Σιδερό κι αλάτι
αλμυρά και θειάφι
σκάρωσα στα βαθύ
μια μικρή φωλιά
Κρύβω εκεί πέρα
όνειρα σαν ψέμα
όνειρα που λάμπουν
μόνο στη σκιά
Μα εσύ φοβάσαι να’ ρθεις να κρυφτείς και στο παραμύθι ν’ αποκοιμηθείς
Έτσι περιμένω στην ακρογιαλιά
ίσως να σε φέρουν σύννεφα λευκά
σαν ένα αεράκι θα φανερωθείς
να με παρασύρεις μέσα στη σιωπή
Κλείνω τη φωνή μου
και σ’ αναζητώ
μέσα στη σιωπή μου
θα σε καρτερώ.
Μα εσύ φοβάσαι να’ ρθεις να κρυφτείς και στο παραμύθι ν’ αποκοιμηθείς
Συγνωμη για την παρεμβαση μου...τα παραπονα στην atzolina! 
