Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - dead_angel

Σελίδες: [1]
1
Ο χειροτερος δισκος της αγαπημενης μου μπαντας (Dream Theater) ειναι το Falling Into Infinity. Ωστοσο, δεν παυει να ειναι ενας καλος δισκος (κοινως οι Theater δεν με απογοητευσαν ποτε) οποτε δεν του αξιζει να βρισκεται εδω μεσα
Ψηφιζω λοιπον St.Anger και Metallica δαγκωτο (τι φασαριοζικη μαλακια ειν' αυτη???)!!!

2
Νιωθω λιγο μπερδεμενος σχετικα με το νεο πονημα των αμερικανων θεων του progressive. ΟΚ, μ'αρεσει, οπως ολοι τους οι δισκοι αλλωστε, αλλα πραγματικα δεν εχω ιδεα για το ποσο μ' αρεσει!!!  ??? :P
Ο δισκος ανοιγει με το Root of all evil, το οποιο ειναι μαλλον το κλεισιμο μιας τριλογιας που ξεκινησε με το The Glass Prison και συνεχιστηκε με το This Dying Soul. Χωρις κανενα απο τα τρια να με ξετρελανε ποτε, στεκεται αξιοπρεπεστατα ενω, η καλη μερα για τον LaBrie φαινεται απο την ερμηνεια του απο το πρωτο κιολας κομματι. Το The answer lies within στην αρχη με ξενισε. Πολυ συμβατικο κομματι, θυμιζει εποχη Falling... η ερμηνεια του LaBrie ωστοσο ειναι εκπληκτικη κι, ακουγοντας το περισσοτερες φορες, το συναισθημα του με κατεκλυσε και πλεον, παρα το οτι ειναι απλο, το θεωρω απο τα καλυτερα του δισκου. Στο These walls ωστοσο ερχεται το πρωτο "μπαμ". Εδω εχουμε να κανουμε με τους Theater που ολοι γνωριζουμε κι ολοι περιμενουμε. Εκπληκτικο. Το I walk beside you ειναι κι αυτο σε στυλ εποχης Falling... ωστοσο υπαρχει μονο για την προοπτικη μπας και παιξει στα ραδιοφωνα. Προσπερναμε γρηγορα... Γιατι ακολουθει το απιστευτο Panic Attack. Δεν ξερω τι λετε οι υπολοιποι, αλλα εμενα ειναι το αγαπημενο μου και γουσταρω που παντα, απο καθε δισκο των Theater, εχω πολλα αγαπημενα, αλλα βρισκω κι ενα ανυπερβλητο μνημειο που θα στοιχειωνει την ζωη και τα ονειρα μου. Το Learning to Live απο το Images, το Space-dye Vest απο το Awake, το Hollow years απο το Falling, το Finally Free απο το Scenes, το Misunderstood του Six Degrees..., το In the Name of God του Train... Tα Never Enough και Sacrificed Sons κινουνται κι αυτα στα ιδια δυναμικα standards, με το δευτερο ειδικα να συνεπαιρνει με τους στιχους και την ατμοσφαιρα του. Για το Octavarium δεν εχω να πω πολλα. Μονη ενσταση το οτι, παροτι τεραστιο, 24 ολοκληρα λεπτα, νιωθω οτι το "επαιρνε" για λιγη διαρκεια και πειραματισμο ακομα! Παντως, το θεμα με το φλαουτο γυρω στο 4λεπτο, το οποιο επαναλαμβανεται στο τελος, μ' εκανε να ανατριχιασω και να θυμηθω γιατι αυτοι οι τυποι με συνοδεψαν σ' ολες τις πτυχες τις ζωης μου και ζωγραφισαν με μουσικη ολες τις αναμνησεις μου.
Συνοψιζοντας, δεν φτανει το μεγαλειο ενος Scenes η ενος Images. Δεν προκειται καν να αρεσει σ' ολο το φασμα των μεταλλαδων, οπως συνεβη με το Train και, μεσα μου, δεν προκεται να ξεπερασει καν το Awake, ισως γιατι εχω αδυναμια στον Kevin Moore και στο επος Space-dye Vest. Ωστοσο, προκειται για Dream Theater κι αυτο τα λεει ολα.
Μερικες παρατηρησεις:
1. Μαγκες, εδω εχουμε να κανουμε με τις καλυτερες ερμηνειες του James LaBrie. "Παταει" αυτη την φορα σε πιο δουλεμενες και πιασαρικες μελωδικες γραμμες και δινει τα ρεστα του. Ακουστε τον στο Panic Attack η στο τελος του Octavarium. Συγκλονιστικος!
2. Ο δισκος δεν μοιαζει να αποτελει φυσικη συνεχεια του Train of thought. Εγω ακουγοντας τον νιωθω σαν να προκειται το φυσικο αμεσως επομενο βημα απο το Six degrees...
3. Μετα την "ηγετικη" θεση που ειχαν οι Petrucci-Portnoy στο Train, εδω δειχνουνε να μενουνε λιγο στο παρασκηνιο και να αφηνουνε και στους αλλους θεση να "ζωγραφισουνε". Αυτο εχει αλλοτε θετικες κι αλλοτε αρνητικες επιπτωσεις.
4. Ναι, ειναι ο πιο απλος δισκος των Theater τα τελευταια χρονια. Ειναι ομως απλος (για Theater), οχι απλοικος. Δεν θα ακουστει παντου και δεν θα παιχτει στα ραδιοφωνα κι αυτο γιατι σε αντιθεση με το Falling (που ηταν για ολο τον κοσμο) και το Train (που ηταν για τους μεταλλαδες) το Octavarium ειναι πανω απ' ολα για την παρτη τους αλλα και για τους πιστους οπαδους τους.

3
Εχοντας ακουσει τον πρωτο τους δισκο με ανοιχτα αυτια και πανω απ'ολα, με ανοιχτο μυαλο, τον θεωρω τον καλυτερο δισκο στον χωρο τα τελευταια πεντε χρονια. Και μην ξεχναμε οτι μιλαμε για εναν δισκο στον οποιον τα "Καλοκαιρινα..." ηταν μακραν τον χειροτερο κομματι του. Αληθεια ποιος απο σας ξερει την "Απομονωση", το "Θα βάλω τα δυνατα μου", το "Παρτυ Μασκε" κλπ κλπ κλπ;
Ο δευτερος δισκος ηταν σαφεστατα υποδεεστερος, παροτι δουλεμενος και "τιμιος", απλως εκανε μπαμ απο χιλιομετρο οτι οι συνθεσεις που περιειχε ηταν λιγοτερο εμπνευσμενες,
Ο τριτος δισκος τωρα, ειναι η αληθεια οτι δεν λεει και πολλα. Στο πρωτο του μισο με το ζορι υπομενεις τον βαναυσο ηχητικο βασανισμο που δεχεσαι και την απειρη ηλι8ιοτητα των στιχων και των θεματων τους. Στο δευτερο μισο εχουνε φυλαξει 3-4 καλα κομματια, εκεινα ισως που δεν απευθυνονται στα "προβατα" και στις λαικες μαζες, καθως και μια συμπαθητικοτατη διασκευη στο "Κανω μια ευχη". Φυσικα αυτα δεν φτανουν. Τωρα για το αν ειναι καραγκιοζηδες η οχι δεν θα μιλησω εγω. Εγω τα παιδια θελω να τα ευχαριστησω για τον εκπληκτικο πρωτο δισκο τους και να τους ευχηθω μια καιρια και τιμημενη αποχωρηση πριν εισχωρησουν τελειως σε μονοπατια δυσβατα κι αχανη...

4
Σπηλιε επειδη θεωρω οτι με προσεβαλες κι επειδη σε τετοια θεματα δεν σηκωνω μυγα στο σπαθι μου θα σου απαντησω αναλογως. Εχω την εντυπωση οτι απο οσα εγραψα ειδες οσα γουσταρες η οσα σε βολευανε για να γραψεις την "εξυπνη" και ηχηρη απαντηση σου. Πρωτον, αν εδω μεσα το θεωρεις "λαικη" και κατι φτηνο, τοτε μην μπαινεις αγορι μου. Δευτερον, εγω την μουσικη δεν την θεωρω "προιον" κι αν μπηκα σε βροντωδεις εξηγησεις ειναι επειδη με αναγκασανε, οπως δυστυχως δεν παρατηρησες. Τριτον και σημαντικοτερον, οπως παλι δεν παρατηρησες, γιατι βλεπεις οσα γουσταρεις να δεις, ειπα οτι δεν βρισκομαι εδω ουτε για να κρινω ουτε για να κριθω. Απλα μου την βαρεσε να στειλω κι εγω κατι μιας και γραφω τοσα χρονια και μαλλον κακως εκανα, διοτι επεσε στα διχτια καποιων κομπλεξικων εξυπνακιδων, που αντι να προσπαθουν να δημιουργησουν δικο τους εργο (αραγε μπορουν;), καθονται και κρινουν το εργο των αλλων..

(Οχι και τοσο) Φιλικα

5
Holliday δεν ειναι τυχαιο οτι δεν εχω στειλει ποτε εδω στιχους μου απ' αυτους που χρησιμοποιω και στο συγκροτημα που παιζω. Δεν βρισκομαι εδω ουτε για να κρινω, ουτε για να κριθω. Βασικα, απλως βρεθηκα σε μια Α (η μηπως να πω Ω; ;D :'() ψυχολογικη κατασταση σημερα, εγραψα το τραγουδι αυτο και το εστειλα καθως ενιωσα πως ηταν κατι ιδιαιτερως συναισθηματικο κι ηθελα να δω αν θα κανω, μεσω των στιχων μου και των συναισθηματων μου, κι αλλα ατομα να νιωσουνε παρομοια συναισθηματα...

Φιλικα (παντα ;D) δικος σας...

6
Παιδια ας μην γινει εδω κεντρο αντιπαραθεσεων. Παρεπιπτοντως, δεν ειναι ποιημα ειναι τραγουδι. Απ' την αλλη λιονταρι πρεπει να σου πω οτι γραφω στιχους 6 χρονια τωρα κι εχει τροφοδοτησει μ' αυτους 3 συγκροτηματα, πραγμα το οποιο δειχνει οτι αν μην τι αλλο το εχω δουλεψει το πραγμα. Αλλα εχεις δικιο, αυτο που εστειλα ειναι οντως απλως μια παραθεση συναισθηματων, συναισθηματων ομως, οχι σκεψεων, χωρις να δουλευτει περαιτερω. Κι αυτο συμβαινει διοτι γι' αυτον τον λογο "γεννηθηκε"...

Φιλικα επισης

7
Εχει μια οπτικη αυτο που λες, αλλα το "ζησω" με το "καψω" δεν κανει σωστη ομοιοκαταληξια. Εκτος αυτου, επιτηδες εχω βαλει εκει το "σβησω", χαριν ειρωνειας, μιας μεθοδου που χρησιμοποιω συχνα οταν γραφω.

Ευχαριστω για τα καλα λογια, παροτι στα συναισθηματα δεν χωρανε ουτε καλα ουτε κακα λογια. Απλως υπαρχουνε...κι υπαρχουμε κι εμεις μαζι τους...

8
Κάτι τέτοιες νύχτες λέω πως θα ξαναγυρίσω
Κάτι τέτοιες νύχτες γεμίζεις με νικοτίνη το μυαλό
Κάτι τέτοιες νύχτες λέω πως δεν θα ξαναγαπήσω
Κάτι τέτοιες νύχτες, νύχτες μαζί σου νοσταλγώ

Υπάρχουνε τόσα πολλά που δεν ζήσαμε μαζί
Υπάρχουνε τόσα πολλά που με σένα ήθελα να ζήσω
Και κάτι τέτοιες νύχτες που τις ντύνει η βροχή
Δεν βρίσκω πουθενά φωτιά τις μνήμες σου να σβήσω

Υπάρχουνε τόσα αστέρια που δεν είδαμε μαζί
Και τόσα ολόγιομα φεγγάρια που ποτέ μας δεν θα δούμε
Υπάρχουνε τόσα όνειρα που δεν τα έσβησε η αυγή
Το αίμα γίνεται κρασί που κι οι δυο σαν κώνειο θα πιούμε

Κάτι τέτοιες νύχτες λέω πως θέλω να μην ξυπνήσω
Κάτι τέτοιες νύχτες μοιάζεις με βαρύ ναρκωτικό
Κάτι τέτοιες νύχτες λέω πως δεν θα ξαναγαπήσω
Κάτι τέτοιες νύχτες, νύχτες μαζί σου νοσταλγώ

9
Zeppelin χαλαρα... βεβαια, ειναι πρακτικως αδυνατον...καθως ο Bonham παιζει εδω και καιρο στην Big Heaven's Βαnd... :-\ :-\ :-\

10
Εχμ...
Μήπως το ότι μόνο μία φορά έχει έρθει ο πληκτράς θεωρείται πρόβλημα?? :P :P

Τουλαχιστον ρε μαγκα σε σενα εχει ερθει μια φορα!!! Εμεις ψαχνουμε πληκτρα 3 χρονια και αποτελεσμα...τζιφος!!!! ;D ;D ;D

Σοβαρα τωρα, αυτο το θεμα...μας ποναει πολυ ολους!!! Βασικα καθε μπαντα εχει τα προβληματα της και τα προβληματα αυτα ειναι λιγο πολυ γνωστα... ασυνεννοησια χαρακτηρων, μουσικες διαφορες, προβληματα με τις ωρες η τα λεφτα...φανταριλικι κλπ...

Σε μας το προβλημα θα ελεγα οτι ειναι το γεγονος οτι ολοι στο σχημα ειμαστε με τις βλεκας μας (αντιστρεψτε το!!!) Δηλαδη μπορει εγω πχ να γουσταρω σημερα τρελα να παιξω και να παρακαλαω ολους τους αλλους που βαριουνται και αυριο να συμβαινει το αντιθετο!!! Δεν το παιρνουμε και πολυ στα σοβαρα ολοι μαζι...κι ετσι δεν προχωραμε. Προβλημα ειναι και το οτι ο ντραμερ δεν εχει δικα του ντραμς, οπως και οτι εγω δεν εχω κανα πεταλι της προκοπης...προβλημα ειναι και το οτι συχνα-πυκνα αναγκαζομαστε να παιζουμε το "ελα συ, φυγε συ" με το line-up του σχηματος...προβλημα ειναι και...ΟΥΦ ΠΙΑ!!!Γεμισαμε προβληματα!!! ;D >:( >:( ;D

11
Βλεπω με χαρα οτι δεν ειμαι ο μονος που δεν εχει εφεση στα solos εδω μεσα!!! ;D ;D ;D

Η αληθεια ειναι οτι ειμαι κυριως ρυθμικος, αν και "μισα", κουτσα-κουτσα που λεμε, εχω βγαλει αρκετα solos. Συνηθως βαριεμαι να κατσω να ασχοληθω και το κανω μονο αν το επιβαλλεται λογω μπαντας. Το πρωτο solo παντως που καθησα κι ασχοληθηκα κι εβγαλα ηταν αυτο του Afraid to shoot strangers...

12
Βασικα την αποφαση να παρω μια κιθαρα και να αρχισω να γρατζουναω την πηρα ακουγοντας τους Nirvan του Kurt Cobain.

Οσον αφορα την μετεπειτα πορεια μου και την προσωπικοτητα μου ως κιθαριστα  :P :P 8), σημαντικο ρολο επαιξαν ο Χρ. Κροκιδης, ο Gary Moore, οι κιθαριστες των Maiden κ.α. (αταιριαστοι ολοι μεταξυ τους) καθως και δυο σημαντικοτατες κοπελες που περασαν απ' την ζωη μου (ειναι που λεμε οτι "σερνει καραβι") :P ;D :P

13
Ειμαι απο αυτους που δεν ειναι απλως οπαδοι, αλλα εχουνε μια σχεση σχεδον "ερωτικη" με το Θεατρο των Ονειρων, αρα νομιζω οτι μπορω να εχω γνωμη για το τελευταιο πονημα τους.

Σε καμια περιπτωση οι Τheater δεν παιζουνε nu metal στο Τrain of thought κι οποιος το λεει αυτο σιγουρα δεν ξερει τι του γινεται. Ειναι σαφεστατα βεβαια ο πιο heavy δισκος τους, τα riff εχουνε τον κεντρικο ρολο, τα πληκτρα ειναι πιο πισω και τα solos ειναι υπεργρηγορα και τεχνικοτατα και μαλλον στερουνται λιγο συναισθηματος σε σχεση με τα υπολοιπα αλμπουμ. Ο δισκος ομως στο συνολο του ξεχειλιζει απο συναισθημα κι οποιος διαφωνει ας ακουσει λιγο προσεκτικοτερα το In the name of God η το Honor Thy father.

To Τrain of thought φυσικα δεν φτανει σε επιπεδο τα μυθικα Scenes from a memory και Images and words, αλλα μαλλον ειναι το τριτο καλυτερο αλμπουμ της ιστοριας τους, παροτι σε σχεση με το Awake στερειται ενος Space dye-vest.
Συνοψιζοντας παντως, οι Theater εκαναν και παλι το θαυμα τους, δημιουργωντας εναν εξαιρετικο και ιδιαιτερα heavy progressive δισκο. Κι εγω προσωπικα, τους ευχαριστω για ολα τα "ταξιδια" που μου χουνε χαρισει...

14
Ειναι το μουσικο μου ψευδωνυμο... αφενος συνδεεται με το ονομα της μπαντας μου (Θλιμμενοι Αγγελοι) κι αφετερου, βρισκω πολυ ενδιαφερουσα την αντιθεση της ενωσης των λεξεων "νεκρος" και "αγγελος"... 8) ??? 8)

15
To θεμα ειναι παλιο...αλλα εγω τωρα το ειδα... οποτε τωρα θα τοποθετηθω...
Μπορει να γινομαι κακος...αλλα παω στοιχημα οτι οι περισσοτεροι που κατεκριναν τις Δυτικες Συνοικιες εχουν ακουσει μονο το "Καλοκαιρινα ραντεβου" αντε και το "Πες μου γιατι" και κατακρινουν το συγκροτημα επειδη εγινε γνωστο, επαιξε σε club κλπ.
Ρε παιδια, τι μιζερια ειν' αυτη; Μην δουμε ανθρωπο να παει μπροστα, να πεσουμε να τον κατασπαραξουμε! Εχετε αληθεια ακουσει την "Απομονωση"; Το "Θα βαλω τα δυνατα μου"; Το "Τελευταιο μου ταξιδι"; Το "Παρτυ μασκε"; Πως μπορειτε να τους κρινετε; Ναι, δεν προσφερουν κατι καινουριο. Εχουν ομως ενα χαρισμα να γραφουν ωραια, ροκ τραγουδια. Ροκ δεν ειναι μονο οι Τρυπες. Ας το βαλουμε καλα αυτο στο μυαλο μας. Και μπραβο τους για την επιτυχια που κανανε. Πιθανοτατα να μην μπορεσουν να την επαναλαβουνε ποτε. Αλλα δεν εχει σημασια. Τους αξιζε, γιατι παλεψαν χρονια γι' αυτο. Και σιγουρα κατι προσφεραν. Κι αυτο θα φανει στο μελλον...

16
Veron...oi στιχοι που εμφανιζονται κατω απ' το μηνυμα σου βασικα κατι μου θυμιζουνε...μπορεις να μου πεις απο που ειναι?

17
Καλη μπαντα, η οποια ομως εχω την εντυπωση οτι ποτε δεν πηρε ιδιαιτερα στα σοβαρα τον εαυτο της, ενω θα επρεπε. Πραγματι μας εχουν χαρισει μερικα εξαιρετικα κομματια οπως το Σεραγεβο, το Εμενα οι φιλοι μου, το Ολγα...παρολα αυτα ομως, ποτε δεν εγιναν μεγαλη μπαντα, ενω πιθανοτατα θα μπορουσαν...Μια χρυση μετριοτητα λοιπον...νταξει ισως και λιγο παραπανω...

18
"αποψε θα ρθω να σε παρω
γι' αυτο μην φας θα φαμε γλαρο"

 8) 8) 8) 8)http://

Σελίδες: [1]