Απελπισία

[Άχρηστος]

βλεπω στο yt άτομα στην ηλικία μου η ακομα και πολυ μικρότερα να παίζουν 100000000 φορές καλυτερα απο μένα....κανουν πράματα που πιστεύω θα μου έφερνε 100 χρονια να τα κανω....ετσι με πιάνει μια απελπισία και θελω να τα παρατήσω ολα... Τι να κανω?

[Spyros Delta]

Ακους πολυ μουσικη και μελετας πολυ.
Σκοπος σου δεν ειναι να γινεις καλυτερος απο καποιον.
Ειναι να παιζεις και να σου αρεσει.

[Βραζίλης]

Πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος και κάποιος χειρότερος, σε ότι κάνεις στη ζωή σου...
Δεν πρέπει να σε αγχώνει αυτό. Απλά κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς. Δεν έχουμε όλοι ταλέντο στα πάντα, αλλά λίγο-πολύ όλοι τα καταφέρνουμε...

[adr1anos]

..ετσι με πιάνει μια απελπισία και θελω να τα παρατήσω ολα... Τι να κανω?

Ότι σου είπαν τα παιδιά..

Η απελπισία είναι αποτέλεσμα σύγκρισης, όπου κάποιος νοητικός κριτής σε βγάζει ανεπαρκή. Το απίθανο είναι ότι όσο καλός και να είσαι, πάντα στα μάτια αυτού του κριτή θα είσαι λίγος. Δεν υπάρχει καμία διέξοδος όσο λειτουργείς σε αυτά τα πλαίσια.

Η μόνη διέξοδος είναι να εγκαταλείψεις κάθε μορφή σύγκρισης με κάθε εξωτερικό σημείο αναφοράς και να ασχοληθείς μόνο με ότι θέλεις εσύ, αποκλειστικά για τα δικά σου θέλω και την δική σου ευχαρίστηση.

[Lo.Lee.Ta]

Δες κάτι άτομα στην ηλικία σου ή και πολύ μικρότερα θαρρώ, πως παίζουν μόνο το nitendo τους κι ουδέποτε οι δειλοί προσπάθησαν να παίξουν όργανον μουσικόν, γιατί ακατόρθωτο το ενόμισαν και έθεσαν ψηλά της γνωριμιάς τον πήχη, μα κι αν προσέγγισαν κλεφτά, σε μια στιγμή λαχτάρας, να νιώσουν το σπαραξικάρδιο χορδών το ντράγκα ντρούγκα, πονέσαν τα δαχτύλια τους και το έβαλαν στα πόδια, μακρυά από τόπους μουσικούς που εσύ κοντοκατέχεις. Φτιάξε λοιπόν σκαρί γερό με υπομονή και κόπο, περίμενε ούριο άνεμο το ιστίο να φουσκώσει κι όταν θα έλθει ο καιρός για τ' άγρια πελάγη, η δεξιοτεχνία σου θα σου ' ναι άλλη τόση. Άσχετα με το τι λένε οι από πάνω, το μέγεθος μετράει. Μάλιστα ο ένας από τους τρεις είναι Αιθίοπας.

[Απόλλων]

Κακά τα ψέματα, νομίζω ότι όλοι κάποια στιγμή έχουμε νιώσει κάτι τέτοιο. Μπορεί να ήταν μετά από μια συναυλία, ακούγοντας ένα CD ή βλέποντας ένα video στο youtube, νιώσαμε κάποια αμηχανία για το δικό μας επίπεδο. Δεν είμαι σίγουρος ότι θα το χαρακτήριζα "απελπισία", αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοείς.

Η άποψή μου είναι ότι η συνεχής σύγκριση με άλλα άτομα, είτε αυτά είναι κιθαρίστες κάποιου επιπέδου είτε από αυτούς που παίζουν Nintendo και Guitar Hero, δεν σού προσφέρει τίποτα. Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι καλύτεροι από σένα, σε όποιο πεδίο και αν κοιτάξεις, και η σύγκριση με αυτούς σε αυτή τη βάση δεν είναι εποικοδομητική. Όπως είπε και ο Αδριανός, το καλύτερο είναι να κοιτάξεις μόνο τον εαυτό σου. Θα σού πρότεινα να θέσεις κάποιους συγκεκριμένους προσωπικούς στόχους (βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους) προκειμένου να βελτιωθείς ως κιθαρίστας και να επικεντρωθείς σε αυτούς με ένα επίσης συγκεκριμένο πρόγραμμα μελέτης.

[modfori]

εγώ είμαι αντίθετος στην άποψη να μη συγκρίνεις τις ικανότητές σου με αλλονών. να τις συγκρίνεις όχι για να απογοητετείς αλλά για να βλέπεις που μπορείς να φτάσεις αν κοπιάσεις ανάλογα.

όλοι αυτοί που παίζουν (όπως αναφέρεις) "100000000 φορές καλυτερα" απο σένα έχουν αφιερώσει 100000000 φορές περισσότερο χρόνο απο σένα πάνω στο άθλημα. 

ο "ταλαντούχος" (εννοώ αυτόν που έχει μεγαλύτερη αντίληψη στη μουσική , αυτόν που έχει φαντασία , καλό αυτί κτλ)  χρειάζεται Χ χρόνο για να φτάσει σε ένα Ψ επίπεδο . Ο "μη-ταλαντούχος" θα χρειαστεί παραπάνω χρόνο και κόπο για να φτάσει στο ίδιο επίπεδο αλλά θα φτάσει και αυτός.

προσωπική άποψη ... από εναν ατάλαντο

[mackay]

Οσο μεγαλώνεις άλλοστε θα καταλάβαίνεις οτι το να παίζεις καλά ειναι μέρος μόνο της πλάκας και πως η συνεχής άσκηση και μελέτη της μουσικής είναι από μόνη της μαγική και υπέροχη και σε μορφώνει πολύπλευρα και σε διατηρεί παιδί οσων χρονών κι αν είσαι...

[Guitar Fan]

παίδες,
εγώ νομίζω ότι έπαθα υπερκόπωση από την πολύ μελέτη,
παίζω εντατικά, δεν έχω παράπονο από το τι έχω πετύχει μέχρι τώρα αλλά έχω παρατηρήσει το εξής:

κάποιες φορές παίζω πολύ καλά για το αρχάριο επίπεδο που είμαι και μετά την επόμενη μέρα δεν μπορώ να σηκώσω τα χέρια μου,
ανοίγω τα βιβλία μπροστά μου και σιγά-σιγά αρχίζω να παίζω, καλά μεν από τεχνικής άποψης αλλά μετά από λίγο κουράζομαι και το αφήνω, ενώ τις καλές μέρες μπορεί να παίζω επί 3-4 ώρες χωρίς να με κουράζει.

Για πείτε μου, σας έχει συμβεί να πάθετε υπερκόπωση εσείς;;



@ ¡LB!

κάνε απλές ασκήσεις και δώσε όλο το βάρος στην τεχνική, στην ακρίβεια, στο να παράγεις καλό ήχο, μην ασχολείσαι με την ταχύτητα.

[Απόλλων]

εγώ είμαι αντίθετος στην άποψη να μη συγκρίνεις τις ικανότητές σου με αλλονών. να τις συγκρίνεις όχι για να απογοητετείς αλλά για να βλέπεις που μπορείς να φτάσεις αν κοπιάσεις ανάλογα.

Φίλε modfori, τo "επίπεδο", όπως κι αν αυτό ορίζεται, δεν έχει σχέση μόνο με την προσπάθεια και τον κόπο που θα καταβάλει κανείς. Έχει σχέση και με παράγοντες που δεν μπορούν να αλλάξουν, είτε επειδή ανήκουν στο παρελθόν (περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε κανείς, επιρροές, δυνατότητες ενασχόλησης με τη αντικείμενο σε νεαρή ηλικία κλπ), είτε επειδή δεν είναι στο χέρι μας να τους αλλάξουμε, με σημαντικότερο ίσως το έμφυτο ταλέντο που πολύ σωστά αναφέρεις κι εσύ με όλες του τις παραμέτρους.

Με αυτό το σκεπτικό, προσωπικά δεν θεωρώ ότι μού είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να συγκρίνω τον εαυτό μου με κάποιον ο οποίος πιθανόν να μεγάλωσε σε μια μουσική οικογένεια, με περισσότερα ακούσματα που πλάτυναν τους μουσικούς του ορίζοντες από νωρίς, που διδάχτηκε μουσική στο σχολείο με σωστές βάσεις, σύστημα (και κυρίως με μουσικά όργανα... ) και γενικά με επιρροές, ερεθίσματα και δυνατότητες να ασχοληθεί ενεργά με τη μουσική. Η σύγκριση δεν θα είναι ούτε δίκαια ούτε δόκιμη. Kαι οποιαδήποτε σύγκριση οδηγεί σε "απελπισία" είναι εξ ορισμού ανεπιθύμητη...

[saved]

Εγω πιστευω πως ναι καποιοι εχουν χαρησμα στην μοθσικη,καποιοι εχουν πολυ καλους παραγοντες (χρονο,ενεργια,παιδια και αλλα)ΟΜΩΣ
γουσταρω να βλεπω ταλεντα η γενικα μουσικους (οχι μονο μπασιστες γιατι εγω ειμαι μπασιστας)που πιανοθν ενα οργανο και του πατανε τα αφτια και ετσι ακουω μελοδιες φτιαχνομαι και προσπαθω και εγω να γινω καλυτερος απο οτι ειμαι σημερα.Χωρια που ανοιγουν νεοι οριζοντες στην μουσικη φαντασια(νεες μελωδιες και νεα ρυθμικα)

[Spyros Delta]

"Απελπισια" δεν δικαιολογειται για κανα σολακι στην κιθαρα.
Δικαιολογειται μονο για το αν θα καταφερεις ποτε (εστω και να σου περασει απο το μυαλο, χωρις να το κανεις πραξη), κατι επιπεδου σαν κι αυτο που κανει ο 17 ετων Jacob Collier (εστω κι οταν φτασεις 117 ετων). 

Fascinating Rhythm - Jacob Collier

Don't You Worry 'Bout A Thing - Jacob Collier

[saved]

Εχει πολλους.Παρα πολλους που κανουν απηστευτα πραγματα
https://www.youtube.com/watch?v=L_dttkuqJwM
και γιαυτο θελω να βλεπω καλυτερους μουσικους απο εμενα.Και ας μην τους φτασω ποτε.Με βοηθαν ομως να παω πιο μπροστα απο οτι αν δεν τους ακουγα και δεν επαιρνα ιδεες και πατηματα.

[Guitar Fan]

με αυτά που γράφετε από την απελπισία του το παιδί θα πάει να κόψει τις φλέβες του, ηρεμήστε!

πάντα υπάρχουν καλύτεροι
το θέμα είναι αν κάνει κάποιος σωστή μελέτη, αν έχει σωστό πρόγραμμα.

[saved]

Οχι να κοψει φλεβες,να καψει κυταρα στην μελετη και να μας καραφλιασει ολους 

[mad_nassos]

βλεπω στο yt άτομα στην ηλικία μου η ακομα και πολυ μικρότερα να παίζουν 100000000 φορές καλυτερα απο μένα....κανουν πράματα που πιστεύω θα μου έφερνε 100 χρονια να τα κανω....ετσι με πιάνει μια απελπισία και θελω να τα παρατήσω ολα... Τι να κανω?

Εκτός απ' τις άλλες συμβουλές που διαβάζω, εγώ θα σου έλεγα ότι σημασία έχει τι θες να παίξεις, τι θες να κάνεις και τι δρόμο θες να ακολουθήσεις...

Ο τεράστιος Pat Martino έπαθε αμνησία μετά την εγχείρησή του, ξέχασε πώς να παίζει κιθάρα και την καριέρα του. Κι όμως, αντί να τα παρατήσει κάθησε και ξανάμαθε κιθάρα, κάνοντας transcription τα κομμάτια του...

Ο τεράστιος Steve Vai έχει πει ότι θα ήθελε να ήταν ένας καλός τζαζ κιθαρίστας, αλλά ξέρει ότι δεν μπορεί. Δουλεύει πάνω στο ταλέντο του και όχι πάνω στις αδυναμίες του...

Βρες το δρόμο σου, μείνε πιστός σ' αυτόν και άσε τους πιτσιρικάδες να κάνουν τη φάση τους...

[The Rocker]

Διαβάζοντας τα πράγματα που ανέφεραν και τα παιδιά παραπάνω συμφωνώ μαζί τους.Και εγώ καμιά φορά νιώθω έτσι αλλά να θυμάσαι οτι το σημαντικό στην κιθάρα και γενικά σε οτιδήποτε κάνεις είναι να χαίρεσαι με αυτό και να περνάς καλά.Άλλωστε σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι.Απλά απολάμβανε αυτό που κάνεις και αν θες να βελτιωθείς ακόμη περισσότερο κάνε περισσότερη εξάσκηση.Γενικά και αυτοί που βλέπεις και μπορούν και κάνουν αυτά που δεν μπορείς εσύ τα καταφέρνουν γιατί έχουν εξασκηθεί πολύ κι όχι επειδή έχουν κάποιο χάρισμα.Μπόρει να έχουν κλίση σ' αυτό δε λέω, αλλά μόνο με την κλίση δεν πας πουθενά,η σκληρή δουλειά είναι το παν.Εγώ αυτό λέω στον εαυτό μου,επειδή κι εγώ δεν μπορώ να πω οτι είμαι ταλαντούχος κιθαρίστας και κυρίως παίζω για να περνάω καλά κι επειδή νιώθω οτι η κιθάρα με γεμίζει,αλλά προσπαθώ να βελτιώνομαι με σκληρή δουλειά και μελετώντας αντισταθμίζοντας έτσι το γεγονός οτι μαθαίνω πιο δύσκολα από άλλους φίλους μου.Ελπίζω να βοήθησα κάπως ,πάντως αν σου αρέσει πραγματικά η κιθάρα εγώ λέω να μην σκέφτεσαι το ενδεχώμενο να τα παρατήσεις και απλά να θέτεις στόχους κάθε φορά που κάνεις εξάσκηση.

[Guitar Fan]

τι παίζει αυτός ο μπόμπιρας, απλά δεν υπάρχει

https://www.youtube.com/watch?v=Fca4dSh94DY

[The Rocker]

Ναι αυτός ο μπόμπιρας είναι πραγματικά αυτό που λέμε ταλαντούχος κιθαρίστας.Πάντως στο youtube υπάρχουν αρκετοί δημιουργικοί καλιτέχνες,έτυχε τις προάλλες να δω αυτό https://www.youtube.com/watch?v=e4Ao-iNPPUc και πραγματικά το βρήκα πολύ ευρηματικό και unique.