Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΗΝ ΜΕΣΗ

« στις: 17/11/09, 07:00 »

    ΣΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΗΝ ΜΕΣΗ

Πόσο μ’ αρέσει
Στου κύκλου τη μέση
Σαν Ήλιος να υπάρχω
Πλανήτες μου ν’ άρχω
Πόσο μ’ αρέσει
Να εκπέμπω μια ζέση
Απλόχερα σ’ όλους
Τους μη φωτοβόλους.

Απρόσμενη θέση
Να είμαι στη μέση
Και γύρω μου άλλοι
Πλανήτες μεγάλοι.
Παράξενη σχέση
Σαν Ήλιος στη μέση
Αχτίδες ν’ αφήνω
Και φως να του δίνω

Πόσο μ’ αρέσει
Στου κύκλου την μέση
Να υπάρχω σαν μύθος
Και γύρω μου πλήθος
Ανώνυμο πλήθος
Με γνώμη και ήθος
Πολλών τόσων άλλων
Ήλιων μεγάλων

Μα εγώ μες στη μέση
Περίοπτη θέση
Αχτίδες ν’ αφήνω
Και φως να τους δίνω.


Στ’ αλήθεια μ’ αρέσει
Κι ας μ’ έχει πονέσει
Το μένος που αφήνουν
Οι Ήλιοι που σβήνουν.

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

« στις: 29/07/09, 19:38 »

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ  ΕΥΤΥΧΙΑΣ

 Της ευτυχίας αναζήτησα το σπίτι
Αν το γνωρίζει ρώτησα κάποιο σπουργίτι
Μου είπε ΝΑΙ με δύναμη απ’ τη ψυχή του
Μα πρέπει πρώτα να πετάξω ’γω μαζί του

 Και πώς να γίνει που δε ξέρω να πετάω;
Έχω δυο πόδια να μπορώ να περπατάω
Φαίνεται παίζει με τον πόνο μου ο σπουργίτης
Που μου ζητά φτερά να βγάλω ο αλήτης
 
 Της ευτυχίας αναζήτησα το στέκι
Ένα παιδί μου λέει «κάπου αυτή δε στέκει.
Φτερά ανοίγει κι οπουδήποτε πετάει
Μα δε πηγαίνει σ’ όποιον την αναζητάει»
 
 Και τι να κάνω που δε ξέρω να πετάω;
Έχω δυο χέρια να μπορώ να κολυμπάω
Να βγώ απ’ τον βούρκο, να παλέψω με την δίνη
Του σάπιου κόσμου που όλο παίρνει και δε δίνει

 Της ευτυχίας αναζήτησα την ώρα
Μα μ’ έστησε στο ραντεβού και φεύγω τώρα.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΑ ΣΟΝΝΕΤΑ ΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ

« στις: 07/07/09, 07:03 »

               ΤΑ ΣΟΝΝΕΤΑ ΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ

Φύλλο χλωρό στη γη ξαπλώθηκα
Πέφτοντας με περίσσια χάρη
Ίσα κοιτώντας το φεγγάρι
Στ’ ανέμου την μανία δόθηκα

Δε με πειράζει που χωρίστηκα
Απ’ του κλαδιού μου την εστία
Μα που δεν δώσαν σημασία
Τα φύλλα οι φίλοι που τσακίστηκα
 
Κι έτσι ανάσκελα στο χώμα
Θα  ρίξω μια ματιά ακόμα
Και με ραστώνη θ’ απλωθώ

Ίσια κρατώντας μου τον μίσχο
Θα πω αγάπη πως δεν βρίσκω
Και θα δεχτώ να ξεραθώ

Φύλλο χλωρό μα οι αντιστάσεις μου
Δεν ήταν αρκετές Θεέ μου
Κι έρμαιο έγινα τα’ ανέμου
Αλλάζοντας τις περιστάσεις μου

Δεν πόνεσα π’ αποχωρίστηκα
Απ’ του κλαδιού την προστασία
Μα πού γελάσαν μ’ ειρωνεία
Οι φίλοι μου που ξεκουμπίστηκα

Κι έτσι ανάσκελα στο χώμα
Θα  ρίξω μια ματιά ακόμα
Και με ραστώνη θ’ απλωθώ

Ίσια κρατώντας μου τον μίσχο
Θα πω αγάπη πως δεν βρίσκω
Και θα δεχτώ να ξεραθώ

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΥΜΑ

« στις: 29/05/09, 06:54 »

ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΥΜΑ

 Σαν έσκαγε το κύμα
Στην ακροθαλασσιά,
Σ’ είπα πως είναι κρίμα
Να βγαίνει στα ρηχά.
Μια αγάπη που αντέχει
Και στους ωκεανούς
Και σύμμαχό της έχει
Αστέρια κι ουρανούς.

Τοτ’ έλαμψε στην άκρη
Της γκρίζας σου ματιάς,
Απρόσμενα ένα δάκρυ,
Προμήνυμα χαράς.
 Αγάπης πήρα σήμα
Με δυο γλυκά φιλιά.
Σαν έσκαγε το κύμα
Στην ακροθαλασσιά.


Σαν έσκαγε το κύμα
Στην ακροθαλασσιά,
Όλα  θα πάνε πρίμα
Σ’ είπα ψιθυριστά.
Σου φύσαγε τα αγέρι
Τα ξέπλεκα μαλλιά
Και ’γώ δειλά το χέρι
Σ’ έπιασα τρυφερά.

Τοτ’ έλαμψε στην άκρη
Της γκρίζας σου ματιάς,
Απρόσμενα ένα δάκρυ,
Προμήνυμα χαράς.
Αγάπης πήρα σήμα
Με δυο γλυκά φιλιά.
Σαν έσκαγε το κύμα
Στην ακροθαλασσιά.

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΡΕΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΤΕΡΑ

« στις: 26/05/09, 00:57 »

ΤΡΕΙΣ  ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΤΕΡΑ

Τρεις χιλιάδες φτερά σε δυο ώμους φορώ
Κι η καρδιά μου πετά μακριά.
Τρεις χιλιάδες καημούς με την μια τους περνώ
Και κοιτάζω μονάχα μπροστά.

Τρεις χιλιάδες φιλιά στην αγάπη σκορπώ
Κι η αγάπη μου χαμογελά
Στα ουράνια ψηλά μ’ έναν Ήλιο πετώ
Και μαζί τρεις χιλιάδες πουλιά

Κι αν βαρύνουν ποτέ ακριβέ μου εαυτέ
Τρεις χιλιάδες στους ώμους φτερά,
Θα τ’ αντέξεις  για πες;
Ή κοιτώντας θα κλαίς
Τρεις χιλιάδες σπασμένα φτερά;

Τρεις χιλιάδες χαρές με δυο χείλη ρουφώ
Κι έτσι αφήνω τις πίκρες στο χθες.
Τρεις χιλιάδες ζωές σε μια μόνο τις ζω
Και πηδώ τρεις χιλιάδες φωτιές.

Τρεις χιλιάδες χορδές θείο παίζουν σκοπό
Και ξεχνώ τις βαθιές μαχαιριές
Τρεις χιλιάδες για δες τα φτερά που φορώ
Στο χω πει τρεις χιλιάδες φορές.

Κι αν βαρύνουν ποτέ ακριβέ μου εαυτέ
Τρεις χιλιάδες στους ώμους φτερά,
Θα τ’ αντέξεις  για πες;
Ή κοιτώντας θα κλαίς
Τρεις χιλιάδες σπασμένα φτερά;

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΙ ΑΝ

« στις: 18/05/09, 23:57 »

                      KI AN
Στα φλογερά σου τα χείλη τ΄ ορκίζομαι
Στα δυό σου μάτια π΄ ανάβουν φωτιές
Πως στη ζωή όσο κι αν μηδενίζομαι
Πάντα θα κάνω καινούριες αρχές.

Στα βελουδένια σου χέρια στηρίζομαι
Κι όταν  ανοίγουν τρανές αγκαλιές
Πιάνω το σήμα και συντονίζομαι
Σ΄άλλες συχνότητες πιο τρυφερές

Κι αν το πρωί μου ζητάει επίμονα
Σε χίλιων Ήλιων το σύμπαν να μπω
Ένα είναι σίγουρο πως δεν θα γλύτωνα
Αν στον δικό σου δεν ζούσα ουρανό

Με το κρασί του φιλιού σου ζαλίζομαι
Και στης φωνής σου τον ήχο μεθώ
Σαν ναυαγός σπαρταρώ και βυθίζομαι
Στις  Ατλαντίδες  που χρόνια ποθώ.

Στους παραδείσους του γέλιου σου χάνομαι
Κι όλης της μέρας ξεχνώ τους καημούς
Και Ροβινσώνας και Κροίσος αισθάνομαι
Σαν στους δικούς σου βουτώ ωκεανούς.

Κι αν το πρωί μου ζητάει επίμονα
Σε χίλιων Ήλιων το σύμπαν να μπω
Ένα είναι σίγουρο πως δεν θα γλύτωνα
Αν στον δικό σου δεν ζούσα ουρανό

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΒΑΡΚΑ ΔΕΜΕΝΗ ΣΕ ΒΡΑΧΟ

« στις: 15/05/09, 16:20 »

ΒΑΡΚΑ ΔΕΜΕΝΗ ΣΕ ΒΡΑΧΟ

 Βάρκα δεμένη πάνω σε βράχο
Που πέρα δόθε πάει το κύμα
Μοιάζουν τα θέλω μου τι κρίμα
Κι όλες οι ελπίδες π’ είχα και θα ‘χω

Κι αν συντηρώ όνειρα χίλια
Μες στις καρδιάς μου βαθειά τα θαλάμια
παραμονεύουν  μ’ άπληστη ζήλια
να με τυλίξουν χίλια πλοκάμια
για να μου πάρουν όνειρα χίλια
Και να τα κάνουν, θλίψη που θα ΄χω
ΒΑΡΚΑ ΔΕΜΕΝΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΒΡΑΧΟ

Βάρκα δεμένη πάνω σε βράχο
Π’ αρμύρα την χτυπά και σαπίζει
Φαντάζει τ΄ αύριο π΄ορίζει
Αν θα μ΄ αφήσει η αγάπη μονάχο.

Κι αν συντηρώ όνειρα χίλια
Μες στις καρδιάς μου βαθειά τα θαλάμια
παραμονεύουν  μ’ άπληστη ζήλια
να με τυλίξουν χίλια πλοκάμια
για να μου πάρουν όνειρα χίλια
Και να τα κάνουν, θλίψη που θα ΄χω
ΒΑΡΚΑ ΔΕΜΕΝΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΒΡΑΧΟ

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΟΥ ΝΑ ΄ΣΑΙ;

« στις: 24/04/09, 07:19 »

           ΠΟΥ ΝΑ ΄ΣΑΙ;

Ούτε φωνή
Μονάχα απ’ το κύμα ο ήχος που σκάει
Κι η μουσική
Απ΄ τα βάθη τ’ ονείρου γλυκιά
Ούτε ψυχή
Κι η καρδιά μοναχή δυνατά να χτυπάει
Μόνο η σιωπή
Μου κρατάει πιστά συντροφιά

 Πού να ‘σαι συ
Εσύ λόγια που μου λεγες χίλια
Έχω χαθεί
στη δική σου γλυκιά προσμονή
Πάμε μαζί
Στα μαλλιά να σου βάλω κοχύλια
Και να μας βρει
Αγκαλιά και τους δυο το πρωί

Ούτε κερί
Μόνο φως το φεγγάρι σαν σβήνει το δείλι
Λούζει την γη την πανέμορφη τούτη βραδιά
Ούτε φιλί
Μόνη γεύση στο στόμα η αρμύρα στα χείλη
Και μια πικρή γεύση νιώθω γιατί είσαι μακριά.             

 Πού να ‘σαι συ
Εσύ λόγια που μου λεγες χίλια
Έχω χαθεί
στη δική σου γλυκιά προσμονή
Πάμε μαζί
Στα μαλλιά να σου βάλω κοχύλια
Και να μας βρει
Αγκαλιά και τους δυο το πρωί

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΝΤΙΦΕΓΓΙΣΜΑ

« στις: 23/04/09, 07:04 »

ΑΝΤΙΦΕΓΓΙΣΜΑ

Σαν αντιφέγγισμα κεριού που τρεμοπαίζει
Πάνω στην όψη του γυαλιού π’ έχει βραχεί.
Το κάθε μου όνειρο θολά παιχνίδια παίζει
Προτού να σβήσει και μ’ αφήσει την αυγή.

Τρελό μου είδωλο σ’ ανώμαλο καθρέφτη
Που βγάζεις γέλιο αν δε σε πάρω σοβαρά
Δες την καρδούλα μου μες στο κενό πώς πέφτει
Δες τις ελπίδες μου πετούν χωρίς φτερά

Τρελό μου είδωλο που ζεις μόνο στην σκέψη
Απ’ τον καθρέφτη σου να βγεις κι όλο χαρά
Τον κάθε δύσπιστο να κάνεις να πιστέψει
Πως είσαι άνθρωπος κι εσύ κι έχεις μιλιά

Σαν αντιφέγγισμα φωτιάς που αργοσβήνει
Πάνω σε τζάμι που το λέρωσε η βροχή
Το όνειρό μου την προσπάθεια αφήνει
Να γίνει αλήθεια και να ζήσει το πρωί
 

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΟΙΟΣ

« στις: 22/04/09, 11:40 »

         ΠΟΙΟΣ

Ποιος πέταξε σκουπίδια
στου χρόνου το μπαλκόνι;
Ποιος έκανε τον Ήλιο
να κλάψει το πρωί;
Και βλέπει όλο τα ίδια
 ο νους μου και θολώνει
Ποιος πέταξε σκουπίδια
 και λέρωσε η αυγή;

Δεν είμ’ εγώ το ξέρεις
Δεν είσ’ εσύ πιστεύω
Μα ξέρω ν’ αγναντεύω
Στ’ άπειρο τ’ ουρανού
Βλέπω πως υποφέρεις
Το βλέπεις πως παλεύω
Μα ξέρω να μαζεύω
Κοχύλια του γιαλού.

Ποιος έβαψε με σπρέι
της Άνοιξης την πόρτα;
Ποιος έκανε τον Μάη
ν’ αργήσει να φανεί;
Το σύμπαν καταρρέει
κι αυτοί την ίδια ρότα.
Ποιος την φωνή τ’ Απρίλη
 έπνιξε στην βοή;

Δεν είμ’ εγώ το ξέρεις
Δεν είσ’ εσύ πιστεύω
Μα ξέρω ν’ αγναντεύω
Στ’ άπειρο τ’ ουρανού
Βλέπω πως υποφέρεις
Το βλέπεις πως παλεύω
Μα ξέρω να μαζεύω
Κοχύλια του γιαλού [/b] [/size] [/size]

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ

« στις: 20/04/09, 23:14 »

ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ

Με την έκτη μου αίσθηση τ’ όριά μου αγγίζω
Σε μια τέταρτη διάσταση την μορφή σου κοιτώ
Τ’ άρωμα του κορμιού σου στέκομαι και μυρίζω
Η φωνή σου νανούρισμα
σαν αγγέλων τραγούδισμα
Την δροσιά του φιλιού σου, με λαχτάρα ρουφώ

Με την έκτη μου αίσθηση

Με την έκτη μου αίσθηση
Που δεν είναι παραίσθηση
Μα η μόνη αλήθεια
Πίσω απ’ τα παραμύθια
Με την έκτη μου αίσθηση
Που δεν είναι παραίσθηση
Μα αγάπη και δάκρυ
Στων ματιών μου την άκρη

Προσταγή και διαίσθηση
Είν’ η έκτη μου αίσθηση .

Με την έκτη μου αίσθηση βλέπω πια την ζωή μου
Σαν τους χτύπους ακούω της δικής σου καρδιάς.
Γεύση από τα χείλη σου αποκτά το φιλί μου.
Στ’ άγγιγμά σου τρελαίνομαι
Μια ριγώ μια ζεσταίνομαι.
Στα περβόλια του γέλιου σου παίρνω οσμή ευωδιάς

Με την έκτη μου αίσθηση.

Με την έκτη μου αίσθηση
Που δεν είναι παραίσθηση.
Μα η μόνη αλήθεια
Π΄ αντιδρά στην συνήθεια.
Με την έκτη μου αίσθηση
Σιγουριά και συναίσθηση
Μιας αγάπης που δίνει
Και την φλόγα δεν σβήνει.

Προσταγή και διαίσθηση
Είν’ η έκτη μου αίσθηση .

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΑΔΟΛΗ ΑΓΑΠΗ

« στις: 18/04/09, 07:18 »

             ΑΔΟΛΗ  ΑΓΑΠΗ
Χαρά στηριγμένη σε ψεύτικα λόγια
Αγάπη δοσμένη με μύριους καημούς
Τραγούδια του έρωτα σωστά μοιρολόγια
Καρδιά που χτυπάει με χίλιους παλμούς

  Μη τρομάζεις  π’ ακούς τραγούδια της  λύπης
Που μ’ αίμα γραφτήκαν στης καρδιάς το χαρτί
Ένα να ξέρεις ότι μου λείπεις
ΑΔΟΛΗ ΑΓΑΠΗ σε θέλω πολύ.

 Τριγυρνώ σαν παιδί στης πόλης τους δρόμους
Και πετώ σαν πουλί στου βοριά τον χαμό
Μ’ έναν  Ήλιο χαμένο σε παράλογους νόμους
Και ζωή που χορεύει σε τρελό πια ρυθμό

 Τρομαγμένη απ’ τον κόσμο που δεν νιώθει πια τύψεις
Κλειδωμένη κοιμάσαι στο υγρό σου κελί
Έλα ξύπνα και βγες το κενό να καλύψεις
ΑΔΟΛΗ ΑΓΑΠΗ σε θέλω πολύ   

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

« στις: 17/04/09, 12:18 »

ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

 Βαδίζοντας σ’ αντάμωσα στα κύματα τ’ Αιγαίου
Θεία μορφή του άγνωστου τ’ ασύγκριτου τ’ ωραίου
Φιλί από της θάλασσας μου δωσες την αρμύρα
Κι  εγώ σφιχτά το κράτησα σαν το φιλί σου πήρα

Αγάπη μου ηλιόλουστη μες απ’ τα παραμύθια
Πηδάς και ανταμώνεσαι με την σκληρή αλήθεια
Αγάπη μου αποκύημα ενός καημού πηγαίου
Να περπατήσεις τόλμησες  στα κύματα τ’ Αιγαίου

 Βαδίζοντας σε γνώρισα στα όρια τ’ απείρου
Άυλη και ανέγγιχτη θεότητα τ’ ονείρου
Τ’ άσπρο σου πέπλο φόρεσες και τ’ άρπαξε ο αγέρας
Φως το κορμί σου κι έλαμψε το πρόσωπο της μέρας

Αγάπη μου ηλιόφωτη πολύτιμη μου αλήθεια
Σαν μύθος φανερώνεσαι και γίνεσαι συνήθεια
Σκέψη και δημιούργημα  ενός καημού δικαίου
Να περπατήσεις μπόρεσες στα κύματα τ’ Αιγαίου

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΠΡΕΠΕ

« στις: 17/04/09, 12:09 »

             ΕΠΡΕΠΕ

 Σε μια καρδιά που όλα τα δίνει
Κι ισορροπίες ποτέ δεν ανέτρεπε
Έπρεπε κι αυτό να γίνει
            ΕΠΡΕΠΕ!

  Σε μια καρδιά που τις πόρτες δεν κλείνει
Μα ατασθαλίες ποτέ δεν επέτρεπε
Έπρεπε κι αυτό να γίνει
            ΕΠΡΕΠΕ!

                 Refrain
 Σε μια καρδιά που χίλια κομμάτια
Γίνεται για τα δυό σου τα μάτια
Μες στης αγάπης την δίνη
Έπρεπε κι αυτό να γίνει
             ΕΠΡΕΠΕ!

 Σ` ένα λάθος που λάθος θα μείνει
Μα όλα των άλλων τα λάθη παρέβλεπε
Έπρεπε κι αυτό να γίνει
             ΕΠΡΕΠΕ!

 Σ’ ένα κορμί που χαλί έχει γίνει
Κι αναρωτιέται στ’ αλήθεια αν έπρεπε
Έπρεπε κι αυτό να γίνει
             ΕΠΡΕΠΕ!

                        Refrain
 Ένα κορμί που σε χίλια κομμάτια
Σκορπά για να μπει στα δικά σου παλάτια
Απ’ της αγάπης την κρήνη
Έπρεπε νερό να πίνει
             ΕΠΡΕΠΕ!