Γιατί όταν είσαι καλά, είσαι έξω και το διασκεδάζεις. Όταν έχεις τις μαύρες σου, κάθεσαι μέσα και γράφεις. Εγώ τουλάχιστον. Που δεν έχω να πουλήσω σε κανέναν τίποτα.
Κυριως γραφω στιχους, οποτε το νοιωθω και το χρειαζομαι (και γι αυτο ειναι σαν να βγαινουν απο μεσα μου και να γραφονται μονοι τους) και εκφραζουν την ψυχολογικη μου κατασταση τη στιγμη που γραφω. Απλως , οταν ειμαι χαρουμενος για κατι , δεν νοιωθω την αναγκη να γραψω κατι , αλλα κυριως να κανω πραγματα: να βγω εξω , να γελασω , να ειμαι με παρεα κτλ...
Αντιθετα , οταν ειμαι μελαγχολικος κτλ , ειναι οι ωρες που καθομαι μονος μου , σκεφτομαι και αφουγκραζομαι τον εαυτο μου, τον κρινω και τον κατακρινω, τον καταδικαζω και τον λυτρωνω ... ή οχι ...
Συμφωνώ!!! Προσωπικά γράφω σε στιγμές που είμαι έντονα συναισθηματικά φορτισμένος, αυτό δεν κάνει τους στίχους αναλώσιμους και σίγουρα δεν το κάνω για να είμαι στη μόδα!!
Τη χαρά μου μπορώ να την μοιραστώ με τους φίλους μου, την οικογένεια μου.. Τον πόνο που μπορεί να μου προκαλέσει ένας χαμένος έρωτας
με κανένα..
Μόνο στο χαρτί ξέρω πως μπορώ να γράφω χωρίς να με σχολιάσει ή να με κρίνει κανένας.. Το γράψιμο λειτουργεί για όλους (πιστεύω) σαν ένα μέσο εκτόνωσης..
Γράφεις αυτά που δεν μπορείς να πεις.. Κι αυτά μόνο αγάπη, πόνο και πίκρα βγάζουν τις περισσότερες φορές..