Αν θελήσεις... Άσματα ηθικά, πειραστικά

[papous]

Ανύποπτοι από αγάπη και φως
ξεκινήσαμε της καρδιάς το ταξίδι
με τα πανιά μια χούφτα όνειρα
για έρμα ενοχές και αρνήσεις.
Κι είχες πυξίδα πόνο κι απόγνωση
Και μπουσουλάς μου ο έρωτάς σου.
Και το τιμόνι το ξεχάσαμε
γιατί κοιτούσαμε απ' το μεσιανό κατάρτι
την ρότα εγώ, αμάθητος στο πέλαγος
κι εσύ τ' αχνάρι της σελήνης.
Τάχα δεν θέλει θράσος και η νίκη και η ήττα?

Μα στα μισά του πέλαγου ορθώθηκε
τείχος αξεπέραστο μπροστά ο εγωισμός μας
κι ανίδεοι ταξιδευτές
γερό σκαρί χαλάσαμε στην ξέρα.
Με το φεγγάρι ολόγιομο να κοροϊδεύει
τα κύμματα
που μ' αφρισμένους ήχους μας δονούσαν.

Μα εμείς γεμάτοι από ήχους και φως
ξεκινήσαμε ξανά το ταξίδι
χορεύοντας στους γλυστερούς βράχους ξέφρενα.
Ψηλαφώντας τον ορίζοντα
που ακίνητος στεκόταν και περίμενε.
Μας περίμενε σου λέω
πάντα εκεί
ακλόνητος, δυναμικός κι ονειροπόλος
Λες κι ήξερε.
Πως πριν τις κορυφογραμμές
ποτάμια δύσβατα κι αγκάθια είχαν χρόνο
κι εμείς τον τόπο θα μετρούσαμε.
Ήξερε.
Γιατί είχε δει κι άλλους
ανύποπτους στην αγάπη.

[papous]

Να πως ξεχωρίζεις το ψέμα απ' την αλήθεια. Τα φέρνεις αντιμέτωπα! Το ψέμα δίπλα στην αλήθεια διαλύεται, τα μάτια του γουρλώνουν, ξεσπάει σε σπασμωδικές κινήσεις, ξερνάει εμετικές μαύρες και κίτρινες βλένες. Με μια λέξη: αποκαλύπτεται.

Φοβήθηκε ο εμπριμέ να ξεχωρίσει χρώμα
το εκρού του πεθαμενατζή, το κίτρινο ή το μαύρο?
Μην κατά την διάτμηση φανεί όλη η βρώμα
που έκρυβε περίτεχνα το φόρεμα το λαύρο......

[papous]

            22/11/1975

Ήταν κάποτε δυό παιδιά κλεισμένα σε μια όαση
στα ασημένια τους μάγουλα ακτινοβολούσε η χαρά
αγκαλιασμένα, αντάμα τρέχανε και παίζανε
τον ήλιο τον θαρρούσαν σαν ένα λαμπρό πύρινο στεφάνι
κάτω απ' τα κλαδιά μιας φοινικιάς.

Ήλιε μου κοντά μας έλα να παίξουμε
ήλιε μου είσαι τόσο καλός
δεν σε φοβόμαστε.

Ο ήλιος επλησίασε, η φοινικιά ξεράθηκε
άνεμος πήρε τα παιδιά μα ήταν καυτός
μαζί με την άμμο.
Μα τα παιδιά καλούσαν τον ήλιο να έρθει πιο κοντά τους
νόμιζαν πως ήταν όμορφα τα κόκκινα μαγουλά τους

Ήλιε μου μαζί μας έλα να παίξουμε
ήλιε μου είσαι τόσο καλός
δε σε φοβόμαστε.

Τα προσωπά τους πάνω στην άμμο
κι από πάνω ο ήλιος που τόσο αγαπούσαν
ενωμένα τα χείλη τους σχηματίζουν μια δέηση
για ένα κόκκινο ήλιο, χρυσαφί ουρανό

κι από πάνω ο ήλιος αμείλικτος καίει.... 

[papous]

Στις φευγάτες σιωπές, του μυαλού φυλακές
σε γυρεύω
στις υπόγειες αυλές, ξεχασμένες ουλές
σε πλανεύω

Τρέχω κι όμως πάντα μένω πίσω
την σκιά σου μες την νύχτα θ' ακουμπήσω
δώσε μια προσταγή
ν' αρνηθώ και να σ' ακολουθήσω.

Στους αναίτιους καιρούς, σαπισμένους καημούς
σε ζητάω
κλέβω απ' τις κλωστές, υφασμένοι εραστές
σ' αγαπάω

Τρέχω κι όμως πάντα μένω πίσω
την πυξίδα προς τον νότο θα γυρίσω
δώσε μια προσταγή
ξέχασέ το και θα στο θυμήσω.

[ilianthos-Kanlis]

Αγαπητέ "Σύντεκνε ",έσπασες όλα τα ρεκόρ ! 4004 αναγνώσεις,τα λέει όλα !
Τη χαρά μου !

[papous]

Πραγματικά! "Καρκινικός" αριθμός, και με άψογη συμμετρία!

Συνεχίζω όμως να προτιμώ το 666.

[x-versous]

Πραγματικά! "Καρκινικός" αριθμός, και με άψογη συμμετρία!

Συνεχίζω όμως να προτιμώ το 666.

Μιας και τώρα είναι αργά για το 666 να σου ευχηθώ με το καλό να δούμε το 6666 

[papous]

Τόση γνώση σε μια δόση
ψαθυρής φαιάς ουσίας!
Πως χωράνε στο κεφάλι
τόσα δράμια εφυϊας!

Έχει εν χρήσει μια κρίση
ξέρει όλη την αλήθεια
είναι βρώμικος ο κόσμος
του το λεν στα παραμύθια.

Μα όταν πίνει την χλωρίνη
για να τον αποστειρώσει
το λεπτό υφασματάκι
χάνει την φαιά του χρώση.

[papous]

Bureaucracy is the reason
κοινή σε κάθε θέμα
που πέσαμε στο ρέμα
και είν' στενός ο ορίζων.

Απόκριση, bureaucracy
μου λες πως φταίει το κρασί
Διάκριση, υπόκριση
σου λέω για όλα φταις εσύ.

Bureaucracy is the reason
το αδηφάγο τέρας
πρωϊ εως εσπέρας
ίδια σε κάθε season.

Democracy, bureaucracy
μου λες πως φταίει η μπύρα
Ανάκριση, επίκριση
αν καταλάβεις σφύρα.

Μπυρόκρασι φέρε κάπελα
κι όταν τ' ανακατέψω
την μπόχα τους θα ρέψω
και θα συμβούν ευτράπελα.

[papous]

Το ισοζύγιο του κράτους γέρνει πάλι προς το μείον
φως φανάρι φταιν τα χάλια ασφαλιστικών ταμείων
και ο Γιώργος που είναι άσσος στις σοφές επινοήσεις
πρότεινε ευθύς ν' αρχίσουν γενικές ενοποιήσεις.

-"Να ενοποιηθούν αμέσως ΙΚΑ, ΤΣΑ μα και το ΤΕΒΕ
ενοποίηση στις λέξεις εγώ-τρώω-εσύ-κλέβε
Ενοποίηση ταμείου Δικηγόρων και του ΤΣΑΥ
μα το ΝΑΤ μην το πειράξεις, απ' αυτό έχουμε φάει
Ενοποίηση ασφαλίστρων, ενοποίηση των φύλων
ενοποίηση εντόμων των μερμήγκων και των ψύλλων."

-"Ορθά μέτρα ανυπερθέτως και μας βγάζουν απ' την κρίση
εξελείπει κι η ανάγκη να φυτεύουμε χασίσι
Τόσα χρόνια το φωνάζω και κανένας δεν μ' ακούει
ενοποιήστε τις Σέρρες με Σόφια και Κορσλοντούϊ."

-"Να σωθούμε απ' τα τροχαία? Επιβάρυνση καμμία
ενοποίηση των ΜΕΘ μ' όλα τα νεκροτομεία
Για την πρόληψη απ' το κόστος της χημειοθεραπείας?
ενοποίηση υγείας με θεσμούς ευθανασίας
Πληθώρα συνταξιούχων? Του Λυκούργου φερ' το νόμο
ενοποίησε, αφού κόψεις, τα κεφάλια απ' τον ώμο."

-"Να κρυβόμαστε ακόμα, ωϊμέ, δεν ωφελεί
ενοποίηση ας γίνει του στρατού με την Βουλή
Και παρόλο που στις κρίσεις είμ' συνήθως εγκρατής
δεν μπορώ, θα το φωνάξω, είσαι ενο...Ποιητής."

[papous]

Βουλευτής τις ακούστηκε πως πήρε αστυνόμο
για έμπορο ναρκωτικών ονόματι "μουρίτσα"
πως ήτανε καλό παιδί, μην εξαντλεί το νόμο
μόν' να του ρίξει δύο τρεις στον κώλο με την βίτσα.

Ο κομματάρχης παρευθύς απ' το αυτί τον πιάνει
και μια και δύο στον αρχηγό τον πάει για τιμωρία
-"Βρε αφορισμένε τι είν' αυτά? Εισ' εντελώς χαϊβάνι?
Ακόμα δεν ξεθύμανε της Κρήτης η ιστορία"

-"Μα αρχηγέ μου την ορθή για μένα νάχεις κρίση
κι άδικα ενεπλέκεις με στων Ζωνιανών την δίνη
δεν είμαι βλάκας, γιατί αυτός δεν φύτευε χασίσι
μόνο πουλούσε στα παιδιά, στ' ορκίζομαι, ηρωίνη!"

[papous]

Τόσο όμορφος ο κόσμος
όλοι τριγυρνάμε
στων αγγέλων τις σκυμμένες πλάτες.
Μεθυσμένοι στα σοκάκια
δυό ώρες απ' την λήθη
των ανέμων άξεστοι επιβάτες.

Μα εσύ περιμένεις
νάρθω να σε βρω
το νήμα σου υφαίνεις
όνειρα σωρό

Κι εγώ στο ταξίδι
για το τίποτα
σου έστειλα ήδη
λόγια ανείπωτα.

Δυό γαλάζιες κορδελίτσες
και μια χούφτα άμμος
απ' τα δάχτυλά σου αργά κυλάει.
Στην αδέσποτη υφή του
το είναι σου βουρκώνει
Στο Αιγαίο ο χρόνος κολυμπάει.

Μα εσύ το ταξίδι
που σχεδίασες
το άρχισες ήδη
πόσο μου 'μοιασες

Κι εγώ περιμένω
μια βοήθεια
το νήμα μου υφαίνω
από συνήθεια.

[papous]

Αποχαιρετώντας σας για την περίοδο των γιορτών, σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα και σας θυμίζω ότι αυτές οι γιορτές είναι η εποχή των απαγορεύσεων.

Απαγορεύεται
να μην παλεύεις γι αυτό που αγαπάς
να μην χαμογελάς στα προβλήματα
να μην πραγματοποιείς τα ονειρά σου
να τα παρατάς από φόβο.
Απαγορεύεται
να μην εκφράσεις την αγάπη σου
να τους εκδικηθείς για την κακή σου διάθεση
Απαγορεύεται
να παρατήσεις τους φίλους
να προσποιηθείς ότι σου είναι αδιάφοροι
Απαγορεύεται
να μην προσπαθείς για το καλύτερο
να μην πιστεύεις στο Θεό και να αφήνεσαι στην μοίρα σου
να φοβάσαι την ζωή και τους συμβιβασμούς της
Απαγορεύεται
να ξεχάσεις τα μάτια της
μόνο και μόνο επειδή δεν σε κοιτάνε πια
να ξεχάσεις το παρελθόν της και να την πληρώνεις για το παρόν της.
Απαγορεύεται
να μην δημιουργήσεις την ιστορία σου
να μην προσπαθείς να καταλάβεις
να μην δίνεις μια στιγμή σ' όσους την χρειάζονται
να μην ψάχνεις την ευτυχία.
Απαγορεύεται
να μην ευχαριστείς τον Θεό για την ζωή σου
να ξεχνάς πως εύκολα χάνεις ότι κέρδισες
Απαγορεύεται
να μην ζεις την κάθε μέρα σου σαν να ήταν η τελευταία
Απαγορεύεται να μην ζεις.
 

[papous]

Αγνωστος μετ' αγνώστων, σε ανάγκη μεγάλη,
βρέθηκα στην γλυκιά μας πατρίδα.
Κι οι φερώνυμοι ως λειτουργοί,
κρατικοί καρεκλοκένταυροι άπαντες
με 'γράψαν στα κατάστιχα του ερέβους
κι αναγκάζομαι να δείξω ταύτα:

Όρσε κράτος της αφασίας
όρσε πάτε της εξουσίας.
Όρσε διότι τα μπουρδέλα εμπροσθέν σου ωχριούν
όρσε, μέχρι κι οι πουτάνες τους λειτουργούς σου λοιδωρούν.
Όρσε της μαλ***ας πολυθρύλητε τόπε
όρσε, την αχρηστία των ενώντων προάγεις.
Όρσε διότι στην πατρίδα έχω γίνει άπατρις
ορσε, άλλο δεν σου έλειπε παρά το ωτομοτρίς.
Όρσε πέντε κι η Δαμόκλειος σπάθη γέρνει προς εσέ
όρσε και ένα γιαούρτιον μες σε πήλινο κεσέ.

Όρσε κράτος ανάλγητο.

Βλέποντας τόσα χάλια, μην αντέχων την μπόχα
με βία τα ρουθούνια μου κλείνω.
Μα η σαπίλα όλους μας διαπερνά
σταθερή κατρακύλα, στου βορβόρου το απύθμενο
ασύδοτη, χωρίς τριβές,

αλοίμονο!
 

[papous]

Θανάση φίλε μου καλέ, αν και ξεπερασμένος
πολύχρωμος νασ' εύχομαι αλλά κι εντοιχισμένος.

Χείλια να έχεις τα καλά σ' όλη την βιωτή σου
κι ένα μεγάλο ευχαριστώ να κρέμεται στ' αυτί σου.

Κι αφού δεν με προσκάλεσες στο γλέντι ψες την νύχτα
θέλω να πω στους φίλους μας κι εσένα καλημπήχτα.

[papous]

Ρωτήσαν έναν μεγάλο αναλυτή: -"Πως έκλεισαν οι πολιτικές εξελίξεις του 2007 στην Ελλάδα?"
-"Ο Θέμος
του θέματος
ω ανάθεμα"

-Αρχαίο πνεύμα αθάνατο έλα και πες μου τώρα
ποιός είναι ο πιο ασύδοτος σ' ολόκληρη τη χώρα?
Μην είναι οι πολιτικοί ή οι δημοσιογράφοι
οι δικαστές, οι κληρικοί ή αυτός που τώρα γράφει?
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι επιχειρηματίες
οι καλιτέχνες, οι αστοί, οι γεωργοί, οι παρίες?
Εσύ θα ξέρεις, Δυτικού πολιτισμού ο λίκνος
στην χώρα αυτήν αιώνια παραμένεις, λευκός κύκνος.

-Μην με μπερδεύεις με εσάς άξεστε τυμβωρύχε
προέρχομαι από σύστημα που άλλες αξίες είχε.
Το μέτρο, που είν' η χρυσή τομή, των ορίων η αρμονία
κι εσείς "παν μέτρον άριστον" λέτε, τι δυσωδία!
Την σύμβαση, πουν' απαρχή στην κάθε επιστήμην
εσείς απαξιώνετε - και από εμένα ερήμην.
Και τους κανόνες. Λέγανε "ή ταν ή επί τας"
Στις Θερμοπύλες γράψανε: υπακούσαμε σ' αυτάς.

Φευ εις το μόνο που υπακούτε σθεναρά μετ' ισχυρής θελήσεως
είναι εις τα κοινώς λεγόμενα Μέσα Μυστικής Επιχορηγήσεως.

[papous]

Κάθε πρωί ξεκινώ με χαρά
στην ζωή μου να πω καλημέρα
η ομορφιά της ντυμένη με φως
οι φωνές διακοσμούν τον αέρα.

την καλοσύνη προσφέρω παντού
με χαμόγελο θα την κερδίσω
κι ότι κι αν πουν λέω ευχαριστώ
και την νύχτα, κι αυτήν θα την ζήσω.

Ρεφρέν Νο 1
Δεν θα σου μοιάσω υπάλληλε του κερατά
κατουρημένες ποδιές δεν θα γλείψω
ούτε θα χώσω τα χέρια μου στα σκατά
με ξερατά την ψυχή δεν θα νίψω
με ξερατά την ψυχή δεν θα νίψω.

Ρεφρέν Νο 2
Δεν θα σου μοιάσω υπάλληλε του κερατά
είσαι το όνειδος κι είμαι η ελπίδα
έχω αξία και έχω και απαυτά
μόνο ντροπή μες τα μάτια σου είδα
μόνο ντροπή μες τα μάτια σου είδα.

Ρεφρέν Νο 3
Δεν θα σου μοιάσω υπάλληλε του κερατά
τα σάβανά σου δεν ανανεώνονται
μα στο σκοτάδι που η μνήμη δεν απατά
θα το θυμάσαι: όλα εδώ πληρώνονται
θα το θυμάσαι: όλα εδώ πληρώνονται.

[papous]

Σκέφτηκες ποτέ ότι σε οδηγούν σ' ένα αποτρόπαιο κατρακύλισμα?
Γυάλινες σφαίρες γεμάτες με ρυπαρό υγρό χτυπούν βάναυσα πάνω στους τοίχους τα κορμιά τους που εκρήγνυνται βίαια ξερνώντας κομμένες και κίτρινες βλέννες. Γεμίζουν τους λάκους με βρωμιά και την βρωμιά με αίμα.
Ανώφελο τάχα να γκρεμίζεις ρημαγμένους τοίχους ή ν' ανοίγεις ξεραμένα πηγάδια?

Σπρώξε βαθιά τα καθάρματα
όρμα, χτύπα και πες τους
σας γράφω
σας γράφω εκεί που ξέρετε
ανώφελα
δίχως ψυχή
δίχως μια στάλα αίμα να ξοδεύω για σας.

Τι Μακεδόνας, τι να 'μαι Βούλγαρος
Τι να 'μαι Τούρκος, τι να 'μαι Αλβανός
καρφάκι δεν μου καίγεται καθίκια
εσείς τρέμετε μόνο που θα χάσετε τα οφίκια.

[papous]

Αγαπητοί φίλοι, ως τόπο και χρόνο της "ποιητικής κιθαροσυνάντησης" για την οποία συζητούσαμε το 2007 προτείνω το φεστιβάλ ακουστικής μουσικής του Κιθάρα. Μ' ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Τι λέτε?

(Παρακαλώ οι απαντήσεις και οι αντιρρήσεις να σταλούν σε πμ για να μην πιάνουμε χωρίς λόγο ωφέλιμο χώρο)


Άσχετο


Σε μια ασήμαντη πλατεία
τρίτου σύμπαντος πολίχνη
κάποια λαμπερά ζωάκια
προσπαθούν ν' αφήσουν ίχνη

Αδέκαστοι κριτές των πάντων
στήσανε μια καρμανιόλα
ψάχνανε να βρούνε θύμα
που θα πλήρωνε για όλα

Τα κακά και τα στραβά τους
όπως τους είπε ο μάγος
θα τα έπαιρνε μαζί του
αποδιοπομπαίος τράγος.

"Συ που έκλεψες τις τρίχες
απ' του κλέφτη τ' αχαμνά
που κατούρησες στις σκάλες
που αρνήσε τον βραχνά

που δουλεύεις σαν μουλάρι
που μαζεύεις το σχοινί
που ασέλγησες στην κόρη
που το έπαιζε σεμνή

που δεν βλέπεις προς το μέλον
απ' τα κοινά μας απελθών...
Συ αξίξεις για θυσία
Είσαι πλέον παρελθόν."

....................................
...................................
...................................
...................................


Μες του φεγγαριού την λάμψη
άδειο πέφτει το κουφάρι
δεν ξεχνάει η λεπίδα
όμως του έκαναν μια χάρη.

Μεγαλόψυχα το σώμα
τ' άψυχο πια δεν θα κρίνουν
κι έτσι όλη τους η βρώμα
κι οι πομπές, σ' αυτό θα μείνουν.

[papous]

Πέρα από κάθε επιστήμη και λογική είναι ο Λόγος. Και δύναμή του η ποίηση. Η αγάπη αποτυπωμένη στον χρόνο.

Κι αν έχεις χρόνο να διαβείς
το παρελθόν σου προσπαθείς να ξεδιαλύνεις
Κι αν έχεις τόπο να σταθείς
τον χρόνο σου ευλαβικά ατενίζεις.
Στα δύο κομμένος
σύμμετρος
με δύο σκέψεις, προσμονές μα και αρνήσεις
στις αντιθέσεις σου γυρεύεις την αιτία.
Άρτιος κόσμος
στη ζωή σου
στο μυαλό, στην λογική σου.
Φτιάξε ένα κόσμο περιττό
Πως να μπορέσεις;
Περ’ από κάθε λογική
είναι το Ένα Του όντως.

[Neikos]

υποβαλω τα σεβη μου...ολο αυτο το εργο ειναι πραγματικα αξιεπενο!!

[papous]

Έλα κι εσύ στην φάρμα ανθρώπων
Η φάρμα μας διαθέτει τις καλύτερες ποικιλίες μανάδων
διαβιούν στους 20 βαθμούς Κελσίου
διατρέφονται αποκλειστικά με βιολογικά προϊόντα
ενσταυλίζονται σε επιπλωμένα φέρετρα
γονιμοποιούνται σε σύγχρονες μονάδες ευγονικής.
Τα προϊόντα μας υπόκεινται σε αυστηρό υγειονομικό έλεγχο
δεκτές μόνο οι αποχρώσεις του ροζ
οτιδήποτε μελαμψό απορρίπτεται αυτομάτως.
Σας παρέχουμε εγγυημένα παιδιά για κάθε χρήση
είμαστε οι καλύτεροι στην παράδοση
παρέχουμε διευκολύνσεις στην νομιμοποίηση.
Η φάρμα μας αποτελεί μη κερδοσκοπική εταιρεία
παρακαλούμε στην αποστολή δωρεών για την ενίσχυση του κοινωνικού μας έργου.
Θα μας βρείτε: Οδός Αίσχους 1821
στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.mesaionas.gr
τηλ: 6999 666 666
πληροφορίες στους κατά τόπους αρμόδιoυς.

[Πέτροc]

Αγαπητοί φίλοι, ως τόπο και χρόνο της "ποιητικής κιθαροσυνάντησης" για την οποία συζητούσαμε το 2007 προτείνω το φεστιβάλ ακουστικής μουσικής του Κιθάρα. Μ' ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Τι λέτε?

(Παρακαλώ οι απαντήσεις και οι αντιρρήσεις να σταλούν σε πμ για να μην πιάνουμε χωρίς λόγο ωφέλιμο χώρο)

...  "ποιητική κιθαροσυνάντηση"   

... γίνεται ? θα γίνει ? .... ή μήπως την έχασα ήδη ? 

... για 'λεγε ... για ΄λέγε ... 

/nEwBiE 

[papous]

"Ήμουν κι εγώ εκεί"

Βέβαια ο μόνος μονοϋπόστατος ποιητής-κιθαρωδός που γνωρίζω είναι ο x-versous.

Παρεμπιπτόντως nEwBiE, μ' αρέσει πολύ το γυαλάκι σου!

[papous]

Καλώς ήρθατε στην φάρμα ανθρώπων
Βλέπετε εδώ στ' αριστερά μια δεκαεφτάχρονη κυρά
την έχουμε από δέκα χρονών κοπέλλα
μας έχει κάνει κιόλας πέντε η κουνέλα
κοιτάξτε τι όμορφα, στητά, φαρδιά καπούλια
γεννετικά προορισμένη για την δουλειά
μα όταν της παίρνω τα μωρά χα, χα, αυτή κλαίει γοερά
αλλά αυτό το θέμα εσάς δεν σας αφορά.
Πως είπατε? Αν κάνει πισωκολλητό?
Μα είναι ήδη οκτώ μηνών και ο γιατρός επιτρέπει μόνο δαγκωτό!