Αναστατώση

[Symeon]

Πιο συχνα πληγωνουμε αυτον που αγαπαμε...και ομως...Ειναι πιο ευκολο και παντα πιο απλο να πληγωνεις τον εαυτο σου. Και παντα πιο δυσκολο και επιπονο να πληγωνεις αυτον που αγαπας. Και Αυτο επειδη τις περισσοτερες φορες, εχεις συναισθηση του τι κανεις σε σενα , αρα και τον ελεγχο, και φυσικα, την λυση. Στον αλλο ομως, δεν γνωριζεις το αποτελεσμα , δεν εχεις την χαρα του να πληγωνεις για αποδειξη της ταυτοτητας σου, την χαρα που βιωνει οποιος καλος σαμαρειτης βασανιζει τον εαυτο του προς αφεσιν αμαρτιων, εστω και στο μικρο μυαλο του. Αντιθετα, νιωθεις την ανωτεροτητα της υπαρξης σου εναντι του αλλου μειωνοντας τον, κανοντας τον να νιωθει αδυναμος, χτυπωντας τον υπουλα κατω απο την μεση αλλα...σπανια στα φανερα, στο προσωπο εκει που διαρκει περισσοτερο επουλωση της πληγης, παρα του εγωισμου σου...Και το χειροτερο μερος ολης αυτης της παρανοιας ειναι ο κατακερματισμος της οποιας ανθρωπινης υποστασης...που επερχεται με την θλιβερη διαπιστωση οτι ειναι ο ιδιος σου ο εαυτος, η εστω απαλλακτικα, καποια κομματια του, που ευθυνονται για την στραγγισμενη απο ουρανο καρδια που τοσο απλοχερα σου εμπιστευθηκε ο κατοχος...

στιχος δεν ειναι..ξεκινησε για το Σημερα διαπιστωσα οτι..αλλα δεν μου πηγαινε...