ΧΑΜΟΓΕΛΟ

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Ένα χαμόγελο φευγάτο
γεμάτο αγάπη και ζωή
κατρακυλάει ως τον πάτο
μα το πρωί θα ξαναβγεί

ένα χαμόγελο μαχαίρι
που μου χαράκωσε το νου
σπάει το ποτήρι μου στο χέρι
αίμα και δάκρυα τ' ουρανού

ένα χαμόγελο αστράφτει
μου αναστατώνει την ψυχή
με τεμαχίζει σαν ξυράφι
μα με λυτρώνει κάθε αυγή

ένα χαμόγελο καράβι
με ταξιδεύει στα βαθειά
σε υγρό θάνατο με ρίχνει
μα με ανασταίνει στ' ανοιχτά.

[Ιππέας]

 "Περίεργο" χαμόγελο...Από τον πάτο στον αφρό και από τη ζωή στο θάνατο.. Κάπως έτσι έχουν τα
πράγματα γενικώς και νομίζω εξαρτάται από το ποιος/α  εκπέμπει αυτό το χαμόγελο.
 ΥΓ: 1)πιστεύω πως "θάνατο υγρό" βγαίνει καλύτερα...
       2)μα-με ,φορτώνει πολύ.. με ένα "και" μήπως είναι πιο βατό; 

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Φίλε ipea σε ευχαριστώ που ασχολήθηκες με αυτό το περίεργο χαμόγελο
καθώς και για τις παρατηρήσεις σου
το ''υγρό θάνατο'' βγαίνει καλύτερα μετρικά, πιστεύω
με το δίστιχο ''σε υγρό θάνατο με ρίχνει μα με ανασταίνει στα ανοιχτά'',
θέλω να τονίσω την εναλλαγή θανάτου-ζωής
σε ευχαριστώ που με διαβάζεις φίλε μου