ΝΥΣΤΑΓΜΟΣ

[rosename]

Σου ‘παν πως δεν έχεις στα όνειρα δικαίωμα,
πως είσαι ένα παιδί χωρίς απτό στερέωμα.
και ένιωσαν ότι ήσουν μέγα πρόβλημα γι’ αυτούς
υπόδικος στον καιάδα με μελλοθάνατους τροφούς....

Πίσω από τα μαύρα σου γυαλιά έμαθες μία μία πικρία
ότι η ζωή σου θ` άρχιζε στης νύχτας την πορεία .
Τότε που το αέναο τρέμουλο  των ματιών σου
ταίριαζε με το βουβό λυγμό , στην άκρη των χειλιών σου .

Οι άνθρωποι που ήταν κοντά έκτισαν  ένα τείχος
πριγκίπισσα απέμεινες , μακριά από το μίσος .
Σαν την κυρά του κάστρου , μ ασπίδα στην καρδιά σου
Να πλάθεις βασιλόπουλα   μέσα στην ζωγραφιά σου .

Μα βρεθήκαν κάποτε άνθρωποι γεμάτοι από φθόνο
Σαν τον πρίγκιπα ανήλιαγο , σ’ αχτίδα που είχε φόβο
Και πριν χαρίσει ο Ήλιος , την λάμψη του στον κόσμο
έσφαξαν τα κοκόρια τους για να σου δώσουν πόνο .

έβαλαν  όλοι λάμιες γύρω σου,  βαθιές και αδηφάγες
που μέσα τους αντάμωναν του κόσμου οι κατάρες 
με όπλο τους την μοναξιά και του κενού τον πόνο 
να σε τραβήξουν θέλανε στον σκοτεινό τους κόσμο .

με βουλοκέρι έκλεισες τ’ αυτιά σου στις σειρήνες
και τα δικά σου όπλα έψαξες στις μυστικές σου κρύπτες
με χρώματα και μουσική  με ήχους και μελωδίες
που σκόρπισαν της μοναξιάς τις φθονερές παγίδες .

έτσι σε γνώρισα εγώ στης πολιτείας την σμίλη
να ψάχνεις στου ζωγράφου τις ομορφιές τ’ απρίλη
το έπαιζες ξεψάρωτη μα ήσουν φοβισμένη
και σαν κρεμμύδι ήσουν στο κορμάκι σου ντυμένη

Εκεί ήταν που έσμιξαν μέσα σε ένα καμίνι
Της θλίψης μας το αντάμωμα  μέσα σε ένα δείλι
Κι έγινε παθός κι έρωτας μες στου κορμιού τα ρίγη
Και η δυστυχία πέρασε μες της ψυχής τη λήθη.

Κι αυτοί που σου ‘πάνε πικρά μ ανείπωτη σκληράδα
πως δεν είσαι εσύ ένα παιδί όμοιο με  όλα τ’ άλλα
Πόσο δίκιο είχανε πριγκίπισσα του κάστρου.
Μάλλον αυτοί χρειάζονται γνώμη οφθαλμιάτρου

[KgSoloman5000]

Αρκετά καλό!!! Λίγα τεχνικά προβλήματα νομίζω (ρώτα τον Ωρίωνα αυτός θα σου τα εξηγήσει πολύ καλύτερα από εμένα), και το νόημα, αν και όχι τρομερά πρωτότυπο (όχι κλισέ βέβαια σε καμία περίπτωση) αποδίδεται με πολύ όμορφο τρόπο.

Μ' άρεσε που προσπαθείς να ταιριάξεις κλασικά ειδυλιακά και επικά σύμβολα όπως πριγκήπισσες, βασιλόπουλα, κάστρα, λάμιες, σειρήνες κλπ με πράγματα πιο πολύ ταυτισμένα με τη σύγχρονη ζωή ("γνώμη οφθαλμιάτρου") και το ότι τελειώνει με τρόπο ειρωνικό.

Συγχώρα με αν γίνομαι αδιάκριτος, αλλά έχει καθόλου αυτοβιογραφικό χαρακτήρα ; Ο τίτλος είναι τόσο συγκεκριμένος που αυτό σκεφτόμουν. Για κάποιο λόγο μου θύμισε την "Ωχρά Σπειροχαίτη"

[rosename]

φιλε μου το ποιημα ειναι οντως αυτοβιογραφικο...και αφηγειται την ιστορια μου ..εμενα και της μαγδας ...ερωτευμενοι απο τα 19 και στα 35 πια εξακολουθουμε να βιωνουμε αυτη την συναντηση μας στου ζωγραφου...κατι που προσπαθησα να το αποδωσω μεσα απο την μικρη εμπειρια που εχω με την ποιηση ...μονο 3 μηνες.

[papous]

rosename, ο νυσταγμός δεν είναι και κανένα μεγάλο πρόβλημα για να δικαιολογείται αυτή η τραγικότητα και λυρικότητα του ποιήματος.

Ποιός αποκλεισμός από όνειρα? Εκτός κι αν είχε για όνειρο Ολυμπιακό μετάλλιο στην σκοποβολή....

[rosename]

κοιταξε ο νυσταγμος εχει πολλες διαβαθμισεις ....δεν ειπα οτι ειναι τραγικο αλλα πολλες φορες σε κοβει απο δραστηριοτητες εκτος σπιτιου ..οπως ο αθλητισμος για παραδειγμα ....το μεγαλυτερο προβλημα ειναι οι αντιδρασεις των αλλων ανθρωπων σε οποιαδηποτε ατομο εχει καποιου ειδους αναπηρια..και η κοινωνια μας ειναι σκληρη πολλες φορες και βλεπει τα ατομα αυτα με ''συμπονια'' και οχι ως ατομα με πολλες ιδιαιτερες κλισεις σε πολλα αλλα πραγματα που δεν απαιτουν την χρηση των ματιων.