Και σε θυμάμαι

[GD]

Και σε θυμάμαι
να ψιθυρίζεις σ’ αγαπώ
πόσο λυπάμαι
να τάζεις ήλιο κι ουρανό
πόσο φοβάμαι
τώρα που μόνος μου εδώ
όλα μιλάνε
για μια αγάπη φυλακή
που δεν ξεχνάνε
Και σε θυμάμαι

Και σε θυμάμαι
μ’ ένα δάκρυ να μου λες
να μη φοβάμαι
τι κι αν χωρίζουμε εμείς
να μη λυπάμαι
δεν είν’ το τέλος της ζωής
απλά περνάμε
σε άλλη διάσταση καρδιάς
κι εκεί κρατάμε
αγάπες έρωτες φωτιά
που μας κερνάνε
ακόμη έναν χωρισμό
για να ζητάμε
το πρώτο χάδι μιας αυγής
που δεν ξεχνάμε

Και σε θυμάμαι
να ψιθυρίζεις σ’ αγαπώ
πόσο λυπάμαι
να τάζεις ήλιο κι ουρανό
πόσο φοβάμαι
τώρα που μόνος μου εδώ
όλα μιλάνε
για μια αγάπη φυλακή
που δεν ξεχνάνε
Και σε θυμάμαι

[Ωρίωνας]

Τα ρηματά σου απομονωμένα ξεκομμένα, αποδίδουν τον διασκελισμό και δίνουν ρυθμό, σπιρτάδα, γρηγοράδα, δυναμισμό και πολλή ενέργεια. Οι στίχοι αποκτούν μια δυναμικότητα απο αυτή την τάξη των ρημάτων και σε εξωθούν να νιώθεις μια ταχύτητα κατά την ανάγνωση.
Αν μου ζητούσες να το σκηνοθετήσω θα ζητούσα απο τον πρωταγωνιστή να χτυπά το χέρι του στο τραπέζι κάθε φορά που θα έλεγε ένα ρήμα. Έναν τέτοιο δυναμισμό και ενέργεια μου βγάζει.

Εύγε κύριε GD!

[varnakiotis stathis]

πολύ όμορφο μου άρεσε πολύ ! μπράβο !

[gkou]

Από τους πιο γλυκούς σου στίχους, μπράβο!

[Ιππέας]

  Λυπάμαι , φοβάμαι , όμως δεν θέλω να ξεχάσω και πάντα θυμάμαι, δε γίνεται αλλιώς. Πολύ ωραίοι στίχοι με έντονο δυναμισμό.