Αφιερωσεις σε παλιες αγαπες...

[rocknrolldemon]

το streets of love καταπληκτικό κομμάτι!!!

[Iroukos]

I can’t leave, if I’m leaving without you…
I can’t leave, I can’t give any more…

[Axlmaniac]

I don’t know how you supposed
To find me lately
And what more could you ask from me
How could you say that I never needed you?
When you took everything
Said you took everything from me

Και της Παπαρίζου ... που δν ξέρω γιατί μου κόλλησε τώρα τελευταία,
πάντως το αφιερώνω!
(δεν ξέρω τον τίτλο)

Η αγάπη σου δεν μένει πια εδώ
δεν είσαι ο πρίγκιπάς μου τι να πώ;
ένας πυργος απο άμμο ήσουν δυστυχώς
έρωτας που ήταν λίγος και μικρός; πικρός;(δεν ξέρω!)

[old_lion]

Βρε 'σεις δεν πάτε να γράψετε στην ενότητα τής ποιήσης ?
Εκεί χωράνε όλα .

Μύρα _ Laura πολύ σωστά έγραψες .   

[Νεκταρία]

...για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
    στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
    δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
    κρυφτήκαν στις σπηλιές χαμένων Παραδείσων. ...

αυτό για αρχή...

...ένας έρωτας φτηνός
   τρομαγμένος, λιγοστός
   κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα
   κι ένας γκρεμός..

και αυτό για τέλος...

[geni]

Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό
Το σώμα σου κόλλησε στο σώμα μου
με τον πανσέληνο πόλο του Χειμώνα
Ακούς νερά που χύνονται στα μέσα των ποδιών σου
Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας
Ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μας
 
Άγιος ο έρωτας Άγιος καημός
δικός μου και ο Αύγουστος
με τις μεγάλες μνήμες
 

..εκεινο που παιζει στα παραλιακα καφε..."πώς το λενε γαλλικα?Ζιγκολο..."

..Εκεινο το "μαθε κουκλα μου μια τεχνη, τι τον θες τον καλλιτεχνη?"
 
..και πολλα, πολλα αλλα...αν η αγαπη ειναι αρκετη, χωραει σε πολλα τραγουδια.

[eleos* (Βάλια πια....)]

μες στο δικο σου παραμυθι ξαναβρες το, το ξεχασμενο μονοπατι σου......
και ξαναχασ'το, ξαναβρες το, ξαναπες το, το τραγουδακι σου.....

[geni]

σωστη σε βρισκω φουλα!!..

[Iroukos]

...απλα να προσεχεις...

[Corky]

Θα ειμαι παντα εδω για σενα.. Αλλα καλου κακου χτυπα ενα τηλεφωνο..

[Iroukos]

Θα ειμαι παντα εδω για σενα.. Αλλα καλου κακου χτυπα ενα τηλεφωνο..

χαχαχχαχαχα!!!
εγραψες!!!!

[metalouda]

εγω φοβομουν να σ αγαπησω
και εσυ φοβοσουν να αγαπηθεις
τωρα που γυρισες,με θελεις πισω
μα αυτος ο ερωτας κοιμηθηκε νωρις...

[geni]

"Ματια που δε βλεπονται, γρηγορα λησμονιουνται,
 μου 'πες καποιο βραδυ με παραπονο θολο
 Οι ερωτες, καρδια μου, δεν πεθαινουν, μα κοιμουνται
 για να μπορουν κρυφα να κοροϊδευουν τον καιρο."

 

[Iroukos]

...δε τελειωνουν όμως ετσι οι ζωες...
...των ανθρωπων που αγαπηθηκαν με τοσο πονο...
...ή κ οι δυο μας, ή κανεις...
...ως την ακρη της κλωστής...
...ισορροπήσαμε κ μεις...!!!

[mogli]

θα εννοεις για παλιους ερωτες γιατι η αγαπη δεν περναει..μενει για παντα..
οπου κι αν ειμαι...σαμαρας

[Iroukos]

θα εννοεις για παλιους ερωτες γιατι η αγαπη δεν περναει..μενει για παντα..
οπου κι αν ειμαι...σαμαρας

ωωωω...ποσο δικιο εχεις...

[geni]

τον αγριο Σεπτεμβρη θα θυμαμαι..

[monalizagreen]

  ''Πήρα τους δρόμους μια βραδιά
  και τους γνωστούς ρωτούσα
  για το κορίτσι μου που αγαπούσα
  στη...Σαλονίκη...μια φορά...
 
  Έριξα πέτρα στο γιαλό
  στο πέλαγο λιθάρι
  για το κορίτσι μου που ήταν καμάρι
  στη...Σαλονίκη...μια φορά...''

[monalizagreen]

 
    ''. . . ένα όχι . . .''

Στίχοι: Θοδωρής Γκόνης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Ένα όχι θα με πείραζε δε λέω
μα δεν θα μ’ έκανε νύχτες να κλαίω,
ένα όχι θα με πείραζε λιγάκι
μα δεν θα μ’ έκανε να κλαίω σαν παιδάκι...

Το όχι που ’φτιαξες με το κεφάλι σου
μαλλιά, χείλια, μέτωπο και μάτια,
το όχι αυτό, το όχι αυτό
μ’ έκανε χίλια κομμάτια...

Ένα όχι θα με πείραζε δε λέω
μα δεν θα μ’ έκανε νύχτες να κλαίω,
ένα όχι θα με πείραζε δε λέω
μα δεν θα μ’ έκανε τραγούδια να σου λέω...

Το όχι που 'φτιαξες με το κεφάλι σου....

[monalizagreen]

        Δε θέλω καρδιά μου να κλαις

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χθες,
χαλάσανε τόσα πολλά μα βρες μονοπάτι ξανά,
δεν ξέρει ο κόσμος να ζει, κατέβα να πάμε πεζοί,
εκεί που καθένας ζητά να βρει τη μιλιά του ξανά...

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά...

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις για όσα περάσαμε χτες,
δανείσου κι εσύ μια φορά και βρες μονοπάτι ξανά
κι αν χάνεις αυτό που σε ζει δεν έφταιξες μόνον εσύ,
αξίζει να ζουν σαν παιδιά εκείνοι που έχουν καρδιά...

Τον πόλεμο ζητώ για μια ζωή που δεν τη ζω,
να μην μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά,
πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά...

Τον πόλεμο μισώ κι απ' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο
κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά,
το ξέρω σου ζητώ πάρα πολλά....

                                                         
                                                                                        Υ.Γ.: Χρόνια σου πολλά... 

[συννεφάκι]

Θα ήθελα να ήμασταν μαζί....
για μια νύχτα μόνο....

Για να σε σπρώξω απ' το κρεβάτι την ώρα που θα κοιμάσαι!

[ELISSAVET]

Θα ήθελα να ήμασταν μαζί....
για μια νύχτα μόνο....

Για να σε σπρώξω απ' το κρεβάτι την ώρα που θα κοιμάσαι!

+ φωνω

[eleos* (Βάλια πια....)]

Αrchive- F*ck you...

[eleos* (Βάλια πια....)]

Τι μου ‘πες, τι σου ‘πα, είναι αργά δεν μετράει...
Σαν σπάσει η αγάπη ξανά δεν κολλάει...
 
Μα που πας;..
Πάω μακριά...
Μ’ αγαπάς;...
Σου λέω είναι αργά.....

[matina_k]

στον πρωην και νυν...γιατι ότι αξιζει πονάει κ είνια δύσκολο.....

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
Αγαπη μου,πως θα μ'αντέξεις,
που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δε ξέρεις.
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις..",
σου το'χα πει ένα πρωί βροχερό.

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι απο μένα,
μές σε δωμάτια κλεισμένα,
το προσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.

Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βάρεθεις τελείως
ψάξε αλλού να με βρείς όπως με θες.

Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
Εγινε το αύριο πάλι χθες...