Marissa Nadler -> Both Albums

[schizm]

2 review που περιγράφουν επαρκέστατα τις ιδιαίτερες χάρες της 25χρονης Marissa...αν κάποιος ενδιαφέρεται να ακούσει περισσότερα, υπάρχουν και τα pm!

1oς Δίσκος: Ballads Of Living And Dying

Avopolis.gr: Πάρης Παπαβλασόπουλος

11: 45 το βράδυ και λίγο πριν παραδώσω τα όπλα, έπειτα από μία κουραστική μέρα, ακούω το κύκνειο άσμα της ημέρας. Έχω βάλει στο pick-up να παίζει ένας δίσκος που πρόσφατα αγόρασα, αλλά από καιρό ήθελα να ακούσω.

Η Marissa Nadler, το όνομα της οποίας και μένα δεν μου έλεγε κάτι αλλά η ετικέτα για λογαριασμό της οποίας ηχογραφεί μου λέει πολλά - η Eclipse Records με Charalambides, My Cat Is An Alien, Migrantes αλλά και Acid Mothers Temple στο ενεργητικό της - είναι Αμερικανίδα τραγουδοποιός. Μην φέρετε στο νου σας μία ακόμα Cat Power, μία Jesse Sykes ή μία Laura Veirs. Η Nadler μπορεί να είναι όλα αυτά μαζί αλλά να τα ενσαρκώνει πάνω σε μία gothic ιέρεια, που αρκείται σε μόνο μία ακουστική κιθάρα και λιγοστά διακριτικά όργανα (ηλεκτρική κιθάρα, banjo, organ).

Με άψογες, λιτές και απέριττες κινήσεις συνθέτει ή μελοποιεί δέκα υψηλής αισθητικής κομμάτια, εκ των οποίων το ένα ανήκει στον Pablo Neruda (Χιλιανός ποιητής) και το άλλο στον Edgar Allan Poe. Μπορεί ποτέ να μην διάβασα Poe, από πείσμα και μόνο, αλλά από τώρα μάλλον θα δανειστώ κάποιο βιβλίο του να ξεφυλλίσω.

Το εξώφυλλο του ντεμπούτου της “Ballads Of Living And Dying”, πριν σταθώ στο περιεχόμενο, τη δείχνει να περπατάει μόνη και ξυπόλητη με ένα μαύρο φόρεμα και τα μακριά μαλλιά της ριγμένα μπροστά στο πρόσωπο, σε ένα μονοπάτι που περνά μέσα από ένα δάσος με γυμνά ξεραμένα δέντρα, σαν να έχει χαθεί. Κάπως έτσι είναι και το περιεχόμενο. Σκοτεινό και μελαγχολικό, με την υπεύθυνη να είναι όχι απλώς ξυπόλητη αλλά τελείως απογυμνωμένη και εκτεθειμένη στα συναισθήματα της. Η φωνή της είναι εξίσου απόμακρη, μοναχική, απαλή και γοητευτική (τις συγκρίσεις με τη Hope Sandoval δεν τις γλιτώνει). Φλερτάρει ή κοντράρει με το θάνατο αλλά και τη ζωή, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του δίσκου, με ένα υπνωτιστικό τρόπο. Δε φτάνει ποτέ στην αυτοκάθαρση, ούτε στην παράδοση της ψυχής της, ούτε στη λύτρωση, όπως θα λέγαμε συνήθως. Αντίθετα μοιάζει να είναι παγιδευμένη σε ένα ιδεατό σπαρακτικό κόσμο σαν να έχει χαθεί και δεν έχει τρόπο διαφυγής.

Δεν είμαι ικανός να διαλέξω κομμάτια προς αξιολόγηση. Ενδεικτικά και διαδικαστικά και μόνο ξεχωρίζω το “Days of rum” που εκτελείται μόνο με τη φωνή της και ένα banjo από την ίδια, που σε κάνει να ξεχάσεις άρδην την καταγωγή του οργάνου και να “ταξιδέψεις” ως την Πράγα. Η ζεστασιά του “Box of cedars” με τη συνοδεία μιας δεύτερης, προσεκτικά τακτοποιημένης στο χώρο, γυναικείας φωνής, σε τυλίγει σε μια μελωδική κουβέρτα.

Δεν είναι ο δίσκος που σε κερδίζει με την πρώτη ακρόαση. Δώστε της την τιμή να έχει λίγο παραπάνω από τον χρόνο που δικαιούται. Η Eclipse Records έκανε πάλι το θαύμα της μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, και κερδίζει την υποχρέωση μου να την παρακολουθώ με περισσότερη συνέπεια στο μέλλον.

[schizm]

2oς Δίσκος: The Saga of Mayflower May

Tranzistor.gr: Αγγελος Κ.

Το “The Saga of Mayflower May”, είναι η δεύτερη προσωπική κατάθεση της Marissa Nadler, μιας χαρισματικής (και αγαπημένης μας για το 2005) τραγουδοποιού που μας έρχεται από τη Νέα Υόρκη και μας πρωτοσυστήθηκε το 2004 με το “ Ballads Of Living And Dying”, μια αριστουργηματική κυκλοφορία που μου ξέφυγε τότε και έπεσε στα χέρια μου μόλις τον απρίλιο που μας πέρασε. 

Η Μarissa εκτός από εξαιρετική τραγουδοποιός είναι και εξαιρετική τραγουδίστρια. Η φωνή της είναι  απόμακρη, μοναχική, απαλή, γοητευτική, σχεδόν μαγική και ακούγεται σαν να προέρχεται από το μεσαίωνα. Καμιά σχέση με τις υπόλοιπες τραγουδοποιούς που ξεφύτρωσαν τα τελευταία χρόνια σαν μανιτάρια, όπως η Laura Veils, η Neco Case και η Cat Power. Σίγουρα, τα γονίδια της περιέχουν λίγο από Nick Cave, Perry Blake, Leonard Cohen, Vashti Bunyan, Joni Michel και Hope Sandoval. Μπορείς να βρεις στοιχεία των προαναφερμένων στις συνθέσεις της και στη φωνή της,  αλλά σίγουρα η σχεδόν μαγική και αλλόκοσμη φωνή της, είναι ξεχωριστή, δεν μπορεί να μην σε τυλίξει στο μελωδικό αφηγηματικό ιστό της. Όταν την ακούς νιώθεις ότι ζωντανεύουν πίνακες της αναγέννησης ή ότι ξωτικά έχουν στήσει τρελό χορό μπροστά σου.

Έντεκα  συνθέσεις λιτές και απέριττες,  υψηλής αισθητικής, με ρομαντική και μελαγχολική διάθεση, βασισμένες στη μελωδική της αφήγηση και, κυρίως, στη φωνή της,  συνοδευμένες από την ακουστική κιθάρα, φλάουτο και organ, υπάρχουν στο “The Saga of Mayflower May”, μάλλον καλύτερα υπάρχουν 11 εικόνες που  περιμένουν από εσένα να τις επιλέξεις για να ξεδιπλωθούν μπροστά σου και να χαθείς στον μαγευτικό κόσμο τους.

Ετσι απλά η Marissa Nadler μας χάρισε το πιο αριστουργηματικό, γλυκό μελωδικό παραμυθάκι της χρονιάς!!

• Επίσημο Site
• MySpace Site

[kain]

Έστω καθυστερημένα, δεδομένου πως οι Indieάνοι από το λιβάδι του Μεγάλου (Μουσικού) Μανιτού μού έστειλαν έγκαιρα σήματα καπνού προς το δάσος όπου η φίλτατη Marissa μαγειρεύει τα τραγούδια της, οφείλω να ομολογήσω πως πρόκειται για καλλιτέχνιδα παύλα καινό δαιμόνιο. Ίσως για το δεύτερο ο υπολογιστής να είχε τις ...ενστάσεις του αρχικά, ωστόσο εν τέλει αποφάσισε πως εκείνο που τον αφορά είναι αυτό το "καινό".
Την πρώτη φορά που άκουσα το όνομα της Nadler, ήταν εν μέσω μιας συζήτησης για "wierdies and marvelous artists". Και επειδή το "weirdies" επαφίεται στην υποκειμενική κρίση του καθενός, ας κρατήσουμε ως μελλοντική παρακαταθήκη το marvellous. Ακούστε την.

[schizm]

Και το 2007 ξεκινάει υπέροχα στην περίπτωσή μου, μια κι η Marissa φέρνει ένα εξαιρετικό δώρο. Όποιος επιθυμεί να ακούσει και το τρίτο της εκπόνημα, γνωρίζει που να απευθυνθεί για τα περαιτέρω.

[amfenster]

Μόλις πριν λίγο ολοκλήρωσα την ακρόαση του τελευταίου δίσκου της Marissa Nadler η οποία, ομολογώ, μου ήταν παντελώς άγνωστη (τη γνώρισα χάρη σ' ένα φίλο καλό και τον ευχαριστώ). Τρέχω λοιπόν στον Γκούγκλη να "σκαλίσω" και που με πετάει? εδώ! Να 'μαι λοιπόν κι εγώ, μαγεμένη, υπνωτισμένη σχεδόν, καθ' όλα εξημερωμένη, να περιδιαβαίνω σα στοιχειό σε κόσμους παραμυθένιους... Απλά, υπέροχη...

[mymood]

Τρέχω λοιπόν στον Γκούγκλη να "σκαλίσω" και που με πετάει? εδώ!

Και τι νομιζες δηλαδη οτι θα μαθεις περισσοτερα απο τον Γκούγκλη απ οτι μαθαινεις στο www.kithara.gr ? Αχ καλη μου φιλη ποσο γελασμενη εισαι!!! Μα τι πιστευεις πως ολοι εμεις εδω οι κολημενοι χανουμε τις ωρες μας?

Και για να μην ειμαι off topic ακουω και ξανακουω την Απιστευτη Marissa Nadler και δεν τολμω να πιστεψω, πως ακομα και σημερα στο ανυδρο τοπιο του 21 ου αιωνα εχουμε την μοναδικη ευτυχια πολιτες αυτου του πλανητη να την εχουμε συμπολίτισα.

Schizm σ ευχαριστουμε

[amfenster]

Αχ καλη μου φιλη ποσο γελασμενη εισαι!!! Μα τι πιστευεις πως ολοι εμεις εδω οι κολημενοι χανουμε τις ωρες μας? D

Πάντα γελαστή και γελασμένη...   

[kain]

Τρίτο σκορ στη σειρά για τη Marissa του Ακουστικού Παραμυθιού, με την ίδια λυρικοπαρμένη διάθεση, αλλά τόσο κοντινή στα αυτιά...
Και σε αυτό το δίσκο, μας χάρισε και μια μεθερμηνεία του Famous Blue Raincoat, που ποντάρει περισσότερο στο συγκινησιακό αίσθημα του τραγουδιού, παρά στο "βιωματικό" των στίχων.

schizm, ευγνώμονες για το δώρο.