Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: vasssos στις 19/12/05, 16:49
-
Φοβισμένη,σκοτεινή
στο κατώφλι της μοναξιάς
δε μιλάς, δεν ανοίγεσαι.
Κρυμμένη σε μια ερημικά κλειστή σπηλιά
ανάβεις σπίρτα ψάχνοντας το κλειδί της φυλακής σου.
Ο βράχος που έσυραν στη στενή τρύπα, ασήκωτος.
Το λιγοστό οξυγόνο που απόμεινε
το σπαταλάς με τη φωτιά που 'χεις στο στήθος..
-
Αρκετά καλό. Δεν έχει ομοιοκαταληξία, αλλά δεν νομίζω αυτός να ήταν ο σκοπός σου.
Το λιγοστό οξυγόνο που απόμεινε
το σπαταλάς με τη φωτιά που 'χεις στο στήθος..
Ο στίχος αυτός μου άρεσε ιδιαίτερα.
-
Ναι, το φινάλε είναι η καλυτερη στιγμή!