groovymood, και αυτός εδω ο ήχος είναι (σχεδον) αντιπροσωπευτικός αυτού που θέλω:
Albert King - Blues Power

Ζητώ συγγνώμη αλλά μιας και το θέμα αυτό έχει λυθεί, να είμαι λίγο εκτός θέματος;

1) ο Albert King δεν είναι φτυστός ο δικός μας Ζαμπέτας;

2)Μου φαίνεται πως όλο το κιθαριστικό μέρος είναι σχετικά εύκολο ακόμη και για έναν νέο κιθαρίστα,  πέφτω πολύ έξω; (δεν εννοώ πως ο άνθρωπος δεν ήταν καλός (νομίζω πως έκανε και κάποιο λαθάκι στα πρώτα λεπτά) απλά το συγκεκριμένο κομμάτι δεν είχε υψηλό βαθμό δεξιοτεχνίας. Υπενθυμίζω πως είμαι αρχάριος, γι'αυτό και ρωτάω...)

cbk, αν και άργησα, το παίξιμο του, είναι κάτι ανάλογο με τα ρεμπέτικα του Μάρκου Βαμβακάρη και λοιπών ιστορικών παικτών εποχής. Αν και στο άκουσμα του είναι απλοϊκό, η ταχύτητά του, δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη ιδιαίτερα σε συνδυασμό με την ερμηνεία του που είπανε και παραπάνω. Με λίγα λόγια αν πας να παίξεις ένα εύκολο παλιό ρεμπέτικο, το οποίο ούτε μαγνήτες χρειάζεται, ούτε ενισχυτές, ούτε μαγικά κόλπα και μάλιστα είναι πολύ πιο εύκολο τεχνικά από ένα blues που έχει ένα κάρο bendings, slides, hammer κ τεχνικά effects, είναι δύσκολο να πετύχεις τη βαρύτητα που βγάζει το παίξιμο αυτών των ανθρώπων, το ρυθμό που έχουν τα δάκτυλα τους, τα απότομα κοψίματα, οι παύσεις, τον τρόπο που σκάει η πένα τους στις χορδές,  τον ρυθμό που δίνουνε στο κομμάτι ανάλογα με το είδος του (χασάπικο, ζεϊμπέκικο) ακόμη και όταν το τραγουδάνε, μέχρι και η φωνή τους είναι περίεργα κοφτή και απότομη κάτι που δείχνει ότι σέρνουν ένα έντονο προσωπικό χαρακτήρα και μια ολόκληρη εποχή επάνω τους, που είναι δύσκολο να τα "αντιγράψει" κάποιος καινούριος που δεν κατέχεις πρώτα από όλα καλά το όργανο. Πόσο μάλλον να το έχουνε συνθέσει το κομμάτι ή να έχουν κάνει μία εντελώς δική τους διασκευή σε κάτι παλιότερο, σχεδόν σύνθεση δηλαδή. Τα κομμάτια, δεν είναι πάντα τόσο δύσκολα να τα παίξεις, όσο να πετύχεις το χαρακτήρα τους, στο παίξιμό σου ή να τους δώσεις αντίστοιχα δυνατή κ γεμάτη ερμηνεία. Αυτοί οι ανθρώποι, δεν παίζουν ένα τραγούδι, αλλά τον "πόνο" τους και τα όργανα έχουν γίνει επέκταση της ύπαρξής τους, παίζουνε και αυτοσχεδιάζουνε μαζί συνειδητά, δίχως να προσθέτουνε σχεδόν τίποτα καινούρια στην παρτιτούρα, αλλά στο άκουσμα. Από λαθάκια στις ηχογραφήσεις μπόλικα, αλλά και τι έγινε ; Το σύνολο που ακούς είναι για να βαράς ροπαλιές ευτυχίας στο κεφάλι σου.

[tech21man]

Tech21 trademark 10 και 60, marshall lead mosfet, marshall valvestate 8XXX και VS και αρκετοι αλλοι ανταποκρινονται οπως οι λαμπες στο boost απο εξω για μουσικη παραμορφωση.


Μην υποτιματε και τα μοντελλερ, φτηνα και ακριβα.

https://www.youtube.com/watch?v=i2ThSKpS5HQ Pod XT

https://www.youtube.com/watch?v=POKPRCZ--q8 Axe-fx 2.

Το κοινο σε ολα αυτα και στον ιδιο τον SRV με μια ακουστικη κιθαρα ειναι ...τα χερια. Δηλαδη κυριολεκτικα, παρε μια ακουστικη κιθαρα παρε την ηλεκτρικη σκετη ο,τι θες παρε και κοιτα να αγκουγεσαι κοντα και να βγαινουν οι δυναμικες χωρις να εχεις παραμορφωση και μετα, ...ξεκινα.

[kkmspm (φλουτσ)]

τετοιο ηχο βγαζω ακομα και με την epi lespaul μου (με jb/jazz σε parallel coils) καρφωμενη στον jvm στο clean/amber ή red καναλι...
Γενικα θες ενα καθαρο καναλι ετοιμο να σπασει, και μια κιθαρα με καλο σκασιμο και εξασκηση ως προς τη δυναμη που βαζεις στο δεξι χερι....οχι απαραιτητα fender ενισχυτη και κιθαρα strat.

Πολυ καλο ,by the way, ηχο εχει το axe fx στο βιντεο! Εντυπωσιακο. Δεν θα το ξεχωριζα απο real ενισχυτη...