Ελευθερία

[Stergios Kourou]

Γι αυτήν χανότανε στιγμές σε μύριες θύμισες
πρώτα αυτή, μετά η ζωή και όλα τ’ άλλα
γέρος σακάτης πια μ’ ένα ποτήρι γάλα
τα πρωινά την εξυμνούσε στις μαγείρισσες

Εκατόν μία οι χρονιές του και δυο πόλεμοι
μνήμες ατέλειωτες ξυπνούσαν το βραδάκι
κι εμείς μικροί μα πετρωμένοι μπρος στο τζάκι
στιγμές πετιόμασταν γυρίνοι ετοιμοπόλεμοι

Θαρρείς πως έδινε η ψυχή χρώμα στα ράσα του
μπρος μας σαν πάλευε τη μάχη να απλώσει
κάθε του λέξη μες στο τζάκι να πυρώσει
λες κι ο καπνός έκοβε πάλι την ανάσα του

Μια μέρα έσβησε η ανάσα του μονάχη της
κει που σωπαίνουνε του χρόνου οι καταρράκτες
κι αφού μας έγνεψε απ’ ονείρου εναλλάκτες
αποκοιμήθηκε γλυκά πάνω στη ράχη της

[ilianthos-Kanlis]

Έχεις κάτι το ξεχωριστό στη γραφή σου !
Βαθύπνοες λέξεις σε ταξιδεύουν σε χίλιες δυο ερμηνείες μα στο φινάλε βρίσκουν την ισσοροπία τους !
Πολύ ωραίο και τούτο το ποιητικό σου πόνημα και παράλληλα πολύ διαχρονικό και επίκαιρο !
Συγχαρητήρια ειλικρινά !

[trivial]

κει που σωπαίνουνε του χρόνου οι καταρράκτες...

Στέργιο αν μη τι άλλο με συγκίνησες...  δυνατός λόγος, συναίσθημα και εικόνες. Θα συμφωνήσω, έχεις κάτι πολύ ιδιαίτερο στον τρόπο που χειρίζεσαι και μετουσιώνεις σε ποίηση τις ανησυχίες σου... νασαι καλά..

[Stergios Kourou]

Επειδή ανοίξατε μεγάλο θέμα, θα σας απαντήσω όσο πιο σύντομα μπορώ:

Σας Ευχαριστώ πάρα πολύ!!!

Στέργιος

[mantinada]

Σύντομα θα στο πω κι εγώ...

Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΟ!!!

[το Λιοντάρι]

"... Εκατό και μία οι χρονιές του και δυο πόλεμοι
     μνήμες ατέλειωτες ξυπνούσαν το βραδάκι
     κι εμείς μικροί μα πετρωμένοι μπρος στο τζάκι
     στιγμές πετιόμασταν γυρίνοι ετοιμοπόλεμοι

    Θαρρείς πως έδινε η ψυχή χρώμα στα ράσα του
    μπρος μας σαν πάλευε τη μάχη να απλώσει
    κάθε του λέξη μες στο τζάκι να πυρώσει
    λες κι ο καπνός έκοβε πάλι την ανάσα του..."

Όμορφες εικόνες περιέγραψες , Στέργιε , όμορφες .

ΥΓ1
Γιατί μωρέ μου το τόσο όμορφο όνομά σου
το έκανες ...  τυροπιτάκι ? 

ΥΓ2
Κι ο φωτογράφος γιατί πέθανε ?
Στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν ήταν ?

ΥΓ3
Αστειεύομαι βέβαια , αλλ΄αυτό το κατάλαβες . 

[Fusalida]

Ένα ρίγος με διαπέρασε σαν από συγκίνηση...σαν από τρόμο και θαυμασμό συνάμα...

Σα να βλέπω την ιστορία του μπροστά μου...Σα να βλέπω εικόνες, μάτια, στόματα, αιωρούμενα λόγια...Σα να βλέπω ζωή που χει πάρει σχήμα, χρώμα, αφή, ευωδιά....

Πολύ όμορφο Στέργιε!
Να'σαι καλά...

[alex68]

ελευθερια η θανατος λεγανε οι ηρωες
γεια σου τυροπιτουλη αντε να δουμε ποτε θα γινεις μπουγατσακι

[pimami]

πατάει γερά στα πόδια του ο λόγος σου.. αυτή, τουλάχιστον, την εντύπωση μου δίνει.. το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω από τη μέρα που μας το "έδωσες"..
το παλεύω Στέργιο μου, κι ίσως δεν ήρθε ακόμα η ώρα να γράψω κάτι γι αυτό! μου δημιουργεί κάθε ανάγνωση πρόσθετες εικόνες και το μεγαλείο του γραπτού σου είναι ίσως αυτό... μας αφήνεις τα περιθώρια να "παίξουμε" και μεις...

[Stergios Kourou]

p i m a m i
Νομίζω ότι τελικά κατάφερες να το σχολιάσεις...σε ευχαριστώ!

alex68
Σ' ευχαριστώ! Θα γίνω μπουγατσάκι...όταν γίνεις Alex69 

Fusalida
A thousand thanks are not enough 

The_Lion
Το ξέρω ότι αστειεύεσαι... σ' ευχαριστω για το σχόλιο!

mantinada
Σ'-ΕΥ-ΧΑ-ΡΙ-ΣΤΩ ταλεντουλίτσα!