Το Στέκι των Κιθαρωδών
Ειδικά θέματα => Φωνή και τραγούδι => Μήνυμα ξεκίνησε από: pascal. στις 18/09/09, 10:36
-
Διαβάζω τη συνέντευξη της Μαρινέλας στο περιοδικό "Κ" της κυριακάτικης Καθημερινής και μιλώντας για τον Καζαντζίδη, ο οποίος τραγουδούσε ίσια, λέει το εξής:
"Οι τσαλκάντζες -όσοι ξέρουν μουσική θα καταλάβουν- (προφανέστατα εννοεί τα γυρίσματα της φωνής) γίνονται για να αποφύγουμε κανένα φάλτσο ή επειδή η φωνή μας έχει βιμπράτο και θέλουμε να το καλύψουμε με σπασίματα"
Και μου δημιουργείται εμένα η απορία: Γιατί θεωρεί κακό να έχει βιμπράτο η φωνή;;;; ???
-
Διαβάζω τη συνέντευξη της Μαρινέλας στο περιοδικό "Κ" της κυριακάτικης Καθημερινής και μιλώντας για τον Καζαντζίδη, ο οποίος τραγουδούσε ίσια, λέει το εξής:
"Οι τσαλκάντζες -όσοι ξέρουν μουσική θα καταλάβουν- (προφανέστατα εννοεί τα γυρίσματα της φωνής) γίνονται για να αποφύγουμε κανένα φάλτσο ή επειδή η φωνή μας έχει βιμπράτο και θέλουμε να το καλύψουμε με σπασίματα"
Και μου δημιουργείται εμένα η απορία: Γιατί θεωρεί κακό να έχει βιμπράτο η φωνή;;;; ???
αν έχεις βιμπράτο και βγαίνει παντού και πάντα μπορεί να γίνει πολύ πολύ ενοχλητικό... αν τώρα το ελέγχεις και το βάζεις κατά βούληση όπου θες ειναι μεγάλο εργαλείο...
-
Διαβάζω τη συνέντευξη της Μαρινέλας στο περιοδικό "Κ" της κυριακάτικης Καθημερινής και μιλώντας για τον Καζαντζίδη, ο οποίος τραγουδούσε ίσια, λέει το εξής:
"Οι τσαλκάντζες -όσοι ξέρουν μουσική θα καταλάβουν- (προφανέστατα εννοεί τα γυρίσματα της φωνής) γίνονται για να αποφύγουμε κανένα φάλτσο ή επειδή η φωνή μας έχει βιμπράτο και θέλουμε να το καλύψουμε με σπασίματα"
Και μου δημιουργείται εμένα η απορία: Γιατί θεωρεί κακό να έχει βιμπράτο η φωνή;;;; ???
αν έχεις βιμπράτο και βγαίνει παντού και πάντα μπορεί να γίνει πολύ πολύ ενοχλητικό... αν τώρα το ελέγχεις και το βάζεις κατά βούληση όπου θες ειναι μεγάλο εργαλείο...
Ακριβως. Γιατι αλλο το βιμπρατο που βγαινει το ασχετο και ειναι ασταθες, αρυθμο και χαλαει την αρμονια του κομματιου και αλλο ενα βιμπρατο καλοδουλεμενο και υποστηριζομενο απο το διαφραγμα.
Γενικα σε νοτες κρατημενες ειναι δυσκολο να κρατησεις τη φωνη σταθερη χωρις σκαμπανεβασματα κι αυτοι κανανε περιτεχνα γυρισματα για να τα καλυψουν. ;)
Α! και μπαι δε γουει, επειδη ειναι ο τιτλος, οχι τιποτα αλλο, αοιδος γραφεται με "οι" :P Ειπα κι εγω τι σημαινει αιδος... 0:)
-
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας παιδιά.
Ναι, η άτιμη η αοιδός ξέφυγε και έγινε αιδός!
-
Μια που είναι το πιο "ζωντανό" θέμα στην κατηγορία παίρνω αφορμή από τη συζήτησή σας για να κάνω μια ερώτηση σχετικά με μια απορία που πάντα είχα.
Όταν στους τραγουδιστές "δουλεύει" πολύ η μύτη κατά το τραγούδισμα αυτό θεωρείται μεμπτό?
Δηλαδή μιλάμε για κάποιο έλλειμμα ταλέντου που καλύπτεται από τη μύτη ή είναι κι αυτό ένα φαινόμενο που δεν αφαιρεί κάτι από το ταλέντο τους?
Ακόμη πιο απλά: συγκαταλέγεται στα θετικά στα αρνητικά ή σε τίποτα από τα δύο?
-
Συμφωνώ με τα παραπάνω για το βιμπράτο. Για τη μύτη τώρα που λέει ο φίλος ο Ωρίωνας έχω την εξής άποψη...Φαντάσου ότι η φωνή είναι κάτι σαν "equalizer"...Δηλαδή διαθέτεις κάποια διαφορετικά ηχεία που έχουν να κάνουν με το πως θα βγει το ηχόχρωμα της φωνής σου. Ένα από αυτά είναι και η μύτη, που βγάζει τον πιο "οξύ" ήχο. Έχεις λοιπόν το high στη μύτη , αλλά πρέπει να διαθέτεις και μεσαία και low. Low έχεις όταν "ανοίγεις" το λαιμό κάτω (Nick Cave π.χ), χρησιμοποιείς δηλαδή το χαμηλό σου ηχείο και μεσαία όταν με ανοιχτό λαιμό επίσης ,χρησιμοποιείς και τα δύο ηχεία σε αναλογία. Αν τραγουδήσεις κάθε ηχείο ξεχωριστά έχεις την αίσθηση της νοητής πορείας με την οποία βγαίνει ο αέρας από το στόμα. Στο χαμηλό είναι σαν να πηγαίνει διαγώνια προς το έδαφος, στο μεσαίο είναι σαν να βγαίνει παράλληλα και στο ψηλό σαν να βγαίνει διαγώνια προς τα πάνω... Τα υπέρ και τα κατά τώρα της χρήσης αποκλειστικά της μύτης, είναι ότι είναι πιο εύκολο να βγάλεις μιά ψηλή νότα γι αυτό και πολλοί τη χρησιμοποιούν σκέτη, ή ότι σε κάποια είδη τραγουδιού ταιριάζει πάρα πολύ (π.χ νησιώτικο). Στα κατά είναι ότι στερήσε "όγκου" γιατί είναι και το πιο "στενό" ηχείο και φυσικά ότι δεν μπορείς να τραγουδήσεις με αυτό το στυλ πάρα πολύ είδη τραγουδιού. Ο καλός τραγουδιστής λοιπόν έχει φτιάξει αυτό το equalizer και μπορεί να το χρησιμοποίησει και να το ελέγξει όπως θέλει και σε ότι ποσοστά θέλει το καθένα ανάλογα με το πως αντιλαμβάνεται και τις ανάγκες ενός τραγουδιού. Βέβαια δεν υπάρχουν μόνο αυτές οι τοποθετήσεις της φωνής, στο κλασσικό τραγούδι χρησιμοποιούμε και τη "μάσκα" που έιναι άλλο "καπελάκι", υπάρχουν κάποια είδη φαλτσέτου, υπάρχουν γενικά αρκετά πράγματα στα οποία πρέπει να εντρυφήσει ένας τραγουδιστής και φυσικά όσα περισσότερα κατέχει τόσο καλύτερος γίνεται...
Υ.Γ Να πω επίσης ότι η μύτη χρησιμοποιήθηκε και για έναν ακόμα πρακτικό λόγο στη παραδοσιακή μουσική. Οι ψηλές συχνότητες ακούγονται πιο εύκολα, οπότε φανταστείτε τα πανηγύρια του παρελθόντος που δεν υπήρχαν ούτε μικρόφωνα ούτε μικροφωνικές.
-
Για το θέμα του βιμπράτο νομίζω ότι είναι περισσότερο θέμα στύλ, παρά τεχνικό. Μαλλον για αυτο το έιδος τραγουδιού οι τραγουδιστές/τριες προτιμούν να έχουν ευθύ τόνο παρά βιμπράτο.
Μπορεί, της ίδιας να μην της αρέσει κιόλας, ολα παίζουν....
Στο δεύτερο θέμα που μπήκε από τον Ωρίωνα
Εχει πραγματικά σημασία στη μουσική αν κάτι είναι μεμπτό η όχι, πως πρέπει και πως δεν πρέπει να ακούγεται κάποιος;
Κοιτάς αμα ο άλλος σου αρέσει, αν ναι παει και τελείωσε ένρινη ξε-ένρινη χροιά να έχει, βιμπράτο ξε-βιμπράτο, ταλέντο ξε-ταλέντο, για εσένα τραγουδάει ωραία.
Στο κάτω κάτω μουσική είναι, τεχνη είναι, δεν είναι ούτε διαγωνισμός φωνητικών ικανοτήτων, ούτε να καθόμαστε με το μπλοκάκι να τους βαθμολογούμε...
Δηλαδή εγώ "τίποτε απο τα δύο" λέω.
-
Έχω την γνώμη ότι με τον όρο "τσαλκάντζες" δεν εννοούμε απλώς τα γυρίσματα αλλά τα γυρίσματα με "γλύστριμα" σε μόρια. Από αυτήν την άποψη μάλλον έχει δίκιο η Μαρινέλα η οποία εκτός από σταθερότητα στην έκταση κάνει και υπέροχα γυρίσματα, ακόμα και σ' αυτήν την ηλικία. Κορυφή η γυναίκα!!!
Όσο για την άλλη απορία, του Ωρίωνα, εξαρτάται τι εννοεί. Αν εννοεί την ένρινη φωνή, όπως αυτήν του Βοσκόπουλου, είναι συνήθως θέμα κατασκευής και δεν κρίνουμε από αυτήν έναν καλιτέχνη (κατά την γνώμη μου). Αν εννοεί ηθελημένες ένρινες αποδώσεις, πάλι δεν είναι μεμπτό. Πιθανότατα να νομίζει ότι το κομμάτι πρέπει να αποδωθεί εκφραστικά σε μια συχνότητα χωρίς πολλές αρμονικές. Σ' αυτήν την περίπτωση κρίνουμε μόνο τον τρόπο έκφρασής του. Ο Neel Yang το χρησιμοποιεί συχνά στα τραγούδια του.
Όσον αφορά την χρησιμοποίηση της μύτης στα παραδοσιακά τραγούδια, έχω την γνώμη ότι οφείλεται στον επηρεασμό τους από την Βυζαντινή μουσική, όπου κάποια στιγμή το ισοκράτημα γινόταν με την μύτη και μόνο στην βάση του ήχου και αυτό για να αποφεύγονται οι αρμονικές που παράγονται με τον παλμό της μαλακής υπερώας και να μην μπερδεύεται το μέλος.
Μάκη δεν νομίζω ότι το ένρινο προσφέρει σε ένταση, μάλλον αφαιρεί.
-
Ωχ, τον σκότωσες λίγο τον Neil Young... ;D ;D ;D