Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: papous στις 07/01/07, 04:45

Τίτλος: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 07/01/07, 04:45

Το πρωί τρεμοπαίζει το όνειρο
και τη μέρα μ' αγάπη γεμίζει
μα τ' απόγευμα έρχεται πονηρό
μεθυσμένο και να
με τα μάτια κενά
σαν βουή στο κενό ψυθιρίζει

Σαν τι να θες όταν θες ότι θες
τ' άδειο χέρι σου τι κρατά
Σαν τι να θες μ' ενοχές
η μέρα φεύγει
Σαν τι να θες όταν θες ότι θες
σκέψου λίγο πιο σοβαρά
σαν τι να θες σ' εποχές
που κι η μοίρα σου πια
σ' αποφεύγει

Μες την νύχτα φαντάζει το άπειρο
το αμετάβλητο χθες ν' αντικρύζει
μες το βλέμα που χάνεται σιωπηρό
κι ορισμένο σαφώς
διαπερνώντας σα φως
το αόριστο μέλλον που αγγίζει.

Σαν τι να λες όταν λες ότι λες
κούφια λόγια μες την σιωπή
σαν τι να λες εντολές
ο νους σου παίρνει
Σαν τι να λες όταν λες ότι λες
σκέψου λίγο την αφορμή
ότι κι αν λες προβολές
στο ξημέρωμα που
σ' αποπαίρνει.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις...
Αποστολή από: papous στις 11/01/07, 00:25

 Τάχει πάρει στο κρανίο
ο Δημήτρης κι ειν θλιμμένος
ο καημένος
κι όταν πάει καφενείο
γυρνά σπίτι μεθυσμένος
ο καημένος.
Και η Βάσω μες το σπίτι
τον Δημήτρη περιμένει
η καημένη
κι από το πολύ ξενύχτι
μένει πάντα αναμμένη
η καημένη.
Το μικρό για να μην κλαίει
βλέπει σίριαλ ξεχασμένο
το καημένο
κι όπως το τραγούδι λέει
απ' αγάπη ειν γεννημένο
το καημένο...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις...
Αποστολή από: papous στις 21/01/07, 16:56

Δύο ματάκια αναμένα μου είπαν
να εκδικηθώ το πέλαγος
γιατί αφρίζει και θαλασσοπνίγομαι.
Την ώρα που ο ίσκιος μου κρεμόταν
ανάμεσα στο τέλος και στην ερήμωση
την ώρα που οι πληγές μου είχαν κλείσει
κι αφηνόμουνα...
Δύσμοιρη μέρα
στα χέρια μου σε πιάνω και σε χάνω
κι ο λογισμός γελάει με τις αισθήσεις,
μα εγώ σαν βέρος πειρατής
της αποκρίνομαι
Αν δεν σταθείς για να σε δώ
θε να σε κλέψω.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις...
Αποστολή από: papous στις 23/01/07, 16:29

Θα βάλουν κάμερες παντού!-Ποιος το'πε?-Στις ειδήσεις
-Άρχισες πάλι τα κουφά και τις παρεξηγήσεις?

-Στους δρόμους και στις γειτονιές αντί για τροχονόμους!
-Στα πάρκα και στις αμμουδιές μαζί με τρομονόμους?
-Στα τρόλλεϋ και στο μετρό, της βίας κατασκόπους!
-Στα άλση που φιλοξενούν ερώτων καιροσκόπους?

Καλές δε λέω οι κάμερες μα με γιγαντοθόνη
βλέπεις ατέλειες στο μαλλί, λαδιές στο παντελόνι
Κι αν κάποιος σου επιτεθεί, ληστεία μετά φόνου
θα φέρουν εις τον τάφο σου πορτραίτα δολοφόνου.

-Μα φίλε μου, έτσι κι αλλιώς μας παρακολουθούνε
με δορυφόρους που μπορούν και μέρμυγκα να δούνε
να εύρουν χαρακτηριστικά κάτω απ' τις κουκούλες
και πόσα όπλα κρύβονται σε πλαστικές σακκούλες.

-Πάντα είχα ερωτήματα με την τεχνολογία
ίσως να φταίει το μυαλό είτε η ηλικία!
Πως πάντα βρίσκει τους κακούς με τους πυροσωλήνες
και πάντα χάνει όλους αυτούς όπου πετάν βενζίνες?

-Αυτό θέλουν να κάνουνε! -Ας δώσουν αποδείξεις
-Δεν έχουνε τα βίντεο -Δως τους τα πριν τα δείξεις

Γιατί αν τις βάλουν με σκοπό επικοή των νιάτων
βλέπω να καταλήγουμε άσυλο ανιάτων.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις...
Αποστολή από: argentina στις 25/01/07, 09:35

Παράθεση από: papous στις 07/01/07, 04:45

Μες την νύχτα φαντάζει το άπειρο
το αμετάβλητο χθες ν' αντικρύζει
μες το βλέμα που χάνεται σιωπηρό
κι ορισμένο σαφώς
διαπερνώντας σα φως
το αόριστο μέλλον που αγγίζει.

πολυ καλο!!

Παράθεση από: papous στις 23/01/07, 16:29

Θα βάλουν κάμερες παντού!-Ποιος το'πε?-Στις ειδήσεις

και οι "καημενοι" νιωθουν ηθοποιοι?!

Εισαι περιπτωση! :)
Με κανεις να γελαω, να προβληματιζομαι και να θλιβομαι με τους ιδιους στιχους...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις...
Αποστολή από: papous στις 26/01/07, 22:48

Καλή μου φίλη με τον πολυαγαπημένο λογότυπο, αυτό ακριβώς δεν είναι το παιχνίδι της ζωής? Αυτός δεν είναι και ο ορισμός της σάτιρας?

Μια άλλη αγαπημένη μου φίλη λέει πως την σάτιρα την εφεύραν τα παιδιά και την αντιγράφουν οι παππούδες :). Πιθανόν να έχει δίκιο τώρα που το σκέφτομαι.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις...
Αποστολή από: papous στις 28/01/07, 22:29

Δίνεις απάντηση πριν κάνεις ερωτήσεις
τι περιμένεις?
τι θα βρεις στον γκρίζο αέρα?
την μοναξιά σου?
Μέσα στα τούνελ του μυαλού σου
ζωγραφίζω
θολές ανταύγιες από κόκινο
στην δύση
φανταστικής ανατολής
του έρωτά μας

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις...
Αποστολή από: papous στις 31/01/07, 00:33

Μια φορά κι έναν καιρό
σε μια χώρα που την 'λέγαν οι σοφοί Ελευθερία
ζούσε ένας νιος Πολίτης, μάλλον από συγκυρία.
Είχε άρχοντες εκλεγμένους και σοφούς
που στα λόγια του εκάναν τους κουφούς
και μπορούσε να μιλάει και να λέει ότι θέλει
να δουλεύει, να κοιμάται,
να πουλάει ότι τιμάται
κι οι αρχόντοι κυβερνούσαν κι η ζωή του ήταν μέλι.

Είπαν κάποτε οι αρχόντοι
να βαφτίσουνε την χώρα μ' άλλο λόγο, Τυρανία
εύκολ' όνομα, μικρούλι μα με ίδια σημασία
κάμερες παντού να βάλουν
πριν κακοί την πόλη εάλουν
και για 'κείνον όλα ίδια παραμένουν μην τον μέλει
θα δουλεύει, θα κοιμάται,
θα πουλάει ότι τιμάται
θα μπορεί και να μιλάει και να λέει ότι θέλει.

Και συμφώνησ' ο Πολίτης
τι τον νοιάζει? Κείνος πια δεν είχε τίποτα να κρύψει
κάμερες παντού ας βάλουν, και στα βάθη και στα ύψη
πρότεινε και του σπιτιού του την κουζίνα
κει που φύλαγε τα έξοδα του μήνα
μην μπει κλέφτης και χαλάσει την πολύτιμη ηρεμία
σαν δουλεύει και κοιμάται
σαν πουλάει ότι τιμάται
και κυλούσε η ζωή του σαν νερό σε νηνεμία.

Τους κακούς με το τσουβάλι
τους επιάναν και τους στέλναν οι σοφοί στην εξορία
είχε όντως καλό τέλος όλη αυτή η ιστορία.
Ξεκαθάρισε απ' τους εχθρούς ο τόπος
του συστήματος, μικρός ήταν ο κόπος.
Τι κι αν φώναζαν, μιλούσαν κι έλεγαν πια ότι 'θέλαν
πως δουλεύαν, πως κοιμόνταν,
πως πουλούσαν ότι τιμόταν
ο Πολίτης καβαλούσε στο καλάμι του την σέλαν.

Κάποτε στο δίπλα σπίτι
κλέφτες μπήκαν και το 'κάψαν μα δεν ήρθ' η αστυνομία
κι ο Πολίτης τσαντισμένος φώναζε για ισονομία
και τον πιάσανε αμέσως τον Πολίτη
κι οι αρχόνται τον βαφτίσανε αλήτη.
Φώναζε απορρημένος πως αυτός είπε μονάχα ότι σκεφτόταν
πως δούλευε, πως κοιμόταν,
πως πουλούσ' ότι τιμόταν
πως κοροϊδεψαν τους πάντες και εκείνον που στη σέλα του καθόταν.

Και τελειώνει πια εδώ το παραμύθι
δεν κορόϊδεψαν καθόλου τον καημένο τον Πολίτη
Θα μπορούσε όπως όλοι ήρεμος να 'ναι στο σπίτι.
Δεν τον πιάσαν γιατί είπε ότι σκεφτόταν
γιατί σκέφτηκε τον πιάσαν, στα αυγά του ας καθόταν.
Θα μπορούσε να μιλάει και να λέει ότι θέλει
να δουλεύει, να κοιμάται,
να πουλάει ότι τιμάται
μ' ανεκτίμητ' είν' η σκέψη και η χώρα δεν την θέλει.

Καημένε Πολίτη, αυτός ο τόπος δεν θ' αλλάξει ποτέ.......

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις...
Αποστολή από: papous στις 03/02/07, 20:13

Κι αν η μισαλόδοξη γνώση είναι επικίνδυνη, η ημιμάθεια είναι καταστροφική.

Κι από τα όνειρα μιας άυπνης νύχτας
στις ψευδαισθήσεις άγονης μέρας επανέρχεσαι
φυλάς στο πάπλωμα ενοχές
κρύβεις το φως
ψάχνεις τον δρόμο σου με ξύλινη πυξίδα
και στο κενό σου στροβιλίζεται η αιτία
στ' άωρο χθες ανώφελα αφημένη.

Πέτρες γκρεμίστηκαν
σαθρά λιθάρια
που θεμελίωναν την έναρξη του εγώ σου
έφραξαν τάφρους ποταμών παρωχημένων
κι άφησαν άνυδρες τις παρυφές της γνώσης
κι ούτε ανθός πια
ούτ' αρμύρα.
Μον' άσπρη σκόνη τα ερωτήματα σκεπάζει
θολός ορίζοντας, κρυμμένες αναμνήσεις
αδύναμα όνειρα
κι οπόνος δυναμώνει.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις...
Αποστολή από: papous στις 07/02/07, 21:34

Τύλιξα την καρδιά μου σε μια πέτρα
την πέταξα ψηλά νάρθει να σέβρει
μ' αυτή με γέλασε στο κύμ' αφροκυλώντας
για να μου δείξει μια παραλλαγή του αιώνιου
την θάλασσα να με καλεί και να με διώχνει
προστάζοντας αερικά
στον βράχο που ανασαίνει.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 09/02/07, 16:48

Δεν θέλω να βαρυγκωμάς
ότι κι αν κάνω είναι για μας
- Χορ: Γρηγόρη, παρ' χάπι
Ψάχνω να βρω κάτι καινό
να συμπληρώσω το κενό
-Γρήγορη, παρ' χάπι
Πήγα και στην Αμερική
μα μου την πέσαν μερικοί
-Γρήγορη, παρ' χάπι

R:Με αντιθέσεις
μα και με ξεσπάσματα
δεν φτιάχνουν τα πράγματα,
έτσι βοούν.
Πες μας τις θέσεις
και θα τις εγγράψουμε
κει που θα σε θάψουμε,
αυτό εννοούν.

Πήγα κι εδώ σ' ένα γιατρό
το πρόβλημα είπ' είναι χοντρό
-Γρηγόρη, παρ' χάπι
Δεν θέλω τις λοβοτομές
γουστάρω τις χρυσές τομές
-Γρηγόρη, παρ' χάπι
Μα μια γκόμενα καλή
μου 'πε φορώντας το γυαλί
-Γρηγόρη, παρ' χάπι

R.....

Και όταν το σβέρκο μου πατάν'
και όταν κάποιοι μου τη σπαν'
ερχονται τότε οι "λογικοί"
και λένε με φωνή κακή
-Γρηγόρη, παρ' χάπι.....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 13/02/07, 23:30

Η τέχνη πόρνη σ' ένα κολπάκι για να τ' αρπάξουμε
λόγια ραμένα μες το παιγχνίδι των εντυπώσεων
γλυπτά οι μπάλλες, πλήθη κορίνες, να τα ρημάξουμε
κι η μουσική μας να παιανίζει καιρούς εκπτώσεων.

Στίχοι για έρωτες, κείμενα λάγνα που επιβλήθηκαν
στ' άλλα προβλήματα που έχουν αγγίξει σημεία παύσεως
μέσα σε θέατρα που επισήμως φωταγωγήθηκαν
για να αντέξουνε χειροκροτήματα στ' όριο θραύσεως.

Πήλινα θραύσματα μέσα σε κύμματα πραγματικότητας
ευνουχισμένης, κάτω απ' τα πόδια γυμνού Αυτοκράτορα
να ξεφωνίζονται φάλτσες κορώνες συλλογικότητας
ανερυθρίαστα, υπό το βλέμμα του Παντοκράτορα.

Πρόσωπα άξεστα που επιτέλους αναμορφώθηκαν
μεσ' απ' το πρίσμα της φοβικής τους σχεδόν προσήλωσης
σε ισορροπίες που αναμεσά τους άθελα χώθηκαν
εστιασμένες στους προβολείς μιας αναίτιας δήλωσης.

Μα τόσα χρόνια πολιτισμένα τον κόσμο άλωσε
αυτή η κόντρα, που να καθόμαστε να εξιστορήσουμε...
κι αυτή η τέχνη η πουτανίτσα πολύ μας κ**λωσε
και ήρθε τώρα η ευκαιρία να την γ**ήσουμε.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: pinelopi στις 17/02/07, 08:56

Οι τελευταίοι στίχοι σου μου άρεσαν πολύ.
Και σαν νόημα και σαν τρόπος απόδοσης.
Κοφτά, σκληρά, κυνικά κάποιες στιγμές, κατάφερες, κατά την γνώμη μου, να δώσεις  δυνατή και ζωντανή εικόνα μιας αλήθειας.
Η τεχνική και το θέμα σου μου θύμισαν έντονα το ''Ανεμολόγιο'' του Κ. Τριπολίτη.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 23/02/07, 04:03

Ξέρω πως λαχταράς μια χαραμάδα
κάποιο σημείο να πιαστείς, να ξαποστάσεις
να λυτρωθείς απ' την μανία του ανέμου
που έρχεται βίαια να σε αμφισβητήσει.
Μικρή η μέρα όταν τ' όνειρο σωπαίνει
μεγάλ' η νύχτα διαφεντεύει αναμνήσεις.
Κι εσύ κοιτώντας με την άκρη του ματιού σου
απ' την σχισμή πάνω στον λείο κρύο τοίχο
της μοναξιάς σου, αναρωτιέσαι
αν είναι λύτρωση αυτή ή φυλακή σου
Δώσε κουράγιο στην μετέωρη ψυχή σου
σκάψε το τούνελ με τα ίδια σου τα χέρια
όταν ο άνεμος κοπάσει την ορμή του
κι η καταιγίδα περονιάζει το κορμί σου
δικό σου απάγγειο να καλύψει την ελπίδα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 03/03/07, 19:45

Η καλή μας η αγελάδα
τρώει σαν καλή βελάδα
ότι της σερβίρουνε
για να μην την δείρουνε

Έβαλε ψηλά τακούνια
και βαδίζει με τα μπούνια
μην τυχόν και μερικοί
την πουν οπισθοδρομική

R:Δόξες θυμάται
και όταν κοιμάται
τις αναμασά
της πρώτης νιότης,
γυρνά στο πλευρό της
και τότε ξυπνά

Έμαθε και να διαβάζει
αναλύσεις αν αδειάζει
δεν προφταίνει απ' τις πηγές
θέλει χρόνο γι αλλαγές

Προς την δόξα πάλι οδεύει
και στον δρόμο αφοδεύει
και σου λέει αν της γνέψεις
προϊόν δικιάς μου σκέψης.

R......

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 09/03/07, 01:11

Βίοι παράλληλοι

2007                                                                  1821
Θα συνεχίσουν είπανε σύσωμοι καταλήψεις                         Θα συνεχίσουν είπανε ως το τέλος τον αγώνα
παίζουνε με τα νεύρα μας ετούτα τα παιδία                          παίζουνε με τα νεύρα ετούτα τα θηρία
τέτοιες πορείες απαιτούν βίαιες καταλήξεις                          τέτοιες πορείες απαιτούν βίες καταλήξεις
κι ας λένε ότι επιζητούν την δωρεάν παιδεία                        κι ας λένε ότι επιζητούν μονάχα ελευθερία

Βγήκαν στους δρόμους φοιτητές, κωλόπαιδα κι αλήτες          Πήραν τα όπλα οι τρελλοί, αρματωλοί και κλέφτες
και θέλουν όπως πάντοτε να καν' του κεφαλιού τους            και θέλουν όπως πάντοτε να καν' του κεφαλιού τους
μα δεν ρωτήσανε εμάς, φιλήσυχους πολίτες                        μα δεν ρωτήσανε εμάς, κοτζάμ κοτζαμπασήδες
αν θα δεχτούμε νάμαστε αναίτια του χεριού τους                 αν θα δεχτούμε νάμαστε αναίτια του χεριού τους

Τι φασισμός πια είν' αυτός, δεν σκέφτονται τους νέους         Τι τυρανία είν' αυτή, δεν σκέφτονται τους κάμπους
που θέλουν ένα μάθημα να πάρουν το πτυχίο?                     γεμάτ' είν' απ' το στάρι μας, ποιοί θα μας το μαζέψουν?
Κι οι δρόμοι που τους κλείνουνε? Δεν είναι ολωνών μας?        Και τα βουνά που τουφεκάν? Δεν είναι ολωνών μας?
Φίλοι αστυνόμοι βάλτε τους πάραυτα στο ψυγείο!                 Φίλε Σουλτάνε στον ζυγό, σαν βόδια να τους ζέψουν!

Σαν νάναι πολύ όμοιες ετούτες οι ιστορίες
απαίδευτοι οι σημερινοί, απαίδευτοι και τότε
κι όμως το μόνο που ζητούν είν' ίσες ευκαιρίες
βρίζουμε τους σημερινούς, δοξάζουμε τους τότε.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 18/03/07, 06:32

Xαμένα όνειρα ζωσμένα μ' αυταπάτες
χαμένες σκέψεις να δονούν την γκρίζα νύχτα
χαμένα αισθήματα ανάλυση ζητάνε
χαμένοι έρωτες τον λογισμό θολώνουν
χαμένοι άνθρωποι τ' άδικο αναζητάνε
Κι εσύ σαν ένοχος κι ανάξιος ηγεμόνας
ψάχνεις να βρεις χρυσή τομή να ισορροπήσεις
ανάμεσα στον πριν στο τότε και στο τώρα
χαμένος μέσα σε χιλιάδες αντιθέσεις.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 31/03/07, 23:57

Στον τόπο που γεννήθηκα
το φως των αστεριών
χτυπάει από συνήθεια στις πλάτες φαντασμάτων
που έρπουν τα μεσάνυχτα να βρούνε τον χαμό
μέσα σ' αβέβαιες φωνές απέραντων κυμμάτων.

Μια ζωή που αρχίσαμε λάθος
εκεί που νυχτώναμε ήταν το φως
Το 'ξερα ο τρελλός κατά βάθος
πως εκεί που νυχτώναμε ήταν το φως.

Τον τόπο που μεγάλωσα
τον ξέχασε το δίκιο
γιατί είπαν ότι ήτανε ίδιον του ισχυρού
αδέρφια τρων τις σάρκες τους
στο έλεος των κυμμάτων
και τις κραυγές από το χθες δεν θέλουν να ακούν.

Μια ζωή στα μοδάτα σαλόνια
εκεί που νυχτώναμε ήταν το φως
Πήγαινες με στενά παντελόνια
εκεί που νυχτώναμε ήταν το φως

Στον τόπο που ήρθα και που ζω
ξεχάσαν ν' αγαπούν
γιατί, όπως λένε, χάθηκαν ψάχνοντας την χαρά τους
κι εγώ μικρό παιδί της γης
συνέχεια την ρωτώ
αν τα πουλιά του ουρανού με πάρουν στα φτερά τους.

Μια ζωή που την πήραμε λάθος
εκεί που νυχτώναμε ήταν το φως
Οδηγούσαμε τρελλοί απ' το πάθος
και όταν νυχτώσαμε βρήκα το φως.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Salinas στις 01/04/07, 06:08

Διαβάζεις Σούτσο κατά τύχη;
 Οι στίχοι σου είναι χρονογραφικοί και σχεδόν σα νούμερο επιθεώρησης...

  Πάντως μου άρεσαν πάρα πολύ: πολύ άμεσοι, ελεύθεροι κι ένιωσα ένα φρέσκ αεράκι να τους διαπερνά (συγνώμη αν αυτό το τελευταίο ακούγεται ρητορικό, αλλά εκφράζει πλήρως αυτό που ένοιωσα...)

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 18/04/07, 16:08

Υπάρχει κάποιος που να μην έχει διαβάσει Σούτσο?

Σ' ευχαριστώ για την "ψήφο εμπιστοσύνης", παρόλο που οι στίχοι μου δεν είναι τίποτα περισσότερο από στίχους τραγουδιών. Και τίποτα λιγότερο βέβαια.

Για να σου δείξω την ευγνωμοσύνη μου σου αφιερώνω άλλο ένα τραγουδάκι:

Στην πλαζ, στην Βρετανία
πω πω τι αγωνία
την κοιλιά μου πως θα δείξω
σαν τα ρούχα μου θα ρίξω
στην αμμουδιά...

R: Χάσε βάρος
πέτα τα ρούχα σου με θάρρος
στην αμμουδιά...
Χάσε βάρος....

Θα κάνω γυμναστική
θα κάνω και πλαστική
και δίαιτα εντατική
για να...

R: Χάσω βάρος.....

θα γίνω ελκυστικός
άντρας σωστός και δυνατός
οι γκόμενες θα με κοιτούν
αν....

R: Χάσω βάρος......

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 23/04/07, 17:20

Μεγάλα σήμαντρα αυγής παραχαράκτες
ασφυκτιούν στην δολχινή σιωπή σου
κι εσύ πενθείς την μέρα μες την νύχτα
κι έχεις για φόβητρο την γη των λυπημένων.

Φλόμος οφιά μες τα παχειά λιβάδια
έστρωσες ξημερώματα το άδειο σου δοχείο
φέρνεις απόμακρα αερικές νιφάδες
καπνιάς, στην άσπρη κόλα της αβύσου.

Έσπασες τοίχους με την γλώσσα σου πιωμένη
σάλι' αναμίχθηκαν στο χωματί κουφάρι
και λάσπωσες με κυκεώνες ηρεμίας
το αίμα, και την λυγαριά του Παραδείσου.

Και θα 'ρθω
να σε βρω
όπου ο άνεμος κι εγώ
όπου τα ίχνη σου, ασφόδελος σε ραίνει.

Μπότες βαριές ηχούν στα καλντερίμια
κι είναι η τρέλα η καινούρια λογική σου.

Κι η μάνα κλαίει
το παιδί μες την ποδιά της.
Κι η μάνα κλαίει.....
φρίττει το σούρουπο στα σπλάχνα.

-Πως να σε βρω στο αλγεινό φεγγάρι
τόπε παλιέ που την καρδιά μου ταξιδεύεις?
Φεύγεις κι εσύ μαζί με το φεγγάρι
φως και φοιτάς σε άγνωστα λιμάνια
πάλιωσε πια το σκαρί, δεν ταξιδεύει
κύματα οι πόθοι σου που στάζουν την ψυχή μου....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 26/04/07, 11:31

Ποιόν προσπαθώ
ποιόν προσπαθείς να κοροϊδέψεις....
Εμείς οι δυό
ή τίποτα ή έρωτα θα έχουμε....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 28/04/07, 14:25

Στα σύννεφα καρδούλα μου σε βρήκα ν' αλητεύεις
σούστειλ' απ' την κιθάρα μου χορδή για να κατέβεις
Και σύ μου είπες τότε:"Μη, στο τέλος δε στο πιάνω"
και νόμισα πως είπες:"Μι, στο τέλος, δες στο πιάνο"

Κι άρχισα τα κουρδίσματα να βγει η μελωδία
και έλεγες πως κατάντησα ολότελα αηδία.
Πως μεταβλήθηκ' η χαρά σε τεταμένες σχέσεις!
Σε ρώταγα αν σ' άρεσε, μούλεγες θα με χέσεις.

Ξάσου, δεν κάνουν διάφορο κι οι οπτικές απάτες
μπορεί να καταντήσουνε γρήγορα αυταπάτες.
Όλα να είναι γύρω σου ντυμένα άσπρο-μαύρο
και να με στέλνεις χρώματα στις ερημιές για νάβρω.

Και να φωνάζω:"Κόκκινο δεν βρίσκω μες το γκρίζο"
Και ν' απαντάς:"Είσ' άσχετος, με σιγουριά νομίζω"

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 10/05/07, 11:56

Έχεις αισθανθεί την γλύκα της αναμενόμενης καταστροφής? Την άγρια διέγερση όταν προσμένεις την καταιγίδα? Όταν λυσσομανά ο άνεμος σκορπίζοντας την άμμο, σφυρίζοντας ανάμεσα στις καλαμιές! Όταν τελματωμένος απ' την σύγχυση, αποκαμωμένος από την ένταση των συγκρουομένων αισθημάτων, ξεσπάς σε σπασμωδικές κινήσεις καταστρέφοντας την γαλήνη, την μονοτονία σου?
Όταν κοπάζει ο αέρας, η καταιγίδα ξεσπάει ανελέητη και η μυρωδιά ενός παρατημένου ονείρου σ' αναγουλιάζει. Όταν σκορπάει η νύχτα η μυστικότητα χάνει το άρωμά της.
Συντονισμένος στο σκοτάδι, στις δονήσεις του χάους.

Νιώθεις το τέλος?
Η άρνηση του τετελεσμένου
μια δυσωδία
μια ανέγκιχτη εικόνα.
Οι λάμψεις να περνούν
κι εσύ να τρέχεις
κόντρα στο χάος και στην ερήμωση.

Τραγούδι δυνατό που αποζητάει
φωτιά να φέρει.

Μα είναι ο χρόνος που φτάνει σε λίμνες μαγικές
και ξαφνικά χάνεται, κρουσταλιάζει
σαν το νερό σε μια πολική λίμνη.
Κονταροχτυπιέται μανιασμένος ο αγέρας
μάχεται τους καημούς
τις μαύρες σκέψεις
αργοπαλεύει με την σκόνη

Νιώθεις στην ανάσα σου την αρμύρα της ερήμου?

Η άρνηση του συναισθήματος.
Έχεις τις σκέψεις σου θολές.

Κι η ερημιά....
Κι αν αρνηθώ?
Κι αν με την άρνηση λιποψυχήσω?
Κι αν η αλήθεια σου με ψέμα μοιάζει?
Κι αν είν' το ψέμα μου αληθινό?

Κυλάει ο βράχος
το βουνό λιγοθυμάει
Κοιτώντας τον χρόνο παίρνεις ένα μύνημα
Κοιτώντας την άβυσσο βλέπεις την ερήμωση
Ψάξε στο χάος.
Η λησμονιά δεν θα σε κρύψει
Η συγχυσή σου θε να φέρει την γαλήνη.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 17/05/07, 00:02

Άστρο δεν έχει ο Βύρωνας με την αστυνομία
θυμάμαι τότε που οι Ξηροί την δέσαν σαν σαλάμι
κι ανάθεμα κι αν είχανε και σφαίρα στην θαλάμη
ή χρώμα για να γράψουνε στον τοίχο εν συντομία:

"Βαριέμαι. Δεν αντέχω πια αυτήν την αγγαρεία
Ας έρθει άλλος στην σχολή για την τρομοκρατία
κι εμένα τώρα αφήστε με να γράψω πραγματεία:
"Του απολίτικου ραγιά: Γέννηση και πορεία""

Έμαθα τώρα ο Βύρωνας χτυπάει διαδηλώσεις
με ηλεκτροσόκ και χρώματα και με αμπούλες βρώμας.
Ποιητής - διανοούμενος. Όπως έλεγε κι ο Τhomas:
"εν τέλει εις την χώρα αυτήν είσαι ότι δηλώσεις.

Λύσεις του κώλου που αφορούν έλλειμα φαντασίας
Ακούστε ιδέες αδελφοί μείζονος σημασίας.

Αντλίες με βοθρολύματα!
Ραδιενέργειας βλήματα!!
Ajax με ακουαφόρτε!!!
Σκόνη του mister Forte!!!!
Όλμοι με βιτριόλι!!!!!
Κλανιές από φασόλι!!!!!!

Για ναν' τα λόγια της μαμάς
σωστά, όταν θα λέει για 'μας:
"Για να πετύχω όλα αυτά
έπεσα μέσα στα σκατά"

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 24/05/07, 00:32

Λησμονημένος πέρα από τις ιαχές τ' ονείρου, εκεί που κοιτώντας το άπειρο, τρέμει η ψυχή σου μήπως χάσει τα μελλούμενα. Εκστασιάζεσαι ξεδιαλύνοντας το χάος. Σε κοιτώ, μετουσιωμένος σε χίμαιρες, που με θλιβερά τεχνάσματα προσπαθούν να σε καταστήσουν αλώβητη, ενώ περνάς μέσα απ' ένα κυκεώνα παραισθήσεων.
Μπορείς ν' αντέξεις την κραυγή του συναισθήματος? Να δεχθείς το τετελεσμένο? Μπορείς να κάνεις το πέλαγο ν' ανθίσει και τα λουλούδια του να δέσεις στεφάνι στην μνήμη σου?
Δως μου ένα χρώμα, μια πινελιά από σύννεφο. Μια πινελιά μενεξελιού φωτός σε φόντο από γαλάζιο. Η μέρα με βασάνισε, τη νύχτα περιμένω με όνειρα, αλλιώς το ξέρω πως τον χρόνο μου θα χάσω.

Σε βλέπω σ' ένα φόντο από κισσό
στην αγκαλιά σου κρέμονται οι κρίνοι
και στα μαλλιά σου τ' άνθη του γιαλού.
Έβαλα την υπερβολή στην μνήμη μου
και στ' όνειρό μου την καρδιά σου.
Έκλαψα
γέλασα πικρά.

Μην μου μιλάς για τον ήλιο
Τον έχω δει να τον σέρνει ο βοριάς
στις όχθες του πρωϊνού
Μην μου μιλάς για τ' αστέρια
χάνονται στο φως της σελήνης
Πες μου για τις γκρίζες νύχτες
γεμάτες από προσμονή.
Για τον κόκκινο ουρανό
βουή σαν σε θυμάμαι.

Ανακυκλούμενες εικόνες,
θλίψη κλαυθμός και έρημος
Κρυφές και φανερές σκέψεις
Βουβές αναμνήσεις που έρχονται έρποντας
αντικρούοντας τα παχιά λόγια και την έπαρση.
Περιφρονημένες εικόνες, αξιολύπητες μορφές
απωθημένες
εγκαταλελειμένες σχεδόν
ξεχασμένες
κι όμως τόσο ζωντανές όταν ζητούν εκδίκηση.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 25/05/07, 02:22

Παντούπολη, αρχόντισα, της γης μαργαριτάρι
που 'σαι στον κόσμο ξακουστή για τα λαλούδια που 'χεις
που έχουν μαύρο το μυαλό και πέτρα στην καρδιά τους
και μία γλώσσα κοφτερή, απ' τον χάρο καμωμένη
για ν' αποκόβει τις ψυχές από τον πάνω κόσμο.
Που έδιωξες τους ποιητές για να τους φέρεις πίσω
νεκρούς, για να εκμεταλευτείς την υστεροφημία
Που 'κλεψες εικονίσματα, σύμβολα εξουσίας
κι είχες την ξεδιαντροπιά να πεις πως ήρθαν μοναχά τους
Που είχες άρχοντες τρανούς, δυνάστες ξακουσμένους
κι έτσι έμαθες από νωρίς να σκύβεις το κεφάλι
να προσκυνάς τον μαμωνά, το χρήμα και τον πλούτο
και να τον έχεις βασική αξία στην ζωή σου
Που τα παιδιά σου ανάστησες με χόρτο και με ψέμα
και όλος σου ο πολιτισμός είναι η σχιζοφρένεια
και αν κανένα προσπαθεί απ' το τέλμα να ξεφύγει
το αφήνεις απομόναχο και του κρεμάς κουδούνια.
Αν την Δωδώνη την λαμπρή για κεφαλή έχ' η Ελλάδα
κι αν οι Δελφοί είν' ο ομφαλός στην γη και στην πατρίδα
κάτι μου λέει πως εσύ είσαι ..... η κωλοτρυπίδα!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 29/05/07, 01:56

Η καταστροφή ενός ονείρου μοιάζει με λύτρωση. Μόνο που δεν έχει μεγαλείο. Όταν κουρασμένος απ' τις μάχες διαλύεις τις αναμνήσεις νομίζεις πως γλυτώνεις. Αν δεν έχεις αναμνήσεις δεν έχεις και ιστορία.
Ανάμνηση: διαλυμένη γνώση του παρελθόντος που αντικατοπτρίζεται στο μέλλον. Και το παρόν να ξεφεύγει σαν το νερό απ' τα χέρια σου.
Και να με ρωτά αν προτιμώ την νόηση απ' τις αισθήσεις! Μα και η νόηση μια αίσθηση δεν είναι?

Αναίτια, περίεργα κοιτώντας
κειν' τα ποτάμια π' οδηγούν
σε μαύρες σκέψεις,
Είν' η μορφή σου ξαφνικά που αναστατώνει
τις συμπληγάδες του μυαλού
που χίλια χρόνια έχουν σταθεί
ακίνητες.
Εμβρόντητα κιτρινισμένα κύματα
περιδιαβάζουν τον βυθό κι αργοπεθαίνουν.
Είχες περίεργες εμπειρίες
και το ξέρω
πως καρτεράς μια μικρή ώρα μες το χρόνο
να αισθανθείς όπως αισθάνθηκες και τότε
Αναπαυμένος μες την κούραση της μέρας.
Θυμάμαι κάποτε
είχες χαθεί
κι ήταν οι μέρες σου
αργοκυλισμένες στο τίποτα
Είχες στα μάτια φυλαχτό
την άρνηση
Στο μέτωπο φωτιά να σιγοκαίει
και ν' αστραποβολεί την άγνοια της πίκρας σου.
Ήσουνα στ' οχυρό σου ξεχασμένος
στην ηρεμία της μελαγχολίας
και ξόδευες καρδιά για ν' αποκτήσεις
το άπειρο.
Συλλογιζόσουνα τις ήρεμες ημέρες
και φανταζόσουν τις γλυκές σαθρές εικόνες
του αναπαμού
Και που να τόξερες
Πως χρόνια τώρα εκεί έχεις καταλήξει....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 30/05/07, 18:09

Όταν πεθάνω θα ηχούν βαρύτονες καμπάνες
και πλήθη θα συρρέουνε
να έρθουν στην κηδεία
(Πρέπει να δώσεις το παρόν
σ' αυτήν την αηδία
Θα έχει πλάκα άλλωστε - θα λεν στα τέκνα οι μάνες)

Όταν πεθάνω θα πενθούν φίλοι και συνεργάτες
κι έναν ανθό θ' αφήσουνε
στην προσφιλή μου θέση
(Μας είχε πάρει τα αυτιά
μα έφυγε απ' την μέση
Θλιμένα θα χαμογελούν όταν χτυπούν τις πλάτες)

Θα εκφωνούν στον τάφο μου ποιήματα και λόγους
για να συλλάβουν το φρικτό
μέγεθος απωλείας
(Ψώνιο, το μόνο μέγεθος
ήταν το της κοιλίας
και τιποτένια η θέση του στους αιωνίους λόγγους)

Μα τώρα που είμαι έρημος και άρρωστος και μόνος
κανένας πια δεν έρχεται
τον πόνο να γλυκάνει
(Με τέτοιους φίλους τους εχθρούς
κανείς τι να τους κάνει
κι αν καρτερεί φιλότιμο είν' με πατέντα όνος)

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 01/06/07, 02:42

Λογοδοτούν μες τον χαμό πύρινες γλώσσες
κι οι γνώμες κάηκαν στο φως του αποσπερίτη
κι εσύ μαζεύεις τα κομμάτια
φιλαράκο

Μέσα στ' αυλάκια του θανάτου οι νικημένοι
έγιναν πάλι νικητές και τραγουδάνε
κι εσύ το παίζεις τσάμπα μάγκας
φιλαράκο

Οι ώρες χάθηκαν κι οι κουρασμένες σκέψεις
στο ψυχρό φως ενώνονται με το σκοτάδι
κι εσύ στο μέλλον βγάζεις γλώσσα
φιλαράκο

Χα! Φιλαράκο. Μελίσσι η πόλη, άδεια η καρδιά.
Χα! Φιλαράκο. Χάθηκε απόψε η ευκαιρία
να αποδείξεις την αξία της προτροπής σου.
Μα εσύ φοβάσαι και τον ίσκιο της πρόθεσης
πως ν' αντικρύσεις την επιταγή
Φιλαράκο....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 07/06/07, 18:58

Μετά από την κραυγή του Ηλίανθου τι άλλο μπορώ να πω....

Είθε η ανάσα μου νάταν φωτιά
κι η παρουσία μου μια αύρα στον αέρα
Να ένωνα τα σύννεφα με τους παλμούς μου
στον ήλιο νάφερνα έξαψη
και να γελούσα το φεγγάρι.
Τα βήματά μου αχνά στο γκρίζο χώμα
και το βουνό πρόστυχο να ζηλεύει
αλφροπάτητος τα βράχια του να ορίζω.

Κοιτώ τις ώρες να περνούν
και απομένει
ένας βουβός εξωτικός θόρυβος μόνο
μια απόρριψη, ένας φόβος
να μην τον δω τον χρόνο να παγώνει
κι αέναα να κοιτώ τον ίδιο χώρο
να μην αλλάζει ούτε στιγμή
να μην γερνάει
να μην γεννιέται απ' την αρχή
κι εγώ να ξέρω
ότι θα δω στο παρελθόν ότι γνώριζα απ' το μέλλον.
Θεέ μου με τι σοφία έχεις ορίσει
ο χρόνος μου να εξαρτάται απ' την καρδιά μου
Όταν την θέλω βλοσυρός να με κοιτάει
κι όταν πονώ λίγες στιγμές να είναι χρόνια.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 15/06/07, 03:11

Mέσα στα κάστρα του νοτιά γεννήθηκε η Αφροδίτη και όχι μεσοπέλαγα όπως λένε διάφοροι λυρικοί και ποιητές.

Την ώρα εκείνη όπου δινόταν αληθινή κι απέρριτη
και στα μαλλιά της για στεφάνι την απόγνωση, την προσμονή
Θάθελα να 'χα τρεις φωτιές να ακουμπήσω
μια στην καρδιά της, μια στον νου, την τρίτη στα όνειρα της
μην αγαπήσει, μην θυμάται, μην ποθήσει άλλον κανένα
Κι αν θα με κάψει καθώς πλάϊ μου θα γέρνει
θ' αναδυθώ απ' τ' αφρισμένα κύματα της
κι εκεί θα σβήσω,
μες τη φλόγα του έρωτα της.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Salinas στις 15/06/07, 21:07

Συγνώμη, αλλά το επίθετο "πειραστικός" υπάρχει ή είναι ποιητική αδεία;

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 16/06/07, 12:48

Καλώς ματάρθες Salinas. Είναι χρησιμοποιημένη και εν χρήσει.

Η απορία μου όμως εξαρχής ήταν πως δεν είχε απορήσει κανείς για το "άσματα".

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Salinas στις 17/06/07, 18:15

Εμένα το "άσματα" μου φάνηκε λογικό απ'τη μορφή των συνθέσεων...
Δε θυμάμαι τεχνικά-μετρικά τη διαφορά των διαφόρων συνθέσεων, αλλά μου φάνηκε δόκιμος ο όρος για τις συνθέσεις σου.
Πάντως αν μπορείς να με διαφωτίσεις και πιο συγκεκριμένα δε θα 'ταν άσχημα...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: alex68 στις 18/06/07, 17:34

τα φυλλα αν ηταν κυματα
τα γραμματα βαπορι
κι η καθε λεξη νηοπομπη
που ξωκοιλε στα ορη
θε νατανε ο λογισμος
εφοπλιστης μεγαλος
που βαρεσε την κανονια
οπως κανενας αλλος

δεν ηθελα να διακοψω τη ροη σου παππου αλλα ενεκεν του προηγουμενου διαλογου
μου ηρθε το ατοπημα στο νου ...
νασαι καλα και να γραφεις

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 18/06/07, 19:32

Τι το καλύτερο, alex68, από τέτοιες "διακοπές".   :D


H ανηθικότητα δεν είναι κατάκτηση, είναι δυναμική επιλογή. Αν το ανήθικο γίνει κανόνας αυτός είναι που αποτελεί και την καινούρια ηθική.

Μαύρο τον κόσμο θέλησες? Μαύρο και θα τον έχεις.
Πορνίδιο της αισθητικής και των λειτουργημάτων
ξεπουλημένε εραστή ρητορικών σχημάτων
προμηθευτή κι αγοραστή των ίδιων καθαρμάτων
Το έργο σου ενέργεια μυριάδων αποπάτων
φτειάχνει ευλαβικά ρολό αμαρτωλών χρημάτων
να χρησιμεύσει μια βραδυά για την φραγή των πάτων
για να μην ζέχνουν βρωμερά τα εντόσθια των πτωμάτων.

Κι αν θες τον νόμο του ισχυρού, αυτόν τον νόμο θάχεις
μα όταν τον έχεις θάν' αργά γιατί ισχυρός δεν είσαι.
Και θα σου παίρνουν την ψυχή γιατί έχεις να την ντύσεις
και θα σου βάζουν την θηλειά γιατί είπες έναν λόγο.
Θα μάθεις τότε: ο πιο βαθύς πλούτος είν' η ζωή σου.
Μα όταν το μάθεις θάν' αργά γιατί ζωή δεν θάχεις.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 03/07/07, 03:11

-Έτσι κι αλλιώς το χάσαμε τ' όνειρο! "Δεν ήμουν πάντα έτσι" αναφέρει η γρια πόρνη.
-Ο κόσμος συρικνώνεται κι εσύ χάνεις τον ειρμό σου.
-Δεν χρειαζόμαστε ναρκωτικά για να μας ηρεμήσουν, χρειαζόμαστε όμως αλκοόλ.
-Παράκρουση και χάσιμο χρόνου. Διαταραχή λόγου και σκέψεων. Ένα κλασικό μοτίβο απώλειας συνειδήσεως. Ορυμαγδός και ηδονή.
-Τι θα έχω να λέω όταν περάσουν τα χρόνια?
-Και τι βρήκες να πεις! Ζήσε στον κόσμο σου.
-Δεν ξέρω αν έχω την δύναμη να ξεφύγω. Δεν ξέρω πως ξεφεύγουν. Ανίερες λευκές συμμαχίες σ' έναν κόσμο που χάνεται κάτω απ' τα πόδια μου. Σ' έναν κόσμο που ξεφεύγει από την καταστροφή που θα φέρει την κάθαρση.
Τι μαλ***ες λέω...
Έτσι κι αλλιώς ζω σ' ένα φαντασιωτικό κόσμο φτιαγμένο από εμένα για μένα. Κρυμμένος πίσω από τους φόβους και τις ανασφάλειές μου, μ' ένα πέπλο γελοιότητας στην συμπεριφορά. Με τον μανδύα της απάθειας να κρύβει τις πληγές μου που τώρα άνοιξαν και έκραξαν στον αέρα: Γιατί να ποθείς να βοηθήσεις αυτούς που σε ποδοπάτησαν?


Στις πιο κρυφές βουνοκορφές του Αιγαίου
αναίμακτες βουβές θυσίες
με πνιγμένες κραυγές αναστατώναν
το σύθαμπο.
Εκεί που έστεκες σκυφτός
με το κοντάρι ν' ατενίζει
τα άσπρα κύμματα της υπομονής σου.
Και που νάξερες...
Πως ήρθα να σε βρω σταλμένος απ' τις ερυνίες
που μ' αυταπάτες έζωναν το ανίερο μυαλό μου
Μικρόψυχος, χωμένος στις υπεκφυγές
και στο ψέμα
Μ' έστειλαν να σε πάρω
απ' τους μικρούς και "γενναίους" που σε τριγύριζαν
και τώρα κείτομαι νεκρός, άθλιος
αφημένος σ' εκείνους
που κρατούν χωρίς να ξέρουν την τύχη.

Αισθάνομαι μικρός κι εγώ μαζί τους
όταν θαλασσοδέρνεται ο βοριάς
στις όχθες του πρωινού
Αισθάνομαι μόνος κι εγώ μαζί τους
όταν βαθιά μέσα τους
πληγώνεται η ομίχλη.
Ένα κύμα απέραντο
χτυπά η καρδιά τους στο βουνό
και ξαναγυρνά πίσω αφρισμένη
φέρνοντας απ' τα περασμένα
ένα Εγώ
που δεν είναι πια δικό τους.

Μέσα σε μια άπειρη φλέβα ονείρου
κοιτάζουν τ' αστέρια
μήπως και βρουν τον παλιό τους εαυτό.

Γιατί πλήγωσαν πολλούς πριν πληγωθούνε.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 08/07/07, 13:16

Η μικρή μου Αγάπη!
Μες τους ανέμους περπατεί
και κλαίει
και παίζει με τις μπίλιες της.
Και πως ο φτωχός θε να την πω μικρή Αγάπη?
Σ' άπλετο φως γυρίζει
κι αναδεύεται
κάτω απ' τις στάχτες της.

Η μικρή μου Αγάπη!
Εδωσε στ' όνειρο πνοή
κι ας κοιμάται
όταν την σκέφτομαι αόριστα.
Μα όταν την πόρτα της χτυπώ να μ' αγκαλιάσει
με θέλει
κι ας την βρίσκω μεσοπέλαγα.

Αγάπη...
Μες τις απαντοχές του νου
όταν ο λογισμός κοιτώντας τις αιτήσεις αραχνιάζει
αναρωτιέμαι...
Ποιά δύναμη να καίει την ψυχή σου?

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 10/07/07, 02:29

Και τι να πεις
όταν πονάς στην ερημιά
με το τραγούδι της φωτιάς στο μέτωπο.
Πίνοντας το πικρό μαύρο υγρό
ανασαίνοντας τα δέντρα και τις πέτρες
μεθάς
απ' την πνοή του ανέμου και της σιωπής.

Και τι να πεις
όταν οι ώρες μου βαριές
αναπολούνε το δικό Σου πέρασμα.
Κι αν Σ' έχω αρνηθεί χίλιες φορές
ένιωσα την αρμύρα της ματιάς Σου
μικρός
σ' ένα αντιφέγγισμα που έσερνε σιωπή.

Και τι να πεις
αργοσαλεύει η πνοή
όταν ο ήλιος τραγουδά στο χάδι Σου.
Πέφτω στης κάτω Πόρτας το σκαλί
φέρνει στην ράχη μου ανατριχίλα
τρομάζω
είσαι Συ που μου μιλάς.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 18/07/07, 10:57

Κι αν δεν μπορώ το φως σου ν' ανταμώσω
είναι η σκέψη μου που αιώνια ακολουθεί
την αύρα σου
πληγώνοντας τους ήχους
σημάδια βάζοντας στην άμμο
στο μέλλον αν περάσει να τα βρει.

Έκτισα κάστρα στον αστερισμό της Άρκτου
και έν' αστέρι έβαλα για οδηγό
χλωμή η λάμψη χάθηκε μες το φεγγάρι
ριγά το βλέμμα την αλήθεια του να βρει.

Μην με ρωτάς δεν έχω λόγια ν' απαντήσω
τι ναν' αυτό που διαφεντεύει την ψυχή
ψέμα ή αλήθεια, γνώση ή πλάνη
μέσα στο αίμα μου ουρλιάζει μια φωνή.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: kuiper στις 19/07/07, 08:38

Δεν έχω κάτι να γράψω για σένα, γιατί δεν βρίσκω λόγια.
Τα γραπτά σου έχουν μια ξεχωριστή θέση στο αρχείο μου, αν
αυτό σου είναι αρκετό, τότε βρήκα δυό λόγια να σου πω.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 19/07/07, 10:43

Εξαρτάται Kuiper....

Τοποθετούνται ολοσχερώς
στου λόγου την παλέτα
ή τάχεις σε περίοπτον
θέση στην τουαλέτα?              :D

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 28/07/07, 16:21

Σ' αγαπώ
όπως το χώμα την βροχή
σ' αγαπώ....
όπως το λουλούδι το φουσκί
σ' αγαπώ....
όπως το γουρούνι την τροφή
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ.

R:
Η αγάπη μου είναι πιο βαθειά κι από πηγάδι
η αγάπη μου πετάει πιο ψηλά κι από κοράκι
η αγάπη μου με στέλνει στο Δρομοκαϊτειο
η αγάπη με κάνει να λιώνω σαν άμμος
στα χέρια του κτίστη.

 ;D

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: agrypnos στις 31/07/07, 19:38

πιστευω το να γραφεις(ποιηση) χωρις ομοιοκαταληξια ειναι η ευκολη λυση!ελπιζω καποια μερα να τα καταφερεις και να μας δωσεις ενα αληθινο τραγουδι....εκτος κι αν θες να τονισεις κατι,αλλα και παλι η ομοιοκαταληξια χρειαζεται...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 01/08/07, 09:45

Αυτός που γράφει ποιήματα
πρέπει έμπνευση να έχει
μ' αν θέλει και την τεχνική
πρέπει και να προσέχει

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: agrypnos στις 01/08/07, 20:17

η_ψευτοκουλτουρα_ειναι_ασθενεια.... το_μεγαλητερο_συμπτωμα_ειναι_η_αυτοκοροιδια....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 01/08/07, 23:07

H διαφορά μας bazz1982, είναι ότι εσύ γράφεις ποίηση ενώ εγώ γράφω στίχους, ποιήματα. Αυτό βέβαια εσένα σε κάνει ποιητή οπότε είσαι στο απυρόβλητο, ενώ εγώ προσπαθώ να γίνω και δέχομαι ευχαρίστως κριτική και συμβουλές προκειμένου να βελτιωθώ.

Εσύ ήδη γνωρίζεις και έχεις κατακτήσει την απόλυτη γνώση, ενώ η κουλτούρα σου είναι πραγματικά αληθής, αιώνια και αθάνατη, ενώ εγώ προσπαθώ να μάθω μέσω του διαλόγου και των ερωτοαποκρίσεων, αν και υποψιάζομαι ότι δεν πρόκειτε να αποκτήσω ποτέ μια αδιάβλητη κουλτούρα.

Όπως καταλαβαίνεις το χάσμα μεταξύ μας είναι αγεφύρωτο αλλά παρόλα αυτά σε υπερευχαριστώ που μου κάνεις την τιμή και καταδέχεσαι να αφήσεις ένα σχόλιο στον φτωχικό μου χώρο!




Δεν είναι χάδι η ποίηση
είναι φλόγα
που θέλει λάδι να γευτεί
και πυρκαϊά να γίνει

Δεν θέλει λόγια ο ποιητής
χτυπήματα στην πλάτη
αβρά χειροκροτήματα
να τον ακολουθούνε
Θέλει πίσω τον λόγο του
με λόγο δομημένο

Κι άμα δεν βρίσκει πουθενά
απάντηση να πάρει
θε να την εύρει στον απλό
μελλοντικό εαυτό του.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: kain στις 03/08/07, 04:18

Παράθεση από: bazz1982 στις 31/07/07, 19:38

πιστευω το να γραφεις(ποιηση) χωρις ομοιοκαταληξια ειναι η ευκολη λυση!

Επίτρεψέ μου να μη συμφωνήσω. Η ποίηση -κατ'εξοχήν πολύ περισσότερο ελεύθερος χώρος σε σχέση με τη στιχουργική για τραγούδι- μπορεί να ειναι εύστοχη και περιεκτική με ομοιοκαταληξία ή χωρίς.
Η τεχνική -θεωρητικά- είναι ένα πό τα συστατικά του αποτελέσματος, δεν το ορίζει απαραίτητα. Στον ελεύθερο στίχο παραμονεύει πάντα ο κίνδυνος της πεζολογίας -ιδίως όταν φαίνεται να απουσιάζει εντελώς η μετρική-, στα κείμενα του papou όμως, προσωπικά δε τον διακρίνω. Και βέβαια οι μορφολογικοί πειραματισμοί μπορούν -και σ' αυτόν το χώρο- να αυξήσουν τις πιθανότητες για ένα καινούργιο μόρφωμα ή ένα -μέσα στην υποκειμενικότητά του- ωραίο αποτέλεσμα. :)

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 05/08/07, 08:56

Kain

από το μορφώματα προτιμώ τ' ομορφόμματα  :)


(Προς χέδιο πυρ ρόγας)

Πανσέλινος ξανά
τι ανορθογραφία!
σε μια φωτογραφία
ο νους μου τριγυρνά

Πανσέλινος ξανά
σου'πα χωρίς ουσία
δεν έχει σημασία
τ' ασταίρι μου πεινά

Τύφλωτα και κουφόμματα
μούντζωστα τα 'μορφόμματα
Μορφόμματα, μαζόμματα
φασκελοκουκουλώματα.

Είν' θέμα γωνιδίων
μου πήρε το κεφάλι
για μήλα μου πες πάλι
στόχους των κυκλιδίων.

Δεν το πιστεύω πια
ακόμα κι αν το πίσω
ναρθεί και πάλι πείσω
με φλόκο και κουπιά.

Γωνίδια, κυκλίδια
αρχεία και αρχείδια
Κουφόμματα και τύφλωτα
και φασκελοκουκούλωστα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 07/08/07, 20:45

Ξύπνα αμέσως Θοδωρή
είν' η ζωή που καρτερεί
νόημα να βρει
και σκοπό, που δεν τον ξέρει
Μα εσένα σ' έφαγ' η Ριρή
να σε κρατά δεμένο έχει καταφέρει.

Τα πάντα ρει
ειπε η Ριρή
μα δεν μπορεί
στο μυαλουδάκι της να το επαναφέρει
διότι καθώς το εξιστορεί
αυτό διαρέει
σ' όλα του παντός τα μέρη.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 13/08/07, 00:00

Θέλω να βγω μακριά απ' το χθες
στου ονείρου την άκρη
περιμένω να ' ρθεις
σαν ένα φτερούγισμα γλυκό
καρτεράω την ελπίδα.

Την άβυσσο βλέπω μες τις φλέβες μου
το άπειρο βλέπω μες τα μάτια σου
ο ουρανός σχίζεται και να
μονοπάτι για τον ήλιο.

Μην θαρρείς πως είσαι μόνη
όταν έρθει η παγωνιά

Έχει σόμπα στην γωνία
και στο τζάκι ζεστασιά

Έλα πάρε με κοντά σου
πριν να πέσει η σκοτεινιά

Στο στενό σου το κρεββάτι
παίρνει τ' όνειρο φωτιά.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 15/08/07, 12:06

Μεθυσμένος, πέρα απ' τον τόπο του ανέμου, πέρα απ' τον ήλιο, κοντά στα όρη που τα λένε συμπληγάδες. Στέλνω την φωνή μου και μια προσευχή. Να φυλά τις μαύρες πέτρες. Μα ο αντίλαλος γυρνά σιωπηλός και η προσευχή μου στέλνει φράσεις γεμάτες ερωτήματα.

Προσευχήθηκα στα σύννεφα
και τον αχό της θάλασσας ήθελα νάβρω
Προσευχήθηκα στ' αστέρια
κι ήθελα νάβρω την ορμήνια τ' ουρανού.

"Σαν τι να θες εσύ που περπατάς νεκρός?
Γιατί γυρεύεις την ελπίδα?
Τα φέρετρα τα σέρνουν πεθαμένοι
είν' πιο νεκροί απ' τους νεκρούς που κουβαλούνε
Οι μέρες σου περνούν
χωρίς ν' αγγίξουν την μοίρα
και το ξέρεις
πως χρόνια τώρα την έχουν καθορίσει
Μην κοιτάς τα ονειρεμένα πέλαγα.
Είναι μακριά για σένα.
Η ελπίδα σου μάταιη, και ο κόπος σου λίγος."

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: argentina στις 15/08/07, 22:08

Papou...  τα σεβη μου!
Δεν εχω τι να παραθεσω απο τουτο, το τελευταιο σου πονημα... ...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 18/08/07, 18:02

Φίλοι καλοί κι αξέχαστοι
με ρίσκο θα σας βρίσκω
κι ότι κι αν μου προτείνουνε
πια, δεν αλλάζω δίσκο.

Μου είπανε πως κατάντησα
σκέτη παραφωνία
άστοχη είν' η κριτική
κι η σάτιρα ανία.

Μα όσο και αν προσπαθούν
δεν σώνονται από μένα
τσιμπούρι θάν' ο λόγος μου
σφιχτός σαν μια καδένα.

Θα τους πειράζω πάντοτε
θα τους πατώ στον κάλο
κι αυτοί ας μου φωνάζουνε
"Φτάνει ρεεεεεεε.... όχι άλλοοοοοοοο!!!!!!"

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 22/08/07, 14:30

Στον δρόμο που τραβούσα για Επίδαυρο
είδα έναν γέροντα με φορτωμένες πλάτες
σαν κοίταξα καλύτερα στο σύθαμπο
καλάθια ήτανε, φίσκα σάπιες ντομάτες.

Απόρρησα, τον ρώτησ' αν τις πούλαγε
"Πάρε παιδί μου κι όταν έρθει η ώρα δώστες"
δεν είχαν καν τιμή μόνο μια επιγραφή:
Χρήσιμες για θεατές και αναγνώστες

"Σας έχει φάει η ευγένεια παιδάκι μου
γι αυτό και φτάσατε σ' αυτήν την συγκυρία
οι σκηνοθέτες την παιρνούν για άγνοια
κι οι συγγραφείς χρεώνουν αδιαφορία.

Σαν βλέπεις τον μεγάλο Αυτοκράτορα
γυμνό μες την αόρατη στολή του
πέτα τες, και με κόκκινο ας γεμίσουνε
τόσο το δέρμα του όσο και η ψυχή του"

Αυτά μου είπ' ο γέρος κι αποσύρθηκε
με μια σχεδία για τα ανοιχτά της Δήλου
σαν έφευγε, να δείτε πως μου φάνηκε,
πως έφερνε λιγάκι του Αισχύλου!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 28/08/07, 11:26

Ένοιωσα τ' όνειρό μου σε μια άβυσσο
μια σκοτεινή αυγή να με κυκλώνει.
Έψαξα μέσα στα καμένα ερείπια
να βρω της ύπαρξής μου αναμνήσεις.
Και βρήκα ένα τραγούδι μου μονότονο
αφιερωμένο στις στιγμές που 'χα πικράνει
στις ώρες που μονάχες τους μου κρένανε
κι η ιαχή τους αχοβολούσε στον αέρα
στις μέρες που περνάγαν ατελείωτες
και το κορμί τους έμοιαζε με το δικό μου
στις νύχτες που αλυχτούν
φωνή απρόσμενη
μ' ένα φεγγάρι να προσμένει απαντήσεις.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 31/08/07, 20:49

Σ' έχασα. Στο κρυφαγνάντιο μιας ταλαίπωρης μέρας. Εκεί που βρέχει ο Θεός και μετανιώνει.

Σε ψάχνω
Στην ερημιά
Το μαγεμένο τέλος να πλησιάζει
Και σε νιώθω να 'ρχεσαι
Κοφτερός στην άκρη του νοήματος
Ψηλαφώντας τις θλιμμένες μου σκέψεις
Ακροβατώντας στο ποτέ και στο τίποτα
Ηδονικά περιμένω την καταστροφή
Τον θάνατο σε μια ηλιόλουστη μέρα


Χωριά που καίγονται, σπίτια που χάνονται
θλιμμένα μάτια χωρίς λαλιά
Όνειρα ανάλαφρα σ' απαλοκρέββατο
μες της νυχτιάς την σιγαλιά

Νυχτιά απρόσιτη, νυχτιά αξημέρωτη
μέσα στην άγρια βουή
Φως απαλόχυτο, χαδάκι που 'λαμψε
μακριά απ' την οχλοβοή



Τα βήματά σου χάνονται στην ακροποταμιά
Και μου μιλάει με λόγια προβλέψιμα
Για την μοίρα που περιμένει
αδυσώπητη
Για το μέλλον
Και οι σκέψεις να χαράζουν την πορεία
Να μην υπάρχει τίποτα ν' αλλάξει


"Εμνήσθην του Προφήτου βοώντος
"Εγώ ειμί η γη και σποδός""
Και πάντα η ίδια επωδός
μορφές ασυνείδητου όντος.


Μια ιαχή που βγαίνει απ' τα έγκατα της γης
"Αφήστε με μονάχος μου να ζήσω
Μην κατατρέχετε τις λίγες μου ημέρες
Άστε με νάχω λίγο φως
κι ας μην το νιώθω"

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 01/09/07, 16:38

(Απόκρυφες σκέψεις ενός υποψηφίου βουλευτή)

Οι Λίθιοι μου πέταξαν πα στο μπαλκόνι πέτρα
θα τους τον περιποιηθώ σαν βγω με την βουκέντρα.

Του Έλληνος ο τράχηλος χωρίς ζυγό δεν κάνει
στ' αλώνι θα τον δέσουμε σαν βόδι να πεθάνει.

Για δες πως μας εβόλεψε το θέαμα εμπρησμάτων
σταμάτησε η συζήτηση των άλλων προβλημάτων.

Προσφέραμε και θέαμα, προσφέρουμε και άρτον
και θα προσφέρουμε και σεξ, αφού τον θέλεις πάρτον.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 11/09/07, 14:30

(Απόσπασμα από την προεκλογική ομιλία υποψήφιου βουλευτή)

Ψηφίστε με, ψηφίστε με
απ' την αφάνεια σβήστε με.

Φίλοι μου με κατηγορούν
ότι δεν σας προσέχω
πως μόνο για την ψήφο σας
κάθε φορ έτη τρέχω.

Μα ψεύδονται ασύστολα
αυτές οι αισχρές μαινάδες
Μόλις θρι εν χαφ πέρασαν
πριν κάνω τεμενάδες.

Επίσης με κατηγορούν
για πολιτεία μορίων
στο "θα" πως εστιάζομαι
εντός στενών ορίων.

Αλλ' όμως φίλοι μου καλοί
όρκο βαρύ σας κάνω
αν όταν βγω δεν λέω νο
να μην με λένε Θάνο.

Μην με ξεχάσετε κι εμέ
με λένε Θα-νο Τζερεμέ.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 14/09/07, 21:05

Προσπαθώντας να συνεισφέρω στην ανάλυση του έρωτα:

.............................................................
Και το κορμί να δίνει τις υποσχέσεις του έρωτα
να σου μιλά με λόγια προβλέψιμα
για τις ελπίδες για τις μέρες που θαρθούνε
και για τις νύχτες
και για το φως των αστεριών στο πρόσωπό σου.....

Κι εσύ απλά το προσπερνάς
μ' ένα χαμόγελο
και ξεδιπλώνεις τα όνειρα
σε μακρυές λουρίδες
ζυμώνεις με τ' αρώματα
κι υφαίνεις μαγικό χαλί
που οδηγεί σε τόπους που θαρρούσε πως υπήρχαν
μα δεν γνώριζε.

Εκεί, στην γόνιμη παλαίστρα
που τα κορμιά είναι μονάχα η αφετηρία
οι ήχοι από την πάλη κι οι κραυγές
ενώνονται αρμονικά σε μέλος
κι η θάλασσα ανθίζει κύμματα, κρίνους και κυκλάμινα.

Επί κλίνης προσκείμενης σε φωτό νταλίκας με αφιέρωση
"Μπαμπά μην τρέχεις"

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Gregori στις 15/09/07, 12:07

Παράθεση από: papous στις 14/09/07, 21:05

Προσπαθώντας να συνεισφέρω στην ανάλυση του έρωτα:

.............................................................
Και το κορμί να δίνει τις υποσχέσεις του έρωτα
να σου μιλά με λόγια προβλέψιμα
για τις ελπίδες για τις μέρες που θαρθούνε
και για τις νύχτες
και για το φως των αστεριών στο πρόσωπό σου.....

Τώρα νομίζω " είσαι μέσα "
στα " θέλω " και στην πραγματικότητα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 17/09/07, 19:33

Ο άντρας ο αυθεντικός έχει μυαλό και θέσεις
ενώ ο μαϊμού ιμιτασιόν διαστρέφει παραθέσεις!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Βραζίλης στις 21/09/07, 11:39

Νομιζω οτι ο Gregori εκανε λαθος στην παραθεση, και τα λογια του φαινοντουσαν να ειναι μεσα στην παραθεση. Το διορθωσα και ελπιζω να'μαστε ΟΚ τωρα, ε papous;

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 21/09/07, 15:22

Αν διόρθωνες και το "λάθος" της παράθεσης που έκανε ο bazz1984 στην απάντηση 46, θα είμασταν απολύτως εντάξει!

Ευχαριστώ για την κατανόηση.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 26/09/07, 20:46

Στις φωτεινές αυλές των λογισμών σου
στα μονοπάτια που οδηγούν σε ξένους τόπους
στην άμμο που σκεπάζει τις ελπίδες
σ' όγκους αέρινους θαλασσινών κυμμάτων
στην γέννηση μιας καινούριας μέρας
στα ερωτήματα που την ψυχή πληγώνουν
πάντοτε είμαι
όχι γιατί έτυχε
αλλά γιατί το διάλεξα να ζήσω.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 02/10/07, 13:18

Η γνώμη, ο λόγος, η εκφορά συναισθημάτων και πρακτικών, η αποφορά....Η αποδοχή τους ή ο σεβασμός εξαρτάται κυρίως απ' το περιβάλλον τους.

(Στίχοι με αυτόβουλη λεξοκρυψία όπως θα εμφανίζονταν στον Αραβικό κόσμο για να μην σκανδαλίσουν τα "χρηστά" ήθη.)

Κουράστηκα να περπατώ ξοπίσω απ' την *******
της πρότεινα για μια φορά να τηνε σεριανίσω
την πέρασα από **********, δρομάκια και πλατείες
σε κήπους με *********, σε τούνελ και *******
σ' ακρογιαλιές, βουνοκορφές, μποστάνια και λιβάδια
κι όλοι την καλιορίζανε κι όλοι την χαιρετούσαν
κι όλοι την είχαν ξαναδεί και της χαμογελούσαν
και λίγοι μες την ζάλη τους της γύριζαν την πλάτη
μα ήτανε από ντροπή παρά από περηφάνεια.

edit:
Αναφέρω τις λέξεις που κρύφτηκαν στο κείμενο κατά σειρά εμφάνισης, για την αποφυγή παρεξηγήσεων:

Αλήθεια, εκκλησιές, αγάλματα, πορνεία.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Gregori στις 02/10/07, 21:20

Έξυπνο Papou,
συγχαρητήρια.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 04/10/07, 13:51

Θοδωρή θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με τον παλιόφιλο τον Μπρεχτ. "Η τέχνη είτε όταν αντανακλά είτε όταν μεγενθύνει πρέπει να το κάνει αναλογικά και όχι παραμορφωτικά".


Ο Γιάννης, ο Κώστας κι η Φανή
μικρές φωτογραφίες
σε έρημα υπόγεια, σε μέρη ξεχασμένα
είδαν το φως πάλι εχτές σαν νούμερα σβησμένα
να σχεδιάσουν της πορείας τα πρανή.

Διακόσια σαράντα επτά,
παύλα, ογδόντα πέντε
Προσδόκιμο επιβίωσης, βαθμός αναπλασίας
μην δίνεις τα ονόματα, στοιχεία άνευ ουσίας
το πρόγραμμα τους αριθμούς μόνο κρατά.

Στο μαγαζάκι του Μιχάλη
σώπασε πια ο ταμπουράς
μα το βιολί στρίγκλισε πάλι
πικρά τραγούδια της χαράς.

Στις μυρωδιές που σεριανώ
θα 'ρθω να σε ζητήσω
αρμύρα, δυόσμο και κισσό στις αμμουδιές θα χτίσω
και στα μισά της χαραυγής μια ανάμνηση θα ντύσω
για να σε βλέπω όταν δίπλα σου περνώ.

Στο μαγαζάκι του Μιχάλη
δεν θα χορεύεις πια εσύ
και στο τραπέζι άλλος θα βάλει
όνειρα και γλυκό κρασί.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 04/10/07, 17:58

-Τι ωφελεί να ζεις σ' ένα κόσμο ιδανικό? Δεν δυναμώνεις, δεν χαλκώνεσαι, δεν ψάχνεις. Το πολύ πολύ να γράφεις πιο όμορφα τραγούδια.
-Ναι, αλλά τα ζώα που ζουν? Γιατί δεν ψάχνονται?
-Τα ζώα παραμένουν στην αυθεντική τους μορφή μέχρι να χρειαστούν τις ιατρικές υπηρεσίες. Αν τις δεχθούν παίρνουν τα ανθρώπινα στοιχεία, με τις ίδιες φοβίες, ανασφάλειες και προσδοκίες που έχει και το "αφεντικό" τους. Γίνονται ο καθρέφτης του.
-Με ειρωνεύεσαι?
-Όχι. Η καλύτερη ειρωνία είναι αυτή που δεν καταλαβαίνεις.


Εκεί που στέκεσαι βουβή στ' ακροθαλάσσι και αντιστέκεσαι στον φλοίσβο
Ψάχνεις ν' ακούσεις τους ψιθύρους της σελήνης
κι η προσοχή σου στηλωμένη στην ηχώ της - κάποιος φωνάζει, κάποιος κλαίει
Γιατί? Ποιος? Που?

Σ' εσέ κυρά του φεγγαριού θα ομολογήσω
γιατί είσαι συ που 'ριξες φως μες το χλωμό τοπίο
κι ας μεγαλώσαν οι σκιές, και τα φαντάσματα ας σούκοψαν τον δρόμο.

Πως δεν λυπάμαι για τις ώρες που περάσαν
κι ούτε σε ψάχνω στην ολόγεμη μορφή σου
στ' άγριο ρεύμα ποταμών λησμονημένων είναι γραμμένες
Μόνο πενθώ
για όλες τις ανατολές, αν θα τις δούμε χώρια
και για τις νύχτες
Για τα ταξίδια σε πολύβουα λιμάνια κι άγνωστους τόπους
που δεν θα γίνουν.
Ας είναι ψέμα...
Κι αν είναι αλήθεια
ας την σβύσουν τα "σ' αγαπώ", τα "πίστεψέ με", τα "σου ανήκω"
Εκεί που μύριζα στ' ανάστατα μαλλιά σου
μενεξεδένιες πινελιές σ' άκρατο φέγγος
του ονείρου μου
της παιδικής ζωής σου
Εκεί που φώλιαζες, μικρούλι σπουργιτάκι
σε χέρια που σ' οδήγησαν μακριά απ' την δίνη
σ' ένα νησί στην μέση μιας θαλάσσιας λίμνης
στις εκβολές του ποταμού με όνομα γυναίκας.

Κι αν τραγουδώ με μια βουβή κιθάρα
που πότε την ρίχνω στον γυαλό πότε την ταξιδεύω
είναι γιατί στο δειλινό την είδα την μορφή σου
Κι αν ξαναχτίσω τ' όνειρο
πάλι το ίδιο θάναι
ίδιο με σένα
ολόϊδιο
Και θαν το σπίτι μας μια κάμαρα μονάχα
ένα διπλό κρεβάτι
κι η πόρτα του μεγάλη όλο γυαλί με θέα στην θάλασσα
κι ο κήπος στρωμένος κίτρινος για να χορεύεις, να γελάς και να κυλιέσαι.

Μα δεν γελιέμαι
δεν θα γενεί τέτοιος χορός ποτέ ξανά
ούτε και τέτοια μουσική
τέτοιος καρπός ποτέ πια δεν θ' ανθήσει
σε άλλη γη, σε άλλο χρόνο, σ' άλλο κόσμο.
Κι αν θα με ψάξεις μη χαθείς
άκου την προσευχή άκου και την κραυγή μου

Σε γυρρρρρρρρεύω
Σ' αυτούςςςςςςςςςς

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 06/10/07, 12:35

Ο μπάρμπα Γιώργος πάλι εχτές ουρούσε στην γωνία
και τα παιδιά της γειτονιάς ξανά τούκαναν πλάκα
οι καθώς πρέπει έλεγαν:"για κοίτα τον μαλ**α..."
τα σώβρακά του σήκωσε και πήγε αλλού να εμέσει
την ηθική της εποχής, στα γύρω καφενεία
το χόρτο τους καπνίζανε κι αυτός δεν είχε θέση.

Ο μπάρμπα Γιώργος σήμερα ήρθε στην Εκκλησία
νηφάλιος, όπως παλιά, ν' ανάψει το κερί του
ο επίτροπος τον έδιωξε κλωτσόντας το μερί του
μην μπούν στον οίκο των καλών τα ξερατά του κόσμου
αυτός τον σταυρό του έκανε γεμάτος παρησία
και μύρισε στο πέτο του ένα κλαράκι δυόσμου.

Συνεχίζεται.....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Gregori στις 06/10/07, 14:35

Ενδιαφέρον !
θέλω να το 'δώ ολοκληρωμένο.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 06/10/07, 18:12

....Συνέχεια. (Αν και θα προτιμούσα να το ολοκληρώσεις εσύ Greg)

Ο μπάρμπα Γιώργος αύριο δεν θάρθει στην πλατεία
μέσα τον μπουζουριάσανε γιατί σκότωσε στο ξύλο
τον Τομ τον χασισέμπορα, που όλοι τον είχαν φίλο
Νηφάλιος θυμήθηκε πως έδωσε στον γυιό του
την νοθευμένη δόση που του έκανε την κηδεία
κι έδιωξε κάθε ανάμνηση που είχε στον γυλιό του.


Βλέπεις Greg
Άλλοι έχουν έξη με την μια ή άλλη λέξη
κι εγώ έχω με το έξι.


Ίσως γιαυτό αγαπάμε τόσο την θάλασσα. Μας θυμίζει τον εαυτό μας. Είναι δίπλα μας και τόσο μακριά μας ταυτόχρονα.
Κινούμαστε μέσα σ' αυτήν μα δεν μπορούμε να την κάνουμε κτήμα μας.

Βάλε την ερημιά σε ένα σύννεφο
Στείλτο να τριγυρίσει σ' άλλους τόπους
Εκεί που βρέχει ο θεός και μετανιώνει
Κυκλωμένος στο όνειρο
Κρεμασμένος στον ουρανό και στο σύννεφο
Βλέπεις το καθρέφτισμα του ουρανού στα μάτια της?
Συγχρονισμένος με τον παλμικό της πόθο
Να σε καλεί και να σε διώχνει
Αέναα
Βασανιστικά
Αφουγκράζεσαι τα σπλάχνα της,
κι αυτή σε παίρνει
σε τυλίγει στο σεντόνι της
που έχει το χρώμα τ' ουρανού
Σε ανεβάζει από τα βάθη της
και σε πετάει γυμνό από την γνώση και την έγνοια
Γυμνό κι ευτυχισμένο.

Έδωσε στ' όνειρο πνοή
Τρικυμισμένη εικόνα σ' ένα γαλήνιο φόντο
Γαλήνια καταιγίδα φέγγει μες τον ορίζοντα
Σκέφτομαι?
Τρέχω στις αυλές του απείρου
Συρματοπλέγματα να μου κλείνουν τον δρόμο
Περιφραγμένος απ' τις έγνοιες τις μικρές
τις λιγοστές χαρές και τις ελπίδες

Έδωσε στ' όνειρο πνοή
Μα πως να φύγω?
Είν' ο γκρεμός και ένα δέντρο ανάμεσά μας
Τα φύλλα του λίγα και ο κορμός του στιβαρός
Είδα το χάος σαν ελπίδα
Για μια στιγμή
Όταν κατάλαβα πως είμαι μάζα
Δέθηκα σ' ένα άλογο
-μια φαντασίωση σπασμένη-
κι έλεγα πως θα πάρω την πνοή του.

Συνταίριαξε τις άδειες σκέψεις
Οργάνωσέ τες, σε σύνολο, πλασμένο απ' το τίποτα.
Εγώ που πλάστηκα από πηλό και πνεύμα
δημιουργώ κενές εικόνες.
Φτιαγμένες από όνειρα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Gregori στις 07/10/07, 01:24

Αφού παππού εξύμνησες σοφά το μπάρμπα Γιώργο
και πέρασες το μήνυμα γιά κείνες τις κουφάλες,
γιά τα παιδιά που χάνονται  στις ζάλες τις μεγάλες
και γιά το δίκιο το βαθύ που πνίγει τον πατέρα,
καλά 'κανες και μούδωσες και μένα λίγο λόγο
μα δώσε μου και τον καιρό και θα τα πώ μιά μέρα.

Βαθειά μου, αγανάκτηση νοιώθω, οργή και πόνο
στα φυλοκάρδια μου βουβά σπαράζει η ψυχή μου
την Παναγιά παρακαλώ μην τύχει στο παιδί μου
και πάρει το καμάρι μου αγύριστο πιά δρόμο
γιατί υπόσχομαι παπού ότι θα κάνω φόνο
θα γράψω και στα φρύδια μου το κράτος και το νόμο.

Θάθελα κι άλλα γιά να πώ μα μ' έριξε λιγάκι
νοιώθω κάπως παράξενα θα πάω να ξαπλώσω
μα στο υπόσχομαι παππού πως θέλω να τα χώσω
σε κείνους τους καργιόληδες (χωρίς λογοκρισία)
σε κείνους που μοιράζουνε με δόση το φαρμάκι
και σ' όλους όσους στη ζωή δε δίνουν σημασία.

καληνύχτα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 11/11/07, 22:02

                          11/11/1983

Στην Αθήνα δεν μπορείς
μια στιγμή για να την βρεις

Σ' αγαπάω βρε μουρλή
κι απ' το κόμμα πιο πολύ

Χθες την βρίσκαμε οι δυό
και μας φέραν το εκατό

Και μας βάλαν στην ψειρού
λες και ήμαστε ζουλού

Σαν μπουκάρω στον τεκέ
φέρτε μου τον ναργιλέ

Να τσουγκρίσω να τα πιώ
και στους λέτσους να την βγω

Όλοι οι λέτσοι είναι φίδια
λέτσοι ξύστε μας τα φρύδια

Στην Αθήνα δεν μπορείς
μια στιγμή έστω να βρείς.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 14/11/07, 22:41

Ανύποπτοι από αγάπη και φως
ξεκινήσαμε της καρδιάς το ταξίδι
με τα πανιά μια χούφτα όνειρα
για έρμα ενοχές και αρνήσεις.
Κι είχες πυξίδα πόνο κι απόγνωση
Και μπουσουλάς μου ο έρωτάς σου.
Και το τιμόνι το ξεχάσαμε
γιατί κοιτούσαμε απ' το μεσιανό κατάρτι
την ρότα εγώ, αμάθητος στο πέλαγος
κι εσύ τ' αχνάρι της σελήνης.
Τάχα δεν θέλει θράσος και η νίκη και η ήττα?

Μα στα μισά του πέλαγου ορθώθηκε
τείχος αξεπέραστο μπροστά ο εγωισμός μας
κι ανίδεοι ταξιδευτές
γερό σκαρί χαλάσαμε στην ξέρα.
Με το φεγγάρι ολόγιομο να κοροϊδεύει
τα κύμματα
που μ' αφρισμένους ήχους μας δονούσαν.

Μα εμείς γεμάτοι από ήχους και φως
ξεκινήσαμε ξανά το ταξίδι
χορεύοντας στους γλυστερούς βράχους ξέφρενα.
Ψηλαφώντας τον ορίζοντα
που ακίνητος στεκόταν και περίμενε.
Μας περίμενε σου λέω
πάντα εκεί
ακλόνητος, δυναμικός κι ονειροπόλος
Λες κι ήξερε.
Πως πριν τις κορυφογραμμές
ποτάμια δύσβατα κι αγκάθια είχαν χρόνο
κι εμείς τον τόπο θα μετρούσαμε.
Ήξερε.
Γιατί είχε δει κι άλλους
ανύποπτους στην αγάπη.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 16/11/07, 21:39

Να πως ξεχωρίζεις το ψέμα απ' την αλήθεια. Τα φέρνεις αντιμέτωπα! Το ψέμα δίπλα στην αλήθεια διαλύεται, τα μάτια του γουρλώνουν, ξεσπάει σε σπασμωδικές κινήσεις, ξερνάει εμετικές μαύρες και κίτρινες βλένες. Με μια λέξη: αποκαλύπτεται.

Φοβήθηκε ο εμπριμέ να ξεχωρίσει χρώμα
το εκρού του πεθαμενατζή, το κίτρινο ή το μαύρο?
Μην κατά την διάτμηση φανεί όλη η βρώμα
που έκρυβε περίτεχνα το φόρεμα το λαύρο......

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 22/11/07, 19:52

            22/11/1975

Ήταν κάποτε δυό παιδιά κλεισμένα σε μια όαση
στα ασημένια τους μάγουλα ακτινοβολούσε η χαρά
αγκαλιασμένα, αντάμα τρέχανε και παίζανε
τον ήλιο τον θαρρούσαν σαν ένα λαμπρό πύρινο στεφάνι
κάτω απ' τα κλαδιά μιας φοινικιάς.

Ήλιε μου κοντά μας έλα να παίξουμε
ήλιε μου είσαι τόσο καλός
δεν σε φοβόμαστε.

Ο ήλιος επλησίασε, η φοινικιά ξεράθηκε
άνεμος πήρε τα παιδιά μα ήταν καυτός
μαζί με την άμμο.
Μα τα παιδιά καλούσαν τον ήλιο να έρθει πιο κοντά τους
νόμιζαν πως ήταν όμορφα τα κόκκινα μαγουλά τους

Ήλιε μου μαζί μας έλα να παίξουμε
ήλιε μου είσαι τόσο καλός
δε σε φοβόμαστε.

Τα προσωπά τους πάνω στην άμμο
κι από πάνω ο ήλιος που τόσο αγαπούσαν
ενωμένα τα χείλη τους σχηματίζουν μια δέηση
για ένα κόκκινο ήλιο, χρυσαφί ουρανό

κι από πάνω ο ήλιος αμείλικτος καίει.... 

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 27/11/07, 23:34

Στις φευγάτες σιωπές, του μυαλού φυλακές
σε γυρεύω
στις υπόγειες αυλές, ξεχασμένες ουλές
σε πλανεύω

Τρέχω κι όμως πάντα μένω πίσω
την σκιά σου μες την νύχτα θ' ακουμπήσω
δώσε μια προσταγή
ν' αρνηθώ και να σ' ακολουθήσω.

Στους αναίτιους καιρούς, σαπισμένους καημούς
σε ζητάω
κλέβω απ' τις κλωστές, υφασμένοι εραστές
σ' αγαπάω

Τρέχω κι όμως πάντα μένω πίσω
την πυξίδα προς τον νότο θα γυρίσω
δώσε μια προσταγή
ξέχασέ το και θα στο θυμήσω.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: ilianthos-Kanlis στις 28/11/07, 14:20

Αγαπητέ "Σύντεκνε ",έσπασες όλα τα ρεκόρ ! 4004 αναγνώσεις,τα λέει όλα !
Τη χαρά μου !

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 28/11/07, 20:05

Πραγματικά! "Καρκινικός" αριθμός, και με άψογη συμμετρία!

Συνεχίζω όμως να προτιμώ το 666.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: x-versous στις 01/12/07, 02:56

Παράθεση από: papous στις 28/11/07, 20:05

Πραγματικά! "Καρκινικός" αριθμός, και με άψογη συμμετρία!

Συνεχίζω όμως να προτιμώ το 666.

Μιας και τώρα είναι αργά για το 666 να σου ευχηθώ με το καλό να δούμε το 6666  :)

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 01/12/07, 15:51

Τόση γνώση σε μια δόση
ψαθυρής φαιάς ουσίας!
Πως χωράνε στο κεφάλι
τόσα δράμια εφυϊας!

Έχει εν χρήσει μια κρίση
ξέρει όλη την αλήθεια
είναι βρώμικος ο κόσμος
του το λεν στα παραμύθια.

Μα όταν πίνει την χλωρίνη
για να τον αποστειρώσει
το λεπτό υφασματάκι
χάνει την φαιά του χρώση.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 03/12/07, 21:26

Bureaucracy is the reason
κοινή σε κάθε θέμα
που πέσαμε στο ρέμα
και είν' στενός ο ορίζων.

Απόκριση, bureaucracy
μου λες πως φταίει το κρασί
Διάκριση, υπόκριση
σου λέω για όλα φταις εσύ.

Bureaucracy is the reason
το αδηφάγο τέρας
πρωϊ εως εσπέρας
ίδια σε κάθε season.

Democracy, bureaucracy
μου λες πως φταίει η μπύρα
Ανάκριση, επίκριση
αν καταλάβεις σφύρα.

Μπυρόκρασι φέρε κάπελα
κι όταν τ' ανακατέψω
την μπόχα τους θα ρέψω
και θα συμβούν ευτράπελα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 04/12/07, 12:28

Το ισοζύγιο του κράτους γέρνει πάλι προς το μείον
φως φανάρι φταιν τα χάλια ασφαλιστικών ταμείων
και ο Γιώργος που είναι άσσος στις σοφές επινοήσεις
πρότεινε ευθύς ν' αρχίσουν γενικές ενοποιήσεις.

-"Να ενοποιηθούν αμέσως ΙΚΑ, ΤΣΑ μα και το ΤΕΒΕ
ενοποίηση στις λέξεις εγώ-τρώω-εσύ-κλέβε
Ενοποίηση ταμείου Δικηγόρων και του ΤΣΑΥ
μα το ΝΑΤ μην το πειράξεις, απ' αυτό έχουμε φάει
Ενοποίηση ασφαλίστρων, ενοποίηση των φύλων
ενοποίηση εντόμων των μερμήγκων και των ψύλλων."

-"Ορθά μέτρα ανυπερθέτως και μας βγάζουν απ' την κρίση
εξελείπει κι η ανάγκη να φυτεύουμε χασίσι
Τόσα χρόνια το φωνάζω και κανένας δεν μ' ακούει
ενοποιήστε τις Σέρρες με Σόφια και Κορσλοντούϊ."

-"Να σωθούμε απ' τα τροχαία? Επιβάρυνση καμμία
ενοποίηση των ΜΕΘ μ' όλα τα νεκροτομεία
Για την πρόληψη απ' το κόστος της χημειοθεραπείας?
ενοποίηση υγείας με θεσμούς ευθανασίας
Πληθώρα συνταξιούχων? Του Λυκούργου φερ' το νόμο
ενοποίησε, αφού κόψεις, τα κεφάλια απ' τον ώμο."

-"Να κρυβόμαστε ακόμα, ωϊμέ, δεν ωφελεί
ενοποίηση ας γίνει του στρατού με την Βουλή
Και παρόλο που στις κρίσεις είμ' συνήθως εγκρατής
δεν μπορώ, θα το φωνάξω, είσαι ενο...Ποιητής."

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 09/12/07, 13:35

Βουλευτής τις ακούστηκε πως πήρε αστυνόμο
για έμπορο ναρκωτικών ονόματι "μουρίτσα"
πως ήτανε καλό παιδί, μην εξαντλεί το νόμο
μόν' να του ρίξει δύο τρεις στον κώλο με την βίτσα.

Ο κομματάρχης παρευθύς απ' το αυτί τον πιάνει
και μια και δύο στον αρχηγό τον πάει για τιμωρία
-"Βρε αφορισμένε τι είν' αυτά? Εισ' εντελώς χαϊβάνι?
Ακόμα δεν ξεθύμανε της Κρήτης η ιστορία"

-"Μα αρχηγέ μου την ορθή για μένα νάχεις κρίση
κι άδικα ενεπλέκεις με στων Ζωνιανών την δίνη
δεν είμαι βλάκας, γιατί αυτός δεν φύτευε χασίσι
μόνο πουλούσε στα παιδιά, στ' ορκίζομαι, ηρωίνη!"

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 15/12/07, 15:27

Τόσο όμορφος ο κόσμος
όλοι τριγυρνάμε
στων αγγέλων τις σκυμμένες πλάτες.
Μεθυσμένοι στα σοκάκια
δυό ώρες απ' την λήθη
των ανέμων άξεστοι επιβάτες.

Μα εσύ περιμένεις
νάρθω να σε βρω
το νήμα σου υφαίνεις
όνειρα σωρό

Κι εγώ στο ταξίδι
για το τίποτα
σου έστειλα ήδη
λόγια ανείπωτα.

Δυό γαλάζιες κορδελίτσες
και μια χούφτα άμμος
απ' τα δάχτυλά σου αργά κυλάει.
Στην αδέσποτη υφή του
το είναι σου βουρκώνει
Στο Αιγαίο ο χρόνος κολυμπάει.

Μα εσύ το ταξίδι
που σχεδίασες
το άρχισες ήδη
πόσο μου 'μοιασες

Κι εγώ περιμένω
μια βοήθεια
το νήμα μου υφαίνω
από συνήθεια.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 22/12/07, 14:32

Αποχαιρετώντας σας για την περίοδο των γιορτών, σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα και σας θυμίζω ότι αυτές οι γιορτές είναι η εποχή των απαγορεύσεων.

Απαγορεύεται
να μην παλεύεις γι αυτό που αγαπάς
να μην χαμογελάς στα προβλήματα
να μην πραγματοποιείς τα ονειρά σου
να τα παρατάς από φόβο.
Απαγορεύεται
να μην εκφράσεις την αγάπη σου
να τους εκδικηθείς για την κακή σου διάθεση
Απαγορεύεται
να παρατήσεις τους φίλους
να προσποιηθείς ότι σου είναι αδιάφοροι
Απαγορεύεται
να μην προσπαθείς για το καλύτερο
να μην πιστεύεις στο Θεό και να αφήνεσαι στην μοίρα σου
να φοβάσαι την ζωή και τους συμβιβασμούς της
Απαγορεύεται
να ξεχάσεις τα μάτια της
μόνο και μόνο επειδή δεν σε κοιτάνε πια
να ξεχάσεις το παρελθόν της και να την πληρώνεις για το παρόν της.
Απαγορεύεται
να μην δημιουργήσεις την ιστορία σου
να μην προσπαθείς να καταλάβεις
να μην δίνεις μια στιγμή σ' όσους την χρειάζονται
να μην ψάχνεις την ευτυχία.
Απαγορεύεται
να μην ευχαριστείς τον Θεό για την ζωή σου
να ξεχνάς πως εύκολα χάνεις ότι κέρδισες
Απαγορεύεται
να μην ζεις την κάθε μέρα σου σαν να ήταν η τελευταία
Απαγορεύεται να μην ζεις.
 

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 16/01/08, 20:04

Αγνωστος μετ' αγνώστων, σε ανάγκη μεγάλη,
βρέθηκα στην γλυκιά μας πατρίδα.
Κι οι φερώνυμοι ως λειτουργοί,
κρατικοί καρεκλοκένταυροι άπαντες
με 'γράψαν στα κατάστιχα του ερέβους
κι αναγκάζομαι να δείξω ταύτα:

Όρσε κράτος της αφασίας
όρσε πάτε της εξουσίας.
Όρσε διότι τα μπουρδέλα εμπροσθέν σου ωχριούν
όρσε, μέχρι κι οι πουτάνες τους λειτουργούς σου λοιδωρούν.
Όρσε της μαλ***ας πολυθρύλητε τόπε
όρσε, την αχρηστία των ενώντων προάγεις.
Όρσε διότι στην πατρίδα έχω γίνει άπατρις
ορσε, άλλο δεν σου έλειπε παρά το ωτομοτρίς.
Όρσε πέντε κι η Δαμόκλειος σπάθη γέρνει προς εσέ
όρσε και ένα γιαούρτιον μες σε πήλινο κεσέ.

Όρσε κράτος ανάλγητο.

Βλέποντας τόσα χάλια, μην αντέχων την μπόχα
με βία τα ρουθούνια μου κλείνω.
Μα η σαπίλα όλους μας διαπερνά
σταθερή κατρακύλα, στου βορβόρου το απύθμενο
ασύδοτη, χωρίς τριβές,

αλοίμονο!
 

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 19/01/08, 10:49

Θανάση φίλε μου καλέ, αν και ξεπερασμένος
πολύχρωμος νασ' εύχομαι αλλά κι εντοιχισμένος.

Χείλια να έχεις τα καλά σ' όλη την βιωτή σου
κι ένα μεγάλο ευχαριστώ να κρέμεται στ' αυτί σου.

Κι αφού δεν με προσκάλεσες στο γλέντι ψες την νύχτα
θέλω να πω στους φίλους μας κι εσένα καλημπήχτα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 20/01/08, 20:12

Ρωτήσαν έναν μεγάλο αναλυτή: -"Πως έκλεισαν οι πολιτικές εξελίξεις του 2007 στην Ελλάδα?"
-"Ο Θέμος
του θέματος
ω ανάθεμα"

-Αρχαίο πνεύμα αθάνατο έλα και πες μου τώρα
ποιός είναι ο πιο ασύδοτος σ' ολόκληρη τη χώρα?
Μην είναι οι πολιτικοί ή οι δημοσιογράφοι
οι δικαστές, οι κληρικοί ή αυτός που τώρα γράφει?
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι επιχειρηματίες
οι καλιτέχνες, οι αστοί, οι γεωργοί, οι παρίες?
Εσύ θα ξέρεις, Δυτικού πολιτισμού ο λίκνος
στην χώρα αυτήν αιώνια παραμένεις, λευκός κύκνος.

-Μην με μπερδεύεις με εσάς άξεστε τυμβωρύχε
προέρχομαι από σύστημα που άλλες αξίες είχε.
Το μέτρο, που είν' η χρυσή τομή, των ορίων η αρμονία
κι εσείς "παν μέτρον άριστον" λέτε, τι δυσωδία!
Την σύμβαση, πουν' απαρχή στην κάθε επιστήμην
εσείς απαξιώνετε - και από εμένα ερήμην.
Και τους κανόνες. Λέγανε "ή ταν ή επί τας"
Στις Θερμοπύλες γράψανε: υπακούσαμε σ' αυτάς.

Φευ εις το μόνο που υπακούτε σθεναρά μετ' ισχυρής θελήσεως
είναι εις τα κοινώς λεγόμενα Μέσα Μυστικής Επιχορηγήσεως.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 24/01/08, 13:57

Κάθε πρωί ξεκινώ με χαρά
στην ζωή μου να πω καλημέρα
η ομορφιά της ντυμένη με φως
οι φωνές διακοσμούν τον αέρα.

την καλοσύνη προσφέρω παντού
με χαμόγελο θα την κερδίσω
κι ότι κι αν πουν λέω ευχαριστώ
και την νύχτα, κι αυτήν θα την ζήσω.

Ρεφρέν Νο 1
Δεν θα σου μοιάσω υπάλληλε του κερατά
κατουρημένες ποδιές δεν θα γλείψω
ούτε θα χώσω τα χέρια μου στα σκατά
με ξερατά την ψυχή δεν θα νίψω
με ξερατά την ψυχή δεν θα νίψω.

Ρεφρέν Νο 2
Δεν θα σου μοιάσω υπάλληλε του κερατά
είσαι το όνειδος κι είμαι η ελπίδα
έχω αξία και έχω και απαυτά
μόνο ντροπή μες τα μάτια σου είδα
μόνο ντροπή μες τα μάτια σου είδα.

Ρεφρέν Νο 3
Δεν θα σου μοιάσω υπάλληλε του κερατά
τα σάβανά σου δεν ανανεώνονται
μα στο σκοτάδι που η μνήμη δεν απατά
θα το θυμάσαι: όλα εδώ πληρώνονται
θα το θυμάσαι: όλα εδώ πληρώνονται.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 25/01/08, 19:35

Σκέφτηκες ποτέ ότι σε οδηγούν σ' ένα αποτρόπαιο κατρακύλισμα?
Γυάλινες σφαίρες γεμάτες με ρυπαρό υγρό χτυπούν βάναυσα πάνω στους τοίχους τα κορμιά τους που εκρήγνυνται βίαια ξερνώντας κομμένες και κίτρινες βλέννες. Γεμίζουν τους λάκους με βρωμιά και την βρωμιά με αίμα.
Ανώφελο τάχα να γκρεμίζεις ρημαγμένους τοίχους ή ν' ανοίγεις ξεραμένα πηγάδια?

Σπρώξε βαθιά τα καθάρματα
όρμα, χτύπα και πες τους
σας γράφω
σας γράφω εκεί που ξέρετε
ανώφελα
δίχως ψυχή
δίχως μια στάλα αίμα να ξοδεύω για σας.

Τι Μακεδόνας, τι να 'μαι Βούλγαρος
Τι να 'μαι Τούρκος, τι να 'μαι Αλβανός
καρφάκι δεν μου καίγεται καθίκια
εσείς τρέμετε μόνο που θα χάσετε τα οφίκια.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 29/01/08, 23:48

Αγαπητοί φίλοι, ως τόπο και χρόνο της "ποιητικής κιθαροσυνάντησης" για την οποία συζητούσαμε το 2007 προτείνω το φεστιβάλ ακουστικής μουσικής του Κιθάρα. Μ' ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Τι λέτε?

(Παρακαλώ οι απαντήσεις και οι αντιρρήσεις να σταλούν σε πμ για να μην πιάνουμε χωρίς λόγο ωφέλιμο χώρο)


Άσχετο


Σε μια ασήμαντη πλατεία
τρίτου σύμπαντος πολίχνη
κάποια λαμπερά ζωάκια
προσπαθούν ν' αφήσουν ίχνη

Αδέκαστοι κριτές των πάντων
στήσανε μια καρμανιόλα
ψάχνανε να βρούνε θύμα
που θα πλήρωνε για όλα

Τα κακά και τα στραβά τους
όπως τους είπε ο μάγος
θα τα έπαιρνε μαζί του
αποδιοπομπαίος τράγος.

"Συ που έκλεψες τις τρίχες
απ' του κλέφτη τ' αχαμνά
που κατούρησες στις σκάλες
που αρνήσε τον βραχνά

που δουλεύεις σαν μουλάρι
που μαζεύεις το σχοινί
που ασέλγησες στην κόρη
που το έπαιζε σεμνή

που δεν βλέπεις προς το μέλον
απ' τα κοινά μας απελθών...
Συ αξίξεις για θυσία
Είσαι πλέον παρελθόν."

....................................
...................................
...................................
...................................


Μες του φεγγαριού την λάμψη
άδειο πέφτει το κουφάρι
δεν ξεχνάει η λεπίδα
όμως του έκαναν μια χάρη.

Μεγαλόψυχα το σώμα
τ' άψυχο πια δεν θα κρίνουν
κι έτσι όλη τους η βρώμα
κι οι πομπές, σ' αυτό θα μείνουν.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 01/02/08, 20:46

Πέρα από κάθε επιστήμη και λογική είναι ο Λόγος. Και δύναμή του η ποίηση. Η αγάπη αποτυπωμένη στον χρόνο.

Κι αν έχεις χρόνο να διαβείς
το παρελθόν σου προσπαθείς να ξεδιαλύνεις
Κι αν έχεις τόπο να σταθείς
τον χρόνο σου ευλαβικά ατενίζεις.
Στα δύο κομμένος
σύμμετρος
με δύο σκέψεις, προσμονές μα και αρνήσεις
στις αντιθέσεις σου γυρεύεις την αιτία.
Άρτιος κόσμος
στη ζωή σου
στο μυαλό, στην λογική σου.
Φτιάξε ένα κόσμο περιττό
Πως να μπορέσεις;
Περ’ από κάθε λογική
είναι το Ένα Του όντως.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Neikos στις 02/02/08, 00:12

υποβαλω τα σεβη μου...ολο αυτο το εργο ειναι πραγματικα αξιεπενο!!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 21/02/08, 15:15

Έλα κι εσύ στην φάρμα ανθρώπων
Η φάρμα μας διαθέτει τις καλύτερες ποικιλίες μανάδων
διαβιούν στους 20 βαθμούς Κελσίου
διατρέφονται αποκλειστικά με βιολογικά προϊόντα
ενσταυλίζονται σε επιπλωμένα φέρετρα
γονιμοποιούνται σε σύγχρονες μονάδες ευγονικής.
Τα προϊόντα μας υπόκεινται σε αυστηρό υγειονομικό έλεγχο
δεκτές μόνο οι αποχρώσεις του ροζ
οτιδήποτε μελαμψό απορρίπτεται αυτομάτως.
Σας παρέχουμε εγγυημένα παιδιά για κάθε χρήση
είμαστε οι καλύτεροι στην παράδοση
παρέχουμε διευκολύνσεις στην νομιμοποίηση.
Η φάρμα μας αποτελεί μη κερδοσκοπική εταιρεία
παρακαλούμε στην αποστολή δωρεών για την ενίσχυση του κοινωνικού μας έργου.
Θα μας βρείτε: Οδός Αίσχους 1821
στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.mesaionas.gr
τηλ: 6999 666 666
πληροφορίες στους κατά τόπους αρμόδιoυς.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Πέτροc στις 22/02/08, 19:04

Παράθεση από: papous στις 29/01/08, 23:48

Αγαπητοί φίλοι, ως τόπο και χρόνο της "ποιητικής κιθαροσυνάντησης" για την οποία συζητούσαμε το 2007 προτείνω το φεστιβάλ ακουστικής μουσικής του Κιθάρα. Μ' ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Τι λέτε?

(Παρακαλώ οι απαντήσεις και οι αντιρρήσεις να σταλούν σε πμ για να μην πιάνουμε χωρίς λόγο ωφέλιμο χώρο)

...  :o "ποιητική κιθαροσυνάντηση"  ???  :o

... γίνεται ? θα γίνει ? .... ή μήπως την έχασα ήδη ?  :-\

... για 'λεγε ... για ΄λέγε ...  ::)

/nEwBiE  8)

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 23/02/08, 17:07

"Ήμουν κι εγώ εκεί"

Βέβαια ο μόνος μονοϋπόστατος ποιητής-κιθαρωδός που γνωρίζω είναι ο x-versous.

Παρεμπιπτόντως nEwBiE, μ' αρέσει πολύ το γυαλάκι σου!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 24/02/08, 20:37

Καλώς ήρθατε στην φάρμα ανθρώπων
Βλέπετε εδώ στ' αριστερά μια δεκαεφτάχρονη κυρά
την έχουμε από δέκα χρονών κοπέλλα
μας έχει κάνει κιόλας πέντε η κουνέλα
κοιτάξτε τι όμορφα, στητά, φαρδιά καπούλια
γεννετικά προορισμένη για την δουλειά
μα όταν της παίρνω τα μωρά χα, χα, αυτή κλαίει γοερά
αλλά αυτό το θέμα εσάς δεν σας αφορά.
Πως είπατε? Αν κάνει πισωκολλητό?
Μα είναι ήδη οκτώ μηνών και ο γιατρός επιτρέπει μόνο δαγκωτό!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: x-versous στις 16/03/08, 12:45

Παππού έχεις καιρό να μας γράψεις περιμένουμε!

(ελπίζω να είναι όλα καλά) ;)

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 16/03/08, 14:28

Pithanos na sas exo grapsei idi! ;)

Ola kala alla exei pesei poly doyleia.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 02/04/08, 19:01

Πέφτει το φως στον ίσκιο του εργάτη
λουλούδια φύτεψαν κορδέλες στα μαλλιά του
κι ο βράχος της Ιεριχούς πρόβαλε τραχύς
με δασωμένη την ελπίδα της καταστροφής
Κάτω απ' τον μανδύα του αρχηγού
κλαίνε τα τέκνα του Ισλάμ.
Τρύπα στο σύννεφο πετά τις πέτρες τις
βαριές σαν πεταλούδες και σβήνουν όχτους
και καιρούς στους οδοιπόρους, συριχτά
άφωνα βιολιά, στου νου την κόψη
όλων αυτών που ξενυχτούν να ταξιδέψουν
με μια βουή, στους γαλαξίες της ερήμου.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 05/05/08, 20:51

Μάνα γιατί με γέννησες?
Για πες μου πρώτα - πρώτα
η κότα έκανε τ' αυγό ή το αυγό την κότα?
Γιατί με εξασθένησες?

Μωρό μου μην βαρυγκομάς
και μην τα πρήζεις και σε 'μας
Με απορία μην κοιτάς
όλ' έγιναν για να ρωτάς.

Μπαμπά γιατί δουλεύουμε?
Γιατί στον κόσμο αυτόνε
τα καλοκαίρια είναι μικρά κι ατέλειωτοι αι χειμώναι?
Γιατί πρέπει να κλέβουμε?

Παιδί μου μην βαρυγκομάς
και μην τα πρήζεις και σ' εμάς
Με απορία μην κοιτάς
όλ' έγιναν για να ρωτάς.

Γιατί πουλάτε τον ΟΤΕ?
Γιατί όλα μένουν ίδια
ενώ εγώ δίνω τα τριπλά για ένα σακούλι απίδια?
Γιατί όταν θέλω λες: ποτέ?

Δεν φτάνει που παρέχουμε
κάτι για ν' ασχολείσε
απάντηση δεν έχουμε
μόνος τους γρίφους λύσε.

Μας τα 'πρηξες, μας τρέλανες
στο λέμε, εν κατακλείδι
όλα αυτά τα κάνουμε
για να ρωτάς πιπίδι.


Και ένα παλιό τραγουδάκι με το ίδιο νόημα:

Ένας δανδής εκάπνιζε τσιγάρο
στον Πειραιά τον πήρανε για φάρο

Γιατί, γιατί, γιατί, γιατί
γιατί, γιατί?
Γιατί έτσι!
Αχ, ο δανδής.

Τον βάλανε ψηλά στην σημαδούρα
φωνάζει αυτός: "τρέξτε και φέρτε πούρα"

Γιατί, γιατί, γιατί, γιατί
γιατί, γιατί?
Γιατί έτσι!
Αχ, ο δανδής.

Με τα πολλά τον πήγανε στον πάτο
φωνάζει αυτός: "Βοήθεια Παπαστράτο"

Γιατί, γιατί, γιατί, γιατί
γιατί, γιατί?
Γιατί έτσι!
Αχ, ο δανδής.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 09/05/08, 22:35

Σ' άωρο κι άχρονο φιλί αν θέλεις ν' αποδράσεις
τον καρκινοσωλήνα σου χίλιες φορές ν' ανάψεις
κι αν θες μέσα στις φλέβες σου να δεις θαμπό το αίμα
μπες στο κενό μήπως και βρεις το πιο μεγάλο ψέμα.

Σ' άχωρους τόπους βρέθηκα, στο φως σου καβαλάρης
μα έσπασ' η ακτίνα του, πως θάρθεις να με πάρεις?
Σου δίνω στίγμα της ψυχής στου Ωρίων' το κουβάρι
μα χάθηκ' η εξίσωση, δεν το πήρες χαμπάρι

Όταν ο δόλιος ποιητής στο πουθενά αρμενίζει
η Φυσική την φύση του στα δύο την χωρίζει
από την μια νοητικά μόνο μπορεί να δράσει
το σώμα όμως τον κρατά, πρέπει να αντιδράσει.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 26/05/08, 12:06

Εκεί στην χώρα του ΟΤΕ
Άννα, Μαρία και Τοτέ
με ίνες και καλώδια
μπλέξανε χέρια, πόδια.

Μπήκανε κάποιοι αγωγοί
να κάνουν περιαγωγή
καλή δεν είχαν διαγωγή
κι έτσι τους κάναν αγωγή
όσοι ποθούσαν αγωγή.

Πίσω από αυτές τις λέξεις
κρύβεται πάντα ένας Αλέξης
Κι απ' τις μπουρδολογίες
φόβος και ουτοπίες.

Μα πέρα από την πλάκα
μαύρη μου Καρακαλντάκα
μήπως αυτό τ' αλισβερίσι
είναι και η μόνη λύση?

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 27/05/08, 23:56

Όνειρα σε τετελεσμένο μέλλοντα
Μια οπτασία τρεμοπαίζει στον ορίζοντα
Και να φοβάσαι ότι δεν θα προλάβεις το τέλος της άνοιξης που σε παρασύρει ν' αναζητήσεις την φύση της. Γλυκά βλέμματα γεμάτα προσμονή και πόθο, καρδιές που εκλιπαρούν και λικνίζονται σ' ένα ατέλειωτο χορό, όπου η γνώση ένώνεται με την άγνοια, η λησμονιά με την γαλήνη.

Πέρα απ' τα όρια των κουρασμένων ζήσε την τρέλα σου.
Φώναξε.
Και η ψυχή σου ας δεχθεί τον κρύο αέρα
Γέλασε.
Και ας το νιώσει η καρδιά σου
πως το γιατί δεν έχει θέση ν' απαντήσει
Αγάπα.
Κι ας βρεθείς εκτεθειμένος

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Ιππέας στις 28/05/08, 16:12

Μήπως αυτό τ' αλισβερίσι
είναι και η μόνη λύση?

[/quote]
Εγώ πουλώ εσύ πουλάς
δούλευε και μη μιλάς
υπάρχουν και χειρότερα
που θα τα δεις αργότερα

Εγώ πουλάω τον ΟΤΕ
αύριο εσύ την COSMOTE
εγώ την Ολυμπιακή
εσύ ξεπούλα τη ΔΕΗ

Ίσως σ΄αυτό τ΄αλισβερίσι
να βρίσκεται και κάποια λύση
μα ξέρουμ΄όλοι πρώτο ρόλο
παίζει πάντα το μπαξίσι

Ξέρουν οι υποψιασμένοι
σε ανατολή και δύση
πως όλοι κυνηγούν το χρήμα
και δεν ψάχνουνε τη λύση

Γνωρίζουν και του Έλληνα
το μεγάλο ελάττωμα
πως πάντα γίνετ΄ο καβγάς
φίλε μου για το πάπλωμα

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 29/05/08, 01:16

Αλισβερίσι αγωγών
αερίου, πετρελαίου
πολιτικών, δικαστικών
κι ακάθαρτου ελαίου.

Ιππέα φίλε με χαρά
εδώ να ξεπεζέψεις
πρόσεχε όμως, σοβαρά
μη με καβαλικέψεις.

Καλά μούλεγε ο Πλάτωνας
την ποίηση παράτα
γιατί από παρανόηση
το Σούλι λεν Ακράτα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Ιππέας στις 29/05/08, 17:15

Απ΄το Υπερώο του Ποιητή

Βουκόλοι αγράμματοι,τραχείς
αγρότες κι άξεστοι ιππείς
δραγάτη μπήκαν στα χωράφια
αλωνίζουνε,θερίζουν
ξεφυτρώνουν σαν αγκάθια
Κάποιους βλέπω στο μποστάνι
μερικοί είναι στ΄αμπέλι
άλλοι τρέχουν στις κυψέλες
να τρυγήσουνε το μέλι

Δραγάτη διώξ΄τους από κει
κι άμα γυρέψουνε ρακή
δεν έχουμε σταγόνα
Αν τόπο θεν ν΄αναπαυθούν
να γείρουν να ξεκουραστούν
στείλ΄τους στον αχυρώνα

Νερό να βρούνε να πλυθούν
κόσμια να ενδυθούν
πες τους να μην παρανο(μ)ούν
Επειγόντως στα θρανία
να διαβάσουνε βιβλία
ειδάλλως σκίζω πάραυτα
όλα μου τα πτυχία
Ν΄αρχίσουν ιδιαίτερα
εντατικά μαθήματα
μήπως ποτέ κατανοήσουν
της ημετέρας τα υψηλά
ποίησης νοήματα

Ιππέας   29-5-2008

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: x-versous στις 29/05/08, 21:02

Άντε παππού πέρασες και τα 6666 τώρα πάμε για νέο ρεκόρ στα 66666 ;)

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 02/06/08, 21:16

x-versous, σε παρακαλώ
κόψε τα κρύα αστεία
τρέχα για πολυήμερο
 κανόνα και νηστεία.

Σημαντικά ενδεικτικές
δεν είναι οι αναγνώσεις
-του κώλου τα ενιάμερα-
αλλά οι απομονώσεις.

Άλλοι γυρεύουν τον παρά
μας λένε λαϊκούρα
δοξάζουν τον κωλομπαρά
και φτύνουν την χαμούρα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: x-versous στις 03/06/08, 19:06

Παππού μου φίλε ποιητή παντοτινά δικός σου  ;D με χιούμορ σου απάντησα σ αυτό το σχόλιο σου   :P

Παράθεση από: papous στις 28/11/07, 20:05

Πραγματικά! "Καρκινικός" αριθμός, και με άψογη συμμετρία!

Συνεχίζω όμως να προτιμώ το 666.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 04/06/08, 22:55

1) x-versous, εγώ σ' έβρισα? Εσύ γιατί με βρίζεις?
Με την μομφή του ποιητή καν' άλλον να ορίζεις.

2) Αν ευχόσουν για τις 666.666 θα μπορούσα να το δεχτώ.....



Επιστροφή στην πατρίδα.
Οι ίδιοι κομμένοι βράχοι να τιθασεύουν το θαλλασινό ποτάμι, οι ίδιες μυρωδιές, πεύκο, πουρνάρι και κισσός. Μόνο την μοναξιά μου δεν βρίσκω πουθενά. Και οι κορφές δεν είναι πια στόχοι για τα παιδιά μας. Προσβάσιμες οδικώς, σκαμμένες με κεραίες!

Μα για το κύμα οι ίδιες ερωτήσεις. Και τώρα όπως παλιά οι ίδιες κατακτήσεις.
Τα ίδια όνειρα για 'κείνα και για μένα,
οι ίδιες υποσχέσεις,
τα ίδια λόγια να κολλάνε στην ψυχή μας,
παιδί εγώ
παιδιά πάντα κι εκείνα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 11/06/08, 12:48

Προσοχή ακολουθεί διαφήμιση.

Παρακολουθήστε προσεχώς το σατιρικό δράμα "Ο Ερωτοαπόκριτος". Πρωταγωνιστούν οι μεγάλοι αστέρες Papous Χαβαλεδάκης και Πάνος Γλυκοβιολάκης.

Μέρος πρώτο: "Σα τηρώ τη σάτιρα".

"... δεν θέλω κάνα ποιήμα που να είν' σατιρικό.
Με φέτα ή με κασέρι. Μόνο το αυθεντικό..."

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Neikos στις 11/06/08, 15:19

ερχεται φουρτουνα??? θα ταραχθουν τα πνευματικα μας νερα???

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 14/07/08, 13:37

Θα προτιμούσα να σπάσουν τα νερά, για ευνόητους λόγους. Σε πολλές περιπτώσεις συμβαίνει και χαίρομαι πραγματικά.


Σου έχουν μάθει να πετάς προτού να μπουσουλίσεις
τ' αγκάθια, τα κατσάβραχα, πως να τα περπατήσεις?
Σου μαθαν πως στην ένταση που φέρνει το άγριο πάθος
δεν διαφέρει η διάκριση για το σωστό ή το λάθος.
Και τώρα λεν πως η φωτιά που έφερε η Ζιμενς
ανήκει απλά στην πρακτική αυτού που λένε μπίζνες.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 22/07/08, 00:13

Χάθηκα μες τις σκιές, μα ο χώρος φωτεινός
ο χρόνος φεύγει έρποντας φορώντας αναμνήσεις
η βαθειά σιωπή αντανακλά θαμπό το φως
και οι νότες τραγουδούν πως πια δεν θα γυρίσεις

Μα της λήθης οι κραυγές πνίγονται απ' τις φωνές
της αλήθειας στις γενιές που έχεις οδηγήσει
στην καρδιά μου μια φωτιά τα λόγια που ' χες πει:
τίποτα δεν χάνεται όταν το έχεις ζήσει

Μα...
Χωρίς το φως δεν υπάρχουν σκιές
χωρίς φθορά δεν κυλάει ο χρόνος
χωρίς σιωπή δεν ακούς τις φωνές
θα είσαι εδώ όπως και χθες.

Πάντα μαζί, ανθός στον γυαλό
μες την αρμύρα βρίσκει τόπο ν' ανθίσει.
Στις αντιθέσεις έχεις χτίσει το χτες
θα είσαι μαζί μας θες δεν θες.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: kuiper στις 22/07/08, 09:51

Ένα μπράβο είναι λίγο για τα παραπάνω στιχάκια σου.

Καλό σου βράδυ και να είσαι πάντα καλά.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 23/07/08, 16:14

Υπερβάλεις.



Σαν να εφάνηκ' επιτέλους
πως έφτασ' η αρχή του τέλους
για την υπέροχη ΖιΜι.
Σας τάλεγα, κωφεύατε
πως λέω βλακείες λέγατε
πως θάναι πάντα σε ακμή.

Τα νέα μας τα έφερε
ένα πουλί απ' την Πόλη
-νομίζω πια το ξέρετε όλοι-
που εκτιμήσεως έχαιρε.

Ήρθε με γνώσεις Φαναριού
όχι εις το Ψαλτήρι,
-πικρό ήτανε το ποτήρι-
πολιτική του μαχαιριού.

Διαίρει και βασίλευε
έλεγε ο Ιούλιος
όμως αυτός ο δόλιος
τις κουμπαριές επρέσβευε.

Κι εζευγαρώθει η ΖιΜι
και η ΔΕΛΛΑΣ παρέα
-σας λέω όλα ήταν λαθραία-
και τότε ήρθε η παρακμή.

Γιατί όπως λέει και το ρητό:
"Για όλα φταίει η γυναίκα"
-ένα καλό και πίκρες δέκα-
υπάρχει κάτι πιο σωστό?

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 29/07/08, 11:29

"Τα πάντα είναι σχετικά"
Πρώτος το είπ' ο Κάϊν
όταν τον Άβελ σκότωνε,
λένε.... κι ο .... Αϊνστάϊν.

"Εμ επί σε τετράγωνο"
κι αυτό είναι σχετικό?
Χμ....
Μπορεί να 'ναι παράγωνο
ή και τριγωνικό.

R: Δεν ξέρω αν έχει σχέση
μα σίγουρα έχεις χέσει (τρις)
Βρωμάει....

Μα τότε είναι σχετικό
κι ετούτο, πίστεψέ με,
ακόμα και το σχετικό.
Τι έμπνευση!!! άκουσέ με:

Σε σχετικούς συσχετισμούς
συσχέτισα την σχέση
σχετίζονται όλως σχετικώς
σ' αρέσει δεν σ' αρέσει.

R: Δεν ξέρω αν έχει σχέση
μα σίγουρα έχεις χέσει (τρις)
Βρωμάει....

Στην σχέση με το σχετικό
αυτοσταθεροποιείται
"Τα πάντα είναι σταθερά"
τον Άβελ τρέξτε βρείτε

Μα ο Άβελ ξάφνου βρέθηκε
μες την ανυπαρξία
δεν δύναται να σκέφτηκε
την σχετική αξία....

R: Δεν ξέρω αν έχει σχέση
μα σίγουρα έχεις χέσει (τρις)
Βρωμάει....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Ιππέας στις 30/07/08, 19:57

'Ασχετο ή σχετικό, παράγωνο ή τριγωνικό
όταν κάτι δεν σου πάει, μυρίζει απαίσια, βρωμάει
κάνε το εξής απλό, δεν θέλει κόπο ούτε μυαλό
Με το μικρό σου δαχτυλάκι, πίεσε το καζανάκι...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 30/07/08, 21:32

Οι λύσεις που'ν' χωρίς μυαλό συνήθως είν' ηλίθιες
και χωρίς κόπο προτιμώ να βγάζω επιστήθιες....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Ιππέας στις 31/07/08, 11:19

Άκοπες,επιστήθιες είναι  κ΄οι πανηλίθιες...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 09/08/08, 15:28

Δεν υπάρχουν σκιές....
Ποτέ δεν υπήρχαν
ούτε καθρέπτες
Μια οθόνη μόνο για να δείχνει
το χάος μες την κλειδωμένη πόρτα.
Και το κλειδί σου σκούριασε
και σε κρατά έξω κλεισμένο
ενώ είσαι μέσα....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 18/08/08, 17:29

Άχρονος είναι ο χρόνος μου ποτέ μου δεν γεννήθηκα
σ' άυλη ύλη ξαφνικά από βλήτο μεταβλήθηκα.
Έχω μια άκαρδη καρδιά στην άψυχη ψυχή μου
στα άφωνα φωνητικά μετρώ την αντοχή μου.

Τ' αεροπλάνα μου εγώ τα κάνω εροπλάνα
τ' αστέρια μου είναι στέρια, τα μάτια σου τα πλάνα.
Τις αντιφάσεις μονομιάς βαφτίζω αντιθέσεις
κι εσένα πάω άπαιχτε γιατί πολύ μ' αρέσεις!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 20/08/08, 23:58

Ηρεμία. Προσμένοντας την καταιγίδα. Παράξενος τόπος, παράξενο χέρι που γράφει, παράξενη φάση.

Την ιστορία μου την άρχισα ελπιδοφόρα, μα την τελειώνω με τις χειρότερες προοπτικές. Κεκτημένα λάθη που οφείλονται σε υπερβολική συμβατική γνώση, γνώση του τρόπου του σκέπτεσθαι, που τελικά καταντά σε άγνοια. Προτιμότερο να αγνοείς τους λογικούς κανόνες και να αντιδράς με το συναίσθημα?

θάθελα να 'χα ένα όνειρο, άπιαστο, να προσπαθώ. Αποτελματωμένος δεν μπορώ να πετάξω παρά μόνο στον άλλο κόσμο. Ακόμα και η θλίψη δεν είναι πλέον τροφή για μένα. Ζω σ' ένα κυκεώνα ηρεμίας. Μια γαλήνια καταιγίδα. Παραστάσεις και εικόνες που δεν ζω αλλά παρακολουθώ με το βλέμμα κάποιου ξένου.
Εικόνες που προσπερνούνε και χάνονται, φτιαγμένες λες από κάποιον άγνωστο. Μια γλυκιά ανάμνηση του τέλους. Ένας λήθαργος.

Ποιά είναι η τελολογική σημασία της ύπαρξης? Είναι τρομερό να μην έχεις κάποιον άνθρωπο να εμπιστευθείς όταν δεν μπορείς να γράψεις. Πιθανόν να αποτυπώνω τις σκέψεις μου για να εμπιστευθώ τον εαυτό μου στο μέλλον. Αν δεν έχεις αναμνήσεις δεν έχεις και ιστορία. Είναι η τρομερή αίσθηση ότι χάνεις τον παλιό τον χρόνο σου. Προσπαθείς να ξαναχτίσεις ότι έχασες σκαλί - σκαλί.

Η ποίηση είναι σαν μια ξένη γλώσσα. Όλοι αισθάνονται και αντιδρούν, μα ο ποιητής μόνο έχει τον τρόπο να τα συνταιριάζει σε προτάσεις.


Μικρές παγερές μελωδίες
Μικρές χαρές
Και λύτρωση.

Νιώθω σαν ζώο που περπατά
άδειος
λιωμένος.
Νικημένος απ' την ερημιά μου.

Πόσο μου λείπει ένα σπίτι με θέα.....

Τουλάχιστον τεχνογνωστικά προσαρμοζόμενος μπορεί να ανακτήσω κάτι απ' τις παλιές αξίες.

Πρέπει να πάρω μια κιθάρα.....
Τα ροζ τα φύλλα
και ο καπνός στο στόμα.
Στην καμαρούλα που έβλεπε στην θάλασσα
Όταν έβρεχε
μετρούσε τον καπνό
καθώς περίσσευε
και καταχτούσε τον ορίζοντα
Στην οροφή της πίστης

Λησμονημένες οι χαρές
οι συντροφιές οι άχαρες
Κι αυτός μονάχος του κοιτούσε και χαιρόταν.


Η ώρα της δημιουργίας έφτασε. Μα πως να δημιουργήσεις χωρίς υλικό?

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: kuiper στις 21/08/08, 08:00

Αγαπητέ papous

Με συγκίνησαν τα παραπάνω λόγια σου και σου το λέω με ειλικρίνεια, αν πραγματικά μέσα από την εμπειρία της ποίησης αγκαλιάζεις μια πραγματικότητα (δική σου)

Τα παρακάτω στιχάκια γράφτηκαν τώρα και επομένως πρόχειρα – άτεχνα, γι’ αυτό αυτή τη φορά αν θέλεις ας μείνουν χωρίς βαθμό.

Καλή σου μέρα.


              Φίλε παλιέ.

Φίλε παλιέ.
που ν’ άσε φίλε της αλάνας
σ’ αναζητώ στο παρελθόν
στο τελευταίο το φιλί της μάνας.

Του χρόνου ο πόλεμος βαρύς
να τον νικήσεις πως μπορείς
με άδεια τη φαρέτρα
και της σφεντόνας της παλιάς
ασήκωτη κι’ η πέτρα.

Βουβά τα δάκρυα βροχή
τ’ απομεινάρια στη ψυχή
σταλαγματιές στα λασπονέρια
κομματιασμένα όνειρα
και οι γραμμές στα χέρια.

Φαρμάκι μαύρο η μοναξιά
σβησμένα όνειρα του Μάι
από το μπρούσκο το κρασί
μια ρουφηξιά
κι’ αργοχτυπάει η καρδιά
χωρίς φτερά που πάει.

Στον καλπασμό της καταιγίδας
μες στο σκοτάδι φως αχτίδας;
δυσκολοδιάβαστο χαρτί
είναι το πως και το γιατί.

Λες και δεν πέρασαν τα χρόνια
λες και δεν ήρθαν ποτέ χιόνια
λες και το σήμερα είναι χθες
λες κι’ η ζωή’ ήταν διακοπές.

Φίλε παλιέ όταν βρεθείς
πέρα’ απ’ τα σύνορα της γης
και τις παλιές αγάπες ξαναβρείς
τότε και πάλι απ’ την αρχή
βίρα τις άγκυρες θα πεις.




 
   

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 21/08/08, 19:54

"και πάλι απ' την αρχή βίρα τις άγκυρες... " Έτσι είναι justin. Όπως κάθε ποιητής έχεις αναπτυγμένη την προφητική ικανότητα.

Πότε βαθμολόγησα κάποιον για να αρχίσω από έναν αδελφό?

Πραγματικά φίλε μου χαίρομαι αν κατάφερα να κοινωνήσω την εξίσου μεγάλη συγκίνηση που με οδήγησε σ' αυτούς τους στίχους.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: MISTREATED στις 25/08/08, 18:21

Αγαπητέ papou, συνολικά γιά όσα δικά σου έχω διαβάσει μόνο συγχαρητήρια μπορώ να σου δώσω. Στοχαστικά γραμμένα με κοινωνική δομή αλλά και ευαισθησίες πολλές. Μπράβο, γράφε για μας που τα διαβάζουμε και τα χαιρόμαστε.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 04/09/08, 22:19

Πόσοι είσαστε? Επιτέλους απέκτησα κοινό.....


Ζητείται ελπίς
Δέκα αιτίες στην σειρά, μα ο λογισμός αντάρτης
"εις οιωνός άριστος, αμύνεσθε περί......" πάρτης

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: MISTREATED στις 05/09/08, 14:50

Παράθεση από: papous στις 04/09/08, 22:19

Πόσοι είσαστε? Επιτέλους απέκτησα κοινό.....


Ζητείται ελπίς
Δέκα αιτίες στην σειρά, μα ο λογισμός αντάρτης
"εις οιωνός άριστος, αμύνεσθε περί......" πάρτης
[/quμote]

Φαίνεται ότι είμαστε πολλοί, αλλά και λίγοι να είμαστε δεν αλλάζει τίποτε. Το όμορφο παραμένει όμορφο...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 08/09/08, 20:34

Παράπονο εννιάχρονου. Το παρουσιάζω όπως μου παραδόθηκε, χωρίς σχόλια και διορθώσεις.   


      Το χαμόγελο


Ένα χαμόγελο για μια φωτογραφία
-ελάτε χαμογελάστε παρακαλώ!
ένα χαμόγελο δεν είναι αμαρτία
στο κάτω-κάτω ας πάει στο καλό.

Ένα χαμόγελο είν' η ζωή μας μόνο
για μια φωτογραφία που πάει πέρασε
μία χαρά σ' ένα πέλαγος από πόνο
να το θυμάται ο γέρος. Παλιά γέλασε...

Και να του λένε τα εγγονάκια
βλέποντας την φωτογραφία
με τα ωραία τους χειλάκια
γεμάτα αγνότητα όχι κακία.

Παππού εκείνο τον καιρό το βλέπω πως γελάσατε
Γιαγιά τα χρόνια τα παλιά δεν φαντάζομαι να κλάψατε.

Δάκρυα τρέχουν απ' του παππού το πορτοφόλι
δάκρυα τρέχουν στης γιαγιάς του τα γυαλιά
που δεν εφτιάξανε την κοινωνία οι δόλιοι
για να περάσουν τα παιδιά τους πιο καλά.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: argentina στις 18/09/08, 09:18

καλοοο!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: MISTREATED στις 18/09/08, 17:24

papous , δεν είναι αληθινό; Εμείς της κάποιας ηλικίας δεν παρατηρούμε ότι χάνεται σιγά σιγά το χαμόγελο το αληθινο απο τα χείλη των ανθρώπων; Χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν βλέπω ότι το χαμόγελο μαζί με την 'καλημέρα' έγινε πολύ ακριβό για την σημερινή κοινωνία. Πόσο μάλλον για τα μάτια ενός εννιάχρονου παιδιού.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: kuiper στις 21/09/08, 13:01

Λάθος δικό μου. Συγνώμη.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 24/09/08, 21:22

MISTREATED, πάντα το χαμόγελο ήταν ακριβό, παλιότερα ίσως και ακριβότερο, αν σκεφτείς ότι αυτά τα στιχάκια γράφτηκαν πριν από 40 χρόνια περίπου.

justin, και νομίζεις πως με ένα απλό συγγνώμη ξεμπλέκεις? Είσαι πολύ γελασμένος φίλε μου. Χρειάζονται πολύ περισσότερα... ;)



Συγγνώμη που γεννήθηκα
συγγνώμη που αναπνέω
και αν στενοχωρήθηκα
τραβάτε με κι ας κλαίω.

Συγγνώμη που σας έγραψα
δυό τριά καυτά στιχάκια
το βλέπετε, τα έκαψα
σέρτικα τσιγαράκια.

Συγνώμη κι αν σας ζήτησα
κάποτε μια συγγνώμη
μαύρ' η καρδιά μου γύφτισα
δική δεν έχει γνώμη......

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: kuiper στις 25/09/08, 07:40

Ο Εγγονός μου βρήκε ανοιχτό τον υπολογιστή μου στη σελίδα αυτή και κατέβασε κατά λάθος μια παράθεση που πιστεύω πως είχες δει. Την έσβησα λοιπόν και σου ζήτησα συγνώμη, γιατί άλλο θα μπορούσα να ζητήσω συγνώμη;
και γιατί είμαι γελασμένος; και από τι να ξεμπλέξω; Έχεις κάτι μαζί μου που εγώ δεν ξέρω; Εάν ναι στείλε μου π.μ. και θα σου απαντήσω με ειλικρίνεια.
Καλή σου μέρα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 25/09/08, 13:14

Πω, πω, πω! justin, πως αρπάζεσαι έτσι? Ένα αστείο έκανα βρε παιδάκι μου, γι' αυτό έβαλα και το σηματάκι ;) δίπλα, να μην παρεξηγηθείς.

Όσο για μένα νομίζω πως έχεις καταλάβει ότι δεν χρειάζομαι ιδιωτικότητα για να μιλήσω με ειλικρίνεια. Μιλώ ειλικρινώς και δημοσίως. Είμαι ακριβώς αυτός που δείχνω, χωρίς μάσκες και πολλαπλές προσωπικότητες.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: kuiper στις 25/09/08, 18:46

Αν και η λέξη ιδιωτικότητα μου είναι άγνωστη καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Το ότι είσαι αυτός ακριβώς που δείχνεις κι’ αυτό επίσης
γνωστό.  ;)

Νομίζω πως καταλαβαινόμαστε για να χρησιμοποιήσω κι’ εγώ μια άλλη λέξη.  ;)

Επί τη ευκαιρία χάνεις τίποτα να μου στείλεις κάποιο π.μ. ;

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 25/09/08, 22:11

Όχι, δεν χάνω τίποτες, αλλά είναι ότι....................... η συντομογραφία π.μ. μου είναι άγνωστη!

Για την ακρίβεια, το μόνο ΠιΜι που γνωρίζω είναι η συντομογραφία του Πριζινίκ Μαρινόπουλου. Θυμάμαι το παλιό διαφημιστικό τραγουδάκι:

"Είμαι ο, είμαι ο, είμαι ο ΠιΜι
ο ΠιΜι, ο ΠιΜι, ο ΠιΜι με την δραχμή
τα ξεπουλάω στην πιο φτηνή τιμή"

Αλλά νομίζω ότι αυτή η εταιρεία έχει κλείσει πια.

Edit: Αν και........ εφόσον η λέξη "ιδιωτικότητα" σου είναι άγνωστη, μπορείς να μου στείλεις ένα e-mail έτσι δεν είναι? Γιατί να βαυκαλιζόμαστε?

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: x-versous στις 26/09/08, 05:44

Άντε και μου είχαν λείψει τελευταία αυτά
παππούς vs justin   ;D
πλακά κάνω  0:)τα σέβη μου και στους δυό σας .

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 26/09/08, 13:29

Δεκτή η πλάκα, κι εμείς πλάκα κάνουμε. Έγινε ακριβό το χαμόγελο μην ασκούμε πληθωριστικές πιέσεις και στο γέλιο!



Παις τις ανευρίσκει εις λάκκον εν μικρόν μέλανα δάκον
και στον δικαστή υπάγει εκουσίως ή/και άκων.
-Κύριε δικαστά επείγει, ρούφηξε 'λιές ένα πάκον
κι υπολείπονται, ως εκ τούτου δεν μπορώ να φτιάξω ντάκον
τον οδήγησα δεμένον οπισθάγκωνα εις τον σάκον
δι' απόφασιν ηλειμένην. Ποιήστε τον πλέον ράκον*.

Κι ο σοφός κριτής των πάντων, των εξύπνων και των βλάκων
στεντορίως ανακράζει: "κλείστε τον ευθύς στον λάκκον".


*ποιητική αδεία ή αηδία, όπως προτιμάτε δεν θα τα χαλάσουμε...



Πρόσθετα στοιχεία για την καλύτερη κατανόηση του ποιήματος: Ο βιολογικός κύκλος του δάκου περιλαμβάνει επώαση την άνοιξη, καλοκαιρινή ζωή και βάτεμα, τοποθέτηση του αυγού στον καρπό της ελιάς, πτώση του καρπού και θάψιμό του στην γη και τανάπαλιν.

Βέβαια το νόημα είναι πιο βαθύ απ' όσο ένας λάκκος σ' ένα χωράφι ακόμη και σε μια φάβα και αντανακλά την εξαιρετικό τρόπο σκέψης του ποιητή ;D

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: kuiper στις 26/09/08, 19:52

o.k.  λοιπόν ποιητά μου, τώρα που ανακάλυψα ο μ..... πως όταν συνδεθείς βλέπεις και χωρίς γυαλιά το e-mail, θα πάρεις σύντομα γράμμα μου.

Καλό σου βράδυ.

Τίτλος: Χέστηκα φίλε ο κόσμος τι θα πει!!!
Αποστολή από: papous στις 30/09/08, 14:49

Τα ρούχα μου βάζω παπούτσια στενά
εκφράσεις αλλάζω στα σκοτεινά
μπροστά στον καθρέφτη, κρυμμένη ντροπή
ας δούμε τώρα κι ο κόσμος τι θα πει!

R: Γεια γεια γεια γεια (ρούϊ) γεια μου γεια νι γεια
Γεια γεια που που τσα τσα που τσα γεια (ρούϊ ρούϊ)
Πα τσα μου του ρου του ρου του του τζαμ
Γεια γεια γεια γεια γεια ρούϊ ρούϊ γεια.

Ιδέες αραδιάζω στίχους στην σειρά
τις λέξεις που αλλάζω ριχνω στην πυρά
κι αφού καταλήξω στου νου την ροπή...
ας δούμε τώρα κι ο κόσμος τι θα πει!

R

Γλυκιές μελωδίες και λόγια μεστά
λιτές συγχορδίες τα χέρια ζεστά
στου έρωτ' αφήνομαι την προτροπή
μ' ας δούμε τώρα κι ο κόσμος τι θα πει!

R

Ψυχές θαραλέες που η αλήθεια δονεί
λευκές συνειδήσεις καρδιά που πονεί
σε τούτους στηρίζομαι για προκοπή
χέστηκα φίλε ο κόσμος τι θα πει!!!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: x-versous στις 05/10/08, 02:34

Παράθεση από: papous στις 30/09/08, 14:49

Ψυχές θαραλέες που η αλήθεια δονεί
λευκές συνειδήσεις καρδιά που πονεί
σε τούτους στηρίζομαι για προκοπή
χέστηκα φίλε ο κόσμος τι θα πει!!!

Αυτό το τελευταίο είναι η βασική αρχή της ζωής μου και τελικά έτσι δεν θα έπρεπε να είναι για όλους μας ;

Τίτλος: Σύμβολα
Αποστολή από: papous στις 07/10/08, 11:47

Τι να σου πω φίλε μου... Δεν γνωρίζω τι πρέπει να κάνει κανείς άλλος εκτός απ' τον εαυτό μου.
Η μεγαλύτερη προσωπική μου ξεφτίλα, απ' την οποία προκύπτει και η βασική μου αρχή το κυρίαρχο "πρέπει" μου δηλ, είναι η αυτοαναίρεση.



Συμβολικός λόγος μπορεί να εμπεριέχεται και σ' ένα πεζογράφημα ενώ δεν είναι ίδιον της ποιήσεως αλλά της ανθρώπινης φύσης. Κλασσικό παράδειγμα τα παραμύθια. Ένα τέτοιο παραμυθάκι έφτιαξα για τα παιδιά μου. Η ιστορία, περιληπτικά, είναι τούτη:

Ο Κράτος ένας μεγάλος γαιοκτήμονας έχει ένα υπέροχο κήπο εγκαταστημένο σ' ένα βουνό. Ο κήπος ποτίζεται από μια λίμνη μέσω ενός συστήματος ενεργητικής αδρεύσεως. Κάποτε ο Κράτος μεγαλώνει και βάζει έναν φίλο του τον Λέφτερο να του προσέχει τον κήπο. Ο Λέφτερος στην αρχή φροντίζει τον κήπο με το σύστημα του αφεντικού του αργότερα όμως σκέφτεται ότι αντί να κουράζεται και να ξοδεύει ενέργεια για το πότισμα την οποία θα μπορούσε να την αποδώσει αλλού να φτιάξει μια δεξαμενή στην οποία να αποθηκεύει το νερό και όταν αυτό φτάσει στο επίπεδο όλων των φυτών αυτά να ποτίζονται παθητικά με μια αέναη ισορροπία. Αρχίζει λοιπόν το χτίσιμο της δεξαμενης εκτρέποντας συγχρόνως την ροή του ποταμού από την λίμνη στην δεξαμενή.

Η θέλησή του όμως να μαζέψει όλο και περισσότερο νερό πιο γρήγορα εξελίσεται σε μανία, ασχολείται μόνο με την κατασκευή της δεξαμενής και την συσώρευση νερού και ξεχνάει τον κήπο. Όσα φυτά ήταν κοντά στην δεξαμενή και τα εξυπηρετούσε η υδροστατική πίεση ποτίζονταν τα άλλα ή αργοπέθαιναν ξεχασμένα ή αφηνόντουσαν στην τύχη τους, στο έλεος της βροχής. Η μανία του έγινε σιγά σιγά τέτοια που έκλεινε σιγά σιγά την στρόφιγγα της δεξαμενής κι έτσι όλα τα φυτά υπέφεραν ανεξάρτητα από την υψομετρική τους θέση.

Ένας χωρικός, ο Λόγος, περνάει από κοντά και τον επικρίνει. Έτσι που πας θα σπάσει η δεξαμενή από την πίεση και θα χάσεις όλο το νερό, του λέει. Θα το πω στο αφεντικό σου. Αυτός τον χλευάζει και τον κατηγορεί για απουσία οράματος. Κάποτε η "προφητεία" του Λόγου εκπληρώνεται. Μετά από ένα μικρό σεισμό σπάει το τοίχωμα της δεξαμενής και το νερό αρχίζει να χύνεται προς την θάλασσα. Ο Λέφτερος έντρομος φωνάζει τον Κράτο ο οποίος αρχίζει τις "οξυγονοκολλήσεις" για να επισκευάσει την δεξαμενή και φέρνει δανεικό νερό για να την ξαναγεμίσει και να μην πέσει η στάθμη.

Περνάει τότε ξανά ο Λόγος και τους λέει: "Άμυαλοι, από την μανία σας να φτάσετε τον στόχο του σχεδίου σας, ξεχάσατε τον αρχικό σας στόχο που ήταν η διατήρηση του κήπου. Με το νερό που δανείζεσαι Κράτε πότισε τα ετοιμοθάνατα φυτά, άλλαξε την ροή του ρέματος για να μην σπαταλιέται το νερό και μην προσπαθείς να διατηρήσεις ένα σχέδιο που ξεμπροστιάστηκε από τον ίδιο τον χρόνο".


Αυτό το παραμύθι θα μπορούσε να αποδωθεί και σε στιχουργική μορφή:

Κάποτε άρχοντας τρανός που τόνε λέγαν Κράτο
είχε μποστάνι ξακουστό σε λόγγο φυτεμένο
δέντρα με ζουμερούς καρπούς, αλάνθιστα περβόλια
ρόδα σκορπούσαν άρωμα στ' αγροτικά δρομάκια
πεύκα σκιάζαν τα βουνά, βατομουριές στο ρέμα
μες στο ποτάμι φλαμουριές λυγούσαν τα κλαριά τους
όταν κουρνιάζαν τα πουλιά και σιγοτραγουδούσαν.
Κι ο ποταμός χυνότανε σ' αστραφτερή λιμνούλα
όπου βουτούσανε πουλιά με πλουμιστές φτερούγες
κι εκείνος τράβαγε νερό με δυό κρουστές αντλίες
και πότιζε τον κήπο του με κόπο και μ' αγάπη.

Ο Κράτος όμως μεγάλωσε κι είχε πολλές σκοτούρες
νιο σέμπρο βάζει, φίλο του, Λέφτερος τ' όνομά του
"Φιλελέφτερε γέρασα και πια δεν έχω χρόνο
προσπάθησε τώρα εσύ τον κήπο να φροντίσεις
μον' να μου φέρνεις ζουμερά σταφύλια, και αχλάδια
χρυσά σπαρτά να μου φυλάς να φτιάχνω το ψωμί μου
μαύρο κρασί γλυκόπιοτο, καπνό για το τσιμπούκι
να σ' ευλογώ σαν στέκομαι το κύμα κι ατενίζω".
κλπ

Τίτλος: Η ιστορία του Υπο Κείμενου
Αποστολή από: papous στις 11/10/08, 14:33

Ο Υπο ζούσε από μικρός μαζί με την γιαγιά του
έναν πατέρ' αυταρχικό και μια μαμά απούσα
έναν παππού που για να δει έβγαζε τα γυαλιά του
και μια θειά. Για να δειχθεί το έπαιζε θεούσα.

Όταν ο Υπο έβαζε το χέρι στον πρωκτό του
ευθύς του φώναζε ο μπαμπάς: "ετούτο είναι λάθος!!!"
"Δεν θέλ' ο γιός μου να φερθεί έτσι στον εαυτό του
και να του μείνει μια ζωή κάποιο άνομο πάθος"

Κι άρχισε τις περιστροφές γύρω απ' τον εαυτό του
τριών χρονών μον' ήτανε, τι άλλο πια να κάνει
και ο πατέρας φούσκωνε που τόνιζε το εγώ του
και παλαμάκια χτύπαγε, τα μπράβο του ροδάνι.


Συνεχίζεται.....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 16/10/08, 15:59

Χίλιες στιγμές για έναν πόθο, χίλιες φωνές για μιαν αιτία.

Και η αγάπη χάθηκε?
Και που έχει πάει?
Υπήρχε ποτέ?
Ή είν' ένα τίποτα στο τίποτα γραμμένο
όπως όλα?
Περιφορά σ' ένα κενό
που δεν παράγει
που δεν δημιουργεί
άλλο απ' τον εαυτό του
κι αυτός σαν νάρκισσος
ζωσμένος μ' αυταπάτες
πως όλα κινούν απ' αυτόν
και σ' αυτόν όλα τελειώνουν.
Και δεν υπάρχει άλλη φωνή για ν' ακουμπήσεις
ούτε αφέλεια, αφελή
γεννήθηκε το χάος.

Τίτλος: Ακου, άκων.
Αποστολή από: papous στις 01/11/08, 12:17

Απνοια
Και η οσμή του αέρα εξουθενώνει
Οι λέξεις μένουν να αιωρούνται
δίχως νόημα
κι είν' οι επίτοποι κενοί.
μια υφή πριν γεννηθεί αργοπεθαίνει.

Το πάτωμα στρωμένο μ' ερωτήματα
Βήματα σκόνταψαν, τα κάλυψαν με σκόνη
κι ούτε σκιά τα σημαδεύει ούτε φως.

Μον' τ' αεράκι που κινείται μεσοπέλαγα
θα 'ρθει σφυρίζοντας την σκόνη να σηκώσει
κίνηση δίνοντας σε όλα αυτά που ξέχασες
Μην κλείνεις το παράθυρο
Ακου!!
Σε Ζω σφυρίζει.

Τίτλος: Απ: Ακου, άκων.
Αποστολή από: amfenster στις 01/11/08, 16:13

Παράθεση από: papous στις 01/11/08, 12:17

Μην κλείνεις το παράθυρο
Ακου!!
Σε Ζω σφυρίζει.

Χτες είχα όλη μέρα στο μυαλό μου μια φράση, ένα στίχο: "κράτα μόνο τη γραμμή ανοιχτή". Σκοντάφτω στο στρωμένο με ερωτήματα πάτωμα κι ήθελα μόνο τούτο να ζητήσω. Δεν το έκανα ούτε κι αυτό. Γι' απαντήσεις, ούτε λόγος...
Σε χαίρομαι papou όταν γράφεις έτσι  :)

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 10/11/08, 21:21

Φαντάζομαι πως θα έπρεπε να πω "ευχαριστώ" για να είμαι μέσα στο κλίμα των ημερών. Του "μαζί", της "συνεργασίας", του "οράματος". Όμως, τουλάχιστον εσύ, ξέρεις πολύ καλά ότι σ' ευχαριστώ μόνο και μόνο διότι υπάρχεις.

Παράξενο.... αλλά το κομμάτι που παρέθεσες πίστευα ότι θα θεωρείτο κακόγουστο. Ένας κοινότυπος λαϊκισμός!



Πως τρέμω αυτούς τους νοτισμένους τοίχους
που ξεχωρίζουν το μυαλό απ' την ψυχή
Σ' ένα ηδύποτο το σώμα μου ριγμένο
θολή η βουή από παράθυρο ανοιγμένο
να καμπυλώνει την ηχώ από τους στίχους
στου στρεβλωμένου λαβυρίνθου την φυγή.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 19/11/08, 21:36

Βίρα να φύγουμε Ντολόρες
ετούτες οι ασταθείς αιώρες
δεν τις αντέχουνε τις μπόρες.

Κόψε τις μαλ***ες Πολ
γεμάτο ήταν χθες το Μολ!!!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 21/11/08, 12:43

Ενωμοτίας χορηγός
κι εκ των ενόντων αρχηγός
συσκέπτονται με σύνεση
τις πταίει δια την ύφεση:

-Γιατί έχει μειωθεί το ΑΕΠ?
-Λες φίλε μου να φταιν τα ΚΕΠ?
Υπηρεσίες δωρεάν....
Άμα τα κλείναμε? Λέω.... αν....

-Άμα τους τόπεις καθαρά
που σε πονεί και ποιος βαρά....
Ας ψάξουμε πιο σοβαρά.
Τις πταίει δια την πείνα?
Τι λέει ο Εκόνομιστ, ο τάδε ή ο δείνα?

-Η εξάντληση των σιτηρών
για τους φτωχούς των Ηπειρών
από τα βιοκαύσιμα
τα πράσινα και άσημα.

Κι η άρνηση η 'Βρωπαϊκή
για τα μεταλλαγμένα
με καλλιέργεια γενική
θα τρώγαν τα καημένα!

-Τόβρα!!! Θα κάνω δήλωση:
"Φταίει η ανακύκλωση
που οδηγεί σε μείωση του εγχώριου προϊόντος"
τώρα θα τους τα σούρω, δες, θα ακουστεί ο βρόντος!

"Αντί για το αλουμίνιον
που μπαίνει στο καμίνιον
θα κάναμε εξώρυξη τόνους από βωξίτη
που θ' απαιτούσαν πιο πολλούς τόνους από λιγνίτη".

-Έτσι δουλεύει το παρόν
σ' αυτόν τον άστατον καιρόν
"Κάνουμε αναδίπλωση
τέρμα η ανακύκλωση".

Τίτλος: Το σύμβολο της Καταναλωτικής Πίστεως.
Αποστολή από: papous στις 24/11/08, 20:16

Πιστεύω εις έναν θεόν
χρήμα τον παντοκράτορα
ποιητήν πλουσίων τε και πτωχών
τραπεζών μα και αγαθών απάντων.

Και εις μιαν νομισματικήν πολιτικήν
την εκ των Κεντρικών Τραπεζών εκπορευόμενην
συν Κυβερνήσεων και ιθυνόντων συσκεπτομένης και συνεφαρμοζομένης.

Άυλον χρυσόν
θεόν φανταστικόν εξ ανθρωπίνου νού
ποιηθέντα ου παραχθέντα
ομοούσιον των αϋλων τίτλων των εκ των subprimes εγέννεντο.

Τον δι ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν αδηφαγίαν
εκταμιευθέντα και δανεισθέντα
και φαγωθέντα και καταναλωθέντα

Και ανελθόντων των επιτοκίων επανερχόμενον εις το ταμείον
κραταιωθέντα και πολλαπλασιασθέντα
και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης εις τας τσέπας ημών
ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος.

Εις μιαν αγρίαν, καθολικήν και παγκοσμιοποιημένην οικονομίαν
ομολογώ κατανάλωση εις διόγκωση αριθμών
προσδοκώ ανάπτυξη αγορών
με υποθήκευση του μέλλοντος αιώνος.


edit: Διόρθωση σφαλμάτων γραμματικών κανόνων αλλά και δογματικών, έτσι όπως διαμορφώθηκαν από την τελευταίαν οικουμενικήν σύνοδον.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Neikos στις 24/11/08, 20:22

χαχαχαχα απιστευτο!!
συγχαρητηρια για τα 12.000 views !!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: MACMISIAS στις 24/11/08, 21:03

YES YES YES!!!! ;D ;D ;D :clap: :clap: :clap:

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 18/12/08, 23:36

Τίποτα πια δεν σέβεσαι, καθήκι εσύ του νόμου?
Τόσα παιδιά που πούλησες πες μου πια δεν σου φτάνουν?
Μα τώρα που οι επενδύσεις σου κωλόχαρτα γινήκαν
ταμπόν και τα ομόλογα για τις αιμοροϊδες
και τους τριγμούς αφουγκράζεσαι της σταθερής καρέκλας
θαρρείς πως είσαι "τίποτα".

Όχι.... έχεις γίνει στόχος.....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Anemos στις 20/12/08, 11:54

Παππού Παππού;

πώς γίνεται η σάτιρα
να ευφραίνει την καρδίαν
κι επιτυχώς να διαγράφει
κάθε την συγκυρίαν;

Ο στίχος σου να εκθέτει
προτείνοντας απαντήσεις
και συγχρόνως να εκτίθεται
εξυμνώντας ερωτήσεις;

Μην είναι η γνώση του έρωτα,
του πάθους σου η φλόγα;
ή εμπειρία μιας ζωής
πες το ευθύς, μολόγα.

πώς γίνεται σε μια γραμμή
να 'χεις στιγμές και χρόνια;
στίχους να τους διοικείς,
ως βασιλιάς τα πιόνια;

κι ως νομίζω αφελής
τη ρίμα να λατρεύεις
με ποίημα ελεύθερο ηχηρό,
τα άναρχα παντρεύεις. 

Μην είναι ο πόνος ο βαθύς
για όσα έχουν γίνει;
ή μια ελπίδα επιεικής
το νου που διευθύνει;

είναι παππού τόσα πολλά
που θέλω να ρωτήσω.
κι απ' όσα θα πεις σίγουρα
κάτι θα σου αντιρρήσω.

Μα η αλήθεια λέγεται
και θα το ομολογήσω,
πως από αυτά που έγραψες
πολλά θα τα αγαπήσω.

Παππού παππού...
πές μου κι εμέ να ξέρω!
--------------------

Δημήτρης

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: lampros. στις 20/12/08, 19:56

Λίγο τον ξέρω τον παππού
μα βλέπω κατά βάθος
χωρίς να κάνω λάθος
πως είναι Εδώ κι Αλλού…

Δε θα το κρύψω, πως μπορώ;
Ζηλεύω τον ειρμό του…
κι ίσως το κάθε τι δικό του
να καταλάβω αξιωθώ!

Μεγάλα λόγια θα μου πεις!
Γραπτά είναι και μένουν…
αν ψάξεις τι σημαίνουν…
μ’ αλήθειες θα απορείς…

μας έλειψες, ξέρεις… Παππού…
Και για το ‘’μας’’ αν απορείς
το κάνω ‘’μου’’ να το αισθανθείς!
Μην γράφεις μόνο… αλλού!!!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 20/12/08, 20:10

Ω Άνεμε! που επιθυμείς
να σ' οδηγήσει η πείρα
ακου δυό λόγια, απ' αυτά
που φέρνει στο νου η μπύρα:

Σαν άνεμος εσάρωσες
τα μπράβο σου αράδα
μάθε λοιπόν, οι στίχοι μας
είναι σαν μια κουράδα.

Που όταν σούρθει για να βγει
όπου και νάσαι τρέχεις
και όταν βγει, αγαλίαση
σ' όλο το σώμα έχεις.

Άλλος διαβάζει Σέξπυρο
άλλος εφημερίδα
μα όλοι μας στον αναγκιό
ακουμπάμε την αρίδα.

Άλλος την κάνει πιο σφιχτή
και άλλος κάνει ευκοίλια
άλλου είναι "μοσχομυριστή"
κι άλλον τον τρώει η ζήλεια

και θέλει όλοι να νιώθουνε
την μυρωδιά στον κάδο.
Όμως είναι πανεύκολο
αρκεί να φάει στιφάδο!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 22/12/08, 15:45

Πήγαμε χθες με τα παιδιά στο γήπεδο για προπόνηση. Ήταν εκεί κι ο Κωστάκης -Να παίξω κι εγώ? μας ρώτησε. -Μα βρε Κωστάκη πως θα παίξεις ποδόσφαιρο με τις παντόφλες? Πήγαινε φόρεσε τα παπούτσια σου και έλα! -Δεν γίνεται, είναι σπίτι μόνο ο πατέρας μου και δεν ξέρει να δένει τα κορδόνια....

Δεν είπα τίποτα. Ο Κωστάκης, ένα πανέξυπνο δεκάχρονο και καλός μπαλαδόρος όπως αποδείχθηκε, είχε έρθει με τις παντούφλες του στο γήπεδο. Τι να πει κανείς.... Δεν θα άφηνα με τίποτα το παιδί μου να κυκλοφορεί έξω έτσι, με τέτοιο κρύο! Ξάφνου βλέπω τον Κωστάκη να σταματά φωνάζοντας "γ**ώτο, κωλόπετρα". Είχε κλωτσήσει μια πέτρα που για κακή του τύχη βρισκόταν μες το γήπεδο. Αμέσως αρπάζει την πέτρα και την εκσφεντονίζει με δύναμη σ' ένα διπλανό Δημόσιο κτήριο. Λίγο έλειψε να σπάσει η τζαμαρία.

-Πρόσεχε λίγο, Κωστάκη, παραλίγο να σπάσεις το τζάμι!
- ??? Μα αυτό ήθελα....
- Γιατί παιδί μου? Το τζάμι αυτό θα το πληρώναμε εγώ κι ο πατέρας σου αν έσπαγε! Στο πρόσωπο του εμφανίστηκε μια ερωτηματική αγωνία.
- Έτσι είναι, συνέχισα, αυτά τα πράγματα τα πληρώνουμε όλοι μας από τους φόρους που δίνουμε στο κράτος.
Ξεφύσηξε ανακουφισμένος και απάντησε κάνοντας μια ειρωνική χειρονομία:
-Πφφφ... Εσύ μπορεί, ο πατέρας μου όμως δεν πληρώνει φόρους γιατί είναι φτωχός!

Πήγα αμέσως με τον Κωστάκη και αγοράσαμε ένα καινούριο ζευγάρι ποδοσφαιρικά παπούτσια. Δεν ξέρω όμως αν αυτό τον έπεισε να μην σπάει τα τζάμια στα Δημόσια κτήρια...


Μου φώναζε,
δεν ήθελα ν' ακούσω
Μου έδειχνε,
δεν ήθελα να δω
Νόμιζα πως είχα μάτια και αυτιά....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: gkou στις 12/01/09, 08:49

Ωραίος και πάντοτε απολαυστικός, μπράβο σου φίλε μου! :)

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 12/01/09, 21:20

Tέτοια λόγια από μια υπέροχη ψυχή όπως η δικιά σου, είναι τιμή για έναν άχρηστο σαν κι εμένα!

Όμως θέλω βοήθεια...

Κάμποσες μέρες τώρα gkou
ψάχνω την ρίζα του κακού
νομίζω ότι την βρήκα...
Όχι, δεν είν' το ΙΚΑ

Είν' η απουσία λέξεως
από σταθμό μεθέξεως
για κείνο που υπάρχει
χωρίς όμως να υπάρχει.

Το υπαρκτο-ανυπαρκτό
σκέφτηκα, είναι εφικτό?
Ή θέλουμε μονάρχη
στην σκέψη μας να άρχει?

Πήγα και βρήκα ένα
τον φίλο τον κανένα
Και μου είπε:
"μαλ**α δες το θέμα
ψάχνεις να βρείς το "ψέμα"".

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Neikos στις 13/01/09, 18:03

επιτελους... η επιστροφη του papou

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: gkou στις 15/01/09, 16:46

Ωραίος pappou, για άλλη μια φορά!!!

Τίτλος: Ξεφέντης και Ραβδιάς στο Χάνι της Γραβιάς
Αποστολή από: papous στις 25/01/09, 20:26

Ξεφέντης:
-Έχουν έρθει τα πράγματα φίλε μου άνω κάτω
κι αυτά που επωλούσαμε δεν έχουν πλέον ζήτηση
νιώθω τον λείο του κενού ταμείου μας τον πάτο
θα μπούμε σ' επιτήρηση, δεν χωρά αμφισβήτηση.

Ως και την Ολυμπιακή την έχουνε χεσμένη
οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και οι Καταραμένοι.
Τα λάδια και ο μούστος μας δεν έχουν πια αξία
μέχρι κι εμείς εισάγουμε από την Τυνησία.

Κι αφού πουλήθηκ' ο ΟΤΕ κι οι κερδοφόροι κλάδοι
ρευστό ρουφά ο ελεύθερος τομέας ενεργείας
το σκατό σας θα κάνετε, φοβάμαι, παξιμάδι
για να ξεφύγετε από το φάσμα ανεργείας.

Η ανταγωνιστικότητα φίλε μου μας πιέζει
πρέπει ν' αλλάξετε ευθύς, να γίνετε Κινέζοι.
Γιατί άλλο να πουλήσουμε δεν έμεινε - αν το είδες -
μόν' οι ακρινές και άχρηστες σ' εμάς βραχονησίδες!

Ραβδιάς:
-Ω! Αφερίμ Ξεφέντη μου και μην βαρυγνωμιάζεις
την Ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σβήσει
μον' στίβει το τσερβέλο της, (κι εσύ να τακιμιάζεις)
και πάντα βρίσκει όμορφες ιδέες να πουλήσει.....





ΣΣ: Τι άραγε να βρήκε προς πώληση ο τετραπέρατος Ραβδιάς? Η συνέχεια στο επόμενο επεισόδιο.... Μην το χάσετε!!!

Τίτλος: Ξεφέντης και Ραβδιάς στο Χάνι της Γραβιάς. (επεισόδιο ΙΙ)
Αποστολή από: papous στις 26/01/09, 21:34

Ραβδιάς:
Το μόνο που χρειάζεται? Να πάρεις κοπυράϊτ
μην μας τις κλέψουν. Κι έπειτα όλα θα είναι ράϊτ.
Αφθόνως θα εξάγουμε πολύτιμο νόου χάου
όπως το κάναν κι οι Ναζί στη Χάϊφ απ' το Νταχάου.

-Τι εννοείς? Δεν τόπιασα.... -Δεν ξέρεις την Μοσάντο?
που κόπιαρε χοίρους, νεοσούς και σπόρους αβοκάντο?
Οι Ρωμιοί όμως ωσάν χαζοί αφήσαμε τις ΗΠΑ
να κλέβουν τις ιδέες μας. Στο είπα, δεν στο είπα?

- ???

- Καλά, δεν βλέπεις? Υιός Μπους, του Κλίντον γυναικάκι
αντιγραφή Νεποτισμού Κωστάκη και Γιωργάκη.
Τα συνθήματα? πχ "αλλαγή" σου φαίνονται για ξένα?
Μεθάνε με τ' αθάνατο κρασί του ογδόντα ένα!

Πούλησε ιδέες τώρα
Ξεφέντη μ' ήρθ' η ώρα!

1) Πως οδηγούμε εφυείς ψηφοφόρους στην στρούγκα
και όταν τους αρμέγουμε εκείνοι κάνουν μούγκα.

2) Πως όταν κλέβεις αποκτάς ύπατα αξιώματα
και όταν λες και ψέματα δυό - δυό πας τα πατώματα.

3) Πως στα ΑΕΙ θα αποκτούν οι βόμβες ασυλία
μα ιδέες και νεωτερισμοί θα είναι σ' ομηρία.

4) Πως δημόσια ιδρύματα τα κάνεις μαγαζάκια
και βάζεις μέσα χαμερπείς, νταήδες και τσιράκια

5) Πως κάνεις να δουλεύουν τρεις αλλά να τρώνε δέκα

6) Πως παίρνει τίτλους σανβουάρ του υφηγητή η γυναίκα

7) Πως και το τέκνο του κοντά εις τους γονείς του μένει
μαζί ανήψια κι εγγονοί, όλοι αγαπημένοι.

8) Πως καταφέρνεις και πουλάς τα φύκια για κορδέλες
τα ριγανάτα μπέϊκ ρόλς για μηχανής ροδέλες.

9) Πως εκχωρείς ακίνητα κι οικόπεδα σωρό
ενίοτε εισπράτοντας μια τρύπα στο νερό.

10) Πως μπάχαλοι και βουλευτές ειν' υπεράνω νόμων
και οι γριούλες γίνονται βορά των αστυνόμων.

11) Πως γίνετ' όλες οι τιμές στα ύψη ν' ανεβαίνουν
ενώ μισθοί, εισοδήματα, όλο να κατεβαίνουν.

12) Πως μετατρέπεις την γνωστή "πολιτική ευθιξία"
σ' είδος υποκειμενικό με "σχετική αξία".

Πούλησ' αυτά και πολλά άλλα
θα βρεις πλεονεκτήματα μεγάλα.

Πούλησε τις αξίες μας
πούλησε και τ' αρχαία
πούλησε την Ακρόπολη
και την Καπνικαραία.

Πούλησε όλα τα βουνά
πούλησε και τα δάση
πούλησε τ' ακρογυάλια μας
κι εκείνα έχουν φάση.

Πούλησε τα σχολεία μας
πούλησε τις σχολές μας
και τα νοσοκομεία μας
κι όλες τις οφειλές μας.

Πούλησε τέλος τα παιδιά
πούλησε και εμένα
μα ξέχασα.... αυτά τα δυό
είν' ήδη πουλημένα.....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 27/01/09, 21:42

Δεν πάω στα μπλόκα
φυτεύω κόκα
Δεν έχω κρίση
βάζω χασίσι.

Τα πορτοκάλια?
Χμ... πάνε χάλια
και το σιτάρι
τρώει π**άρι.

Αν πεις τα λάδια
ταμεία άδεια
και οι πατάτες
Αιγύπτου απάτες.

Να φτιάχνω γάλα?
για πες μου άλλα...
Να εκτρέφω πάπια?
άσε τα σάπια!

Μα και το μέλι
λίπασμα θέλει
και πετρελαίο
κόστος σου λέω...

Δεν πάω στα μπλόκα
πουλάω κόκα
Δεν έχω κρίση
πουλώ χασίσι.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: mantinada στις 27/01/09, 22:25

Καυστικός ο pappous  :)

Πολύ σε χαίρομαι,
να είσαι καλά,
καλό βράδυ!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 09/02/09, 17:31

Νωρίς φέτος τσουτσούρωσαν τα ρόδα και τα κρίνα
και τα τρακτέρ θελήσαν να οργώσουν την Αθήνα.

Να ξεχερσώσουν άσφαλτο, αλάνες, πεζοδρόμια
και να εισάγουνε αυλές, αλαίες, ονειροδρόμια.

Κι ενώ η Πόλις έκανε, όπως συνήθως, πίπες*
οι διανοούμενοι έβγαλαν τα φίδια απ' τις τρύπες:

-Έρχεστε με πολυτελή τρακτέρ από επαρχία
τέσσερα επί τέσσερα, για φόβο κι αναρχία
μα θάπρεπε τ' αλέτρια σας να σέρνετε με βόδια
εξόχως οικολογικό, δεν θάχατε και διόδια.

Δεν φχαρειστείσθε που δύνασθε να βάζετε στον τράκτορα
φρέζες κι αλυσοπρίονα και του ΟΓΑ τον πράκτορα?
Αχάριστοι μα και θρασείς, ζητάτε επιδοτήσεις
χρήματα πια δεν έχουμε. Δεν βλέπετε ειδήσεις?

-Μα δίνετε στις τράπεζες....
-Καλύτερα να τάπαιζες
παρά ν' άκουγ' απ' το αισχρό σου στόμα τέτοια λόγια.
Γέμισ' ο τόπος αδαείς, λακέδες και λαμόγια....

Κάνεις μεγάλο ολίσθημα
ανήκουνε στο σύστημα

και δεν δίνουμε χρήματα, μον' δίνουμε πιστώσεις
για ν' ανεχθεί το σύστημα ακραίες ταλαντώσεις.
Σ' εσάς όμως τι να δώσουμε? Πολυεύσπλαχνε Θεέ!
Θα μυνηθούμε για Κρατισμό αμέσως απ' την ΕΕ....

-Μα τι αγροικάς... Για τις τράπεζες δεν είναι Κρατισμός?
-Όχι, είναι ξεκάθαρος μετα-φιλελευθερισμός.
Το κράτος ως επιχείρηση διορθώνει αυθορμήτως
τις αγορές, τους κραδασμούς, το χρήμα αδιακρίτως.

-Μα αυτό δεν έχει λογική! Ω! Άνταμ Σμιθ βοήθεια.....
-Ποιός μίλησε για λογική? Αυτή είναι η Αλήθεια...
Η Αλήθεια μου. Η αλήθεια σου ως φαίνεται είναι άλλη
κι έλα να τις μετρήσουμε: Ποιανού είναι πιο μεγάλη?



* της ειρήνης

Τίτλος: Συναίνεση δια στόματος
Αποστολή από: papous στις 17/02/09, 16:09

(Ο τραπεζίτης, ανεβασμένος στην γλώσσα απευθύνεται στα υπόλοιπα δόντια)

"Αδέρφια δόντια ανάδελφα, του έθνους η ορφάνεια
σ' αυτήν την συγκυρία σ' άμυνα μας καλεί
εμπρός λοιπόν, το στήθος σας γεμίστε περηφάνεια
για ευρύτερη συναίνεση. Τη λύσ' αποτελεί.

Πρώτος απ' όλους συναινώ εμείς οι τραπεζίτες
να εφοδιαζόμαστε απ' όλους τους τομείς
'μεις να μασάμε το φαϊ απ' τις χοντρές μαρμίτες
η βάση του συστήματος να είμαστε εμείς.

Τ' άνεργα δόντια να εξάγονται με ποντοπόρα πλοία
για Βόρειο Πόλο, Ανταρκτική και για την Αραπιά
να σώσουν και την εθνική πληχθήσα ναυτιλία
συναινώ να τα βάλουμε κάτεργο στα κουπιά.

Συναινώ για επιδότηση στους συμπαθείς εμπόρους
όταν εισάγουν αγαθά, για πτώση των τιμών
συναινώ για να βάλουμε νέους μεγάλους φόρους
στα δόντια τα εργατικά, αιτίους πληθωρισμών.

Οι λίγοι να έχουν τα πολλά και οι πολλοί τα λίγα
δεν γίνεται ο κόσμος μας αλλιώς να λειτουργήσει
συναινώ για να βγάζουμε ξύγκι κι από την μύγα
μην δώσουμε τον πλούτο μας και κουτσαθεί η φύση.

Τέλος, συγκαταβατικά, στο πλήθος συναινώ
να με δοξάζουν να χρωστούν σ' εμέ ευγνωμοσύνη
-που εσώθει απ' την καταστροφή σ' αυτήν την κρίση- ενώ
το άγαλμά μου στήνουνε. Αλλά χωρίς βιασύνη......"

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 04/03/09, 23:05

Τις απόκριες βρέθηκα χωρίς να θέλω Πάτρα
και τα άρματα κοίταζα μέσα σε μία μάντρα.
Ντυμένη ήταν η Ελλάς με έλλειμα μεγάλο
και είχε εις το στόμα της Ευρώπης παπαγάλο
Είχε στο στόχαστρο η ΕΛΑΣ ένα μικρό ελικόπτερο
και ο Ριζάι ήτανε μέσα σε ένα κότερο
Οι υπουργοί φαινόντουσαν ωσάν μικροί δικτάτορες
κι οι άσχετοι είχαν ντυθεί μεγίστατοι διδάκτορες.
Στα ράσα είχαν προστεθεί πολλές μεγάλες τσέπες
και έμπαζαν από παντού ως ψύχος απ' τις στέπες.

Τι θόρυβος! Τι μουσικές! Ποία χαρά μεγάλη!
Χωρίς να θέλω στου χορού αφέθηκα τη ζάλη.

Μου εφάνει πως είδα τον εξ βερς ωσάν μικρό σακάτη
να παρελαύνει ευθυτενής στου Ιππέα το άτι
και είδα κάποιον να φορά πολλά λαμπρά μπλιμπλίκια
ποιος ήταν δεν κατάλαβα, μα 'χε χοντρά μπιμπίκια.

Τι έκσταση! Τι χαβαλές!! Τι όνειρα!!! Τι μπρίο!!!!
Τύφλα να έχει και ο Μπραζιλκαρνάβαλος του Ρίο.
Κι αν είναι εδώ να φαίνεται το τρις κακό μας χάλι
δεν ήταν Θέ μου νάτανε συνέχεια καρναβάλι!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: gkou στις 04/03/09, 23:29

Τι να σου πω pappou, μια πολύ πολύ πολύ βαθιά υπόκλιση τα λέει όλα!Πολύ πολύ εύστοχος! ;)

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: x-versous στις 08/03/09, 17:48

Δυστυχως παππου δεν ημουνα εκει αλλα χαιρομαι που εστω και μεσα απο την φαντασια σου εζησα αυτο το εθνικο καρναβαλι :clap :clap :clap

Τίτλος: Παγκόσμια ημέρα ποίησης - Έτος Ρίτσου!
Αποστολή από: papous στις 23/03/09, 00:50

Μια εξαιρετική αφιέρωση γι' αυτήν την ημέρα, γι' αυτήν την υπέροχη χώρα! Αυτός ο ήλιος προσδίδει τόσα χρώματα, αυτή η άνοιξη τόσες μυρωδιές, αυτή η θάλασσα τόση κινητικότητα, που κάτι στρεβλό είναι απαραίτητο, κάτι που να καταλύει την τελειότητα.

Η ασέβεια στα σύμβολα δεν είναι ίδιον μόνο των κουκουλοφόρων, αλλά και της πολιτείας. Μετά το σπίτι του Παλαμά, το σπίτι του Ρίτσου. Δύο διαφορετικές προσεγγίσεις με  το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, μια επιπλέον μελανιά πάνω απ' την χώρα, απαραίτητη για να καλύπτει το πλεόνασμα φωτός!




Ρ: Τόσο πολύ ενόχλησα τις μέρες σου που μου στερείς τις νύχτες?

Παμπλίκ Ντερβίς: Και για ποιές μέρες μου μιλάς?
                        για ποιά ζωή?

Είμαι πολύ σκληρή.
δεν έχω αγάπη.
μόνο τον εαυτό μου.
Δεν θα με απασχολούσε καθόλου αν κάποια καταστροφή διέλυε τα πάντα.
Δεν μου έδωσε κανείς αγάπη για να την γυρίσω πίσω. Όλοι για τον εαυτό τους. Κι εγώ για τον εαυτό μου. Τι με κοιτάς? Σ' ενοχλεί που το λέω? Είμαι ειλικρινής....
..............
...............
Κάθισε δίπλα μου.
Προσπαθώ να τον καταλάβω και δεν μπορώ.
Ίσως να είναι εκ φύσεως καλός
ίσως να είμαι εκ φύσεως κακή.
Ίσως να προσπαθεί να ενώσει τα διεστώτα
ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ?
..........
Το τέρας.... ξανάρχεται.....

Κενό ατελείωτο.
Χωρίς νόημα.
Δεν ξέρω καν τον λόγο που έζησα
και σίγουρα δεν το αξίζω αφού δεν ξέρω...
Άγνωστες στρογγυλές ανθρωπόμορφες υπάρξεις
θαρρούν πως τους ανήκω δικαιωματικά
με γέννησαν λένε
χωρίς να σκέφτονται την ευθύνη τους.

Κι εγώ μια άγνωστη
Μια ξένη
Μπορώ να φέρω το κακό αναίτια
Γνωρίζω την άβυσσο
Γνωρίζω την αηδία στα μέλη μου
και απλώς την ξεχνάω.

Ποιά είμαι τελικά?
Ένα τέρας κρύβεται κάτω απ' το πρόσωπό μου
Ένα τέρας
Ισοροπώ σημαίνει: καταπνίγω το τέρας μέσα μου....

Ποιά ζωή?
Και να θέλω να τα διορθώσω πως μπορώ?
Πως μπορώ να διορθώσω το κακό?
Θα έπρεπε να μην έβλεπα
να μην άκουγα
να μην αισθανόμουν.
Μόνο ένας θάνατος με σώζει.
Μια καταστροφή......
.......................
Κι εσύ πίσω μου να κλαις....
Φτάνει πια.......
Το μόνο που δεν αντέχω είναι το κλάμα σου......





Καίει ο νους. Ματωμένος, θυμωμένος, αβάσταχτος. Καίει η νύχτα. Χωρίς όνειρα να σεριανάει την μοναξιά της. Και όλες οι ανάσες οι παλιές, τα ποθητά τραγούδια κι οι μυρωδιές της άνοιξης αντανακλούν τις ξεχασμένες σκέψεις.
Απ' όλα τα αισθήματα, οι μυρωδιές ανακαλούν πιο εύκολα τις ξεχασμένες μνήμες.

Άρωμα πεύκου θαλασσινού.
Η γλύκα των ονείρων στ' ακρογιάλι.
Αρμύρα, δυόσμος και κισσός
Η εξερεύνηση στ' άδυτα της ψυχής μου.
Πουρνάρι και φασκόμηλο
Στην πιο ψηλή κορφή του ορίζοντα.
Θυμάρι κι αγριόσκορδο
Η νύχτα που γεννήθηκε η Αφροδίτη.
Αγιόκλιμα και γιασεμί
Τα μάτια σου στου δειλινού το σέλας.
Της τσακισμένης ντοματιάς
Ιδρώτας για να χτίσουμε ως τους στόχους.
Λιβάνι από μόσχο και τριαντάφυλλο
Στις παρυφές του Θείου Πάθους.
Σκόνη και αίμα απ' τις πληγές
Ξεκρέμασμα και ξαναρχίζω πάλι.
Μον' απ' τ' αγέρι μες την βάρκα μας δεν βρίσκω μνήμες.
Πάντα το μύριζα μέσ' από τα μαλλιά σου.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 26/03/09, 15:44

Κάτω απ' αιώνια μουριά
βρήκα το γέρο του Μωριά
στης Λαύρας το μποστάνι
είδα το Μακρυγιάννη.

-Όλοι θέλουν να τιμηθείς
ω ξακουσμένε γέρο
ως ο μέγιστος Έλληνας
-Ξέρω, παιδί μου, ξέρω

πως θέλουν να τιμήσουνε
μόνο τα περασμένα
ζητώντας να ξορκίσουνε
στο παρόν τον "κανένα"

Μα εμείς ξεσηκωθήκαμε
γιατί μας αδικήσανε
ραγιάδες γεννηθήκαμε
ραγιάδες μας αφήσανε.

Μας βάζανε κεφαλικούς
και αβαστάχτους φόρους
που τρώγανε οι μπέηδες
μαζί με τους εμπόρους

Δεσπότες και καλόγηροι
λημένονταν τη γη μας
κι ούτε τα ζώα είχαμε
υπό την προσταγή μας

Αφήναν όλα τα παιδιά
στην αγραμματοσύνη
κι η δουλοπρέπεια ήτανε
η πρώτη αξιοσύνη

Για να γενεί ένα αίτημα
απαιτουσε μπαξίσι
και όποιος είχε τον παρά
φτος ήθελε να ζήσει.

-Μα τότε δεν αλλάξανε
πολλά. Για δες το, όρσε
Μον' που οι πληβίοι πια μπορούν
να οδηγούν και Πόρσε.

Σε μια αιώνια μουριά
έκλαιγε ο γέρος του Μωριά
Στης Λαύρας το μποστάνι
κλάμα του Μακρυγιάννη.


Βιβλιογραφία:
1) Ελληνική Νομαρχία, υπό Ανωνύμου του Έλληνος.
2)Απομνημονεύματα, υπό Μακρυγιάννη
3)Απομνημονεύματα, υπό Κολοκοτρώνη.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 02/04/09, 13:03

Ηλίας: - Τα 'μαθες φίλε, τα 'μαθες? Ο κόσμος θ' ανασάνει
και ένα νέο Μπρέντον Γουντς θα γένει στο Λονδίνο
κανείς στο μέλλον άσιτος πλέον δεν θα πεθάνει
και μόνη έγνοια θα 'χουμε τα κέρδη από το Κίνο.

Ο ένας του άλλου πια την γη δεν θα θέλει να πάρει
κι οι δυνατοί δεν θα πατούν στου αδύνατου τα μέρη
η παγκόσμια τράπεζα θα σηκώνει τα βάρη
κι η πράσινη ανάπτυξη θα βγει απ' το κεμέρι.

Όλη η γη απ' αύριο ευθύς θα πρασινίσει
ξέχασε πια τα χημικά και τα μεταλλαγμένα
κανένας πια με ραουντάπ χόρτα δεν θα ραντίσει
και διψασμένοι κι ένυδροι θα ζουν αγαπημένα.

Θα πάψει το δολλάριο να 'χει αξία τόση
συστήματα τραπεζικά θα φτιάξουμε καινούρια
ο κόσμος θα κινείται πια μ' ένα παγκόσμιο γρόσι
που θα χαρίζουν οι αγορές κι οι τράπεζες με φούρια.

Ο γείτονας θα χαίρεται την πρόοδο του γειτόνου
τα όπλα τα βιολογικά κι οι βόμβες του φωσφώρου
θα διαλυθούν μαζί με τα τείχη σε βάθος χρόνου
θα σταματήσει παντελώς η δράση του εωσφόρου.

Θα δύνανται όλοι ελεύθερα στην γη να περπατάνε
και μετανάστες να γενούν σαν πουλιά σ' άλλους τόπους
δεν θα υπάρχουν σύνορα, ως τώρα, να κρατάνε
λεύτερα τα εμπορεύματα, δέσμιους τους ανθρώπους.

Ανάγκη πια δεν θα 'χουμε να 'μαστε Πατριώτες
και να κι αν πουν, να κι αν δεν πουν Ευρώπη την Ασία
θα είμαστε όλοι της ψυχρής αλήθειας συνομώτες
και ψέμα πια δεν θα μας λέει η κάθε εξουσία.

-Και που τ' άκουσες μάτια μου?
-Χθες το 'δα με τα μάτια μου!!!
-Και ήταν τυχαίο λες βρε Λια
πως χθες ήταν Πρωταπριλιά?

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 04/05/09, 21:11

Γιατί να πράξω αλλιώς?
Έχω δικαίωμα να ζω με συναισθήματα
να περιμένω απαντήσεις πιο ξεκάθαρες.
Έχω υποχρέωση να αγαπώ
Κι οι μέρες μου να είναι δηλωμένες στην άγνοια
Να περπατώ και ν' αλυχτώ ταυτόχρονα
Το ψέμα να ξεχωρίζω απ' την αλήθεια
Την πίστη μου να μην την αναλώνω
σε κούφια λόγια.

Και τι θα έχω αν στην ερημιά θα μείνω?
Την κρύα πίστη να φιλά τα δυο μου χέρια?
Ή τις ελπίδες για έναν έρωτα μεγάλο?

Νιώθω το χάος μες την κλειδωμένη πόρτα

Έχω απελεύθερες ιδέες
μεγάλες σαν όνειρα
Έχω στις πλάτες μου φορτίο την αξία μου
αυτή που δεν κατανοούν
αυτοί που δεν πιστεύουν.
Γιατί να στρέξω σ' έναν κόσμο απροσάρμοστο?
Ας αρκεστώ με την ψυχή μου
και το αύριο ας μείνει εδώ.

Τίτλος: To παράπονο μιας ταχυδρομικής επιστολής!
Αποστολή από: papous στις 19/05/09, 10:37

Ρε γ**ώτο, κάθε πέντε - έξι χρόνια τα ίδια και τα ίδια. Δεν θα βάλουν ποτέ μυαλό?

Με τσάκισαν, με πέταξαν
στα δύο πια με έκοψαν,
με ξέχασαν, με γέλασαν,
με βρήκαν και με έχασαν.

Τ' αδέρφια μου θυμήθηκαν τα ηλεκτρονικά
τηλέτυπους, τηλέφωνα και μέιλ
κι εμένα, λένε, μ' αγαπούν πλατωνικά.
Μου φαίνεται καρδιά μου είσαι φέιλ.

Τεχνολογία αγοράσαν γι' όλα αυτά
παρακολούθηση να κάνουν της απάτης
όμως καλοί μου σας το λέω ορθά κοφτά
είμαι κι εγώ μεγάλος τρομοκράτης!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 12/06/09, 23:36

Βρίσκεις κάποιον άνθρωπο αιμόρφυτο στον δρόμο και να τον κατηγορείς ότι λερώνει τον δημόσιο χώρο όταν ο αυτουργός της αιμοραγίας είναι δίπλα του.

Κι αν σ' αρνηθώ τρεις φορές
μες τις πιο κρυφές μου στιγμές
θα 'ρθω ξανά
αν με θες
στις δικές σου τις προσταγές.

Στο τελευταίο μου ταξίδι θα σ' αναζητώ
μες το φως ν' αναστηθώ.

Κι αν περπατώ σαν τυφλός
ακουμπώ τα χέρια στο φως
ψηλαφώ
την ζωή
μέσ' απ' την δικιά σου πηγή.

Στο περιθώριο του νου μου
φόβοι κι ενοχές
χώρισα τον κόσμο σ' εποχές

και μετανιώνω.....

Τίτλος: Η εν ανομία (Η1Ν1)
Αποστολή από: papous στις 09/08/09, 15:22

Έπεσε πάλι πανικός εις το κλινόν μας άστυ
την σιγουριά της πόλης μας πάρτην ξανά και βράστη
κανείς δεν θέλει να γυρνά μες την πολυκοσμία
μονάχοι όλοι θα σωθούν. Ήρθ' η εν ανομία.

Ξοφλήσανε τα σύμβολα, ξόφλησ' η κοινωνία
κι οι μασκοφόροι αόρατοι απ' την αστυνομία
οι διαδηλώσεις πάψανε και θέατρα, πορνεία
καθήστε όλοι μόνοι σας. Ήρθ' η εν ανομία.

Να ζεις με κόσμο ή μόνος σου? Η σύγχρονη απορία...
μα κάτι φαίνεται απεχθές, το λέω εν συντομία
όλοι αυτοί που διακαώς ποθούν την σωτηρία
είναι κι αυτοί που συνεχώς βιούν εν ανομία.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Crool στις 11/08/09, 04:40

Παράθεση από: papous στις 09/08/09, 15:22

μα κάτι φαίνεται απεχθές, το λέω εν συντομία
όλοι αυτοί που διακαώς ποθούν την σωτηρία
είναι κι αυτοί που συνεχώς βιούν εν ανομία.

Σαν το` πες ξαναπέστο αυτό ακόμα άλλη μία...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 31/08/09, 20:19

Ευχαρίστως...
μα κάτι φαίνεται απεχθές, το λέω εν συντομία
όλοι αυτοί που διακαώς ποθούν την σωτηρία
είναι κι αυτοί που συνεχώς βιούν εν ανομία.



Παιδιά του Πόρτο Γερμενού
παιδιά - παιδιά της Νέας Μάκρης

Δεντράκι μην φυτέψετε
μην πα- μην πάει και χαμένο
Μετα από χρόνια και καιρούς
κι αυτό - κι αυτό θάναι καμένο.

Φυτέψτε μόνο υπόστεγα
και τσι - και τσιμεντοκολώνες
φράχτες σε σιδερολοστούς
να διώ - να διώχνουν τις χελώνες.

Γιατ' όλ' αυτά, άντε Μπέη Τσιφλικά
Γιατί όλ' αυτά θα φέρουνε

Γιατί όλ' αυτά θα φέρουνε
γρόσια - γρόσια εις τα ταμεία

Άδειες σε αυθαίρετα
με θε - με θέα εις τον κόλπο.
Αλλάξτε πια στάση ζωής
μπείτε - μπείτε κι εσείς στο κόλπο.

Παιδάκια του Γραμματικού
παιδιά - παιδιά του Μαραθώνα
γεράκια θάχει ξύλινα
σε κα - σε κάθε μια κολώνα

Θα κυνηγούνε ροζ λαγούς
και πα - και πάνινα κουνέλια
ποντίκια θα γεμίσετε
κι όλα - κι όλα θα είναι τέλεια.

Αλλάξτε πια, άντε Μπέη Τσιφλικά
αλλάξτε πια στάση ζωής

Αλλάξτε πια στάση ζωής
και ε - και εθελοντιστείτε
δώστε δυό γρόσια στον Πασά
και άει - και άει τηγανιστείτε.

Γιατί ο Πασάς, άντε Μπέη Τσιφλικά
Γιατί ο Πασάς ξέρει πολλά

Γιατί ο Πασάς ξέρει πολλά
μάλλον - μάλλον τα ξέρει όλα
και όταν πιάνει μια φωτιά
λέει - λέει "καήκαν όλα".

Όταν κάηκ' η Πάρνηθα
Πασά μ' - Πασά μ' το ίδιο είπες
Και πάλι με το Πάνειον
μας γε - μας γέμισες με πίπες.

Κάηκε πάλι η Αττική
τα Βι - τα Βίλια κι η Παλήνη
κι εσύ στ' αυγά σου κάθησες
χωρίς - χωρίς καμμιά ευθύνη.

Κι όταν καεί ο Κουβαράς
Λούτσα - Λούτσα και Κερατέα
πάλι τα ίδια θα μας πεις
τα ξέ - τα ξέρουμε τα νέα. (δεκάκις)

Τίτλος: Deep pay τ' papous 2009
Αποστολή από: papous στις 03/10/09, 22:40

Ο papous ελέω Θεού και υπέρ λαού αποφάσισε να ηγηθεί της Ελλάδας. Κατά του κοινού (ε…λέει…)νου, θα είναι ο μελλοντικός κυβερνήτης. Παραθέτουμε αποσπάσματα απ’ την συνέντευξη…

Δημ:Και μια που τ’ αναφέραμε πως πρόκειτε να πάτε
ποιό σχήμα θα ποιήσετε σ’ αυτές τις εκλογές
ποιοί θα φορούνε τα ταγιέρ και ποίοι ταις γραβάται
και πως θα ξεχρεώσετε και τις επιταγές?

ΠΑ:Ποιό σχήμα? ΕΓΩ θα κυβερνώ όλα τα υπάρχοντά σας
Εσείς βάζετε τον παρά κι ΕΓΩ τις αποφάσεις
τα λάθη βέβαια είν’ υμών και τα χρέη δικά σας
τα κρατικά διαφανή σε όλες τις εκφάνσεις.

Κι επειδή έχω εις έκδοσιν λευκές επιταγές
θα καταργήσω εις μικρόν κι αυτόν τον Τειρεσία
αρχαίος μάγος δεν μπορεί να κάνει αγωγές
όταν ο υποφαινόμενος είναι σ’ υπηρεσία….

Δημ: Ποιό χρώμα περιβάλοντος εσείς θ' ακολουθείτε
πράσινο, μαύρο, εμπριμέ, εκρού ή αμπιγιέ?

ΠΑ: Μα τ' ειν' αυτά?? Μόνον σ' ΕΜΕ την λύση θε να βρείτε
αυτό τώρα μας έλειπε ν' ακουώ κάθε γιεγιέ.
Στην Βίβλο σαν θα ορκίζομαι (το χέρι εις επίθεση)
θα ξέρετε, οι απόψεις μου παράγονται με σύνθεση.

Δημ: Ποιά μέτρα θα ποιήσετε κατά της ανεργίας?
Πως θα αντεπεξέλθετε στην λαίλαπα της κρίσης?
Άκουσα πως θα έχουμε πλεόνασμα ενεργείας
και νέες συμβάσεις εργατών με τις επιχειρήσεις.

ΠΑ: Ποτέ!!!! Δεν συνδιαλέγομαι μ' επιχειρηματίες
Πως γίνεται να συζητώ εγώ κι ο εαυτός μου?
Ετούτα θα τ' αφήσουμε σε επαγγελματίες
Χρυσά αγόρια έχει πολλά ο ριζοσπαστισμός μου.

Για την ενέργεια δημιουργώ καινούρια υπουργεία
το ένα θαν' το "ενέργειας και φυσικών πορδών"
το άλλο "περιβάλοντος". Σε κάθε απεργία
θα περιβάλει αέρια αναρχικών ορδών.

Δημ: Άκουσα, θα πατάξετε και την διαφθορά....

ΠΑ: Σαφώς. Στρεβλώσεις κι ανοχές από την αγορά
δομούνε την διάρθρωση των διαπλεκομένων
θ' αλλάξω και την πίστη σας, με όπλα ισχυρά
για την αναδιάρθρωση κοινών εμπλεκομένων.

Όλα θα 'ρθουν στον χρόνο τους... Τον Αύγουστ' ο κολιός
μ' αν δεν αλλάξετε εσείς τίποτα δεν αλλάζει
ΕΓΩ άλλαξα. Ως είδατε, βάζω τα ρούχ' αλλιώς
εμπρός παιδιά για αλλαγή (κι εγώ θα κάνω χάζι).

Δημ: Για την Παιδεία τι κάνετε? (Όχι πως ενδιαφέρει
δυό λόγια πες τε μας εδώ μον' για το θεαθήναι...)

ΠΑ: Θ' αυξήσω τα κολλέγια, όλους μας μας συμφέρει
δουλειά θα βρουν οι άνεργοι όταν καούν αι Αθήναι
Κι απ' το ΑΕΠ θα δώσω ΕΓΩ  πέντε τοις εκατό

Δημ: Πως θα το κάνετε αυτό??!!! Αμέσως ερωτώ!!!

ΠΑ: Απλό: Θα μειώσω το ΑΕΠ πενήντα στα εκατό.... 


Τώρα πια ο κόσμος ξέρει
ο papous τα έχει όλα και συμφέρει.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Eagle Of Kamelot στις 04/10/09, 00:00

Papou, εχεις προγραμμα βλεπω...τουλαχιστον, βαλε ενα κιθαροεπιδομα, να ψωνιζουμε ενα πεταλακι το μηνα :p

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Crool στις 04/10/09, 02:51

Επειδή κάποιοι θυμήθηκαν το, ένα καράβι ναυαγισμένο, ένα σπουργίτι ξεπουπουλιασμένο μες στον βοριά, κατά τα άλλα μεγαλεπήβολο
σχέδιο της...αποκέντρωσης (  :D ;D :D  )  και το επαναφέρουν ως υπόσχεση,
για πες μας  papou τι προβλέπει το πρόγραμμά σου και γι αυτό το θέμα ?!

Τίτλος: Εμείς είσαστε, εσείς είμαστε....
Αποστολή από: papous στις 06/10/09, 21:06

Γιατί το λες αυτό Crool? Μ' αυτά τα χάλια που μου λέτε ότι συμβαίνουν σε Αθήνα και Πειραιά, η αποκέντρωση φαντάζει να είναι η μόνη σας ελπίδα!

Εμείς είσατε νούμερα
εσείς είμαστε χάλια
εμάς σας τρέφει η χίμαιρα
σας μας τρέχουν τα σάλια.

Μόνος ωραίος έμεινα
τον κόσμο πως ν' αλλάξω?
στον καναπέ μου ξέμεινα
στην νύχτα θα φωνάξω:

"Καθήκια πια με πνίξατεεεεεεε
σπαθί βγάζω απ' την θήκη"
Κραυγές ηχούν στον δεύτερο
"Μας ξύπνησες καθήηηηηκιιιιι"

Τίτλος: Πατρίδα...
Αποστολή από: papous στις 12/11/09, 12:18

"Τι είναι πατρίδα? Μην είν' οι κάμποι? Μην είναι τα ψηλά βουνά?"

Μου το είπε ξεκάθαρα. Δεν άφηνε κανένα περιθώριο άρνησης, αμφισβήτισης. Αυτός γνώριζε: "Πατρίδα είναι η γη των πατέρων".
Κι εγώ, μικρό παιδί στην αγκαλιά του ορίζοντα, μια μικρή ταπεινωμένη σκιά μέσα σ' ένα πλήθος γκρίζων σκιών, τόλμησα να σκεφτώ: "Η γη των πατέρων μου δεν είναι ταυτόχρονα και η γη των αδελφών μου?"

Είθε μια μέρα σαν κι αυτή νά 'ταν κι οι άλλες.
Χωρίς τριβή
μ' ένα προσχέδιο οργανωμένο
στις αμμουδιές του ορίζοντα
μονάχος ξεψυχούσα...

Τίτλος: Ο πατριώτης..... (σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο)
Αποστολή από: papous στις 15/11/09, 21:13

Ήρτε και πάλι όψιμα ο νέος πατριώτης
τον έφερε η ανεμελιά ή η ασχετοσύνη?
Εν μέσω κρίσης κι οδυρμών, θρήνων τε μα και πείνης
το γλωσσικό το ζήτημα έθεσε εξ απίνης.

-"Εγώ είμαι τέκνον της ακμής και τέκνον των αρχαίων
προππάπους μου είν' ο Όμηρος, πάππος μου ο Πυθαγόρας
μα η λαμπρή μου η γενιά κρατά απ' τον Εφιάλτη,
περνά απ' τον Πεισίστρατο, τους τριάκοντα τυράνους.
Στην Μυτηλίνη κράτησε το αδελφοκτόνο ξίφος
στις Συρακούσες φύλακας των νέων της Αθήνας
που στα νταμάρια σκλάβωσαν τα φρούδα όνειρά τους
να γίνουνε κυρίαρχοι ως τις Ηράκλειες στήλες.
Σκλάβο έφερε τον Πλάτωνα στην αυλή του Διονύσου
Σκλάβους τα γυναικόπαιδα, τα ηττημένα "αδέρφια".
Μα είχε μια γλώσσα τρανή, πλουσία, με τερτίπια
την ελλαλούσε ο Άνυτος κι ο Μέλητος στο πλήθος
σαν έπειθαν τους Έλληνες να θάψουν το Σωκράτη.

Δικός μας είν' ο Πρόδικος, δικός κι ο Πρωταγόρας
δικός μας ο Αλέξανδρος, δικός κι ο Παυσανίας
δικός μας κι ο απίθανος αυτός Αναξαγόρας
που τα βιβλία του κάψανε στην πολιτεία της Ρόδου.
Δικός μας ο Ηράκλειτος, δικός κι ο Αντισθένης
δικός μας κι ο Επίκουρος κι αυτός ο Διογένης
μα η γενιά μου χάνεται στην βδελυρή "κοινή"
(π' έτσι την ονομάσανε σαν όλες τις εταίρες
εξ' όμορφες και παστρικές μα από μέσα λέρες)

Μα ξάφνου!!! Αναγενήθηκε!!! Μες απ' τις στάχτες βγαίνει
και απιθώνεται ισχυρή πα' στο Μαυροκορδάτο
Τον μέγιστο αυτόν ήρωα κι αρχαιοελληνιστή
που μέσα στ' άλλα δάνεια που φ-έσωσαν την χώρα
μας φ-έσωσε την γλώσσα μας δια της καθαρευούσης
αστράπτουσας, αμόλυντης και καθαρής γαρ ούσης
κι έδιωξ' αυτήν την βρωμερή διάλεκτο Μακρυγιάννη
που ο προδότης μίλαγε και έγραφε, χαρμάνι.
Με τέτοιους τύπους η Ελλάς δεν θα είχε προκόψει
την γλώσσα δεν κατέχανε, δεν ήτο πατριώτες."

-"Και όσοι την κατέχανε δεν ξέραν τι κατέχαν....
μου φαίνεται"
                -"Τι λες αυτού? Κι εσύ απ' τους ίδιους είσαι?"

-"Άλλη η γλώσσα του Σουρρή και άλλη του Ροϊδη,
άλλη ο Τρικούπης μίλαγε, άλλη ο Παπαδιαμάντης
μην ήταν πολύ καθαρή και γλίστραγε απ' όλους?"

-"Ω παύσε!!! Άρτι κλίνε μου ειμί, λύω, αμαρτάνω
να δω πατρίδα σου ποια λες, ποιοί είν' οι πρόγονοί σου"

-"Δούλος δε ην τω πρότερον, λύω τις αλυσίδες
άρτι ελεύθερος ειμί και δεν ξαναμαρτάνω"

-"Άτιμε, πως μισώ εσέ, μισώ τους όμοιούς σου
μισώ και τους αριστερούς, τους δεξιούς, κεντρώους
την πρόστυχη γλώσσα μισώ κι όλες ταις διαλέκτους
Κρητική, Ηπειρώτικη, Ρούμελης και Τσαμπίκας
και με σπαθί αναγκάσω σας γεννήτε πατριώτες
και θα γενώ για σιγουριά ο νέος Αστυάναξ"

-"Πως πατριώτης είσαι δα, το ξέρω και το είδα
μόνο που δεν κατάλαβα ποιά είναι σου η πατρίδα!"

Τίτλος: Η πατρίδα... ΙΙ
Αποστολή από: papous στις 17/11/09, 14:42

"Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιότερον"

"Η πατρίδα είναι πιο σεβαστή, ιερότερη και αξιότερη τιμών, ακόμα κι απ' τον πατέρα, την μητέρα, και όλους τους υπόλοιπους προγόνους"


Αχ Περικλή! Βρε Περικλή
που όλοι σε διαβάζουν
γρι δεν καταλαβαίνουνε
και όμως σε θαυμάζουν.

Πατρίδα η αξιότερη
απ' όλους τους προγόνους
τι είν' πατρίδα το λοιπόν?
πες το στους απογόνους...

Αχ Περικλή! Βρε Περικλή
που όλοι σε διαβάζουν
γρι δεν καταλαβαίνουνε
και όμως σε θαυμάζουν.

Πατρίς δεν είν' οι πρόγονοι
δεν είναι ο πατέρας
Ακούς αρχαιοελληνιστή
ή θ' απομείνεις δέρας?

Αχ Περικλή! Βρε Περικλή
που όλοι σε διαβάζουν
γρι δεν καταλαβαίνουνε
και όμως σε θαυμάζουν.

Μα εσύ απαιτείς το τυπικό
την μετοχή, το ρήμα
τίποτα δεν κατάλαβες
γι αυτό έχεις μείνει θύμα.

Αχ Περικλή! Βρε Περικλή
που όλοι σε διαβάζουν
γρι δεν καταλαβαίνουνε
και όμως σε θαυμάζουν.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 06/12/09, 12:02

Σε γνωρίζω από το δέος
που το χρέος προκαλεί
σε γνωρίζω από το κλέος
που η παλιά λαλιά λαλεί

Ολυμπιακούς σαν πρώτα
έκαν'ς άλλη μια φορά
και σαν πρώτα - φάε καρότα
χαιρ' ω χαίρετε ευρά!

Εφούσκωσε ο Αίολος τους μύες του Κεντέρη
από τους Ολυμπιακούς μετάλια να μας φέρει
Φουσκώσανε τα στήθη μας από την περηφάνεια
φουσκώσανε και τα μυαλά στου Έθνους τα τσογλάνια
φουσκώσαν' τους λογαριασμούς, φουσκώσανε τα έργα,
φουσκώσανε τα δάνεια - μην μείνουν παιδιά άεργα -
φούσκωσ' η μετανάστευση και το χρηματιστήριο
φούσκωσ' η Ιστορία μας - του Έθνους καθαρτήριο -
μέχρι και μια κοπελιά φούσκωσε με καμάρι
που στον καλό της έβαλε in Paris χαλινάρι
Φούσκωσε η ανάπτυξη, φουσκώσανε κι οι δρόμοι
(από τις φούσκες τις πολλές τρύπες έχουν ακόμη)
και όπως αποδείχθηκε όλα ήταν μια φούσκα
όπως είπε κι ο Χοακίν αλ μούνια αλα Ρούσκα...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 19/01/10, 14:12

Εάν θες της κοινωνίας μας να εύρεις τον κανόνα
μηχανικό ανάλογο πάρε τον Παρθενώνα
Οι αναλογίες είν' ο κανών δια το όλο στήσιμο
κι η βία είναι η λάξευση του μάρμαρου, το χτίσιμο.

R:Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....

Με βία μόνο για οδηγό οι τεχνίτες της ζωφόρου
θα καταργούσαν παντελώς την μορφή αυτού του δώρου
κι αν δεν τηρούσαν εντολές, την βία του Φειδία
η βία τους στο μάρμαρο θα έφερνε αηδία.

R:Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....

Η μορφή, άλλως μόρφωση, επέρχεται με βία.
Γι' αρμονικό αποτέλεσμα? Κρίνεται κάθε μία
ξεχωριστά. Αυτή η μορφή περιλαμβάνει όλους?
Ή άλλους τους θέτει κεφαλή και άλλους εις τους κώλους?

R:Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....


(Ελπίζω το μικρό ρεφρέν να μην παρεξηγήσεις
είν' άξεστο, μα εκλιπαρώ φτο να κατανοήσεις
είναι πιασάρικο αρκετά κι αν μελλοποιηθεί
από μεγάλο πλήθος θα μου τραγουδηθεί:

R:Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....)

Τίτλος: Το σύνδρομο του Τιπανικού
Αποστολή από: papous στις 02/02/10, 22:03

Κάρνας: Τάμαθες? Θα συστρατευθούν τα πολιτικά κόμματα για την αντιμετώπιση της κρίσης!!!
Βαλός: Τι? Όπως στους Ολυμπιακούς?
Κάρνας: Ναι! Ναι σου λέω!!!
Βαλός: Ωχ! Την κάτσαμε την βάρκα...


Όταν χρεοκοπήσουμε θα την περνούμε ωραία
όλη την μέρα θα 'μαστε κάτω στην παραλία
σουλάτσα με ποδήλατο Αριάνα και Περαία
όλη την μέρα αραχτοί, τέρμα πια η δουλεία.

Απ' τον θεό ας ζητήσουμε
όπως χρεοκοπήσουμε.

Όταν χρεοκοπήσουμε δεν θα πληρώνω φόρους
δεν θα κοιτάξουμε ξανά τον δείκτη Ντάου Τζόουνς
χορτάρια θα μαζεύουμε, επί Ποικίλουν όρους
τυχοδιώκτες θάμαστε ως Ινδιάνα Τζόουνς.

Την τύχη θα γυρίσουμε
άμα χρεοκοπήσουμε.

Όταν χρεοκοπήσουμε θα σου κρατώ το χέρι
(κι άλλα πολλά θα σου κρατώ, αυτά όμως δεν τα λέμε)
παιδιά πολλά θα κάνουμε κοιτώντας έν' αστέρι
τέρμα το δημογραφικό, τα βάσανά μας καίμε!

Ποτέ δεν θα χωρίσουμε
άμα χρεοκοπήσουμε.


Αφιερωμένο σε Χοληδόχο και Vagtanplan!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 17/02/10, 02:34

Σε ευχαριστώ από μέρους μου παππού! Σχεδόν ασκητική ζωή που λέμε ε ?? Τι ωραία πράματα! Ακόμη και τα κόμματα που τρέφουν μίσος ο ένας για τον άλλο, γιατί εκεί ψηλά, όσο να 'ναι δεν περνάνε καλά, θα πιαστούν επιτέλους χεράκι χεράκι! Ναι ναι! Τι ωραία πράματα! Όταν χρεωκοπήσουμε ? Συμβαίνουνε και τέτοια πράγματα ? Μήπως συμφέρει καλύτερα η υπερχρέωση ? Όσο ζω, χρωστάω! Τώρα η τύχη αλλάζει, όταν εκτοξευόμαστε σε μελλοντικές διαδρόμες της ίδιας τροχιάς, ή όταν εκτοξευόμαστε σε άλλη τροχιά ? Αυτές τις βόλτες στην παραλία, εγώ τις βλέπω εδώ και 10 χρόνια, μπορεί και παραπάνω...αυτό τώρα, εγκεφαλική πραγματικότητα είναι ή εμπνευστική πραγματικότητα?Μπορεί και να ζω στο μέλλον, δίχως να το ξέρω. Κάτι μου λέει, ότι η χρεωκοπία και υπερχρέωση, δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι και άλλα που δεν δίνουμε, ή στην τελική δεν έχουμε να δώσουμε. Όλο και κάτι θα άλλαζε στο σκηνικό, αν δεν χρωστούσαμε μερικούς τόνους ενεργητικής αντίδρασης ή αντίστασης.

Λέει ένα λαϊκό άσμα, "και μαζί και μόνος, πάλι νιώθω μόνος και μαζί και μόνος, ίδιος είναι ο πόνος."

Και ένα ανέκδοτο : http://atzibog.blogspot.com/2009/05/blog-post_11.html

Άλλο ένα, που του δίνω τίτλο, Το τζίνι της Πολιτικής Συστράτευσης : http://atzibog.blogspot.com/2009/05/blog-post_8633.html

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 17/02/10, 14:31

Είσαι σίγουρος Χοληδόχε ότι χρωστάμε αντίδραση? Άκου και ένα άλλο παραμύθι:

Ένα υπερσύγχρονο τρένο, πανάλαφρο, εξοπλισμένο με GPS και άλλα ηλεκτρονικά συτήματα οδήγησης σταμάτησε στο κοίλωμα μεταξύ δύο βουνών σε μια ανήλιαγη χαράδρα, με φαληρισμένα όλα τα συστήματα ελέγχου, πέδησης, κίνησης, ενέργειας.
Οι επιβάτες κατεβαίνουν κάτω και με τα πολλά αποφασίζουν να σπρώξουν όλοι μαζί το τρένο ώστε ν' ανέβει στο βουνό, κι απ' εκεί να πορευθούν ανάλογα με τις συντεταγμένες που θα προσδιόριζαν μέσω του ήλιου. 200 ήτανε, αρχίζουν λοιπόν όλοι μαζί να σπρώχνουν το τρένο. Αλλά όμως αυτό δεν κουνιόταν καθόλου.

Ένας απ' όλους λέει: "Παιδιά πάω να δω για ποιόν λόγο το τρένο δεν κουνιέται. Υπάρχει κάποιος βράχος, κάποιο άλλο εμπόδιο?" Αρχίζει λοιπόν να περπατάει και ω του θαύματος μετά από 200 μέτρα βλέπει στιβαγμένους δίπλα-δίπλα 200 ανθρώπους που σπρώχναν προς την αντίθετη κατεύθυνση από τους πρώτους. "βρε σεις" τους λέει, "μην σπρώχνετε αλλά τραβάτε, άλλοι 199 από την άλλη πλευρά σπρώχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση".
Τότε άλλοι του έλεγαν πως είναι τρελός και ότι δεν υπήρχαν άλλοι επιβάτες στο τρένο, άλλοι τον ρωτούσαν πως ορίζεται το "σπρώχνω" και το "τραβάω" καθώς ότι ήταν γι' αυτόν "τραβάω" για τους άλλους μπορεί να ήταν "σπρώχνω", άλλοι τον ρωτούσαν πως του ήρθε αυτή η έμπνευση την οποία δεν μπορούσαν να την νιώσουν όλοι, άλλοι έλεγαν ότι τα εγχειρίδια αναφέρουν κατηγορηματικώς ότι σε ανάλογες περιπτώσεις πρέπει να σπρώχνουμε.... και τέλος πάντων ο καθένας του έλεγε το δικό του.

Είδε κι απόειδε ο άνθρωπος, γυρίζει πίσω να πει στους άλλους ποιό ήταν το εμπόδιο, βρήκε κι έκεί την ίδια αντίδραση. Παράτησε λοιπόν κι αυτός το τρένο κι έφυγε περπατώντας.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: MACMISIAS στις 17/02/10, 15:03

Παππού έχω εντυπωσιαστεί με τα τελευταία σου δημιουργήματα. Τα διαβάζω και τα ξαναδιαβάζω και δεν τα βαριέμαι. Κάνε μιά συλλογή αδερφέ να πάω να την αγοράσω, ειλικρινά στο λέω...Τώρα θα μου πεις ότι τα διαβάζω κι εδώ τσάμπα, αλλά κάτι μου λέει ότι υπάρχει κι άλλο πράμα που δεν το βγάζεις εδώ πέρα. Να'σαι καλά!

Υ.Γ Κριτική περισπούδαστη δεν κάνω γιατί είμαι άσχετος με τη κριτική. Αλλά ούτε και γλύφω, γιατί δεν περιμένω να μου διορίσει κανένα παιδί στο δημόσιο ο παππούς...Ειλικρινά μιλάω

"Ειλικρινά σου απάντησα, ειλικρινά μιλάω
τα ωραία σου στιχουργήματα,
παππού μου τ'αγαπάω!"

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 17/02/10, 16:13

Παππού, έαν ο άνθρωπος δεν διδάσκεται από τα λάθη του, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει άνθρωπος. Ωραία είναι η πορεία που επέλεξε το ανθρωπάκι σου, αλλά ήξερε τι έκανε, είχε ήδη διδαχθεί. Από τους 399, ας ελπίσουμε, όσοι επιζήσουν, να διδαχθούν. Να μην παραμείνει ακατοίκητο το κεφάλι. Όσο ζω, ελπίζω. Παραμύθια βλέπεις.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 17/02/10, 21:46

Μάκη μου τώρα με χτυπάς εκεί που με πονάει
μα το μυαλό μ' είναι θολό και η καρδιά 'γροικάει.
"Άπασα προσφορά δεκτή, ας είναι και σε δόσεις
μόνο την ειλικρίνεια πρόσεξε μην προδώσεις
Πλιά στιχουργήματα θα βρεις @ PAPOUS ΑΧ!!!Ε(ρε)ΠΕΗ...
μάλλον εκεί που θα τα βρουν κι όλοι οι Ευρωπαίοι"
Μα είναι ώρα φίλε μου να φύγω πια γι' αλλού
στην Αραπιά, στ' Αφγανιστάν, στην χώρα των Ζουλού?
Ή μήπως είναι ώρα μου ν' αποδημήσω είς Κύριον?
Τι να σου πω! Και δι εμέ παραμένει μυστήριον...
Πριν φύγω όμως να ειπώ κάτι στον Χοληδόχον
(άκρως αισθαντικό παιδί, του νου εντολοδόχον)
Διδάξου απ' τα λάθη μου και δίχως μα.......ντολίνο
έξυπνος θάσαι αν μπορείς να βρίσκεις τις βλακείες
(που κάνεις).
 

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 18/02/10, 07:05

Δύσκολο παππού, να διδαχθείς, από τα λάθη κάποιου άλλου. Αν δεν το κάνεις εσύ ο ίδιος, στην ουσία παραμένει άγνωστο, ούτε σωστό, αλλά ούτε και λάθος. Πόσοι σκέφτονται να πηδήξουν από τον γκρεμό, μπας και βρούνε θησαυρό. Σωστό, μοιάζει να είναι αυτό, που συμφέρει περισσότερο, την ιδεολογία του καθενός. Είτε ατομιστική, είτε πιο ομαδική. Έαν μπορούσα να βρίσκω τις βλακείες που σκέφτομαι, δεν θα τις έκανα κιόλας. Αλλά κάποιος λόγος θα υπάρχει για να τις σκέφτομαι ή για να τις κάνω. Εν αρχή είναι ? ποιος ξέρει. Η κότα λέει, είναι ο τρόπος ενός αυγού, να κάνει ένα άλλο αυγό!

Πάει και ο παππούς! μας έφυγε! Λαχτάρησε να ταξιδέψει, με μια βουή, στους γαλαξίες της ερήμου! Κυριολεκτικά, στο καλό και να μας γράφεις!

Τίτλος: Καπνίστε γιατί χανόμαστε...
Αποστολή από: papous στις 28/04/10, 18:31

Ελα βρε Χοληδοχάκι, δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα παρά τις anfoτερόπλευρες απειλές. Κουράγιο και θα βρούμε τις λύσεις. Εγώ βρήκα ήδη μία ιδέα:

Ποιός είπε πως χαθήκανε
οι ήρωες απ' τον κόσμο?
Ποιός είπε πως κιοτέψανε
και μ' αλλωνών τις πλάτες
των κραταιών και ΔαΝεισΤών
γεννήκανε πελάτες?

Ποιός είπε: "Στον απλό λαό
θα τα φορτώσουν όλα"?
Ποιός είπε πως επέρχονται
σύντομα απολύσεις?
ποιός πως θα μειωθεί το ΑΕΠ?
ποιός, δεν έχουμε λύσεις?

Ποιός πως ένας στους τέσσερεις
σύντομα θα πεινάει
και στα σκουπίδια θα ζητά
κάτιτις για να φάει?

Υπάρχουν λύσεις

Υπάρχουνε κάτι παιδιά
ήρωες από μάνα
καπνίζουν κάτι πούρα να (με το συμπάθειο)
φτιαγμένα στην Αβάνα.

Κι εμείς τους φόρους του καπνού
θα εκμεταλευόμαστε
Τόμσεν και Τράα ήρωες
καπνίστε για χανόμαστε...


Εντάξει.... Τα λέμε λίγο υπερβολικά έτσι ώστε όταν έρθουν τα καλύτερα χειρότερα να ευχαριστηθούμε!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 23/05/10, 20:27

http://www.youtube.com/watch?v=fiU_fXs9Q7w (http://www.youtube.com/watch?v=fiU_fXs9Q7w)

Τίτλος: Πάλι γεννάς...
Αποστολή από: papous στις 23/06/10, 19:52

Γεια Χολιλί! (Μπεμπέ χολιλί? ???)


Βελάζει η μέρα
εκεί που ενώθηκε όπως τότε
το φως με την ομίχλη
Απωθημένες ενοχές
και ποίηση
Όπως τότε...
τα κρίνα δεν χωρούν μέσα στις βάρκες
και μεταλλάσονται
Σφυγμομετρώ τον πυρετό σου
αφουγκράζομαι τα σπλάχνα σου
Πάλι γεννάς
Ελπίδα.

Τίτλος: Καταραμένο ΔΝΤ...
Αποστολή από: papous στις 25/06/10, 11:18

Αχ! Πότε θα πτωχεύσουμε?
Δύο και ένα τρία
κι οχτώ εκατομύρια
και δύο δεκατρία.

Ρ: Καταραμένο ΔΝΤ
σε τι μπελάδες μπήκα
που 'ρθες και μου κατάστρεψες
της κόρης μου την προίκα.

Πότε θα βγούμε απ' το ευρώ?
Πέντε και ένα έξι
κι οκτώ πάει δεκατέσσερα
και δώδεκα, εικοσιέξι.

Ρ: Καταραμένο ΔΝΤ
με έφαγε η σκέψη
Που να επενδύσω τα λεφτά?
Η γκλάβα μου θα ρέψει.

Στην UBS, στην Deutsche bank
στην Κύπρου ή στο στρώμα?
Θα βγάλω μόνο τα μισά
τα υπόλοιπα στο χώμα.

Ρ: Καταραμένο ΔΝΤ
παράτα τους σου είπα
να σκίσω με τα χώμευρα *
του κώλου τους την τρύπα!

* χώμευρα = χώμα +ευρά.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 05/07/10, 12:30

Παππού, δεν το έχω σε τίποτα, να κάνω ανάλυση και κριτική στο ποίημά σου περί Παλιγεννεσίας!
 
Ποιείν ήμερα
εκεί που παιχνίδιζε όπως πάντα
η αταξία με την λογική
Προωθημένη κατανόηση 
και ποίηση
Όπως πάντα...
οι βάρκες χωρούν στα κρίνα
απόστασιοποιημένες
Καταμετρώ τα σπλάχνα σου
Εκφράζομαι απ΄τον πυρετό σου
Σε ξεγεννώ
Λεπίδα.
ο     τ
γ     α
ι      ξ
κ     ι
ή     α
.     .
 
Όχι μπεμπέ, Μπάρμπα Χολιλί, σε κάνα 4ήμερο, έρχεται και το δεύτερο ανήψι.
 
Τόσο καλής ποιότητας χαρτί προσφέρεται ακατέργαστο για κοπριά ?? μήπως καλύτερα να ακολουθήσει την διαδικασία του σπόρου της ελιάς ?
 
 
 
 
 

Τίτλος: Τίποτα δεν άλλαξε...
Αποστολή από: papous στις 08/07/10, 14:03

Να σας ζήσει το νενέ-Χολιλί, μπάρμπα Χολιλί!

Καλή ανάλυση, έτσι είναι: "Μπότες βαριές ηχούν στα καλντερίμια, και είναι η τρέλα η καινούρια λογική σου". Απλά προτιμώ τον φυσιολογικό τοκετό ενώ εσύ την καισαρική.

Γιατί δηλ? Δεν επιτρέπεται το χαρτί καλής ποιότητας να χρησιμεύει σε κάτι? Τίποτα δεν μπορεί ν' αλλάξει σ' αυτόν τον κόσμο?


Τίποτα δεν άλλαξε και φέτος
Ελευθερία κι άγιος ο θεός
ακόμα όλοι μας μιλάμε, λεύτερα λέμε ότι θέμε
λεύτερες διαδηλώσεις επιζητώντας τις εκπτώσεις
λεύτερος πάντα είν' ο Τύπος και ο κίτρινος ο ρύπος
λεύτερες τηλεοράσεις, ραδιοφώνων ακροάσεις
λευτεριά διαδυκτίου του ηλεκτρονικού αστείου...

Μα κάτι άλλαξε
μέσα σου
Εκεί που πίστευες ότι Δημοκρατία σημαίνει Ελευθερία
Εκεί που πίστευες ότι Δημοκράτης σημαίνει Ελευθεριάζων
Έπρεπε να έρθει το ΔΝΤ για να καταλάβεις
ότι μπορείς να είσαι "ελεύθερος" ακόμα και στην απολυταρχία.
Έπρεπε να "καταχτηθείς" για να διαλύσεις τις αυταπάτες.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 19/07/10, 15:31

Σε μια Ευρώπη Ενωμένη
σε μια Ισπανία κερδισμένη
βγήκανε οι Καταλανοί
να κάνουνε την Μπαρτσελώνα
Μπιλμπάο του 21ένα αιώνα.

Ρ:Κύριε Μάκη, κύριε Μάκη
κάτι παίζει, κάτι παίζει εδώ.
Κύριε Μάκη, κύριε Μάκη
δεν βρίσκω την χαμένη αιδώ
σ' αυτό το colar* άκι...

Η κρίση είναι καταλύτης
στις εθνικές διαφορές
σ' υπόγειες διαφθορές
είναι ο τελικός ο λύτης:
ανελεήτων αγορές.

Ρ: Κύριε Μάκη, κύριε Μάκη
κάτι παίζει, κάτι παίζει εδώ.
Κύριε Μάκη, κύριε Μάκη
έχασες την καημένη αιδώ
σ' αυτό το colar* άκι!


Colar = ένταση

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 19/07/10, 17:16

Ποιαν εδών και ποιαν εκείν ?
Κάπου μάλλον τη χάσαμε!
 
Που ναι η μπάλα! Οεο που ναι η μπάλα!
 
Πιάνε εδώ και πιάνε εκεί
μας καταχεριάσανε!
 
Χάδι στο χάδι φιλί στο φίλι, κάτω απ' το δέντρο, κελαηδάει πουλί !!
 
Πιάνο εδώ και πιάνο εκεί
πάντα με τα μουσικής!
 
Έπαιζες συνέχεια σόλο! έφυγε το κοινό σου όλο!
 
Ποιων εδρών και ποιων νικείν ?
Τουτών που ψηφίσαμε!
 
Γρήγορα στην φυλακήν! Καγκελώστε την Βουλήν!
 
Ποιων ιδρών και ποιοι νεκροί ?
Τόσων αδιαφορήσαμε!
 
Οικισμοί μας μνήματα! Μνημονιονήματα!
Με μεταξωτό βρακι και στο πιάτο μια φακί!
 
 
Σε ευχαριστώ παππού, για το νενέ! Μία κουκλάρα λέμε! Άντε και μιας μέρας σήμερα!
Δυο ημερών σκάσανε και κάτι πιπερόσποροι! Οπότε τώρα έχω και δικά μου παιδιά! χαχαχα!
Για όποιον λέει κακά λόγια!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Τίτλος: Tool monde
Αποστολή από: papous στις 20/07/10, 16:36

Μπάρμπα Χολί, θα με αναγκάσεις να σε αναφέρω εις τους αδμηνιστρούχτορες διότι διαφημίζεις τα καλά των νεογέννητων. Λίγο οι διαφημίσεις, λίγο η κρίση, θα λύσουμε το δημογραφικό και δεν θα εκπληρωθεί η προφητεία του Μελανοταμία. Φτου κακά!


Κάθε μέρα ψάχνω με τον φίλο μου τον Χόλι
να βρω τι είναι αυτό που πάντα ψάχνουν όλοι
να βρω το εργαλείο, και το κρυφό σχολείο,
που όλον τον κόσμο τον κινεί, το άγνωστο βιβλίο.

Εμπρός
Tous le monde, tout le monde
ψάξτε το
tool, tool, tool, tool monde.....



Δικό σου Χόλι

Τίτλος: Tool monde
Αποστολή από: papous στις 04/08/10, 22:39

Έλα Xόλι....

Βρήκαμε μια κλωστή πιασμένη απ' την μέση,
απ' την μύτη, απ' τ' αυτιά...(Ποιός να την είχε δέσει?)
Και την ακολουθούμε, την άκρη της θα βρούμε,
κι όταν ξεκαθαρίσουμε σε όλους θα το πούμε!

Come on
Tous le monde, tool monde
papous
pas papa papous.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 04/08/10, 23:54

Ω παππού! μέχρι σήμερα!
Τη μέτρησα στα πεταχτά! 82 εκατοστά!
κρυφά σαν James Bond...
Tout le mond! tool monde!
 
Έφτασα στα 55 και έχει άλλα 27!
Να ήτανε κι άλλα τα γραφτά!
I am fond (of)
Tout le mond! tool monde!
 
Κι αν τον διαβάζεις και δεν τον ακούς
έχει P.Athos o pappous!
Like sun's blond
Tout le mond! tool monde!
 
Έφτιαξε τσαγκαράδικο σωστό!
και είμαι χαρούμενος γι' αυτό!
350 worker's strong bonds
Tout le mond! tool monde!
 
Έχει χελώνας ταχύτητα αργή
και ο Αχιλλέας την βγάζει νικητή!
κι όποιος την άκρη κυνηγά!
θα πρέπει μπρος και πίσω να κοιτά!
 
Είναι ξινά τα φιλοσοφικα!
Tout Lemon!
Μα δεν τα αφήνουμε εύκολα!
toyt l' est mon
και τα francais Αυγολεμόν!
 
 
 
 
 
 

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 24/08/10, 16:35

Αλλάξανε οι καταστάσεις παππού! Καιρός για άλλα κόλπα! Πάω να βρω τον Διογένη! Ιδιαίτερα εσύ μου έδωσες πολλά. Φιλιά και στους υπόλοιπους για τα ποιήματα τους, τις μουσικές τους, τις συμβουλές τους και λοιπά καλούδια !!

Τίτλος: Οι θεσουλίτες...
Αποστολή από: papous στις 03/11/10, 14:01

Οι θεσουλίτες στην ακτή του κάμπου
Οι θεσουλίτες οροφή του κόσμου
ο ιδρώτας τους στάζει την αγωνία τους
τα μάτια τους ξεφεύγουν απ' το βλέμα

Οι θεσουλίτες σ' οράματα ξένα
Οι θεσουλίτες φράζουνε γεφύρια
την πρωινή δροσιά καταποντίζουν
στο διάφορο γκρεμίζουν την ψυχή μας

Οι θεσουλίτες θα ορθωθούν και πάλι
να ταπεινώσουν τα όνειρά μας.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 04/11/10, 20:49

Α παππού, σου έχω παιχνιδάκι!!!! http://www.youtube.com/watch?v=fPOD03Fhbeo (http://www.youtube.com/watch?v=fPOD03Fhbeo)
 
Δεν μπορεί να μην έχεις παίξει To PaCman-Thesoylites v.2011 !!
 
Φαντάζομαι ότι σε πιάνει το ίδιο ρίγος, με αυτό στην παραλία!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 24/11/10, 22:13

Στο κράτος το βαθύ, η μα..κία βριθεί,
και οι δικαιολογίες,
και όταν φτάσει στο λαιμό,
εφόσον μπει απ΄τον πισινό,
αρχίζουν οι δυσφορίες.
 
Τα κόμματα χτυπούν γέρους και νιους αβέρτα,
μα όταν τους γ...μουν τους ρίχνουν και κουβέρτα.
μα όταν τους π...δουν τους πιάνουν και κουβέντα.
 
Το κράτος το βαθύν, σε θέλει γαμ..θείν,
και σου μιλάει χυδαία
μονάχος σου μπορείς, να πα να ξεσκιστείς
αλλά και με παρέα.
 
Τέτοιους μηχανισμούς, πλήθος αυ..νισμούς
του κράτους, οι κρατουμένοι
δύναται να ανεχτούν και να προσευχηθούν
τρισ-ξεπαρθενιασμένοι.
 
Μία πλαστική γιαγιά, που μοιάζει 19
με κοίταξε με νάζι
"Αν ήσουνα" μου λέει "εγώ"
σκύβει και τον αρπάζει.
 
Σε κάθε μηχανή σκουριάζει το γρανάζι
μα έχω κινέζικο ανταλλακτικό και μένα τι με νοιάζει.
 
 
Αν το στείλετε κάδο, κανένα πρόβλημα! Κατανοώ ότι είναι λίγο Fusion.
 
 

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 13/01/11, 20:40

Μόνο Κινέζικα ανταλακτικά χόλι? Μετά το support των Κινέζων χθες, όλα made in China! Τους αφιερώνω κι εγώ ένα παθιάρικο τραγουδάκι από βάθους καρδίας:

Δέκα τραγούδια κι αν σου πω
πάλι θα είναι λίγα
πάλι θα σ' ερωτεύομαι στους ήχους της σιωπής
Κι αν πάψω να σου τραγουδώ
πάλι θα στο φωνάζω
με τη σιωπή μου θα σε βρω στο τείχος της τιμής.

Ρ: Κίνα, η κόρη τ' ουρανού
ταίρι των Αρχαγγέλων
Κίνα, το στάχυ του Μαγιού
και της αποκοτιάς
ο Αποσπερίτης στάθηκε από στρατιές Οθέλων
κι ο χρόνος σου ξεχάστηκε στα βάθη της καρδιάς.

Τιαντζίν με την παράδοση
και του Νταλιάν κοπέλες
όμορφες μες τα πέπλα τους οι κόρες του Χενάν
Το καινοτόμο το Τζιανγκσού
και του Κουινγκντάο οι πέρλες
πως έσωσαν τους άχρηστους χαμένους του Γιουνάν!

Ρ:Κίνα, η κόρη τ' ουρανού
  ταίρι των Αρχαγγέλων
  Κίνα, το στάχυ του Μαγιού
  και της αποκοτιάς
  ο Αποσπερίτης στάθηκε από στρατιές Οθέλων
  κι ο χρόνος σου ξεχάστηκε στα βάθη της καρδιάς.

Τίτλος: Αυστηρώς ακατάλληλο
Αποστολή από: papous στις 23/02/11, 19:01

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=80870.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=80870.0)
 
 
Χόλι, βάζω ετεροχρονισμένα τα στιχάκια στα οποία απαντάς εδώ,
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=43245.msg636899#msg636899 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=43245.msg636899#msg636899)
για να μην χάνεται το νόημα.

Είμ' ένας γάτος φουκαράς
κάτοχος φουντωτής ουράς
με ξέρουν πλούσιοι και φτωχοί μέσα στην πόλη
Αρκούντως αξιοπρεπής
στην παραμύθα επιρεπής
ότι δεν γ***σα ποτέ το ξέρουν όλοι.

Σαν ήμουνα έξι μηνών
κι εζήλευα των πετεινών
τις επιδόσεις στον αγώνα στο κοτέτσι
με πήρε καθοδηγητής
βαρβάτος και καθηγητής
για να μου δείξει πως κι εμείς το κάνουμ' έτσι.

Με πήγε πάνω στην σκεπή
μου 'δειξε όλα τ' απρεπή
-και στα κρυφά ήρθε και στήθηκ' από πίσου-
και καθώς είπε ταξικά
ήτανε και τα γατικά
μου την φορμάρει και λέει "τώρα αγωνίσου".

Και από τότε αγωνιστής
στα όρια λεπτής κλωστής
θέλω να γίνομαι και όλο αποζητάω
τον γάτο καθοδηγητή
με ύφος, να μου λέει τι
να κάνω και πως να του τον κουνάω.

Μα όπως μου είπε ο papous κάθε γατάκι
μ' αυτόν τον τρόπο βρίσκει δρόμο προς το σεξ
μα όταν μετά απ' το πάθημα δεν ψάχνει γάτα
κάτι συμβαίνει. Κάτι συμβαίνει. Κάτι συμβαίνει....

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Θοδωρής στις 24/02/11, 16:32

Ειλικρινά κάποιες φορές έχω την εντύπωση ότι έχουν ξεφύγει τα πράγματα .
Δεν μπορώ να δώ σαν ποίηση τέτοιου είδους γραπτά ,με μοναδικό κριτήριο την ομοιοκαταληξία .......
Αν νομίζετε ότι εκτονώνεστε γράφοντας  ,τουλάχιστον σε αυτό τον χώρο πρέπει να προσέχετε τι γράφετε και πώς το γράφετε .
Δεν είμαι απο τους ανθρώπους που σβήνουν γραπτά ,αλλά θα είθελα να το κάνετε μόνοι σας .
Ελπίζω στην ευαισθησία σας .

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 24/02/11, 20:02

Θοδωρή, είναι αλήθεια ότι μερικές φορές χρησιμοποιώ σκληρή γλώσσα. Αλλά, πίστεψέ με, δεν είναι όσο σκληρή θα έπρεπε για τα φαινόμενα που περιγράφει.
πχ.
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=43245.msg395446#msg395446
δεν νομίζω να χρειάζεται να αναφέρω που αναφέρεται. Στις μέρες μας πάρα πολλοί χρησιμοποιούν και πολύ σκληρότερα λόγια.

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=43245.msg404486#msg404486
Επίσης σκληρά λόγια, αλλά τώρα πια χρησιμοποιούν ακόμα σκληρότερα στο κίνημα "δεν πληρώνω".

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=43245.msg464341#msg464341
Ούτε εδώ νομίζω ότι χρειάζεται να πω τα ίδια.

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=43245.msg475113#msg475113
Εδώ μάλλον πρέπει να πω ότι αναφέρομαι στο trafficking. Σκληρά λόγια μεν, αλλά δεν είναι τίποτα αν συγκριθούν με την πραγματικότητα. Ρώτα και Free.

Σε ενοχλούν και τα σκληρά λόγια στο χθεσινό? Αν θες να σου πω που αναφέρονται ευχαρίστως, αλλά είμαι σίγουρος ότι σε λίγο καιρό εσύ ο ίδιος θα χρησιμοποιείς πολύ πιο αισχρά λόγια για το ίδιο θέμα.

Χαιρετώ αδέρφια! Σβήστε ότι νομίζετε. Δικός σας είναι ο χώρος!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 26/02/11, 01:11

Αν και διαφωνώ, πως τα γραπτά αυτά έχουνε μόνο ομοιοκαταληξία, θα σεβαστώ την άποψη σου Θεόδωρε και θα το σβήσω.
(σβήστο λέμε εσύ, γιατί σε μένα κάνει νούμερα. Σε ευχαριστώ.)
 
Παππούκα, έχει πέσει πολύ γουόρκ λέμε τώρα τελευταία, αλλά σύντομα θα διαβάσω τα ποιήματα σου μιας και με μία πρώτη ματιά, με διασκεδάζουν! Ευτυχώς κρατάω ενήμερο τον μετρητή μου και θα συνεχίσω με τα υπόλοιπα ποστς τς τς.

Τίτλος: Φοβάμαι
Αποστολή από: papous στις 16/09/11, 00:46

Θα 'ρθουν
Κλέφτες μέσα στη νύχτα
άγνωστοι στο σκοτάδι
ντάκος παξιμάδι

Σαν θρίλερ
Μαμά μου να είν' η Μέρκελ
η μπλακ ροκ τεστ όταν κάνει
το μυαλό μου χάνει.

Οι εξωγήινοι, το μέλον, τα φαντάσματα
και ο παλιάτσος αγκαλιά με τα καθάρματα...

Φοβάμαι
να 'μαι ο εαυτός μου
ο φόβος είναι εντός μου
Φοβάμαι...

Μα όταν τραγουδώ
και όταν μ' αγκαλιάζουν
ο φόβος φεύγει, σαν μωρό
οι ελπίδες μου φωνάζουν

Δεν φοβάμαι (δεκάκις)
τίποτα δεν φοβάμαι

Γιατί έχω...
Την κουζίνα της μαμάς
τ' αυτοκίνητο της θείας
και την σκάλα της υπηρεσίας...

Τίτλος: Εφεδρία
Αποστολή από: papous στις 03/10/11, 15:06

Κι από εκεί που οι Δημόσιοι και Δημόσιες κάναν έκκληση σ' εμάς του Ιδιωτικού για αλληλεγύη, τώρα βλέπουμε να ξεκατινιάζονται μεταξύ τους. Τελικά αποδεικνύεται ότι η ρήξη δεν υφίσταται μεταξύ Ιδιωτικού - Δημόσιου τομέα, αλλά μεταξύ των Δημοσίων!!!

Που είν' η αιδώς κύριε Μάκη?
Απύθμενη ξετσιπωσιά σ' αυτό το colarάκι*......



Σαν έρθει η εφεδρία κυρ-Βουλευτά
σε ΔΕΚΟ, σε υπουργεία και σε ΟΤΑ
μην πειραξείς με τον πιστό σου φρουρό
μα τον χοντρούλη που στα χώνει καιρό

R: Μου είπες, θ' αλλάξεις σελίδα
ήρθα, σε πήρα αγκαλιά
γέννησ' αγάπη κι ελπίδα
σ' έχω γεμίσει φιλιά

Μα εσύ στα μαύρα με ντύνεις
σαν το χαμένο καιρό
για μένα λάσπη αφήνεις
για σε σημαία καρό.

Μαζί τα φάγαμε΄, θυμήσου είχες πει
στο βαθύ κράτος κατ' άποκοπη
ψήφους και συνειδήσεις φέρνω ζεστά
διώξ' του ΑΣΕΠ που δεν ξέρ' απ' αυτά.

R

Το συντροφάκι μην ξεχάσεις γιατί
η διαπλοκή κι η φιλία το απαιτεί.
Μετ' απ' το χάος και την καταστροφή
στα πτώματα θα ζητήσεις τροφή
(και χρειάζεσαι κοράκι)

R

Τίτλος: Ο κυρίαρχος
Αποστολή από: papous στις 09/10/11, 19:37

Ακρογιαλιές πατημένες από τις πυκνές στάλες της βροχής
τα στοιχεία της φύσεως έρχονται
ακροπατώντας στα μύρια βότσαλά της
για να μπατσίσουν τις μνήμες
να παρασταθούν στις ορμήνειες των καιρών
που παρατημένες κι απορρημένες
ουρλιάζουν με μιαν υπόκωφη βουή
που σου δίνουν μόνο οι κατακρημνήσεις των παλιών ανθρακορυχείων.

Έρχονται κι αυτές μέσα στο ξέφωτο του νου
και τον κάνουν να παραλληρεί εμβρόντητος
έχοντας μες την απάθειά του, την ερήμωση.

Πρόστυχες ακρογιαλιές
που σε κοιτάζουν με τ' απορρημένα τους μάτια
σαν να σου λένε
πως δεν φταίν' αυτές για ότι έγινε.
Κι εσύ ξανά τις πατάς με το αγέρωχο ποδάρι σου
σαν ένας απρόσκλητος και αμφισβητημένος κυρίαρχος.
Και οι ψυχάλες σαν να θέλουν να κρατήσουν
μια χαμένη αξιοπρέπεια
προσπαθούν ν' αποσβέσουν την δύναμη της απάτης, των παλιών σχημάτων.

Χαμένα μες τις μαύρες σκέψεις όλα τούτα ξεθωριάζουν
κι ο παλιός γίνεται καινούριος χρόνος.



8 - 11 - 1980

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 09/11/11, 15:06

Τέλειωσα με τις απορίες μου και οδήγησα τις ώρες μου σ' ένα κενό οκνηρό και μοντέρνο, σαν φυλακές υψίστης ασφαλείας για ανίερους τρομοκράτες. Και νά'μαι πάλι να σκουντουφλώ στις ίδιες κακοτοπιές, μόνο που είν' το σκοτάδι πιο μαύρο και τ' άστρα πιο αθέατα.

Πάλι μπέρδεψες το όνειρο με την φαντασία. Το όνειρο είναι ο πόθος που μετουσιώνεται σε συναισθήματα και πράξη με αρχή και τέλος, σχεδιασμό και προοπτική. Φαντασία είναι το πάθος που μένει στάσιμο, με εξάρσεις και υφέσεις, χωρίς όμως δράση και θέληση επιτυχίας.

Η φαντασία είναι το κάλυμα των αποτυχημένων. Χρόνια και χρόνια πέφτεις στην ίδια παγίδα...

Τι πόθος τι πάθος? Δειλιάσαμε και χάσαμε την ζωή μας...

-Ποιός είν' αυτός που τριγυρνά νεκρός?
-Στο είχε πει πως αγαπούσε μιαν ανάμνηση
που συχαινόταν τον εαυτό της.
-Ο πόθος τάμα σ' έναν νεκρό
και το πάθος
σαν μοιρολόι στο κρεβάτι με τα ροζ σεντόνια
Γιατί φοβήθηκε τα κύματα και γαντζώθηκε σ' ένα πτώμα για να επιπλεύσει
-Κι εσύ πίστευες πως βρήκες την αθανασία
και με σκελετωμένα χέρια ατένιζες το μέλλον
κι όταν κατάλαβες πως μυριζες σαπίλα
έτρεξες στην γη για να κρυφτείς
-Το βρήκες...
- Εκεί ήταν η θέση σου
Σαθρό κουφάρι
μέσα στο θρόισμα των φύλλων
με την ελπίδα πως θ' αναστηθείς
κάποτε...
-Μάλλον το μπέρδεψες με το ποτέ...


Κανένας δεν αγάπησε την ιστορία. Μπορεί να την σεβάστηκε ή να την συχάθηκε αλλά δεν την αγάπησε ποτέ. Γιατί η ιστορία είναι ο Παρθενώνας αλλά και ο Εφιάλτης.

Δουλεύοντας τις αυταπάτες
Μ' έμαθες πως η στοργή δεν είν' αγάπη
κι έχεις δίκιο
Τίποτε...

Τίτλος: Πες το σαν ποιήμα...
Αποστολή από: papous στις 10/05/12, 15:37

Μέθυσε πάνω στ' όνειρο. Φαντάσου, μια ζωή αποκομένη από τα όρια που είχες δημιουργήσει, μια πηγή απελπισίας και χάους σε τραβά προς την άβυσσο. Κόψε τα άγονα δεσμά σου. Γλέντα με την αντίθεση. Μέσα απ' τον πόνο σου θα νιώσεις τη θέλησή σου να διαμορφώνεται, τη φαντασία να πετά, την πράξη να ανδρώνεται.
 
Έκλεισες στη χούφτα σου ένα κόκο άμμου.
Έκλεισες στην ζωή σου μια θέληση.
Όσο κι αν αυτό σε τρομάζει μ' αυτό το κομμάτι θα διεκδικήσεις το μέλλον σου.
 
Απόψε ήσουν μια ευχή.
Ένα κρυφό κομμάτι του ορίζοντα
Θαμένη μες τις στάχτες σου
να ξετρυπώσεις καρτεράς
έστω και μολυσμένη
να δεις τον ήλιο να περνά κι ας μετανιώσεις.
 
Θα 'θελα να 'ξερα
απρόσμενη ερημιά μου
τους πόθους τους αδήλωτους
που στέλνει
το βουρκωμένο στήθος σου

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 10/05/12, 17:35

Όμορφο παππούκα! Ποια ψυχολογούσες και εμψύχωνες ? Καλό κουράγιο και καλή δύναμη λέμε!
 
Αφιερωμένο : http://www.youtube.com/watch?v=AJcF-rMVhQ4&feature=results_video&playnext=1&list=PLECB3AF517292921E (http://www.youtube.com/watch?v=AJcF-rMVhQ4&feature=results_video&playnext=1&list=PLECB3AF517292921E)

Τίτλος: Άνεργος έργο δεν παράγει...
Αποστολή από: papous στις 11/07/12, 15:23

Χαλάρωσε λίγο Χόλυ!!! Νομίζω ότι η καμπή του χρόνου υπαγορεύει ν' ασχοληθούμε με τα ερωτικά: Ερωτο(από)κριτος, Ερωτοαπαντήσεις και τα τοιαύτα...
 
Έχω ανάγκη να σε δω να συμπιέζεσαι
σ' ένα καλούπι υπολογισμένο λεπτομερώς
η μάζα σου να έλκει και να φέρεται
να ξεπερνάει τις τριβές και τα γενόμενα
σε πύρινο καμίνι μεταλλάσεσαι
και απομένεις... άλλη μορφή... ίδια ουσία!
 
Μα τι είσαι το γνωρίζω.
(Το γνωρίζω?)
Και θα σε πλάσω από κυτταρίνη και ενέργεια
Φυτό φοιτάς και καίγεσαι
μα θα σου κλείσω την πυρά σ' ένα μποστάνι
κινηγημένων
από αρμύρα και ιδρώ.
 
Άνεργος έργο δεν παράγει...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 03/08/12, 16:29

Έλα παππού, ένα σχετικά πρόσφατο και  χΑλιΕρωτικό..ReLax-Brooklax.
Καθένας μας είναι ήρωας, σε όλη την Ιστορία
γι' άλλους λόγους, αιτίες, αφορμές και ιδεολογία.
Το ήλιο, δεν τον ξεγελάς, φωτίζει για όλους ίσα
Φεύγει κάποια στιγμή αυτός,  έρχεται και η νύχτα.
Φτιάχνουν τους ήρωες λοιπόν, ανθρώπινα κεφάλια
μήπως και διορθώσουνε, αυτά που πιστεύουν χάλια.
Άλλοι θα γκρέμιζαν το φώς, άλλοι ίσως το σκοτάδι
άλλοι ίσως το απόγευμα, άλλοι το μεσημέρι
κι άλλοι με τα ονείρατα χτίζαν καινούριους κόσμους.
Από τον ήλιο μακρυά, ήρωες και προδότες
όποιος τον πάρει αγκαλιά, φωτιά έγινε και στάχτη.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 05/08/12, 13:41

Όσο δεν μπορούμε να διαχωρήσουμε το σημαίνον από το σημαινόμενο (για θυμήσου: http://forum.kithara.gr/index.php?topic=67153.msg516991#msg516991 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=67153.msg516991#msg516991) ) δεν αφήνουμε χώρο ούτε για ήρωες ούτε για προδότες.
 
 Ο ήρωας πράττει αυτό που πρέπει. Ο προδότης αυτό που δεν πρέπει. Η προ-κρίσης δεοντολογική μας υπόσταση αποτυπωνόταν στους στίχους: "τι πρέπει, τι δεν πρέπει στιγμή δεν σκέφτηκα, εγώ μέχρι θανάτου σε ερωτεύτηκα". Τι ήρωας και τι προδότης? Άλλαξε κάτι?
 
Πάντα θα ξημερώνει
και πάντα η νύχτα θα γελά
που ξέρει να σε ξεγελά.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 12/08/12, 02:49

Αν και με αρκετό μπλαμπλά, συμφωνούμε παπούκα. Ξέρεις πως, με διαστημικές κεραίες. Έχεις χαιρετίσματα από το πλανήτη των Ψειριάρηδων.
Το σπίτι μας γερή κατασκευή, ντεφάκτο τελευταίας τεχνολογίας,
 μα έκανε ο παππάς διασκευή, το λόγια του την ώρα ευλογίας
 Κι ενώ είχαν εγγυηθεί οι ειδικοί, στο μέτρο δυνατό ως αθεΐας
 τα αντίκρυσαν μια μέρα ρημαδιό, ένδειξη ανθρωπίνης μ.....ας.   
 Μετά κρίσης, πρό Θανάτου : Καλοκαίρια και Χειμώνες περιμένω να φανείς, δάκρυα καυτά σταγόνες, θα με καίνε ως που να 'ρθεις.
 Αντιλαλούνε τα βουνά, απ' της νυχτιάς το γέλιο,
 προφταίνει το ξημέρωμα κι ίσα ακούει  το κλάμα,
 σκύβει ο ήλιος χαμηλά, να δύσει, να μαυρίσει,
 κι εκείνη φεύγει τρέχοντας, μην τύχει και την κάψει.
 Ταξιδεύεις, βήματα μετρημένα στα δάχτυλα,
 το πολύ δυο γειτονιές, οι γραμμές στη δεξιά παλάμη,
 στην αριστερή, παλιό μπουκέτο ρόδα μαραμένα,
 μόνο η σκέψη γερανός, ελόβιος ο αποδημητικός.
Το όλο εγχείρημα, ονομάζω ως " Αβαβάου Παπαού ΙΙ ".
 

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 14/06/13, 00:39

Υπηρέτησα τη στιγμή σου, σαν τον Ακρίτα, αμυνόμενος στη θέση της αποκοτιάς σου. Κρατώντας σκληρά και άκαρδα ένα κουφάρι, φόβητρο στα μονοπάτια της σκέψης σου, για να διώχνει τις θολές αλήθειες που προσπαθούσες μα δεν ήθελες να βρεις. Κι έδωσα στην ανάμνησή σου φως, και στα μετέωρα κομμάτια του εγώ σου ένα συνδετικό κρίκο με το μέλλον, που θες δεν θες θα έρθει, γιατί είναι γραμμένο στην ροή σου, όσο και να το αρνηθείς.
 
Άρχισα και τελειώνω μ' ένα τραγούδι
με φόντο την άγρια χαρά της καταστροφής
Να σεριανίζω στα ουράνια
οι καταιγίδες να μαίνονται εντός μου
κι όμως στα σύννεφα να μένει μια γαλήνη
αντίθετη με την ψυχή μου, μα ωστόσο
αυτήν θέλω να ψάξεις.
 
Είδα ένα όνειρο
πως περπατούσαμε αντάμα με το πάθος
και τυλιγόμασταν με σκόνη και αέρα
και πάλι σμίγαμε
και πάλι χωρισμένοι.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 19/06/13, 03:49

Ω μπρε Παπούκα! Μου τη χαλάς όταν είσαι σοβαρός! αλλά καλημέρα σου ναούμ.
Καλά, τόση πίεση μήνυσα να σου προσφέρει η εποχή και εσύ αντί να υπερδημιουργείς σε αυτούς τους Άγιους Τόπους, αλλού πας και το δίνεις ?

Ο Όλυμπος και ο Κίσσαβος τα δυο βουνά μαλώνουν
μαλώνουν και μονολογούν πιο απ΄τα 2 είναι λίμνη
Άνθρωπος δίκαιος, αυστηρός που κατοικεί στο πρώτο
περήφανος τη ζυγαρία σηκώνει και αυτή γέρνει
γέρνει στο τόπο τον Ιερό, στο αρχοντικο του Δία
που σκέφτηκαν στο χτίσιμο και το έκαναν σχεδία.
Μα να σου  άλλος αγέρωχος απ' την αντίπερα όχθη
κρατάει στα χέρια του κουπί, σα σπάθα καμωμένο
με θάρρος, βροντερή λαλιά και όρκισμένος στα Θεία
φωνάζει "Είναι η Όσσα η θηλυκιά, που διέσχισα ως να ρθω,
πάνω σε βάρκα με πανιά που ορμήνεψε η Πυθεία."
Κι ένας τυχαίος περαστικός, στο χόμπυ ορειβάτης,
βρίσκεται στη περίσταση και στέκει χαζεμένος
Κάντε στην άκρη να ανεβώ, επάνω στα δυο όρη
κι ας συνεχίσει ο λόγος σας ο εκλογικευμένος.
Οι μεν τον τον έπνιξαν βαθιά στα απύθμενο ενός βράχου
οι δε τον επαλουκωσαν επάνω σ ένα κύμα
σαν πηγαινε γυρεύοντας να πλεύσει περπατώντας
εκεί που ούτε οι θεοί τολμάνε ένα βήμα.

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 23/11/13, 17:21

Βεβαίως και το σκέφτηκα να απαντήσω έστω κι αν έχουν περάσει 120 μέρες, διότι τους φίλους τους θυμόμαστε και τους αφιερώνουμε τραγουδάκι, έστω κι αν λείπουν :  ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΑΠΠΟΥ-ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ (http://www.youtube.com/watch?v=jCsMpabGEbM#)   .

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: x-versous στις 04/12/13, 01:28

Παιδιά μου το πάλεψα με νύχια και με δόντια να κατανοήσω τον μεταξύ σας διάλογο αλλά απέτυχα παταγωδώς… παρόλα αυτά την αγάπη μου .

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 25/05/14, 22:52

Ακριβώς αυτό x-versous, αγαπιόμαστε.

Papou - Papoua - Papaou, ιδιαίτερα σήμερα αφιερώνω εξαιρετικά :

https://www.youtube.com/watch?v=oiKj0Z_Xnjc (https://www.youtube.com/watch?v=oiKj0Z_Xnjc)

Τίτλος: Ήρθε η ανάπτυξη!!!
Αποστολή από: papous στις 14/08/14, 04:54

Κανείς δεν ημπορεί να μας νιώσει Χόλυ...... χιλιάδες βόθρους μπροστά!!!!
 
Κι αφού σκατά εφάγαμεν
σκατά μας έχουν δώσει
και στα σκατά επέσαμεν
μέχρι την άλλη δόση
εις τα σκατά επίπλεύσαμε
σκατά έχουμε χάσει
και με σκατά γεμίσαμε ολόκληρην την πλάση
επέρχεται η ΑΝΑΠΤΥΞΗ δια σκατοσωλήνων
προς μέγιστη ανακούφισην των κώλων των Ελλήνων!
 
Διότι
Ο ¨Ελλην και ο κώλος του
έχουν άριστες σχέσεις
και λέει ο Έλλην με χαρά:
"Κώλε μου, θες να χέσεις;"
 
Κι εκ των ενόντων τη χαρά
με τις αποχετεύσεις
ίνα αποροφήσουνε
τας των Ελλήνων ρεύσεις
προγκάρουνε κάτι παιδιά
χαμένα από κούνια
καμένο από χέρι χαρτί. με ανοιχτά ρουθούνια.
Μα εμάς ποτέ δεν πτόησε η αμετροέποιά τους
...............................................................
 
Διότι
ο Έλλην εις το χέσιμο
δίνει μεγάλη αξία
και όλα τ' άλλα είναι βρωμιά,
όνειδος κι απαξία...

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Καθόδιος (φλουτσ) στις 14/08/14, 07:58

...σε συνέχεια του μυρωδάτου άσματος του Γεωργίου Σουρή υποθέτω!

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 17/08/14, 13:33

Καλημέρα παππούκα, ας αυτοσχεδιάσομε σωληνιακώς. Διότι ο έρωτας, έχει και αυτός μέσα του ένα ωμέγα, κάποιοι το λεν κώλο μικρό και άλλοι κώλο μέγα. Η ερμηνεία αποδίδεται πάντα εις την κατά σχέση, μέχρι να έρθει ο καιρός που θα σε καταχέσει.

"Οι σωλήνες και οι σελήνες"

Έχω τραβήξει 5 καραβόσκοινα, ριζομένα στη γη, εκτεινόμενα ως τ' άπειρο, κορμοί πλατάνων αιωνόβιων.
Πλοία που θέλαν μόνο να ταξιδέψουν, μ' αυτοί τα δέσανε σφιχτά στους ντόκους, δέστρες και φάρους να γεννούν.
Έβαλα με πείσμα μπρος τις μηχανές κι αντί να σπάσουν σε χίλια κομμάτια
αφρίσανε τις θάλασσες, καπνίσανε τους ουρανούς και τεντωμένα τραβούν τη γη, σα σιδερένια μπάλα.
Στο ενδιάμεσο να κρεμάτε τις νότες σας, αειθαλείς ή φυλλοβόλες.
Να έχει το όνειρο μουσική και ο σταυρός παρέα.

Βαθύ κόκκινο κρασί που σε "ξανάδα", με έντονη υποψία από γεύση βύσσινο για να πάει κάτω ο μεζές της ανάπτυξης.

Τίτλος: Greek Co(ffee)λτούρα.
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 04/11/14, 23:47

Πέρασα να πάρω απουσίες και να αφήσω αφιέρωση.

Το κατακάθι του καφέ, που έμεινε στο φλιτζάνι,
μου 'πε για τη βαρύτητα που έχουν τα αζήτητα
και τ' άχρηστο πως στη ζωή πάντα χώρο θα πιάνει.

Γύρισα τ' αποκρίθηκα, αλήθεια δεν αρνήθηκα
πως έχει μία δόση, μα τ' άνθη που έχω στην αυλή,
χρόνια με αυτό για λίπασμα, τα έχω μεγαλώσει.

Να σου ένας περαστικός, ανθίζεται συζήτηση,
μιλά μάγκικα, αντρίκια "Ψήστε μου αδέρφια έναν καφέ,
κι αφήστε τα πολλά μπλαμπλά η ουσία είναι στα μπρίκια."

Τίτλος: Απ: Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά
Αποστολή από: papous στις 29/06/23, 01:44

γ**ώτο ρε χο.Lee.Ta μ' αυτό το φλιτζάνι του καφέ έπρεπε να τελειώσει όλο αυτό το τερατούργημα. Πολύ διεισδυτικό το κατακάθι, μου έδειξε τα μελλούμενα και τα τερατουργούμενα, μα εσύ με άλλον τώρα πια κάνεις ζάφτι.

Ζούσε σαν μια άμορφη μάζα
ένα νόημα μόνο του έλειπε για να φτάσει στην ανυπαρξία
να καταλάβει γιατί ζει.

Αποστασιοποιημένες μελωδίες
λίγο φτιασίδωμα σ' ένα άνισο οχυρό
παρωχημένες εικόνες
λύτρωση
ταύτιση
ριζοσπαστισμός

Κι αυτός, κι αυτοί, ζούσαν σαν μια άμορφη μάζα
ένα νόημα μόνο τους έλειπε για να φτάσουν στην ανυπαρξία
να καταλάβουν πως είναι μάζα.