Αποστολέας Θέμα: Μα αν δεν τα ζούσα... (Αναγνώστηκε 6583 φορές)

Twix · « **στις:** 23/05/06, 11:41 »

Από μικρή πάντα μου έλεγες μαμά
Πως είναι ο κόσμος, δέκα πίκρες - μια χαρά
Θέλησες μόνη μου στα πόδια να σταθώ
Να ‘χω πυγμή και δύναμη και τσαγανό

« Να ‘σαι καχύποπτη, σε ξένους μη μιλάς
Και τα λεφτά, σφιχτά στο χέρι να κρατάς
Μη λες πολλά και μην κορδώνεσαι πολύ
Μάθε να είσαι σοβαρή και ταπεινή!»

Μην πληγωθώ, έτρεμες βράδυ και πρωί
Κι έλεγες «δώσε όσα μου στέρησες ζωή,
στο σπλάχνο μου, χάρισε όλες τις χαρές
και φύλαξε μου κι άλλες πίκρες αν το θες»

Κι όταν στηρίχθηκα στα πόδια μου δειλά
Κι άνοιξα τρέμοντας τ’ αμάθητα φτερά
Στάθηκες πίσω μου κι άφησες να χαθώ
Σ’ άγνωστα μέρη να πετάξω, ν’ αφεθώ

Πάντα σε άκουγα γλυκά να μου μιλάς
«Να μην ξανοίγεσαι, σαν μόνη σου πετάς!»
Μα ειν’ γλυκό το πρώτο βήμα κάθε αρχής
Και νιώθεις όλα ότι θα γίνουν όπως πεις

Μα σαν αρχίσανε οι πρώτες οι βροχές
Είδα πως βρέθηκα γυμνή στις συμφορές
Οι καταιγίδες τσαλακώσαν τα φτερά
Κι οι κεραυνοί, μου μαύρισαν τα σωθικά

«Μετά από χρόνια, γύρισα για να σε βρω
και την καρδιά μου να σ’ ανοίξω επιθυμώ
Δες πως γκριζάρανε τα μαύρα μου μαλλιά
Έπρεπε μάνα, να τα ζήσω όλ’ αυτά!»

Κι εσύ βουρκώνεις κι όλο κάνεις να μου πεις
Κάποια σου λέξη μα… την πνίγεις και σιωπείς
Κάθεσαι απέναντι βουβά και με κοιτάς
Σαν να ‘μαι ξένη στην αρχή με ακουμπάς

Σαν σου ξελύνω τις πληγές, παραμιλάς
«Όχι! Δε γίνεται!» λες και παραπατάς
Μα είναι αλήθεια μάνα όσο κι αν πονώ
Αυτή είμαι εγώ, τα λάθη μου κι όσα αγαπώ

Τώρα το ξέρω! Είχες δίκιο εξ’ αρχής!
Μα αν δεν τα ζήσεις, πώς θα μάθεις να τα πεις;
Σ’ ευχαριστώ που είσαι πάντοτε εδώ
Κι αυτό να ξέρεις είναι πάντα αρκετό!

Μαργαρίτα Π. · « **Απάντηση #1 στις:** 23/05/06, 12:38 »

Αυτή είμαι εγώ, τα λάθη μου κι όσα αγαπώ

Υ-Π-Ε-Ρ-Ο-Χ-Ο το ποίημά σου Χαρούλα μου! Συγχαρητήρια!!!!!!!!!!!!!!!!

[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]

monalizagreen · « **Απάντηση #2 στις:** 23/05/06, 13:44 »

Εκπληκτικό!!!

δυνατό,αληθινό...στέκεται στα πόδια του δίχως ίχνος κομπασμού...
ξέρει ποιό είναι..ξέρει τί είναι...
ξέρεις ποιά είσαι και τί μπορείς να κάνεις...που μπορείς να φτάσεις...

ο σεβασμός μου στη δύναμή σου,Χαρά μου!

Ektor_S · « **Απάντηση #3 στις:** 23/05/06, 20:33 »

Τρυφερό και καλοδουλεμένο σε όλη την έκταση της ιστορίας του.

Fusalida · « **Απάντηση #4 στις:** 23/05/06, 20:47 »

Πανέμορφο!Σκληρό και συνάμα τρυφερό...Πολύ πετυχημένες τόσο αλληγορικές όσο και ρεαλιστικές εικόνες! Στιγμές γυναικίες κυρίως...στιγμές που δεν έχεις πλέον τι να πεις...έχει έρθει πλέον η συνειδητοποίηση και η σιωπή, το δάκρυ, μια αγκαλιά, μια ματιά είναι το τίποτα και το όλα...

Ευχαριστώ...

Stergios Kourou · « **Απάντηση #5 στις:** 24/05/06, 13:59 »

Ψυχική κατάθεση, συνοδευομένη από το ταλέντο σου!
Και το θέμα και το ταλέντο είναι πράγματα που είχες μέσα σου. Εδώ κατάφερες να τα βγάλεις παρέα, ωραία και μοιραία!!!
Ενα μπράβο και ένα φιλί.

Malezyanni · « **Απάντηση #6 στις:** 25/05/06, 01:22 »

Παρα πολυ καλο.Με αγγιξε.Ωραια θεματολογια και σωστα ανεπτυγμενο,απλα που και που μπορεις να κανεις κατι αλλαγες σε κατι χασμωδιουλες παρεστιγμενα στο μετρο

;)για να ειναι εντελως αρτιο.Να εισαι καλα Χαρα μου με συγκινεις

,το δικο μου κανεις δεν το προσεξε,σνιφ σνιφ και ηταν το αγαπημενο μου

Η μανα μου,μου ελεγε να μη μιλω σε αγνωστους
κι ετσι δεν γνωρισα κανεναν
ο πατερας μου,μου ελεγε να μη γιατρευω αρρωστους
κι ετσι αρρωστησα και δεν με φροντισε κανεις.

anthrakoryxos · « **Απάντηση #7 στις:** 25/05/06, 13:24 »

Συγκινητικό! Κατάθεση ψυχής!!!

Nef-Eli · « **Απάντηση #8 στις:** 25/05/06, 14:52 »

Υπέροχο, θαυμάσιο, εκπληκτικό, μαγευτικό...

Σ.απ.φώΣ · « **Απάντηση #9 στις:** 25/05/06, 19:38 »

Μετά από καιρό έρχεται και το Μαράκι να σου πει πως εξακολουθείς να γράφεις πολύ τρυφερά..
Λες ποτέ να είμαι τέτοια μητέρα; "Μα είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτό"... Μακριά από μας!

Μην πληγωθώ, έτρεμες βράδυ και πρωί
Κι έλεγες «δώσε όσα μου στέρησες ζωή,
στο σπλάχνο μου, χάρισε όλες τις χαρές
και φύλαξε μου κι άλλες πίκρες αν το θες»

Αυτό περιγράφει τη μάνα μου, αλήθεια...

Μπράβο Χαρούλα μου. Και συμφωνώ και με τον συνάδελφο παραπάνω στα μετρικά θέματα!

TAXIS · « **Απάντηση #10 στις:** 26/05/06, 12:26 »

παρα πολυ ωραιο ποιημα, καλογραμμενο, σε αγγιζει. μπραβο σου.

pinelopi · « **Απάντηση #11 στις:** 26/05/06, 13:27 »

Συγκινητικά αληθινό και τρυφερό. Μου άρεσε πολύ

Twix · « **Απάντηση #12 στις:** 26/05/06, 15:32 »

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας και τις παρατηρήσεις σας, πάντα με βοηθάνε με τον τρόπο τους...

Το συγκεκριμένο είναι αφιερωμένο σε όλους τους γονείς που αγαπάνε αληθινά και καρδιοχτυπούν για την τύχη των παιδιών τους νύχτα-μέρα και αν και φαίνεται ως αφιέρωση στο πρόσωπο της μάνας και μόνον - καθώς αναφέρω μόνο την λέξη μαμά - είναι το ίδιο αφιερωμένο και στον πατέρα μου και ίσως και λίγο περισσότερο σε αυτόν...

Μακάρι όλου του κόσμου τα παιδιά να είχανε σαν τους δικούς μου γονείς και σαν κάθε σωστό γονιό και να μην υπήρχανε αυτά τα "τέρατα" που φέρνουνε παιδιά στον κόσμο απλά για να ικανοποιούν τις κάθε λογής διαστροφές τους και τους κάθε λογής κομπλεξισμούς τους. Αυτό σκεφτόμουν όταν το έγραφα……..

kuiper · « **Απάντηση #13 στις:** 27/05/06, 18:16 »

Πανέμορφο,τρυφερό,μαγευτικό,ευαίσθητο.
Μπράβο Χαρά μου (το μου από τον Παππού)
Πολλά φιλιά......

mymood · « **Απάντηση #14 στις:** 28/05/06, 00:58 »

Τρυφερο κι ομορφο με στιχο ολο ζωη Μπραβο σου

old_lion · « **Απάντηση #15 στις:** 28/05/06, 22:44 »

Συγκινητικό και όμορφο Χαρούλα .

Κι από εμένα πολλά-πολλά φιλιά .

DEROS · « **Απάντηση #16 στις:** 29/05/06, 11:12 »

Και τι δεν θα έδινα να ήμουνα σε μια γωνία όταν το διάβαζες στην Μητέρα σου,
(ελπίζω να το έχεις κάνει, αν όχι θα έρθω απρόσκλητος),
να κλέψω την μάτια της να νιώσω όλη την αγάπη και την γαληνή όταν θα σου ψιθύριζε κόρη μου σ’ ευχαριστω. Μετά να τρέξω να πω ένα απλό Μανά μου σ’ αγαπώ, (πέρασε καιρός από την τελευταία φορά), βλέπεις Κυρια μου μεγάλωσα και ξέχασα ότι ήμουν και θα είμαι παντα το μικρό της παιδί που το μόνο που περιμένει είναι μια αγκαλιά και μια λεξούλα.. Σ’ ευχαριστώ που μου δίνεις αυτήν την ευκαιρία τώρα που είναι ακόμη νωρίς. Τα σεβη μου Κυρια μου και να είστε πάντα καλα !!!!!!

Μουσικόφιλη · « **Απάντηση #17 στις:** 29/05/06, 21:27 »

Πάρα πάρα πολύ όμορφο... Τι να πω κι εγώ... Μπράβο σου χαρά.. Μπράβο.....

Symeon · « **Απάντηση #18 στις:** 30/05/06, 10:08 »

Πολύ γλυκό και σκληρό μαζί μου φαίνεται...Καπου χαλάει ο ρυθμός και με ψιλοχάλασε, αλλα πέραν αυτού...πολύ καλο...

geni · « **Απάντηση #19 στις:** 30/05/06, 15:37 »

......<αναστεναγμος...>....αμα ειχες εστω και μια λεξη περιττη δε θα μ αγγιζε τοσο...να σαι καλα να μας γραφεις ετσι παντα...

Bάγια · « **Απάντηση #20 στις:** 30/05/06, 20:39 »

Μου αρέσει πολύ Twix!
Με λίγα λόγια...είναι ένα ειλικρινέστατο "ανοίγω τα χαρτιά μου" !
Έχει δυσκολία...
Έχει και ομορφιά!

trivial · « **Απάντηση #21 στις:** 01/06/06, 20:19 »

πολύ όμορφο, πραγματικά... δείχνεις πολύ γλαφυρά τη σχέση μάνας-κόρης, και συμφωνώ απόλυτα ότι αν δεν ζούσαμε τα λάθη μας, πώς θα ξέραμε τα σωστά μας; Μπράβο σου, νασαι καλά...

aristomenis_a · « **Απάντηση #22 στις:** 07/06/06, 20:52 »

Αλλο ενα αριστουργημα που διαβαζω εδω σημερα.
Δεσποινις με εντυπωσιασες. Πολυ αληθινο, πολυ αμεσο, και παρολο που ειναι μεγαλο, το εχεις γραψει με τέτοιο τροπο που σε τραβαει να το διαβασεις ως το τελος. Μου αρεσε παρα πολυ και το θεμα που διαλεξες και ο τροπος γραφης σου.
Συγχαρητηρια!

akarayan · « **Απάντηση #23 στις:** 21/06/06, 11:26 »

Αχ ,Twix, αχ!!!
Δεν έχω να σου γράψω κάτι…
Εύχομαι μόνο να είσαι Μητέρα!
Αν δεν είσαι, όταν θα γίνεις, θα είσαι ΥΠΕΡΟΧΗ!!!

master of puppets · « **Απάντηση #24 στις:** 21/06/06, 15:50 »

Χαρά μου.....ζωγράφισες.......

Νέα:

Αποστολέας Θέμα: Μα αν δεν τα ζούσα... (Αναγνώστηκε 6583 φορές)

monalizagreen

old_lion

DEROS