Αγάπη - Αλήθεια

[mantinada]

Μια είν' η Αλήθεια και το ξέρω,
Αγάπη να 'χεις οδηγό...
Σε λεωφόρους μη βαζίζεις,
στα μονοπάτια θα σε βρω...

Δύσκολος ίσως είν' ο δρόμος,
μοιάζει επικίνδυνος και σκοτεινός,
σύντροφο να 'χεις την Ελπίδα,
δε θα χαθείς, δε θα χαθώ...

Μαζί ως το τέρμα του θα πάμε,
χέρι με χέρι στη Ζωή,
πληγέ παλιές που μας πονάνε
θα τις γιατρέψουμε, μαζί...

Κι αν θα περάσουνε τα χρόνια,
κι αν θα γεράσει το κορμί,
μέσα στα μάτια θ' αντικρίζεις
ποια είμ' εγώ, ποιος είσ' εσύ...

Και θα 'σαι σίγουρος πια τότε,
πως δρόμος ήτανε σωστός
το σκοτεινό το μονοπάτι
γιατί σ' οδήγησε στο Φως...

[Νεφελοβάτης]

Είναι πολύ όμορφο, νοήματα γιομάτο το γραπτό σου. Και την έμπνευση να γράψω και ‘γω μου έφερε. Μαζί σου.. Κάτι που γίνεται και με τις συζητήσεις μας όταν ξεφεύγουμε. Χαίρομαι που βγήκε τόσο αυθόρμητα και έδεσε έτσι αυτή η συνεργασία.

Να είσαι, πάντα Καλά, και όχι μόνο. Ευτυχία εύχομαι.

Καλά ταξίδια Θάλασσα.

[mantinada]

Σ' ευχαριστώ Νεφελοβάτη μου,
χαίρομαι που έγινα έμπνευση, κατά κάποιο τρόπο, για σένα...
Αμφίδρομο κι αυτό όπως κάθε τι άλλο στη σχέση μας...

Καλό βράδυ εύχομαι και καλή αντάμωση,
πλησιάζει όπου να 'ναι...

Φιλιά!