Αγαπητέ Parpen,
Πρώτ απ όλα, σ ευχαριστώ για τον χρόνο που διέθεσες (και φαίνεται από την ανάλυσή σου), για να σχολιάσεις το CD...
Τώρα σχετικά μ αυτά που γράφεις, είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου, να κρίνεις με γνώμονα τα ακούσματά σου...
Σε άλλους ταιριάζουν κάποια πράγματα και σ άλλους κάποια άλλα...
Εγώ απλώς να σχολιάσω (κι εσύ κάπως έτσι το θέτεις), "τι είναι ροκ σήμερα"?? (και μιλώ για την Ελληνική "επικράτεια" και μόνον)
Είναι (η θα έπρεπε να είναι) κάτι κοντά στους , ας πούμε (εξαιρετικούς) Dream Theatre??
Είναι κάτι κοντά στους (λαικότροπους) Πυξ-Λαξ?
Είναι κάτι κοντά στο Γιοκαρίνη και τον Κροκίδη (μια που τους ανέφερες), και την "υπεροχή" της κιθάρας στον ήχο??
Εγώ δεν μπορώ να απαντήσω, μιας και αρχή μου είναι να βγάζει ο δημιουργός και να καταθέτει αυτό που αισθάνεται, αυτό που πραγματικά είναι, χωρίς να το εντάσει σε φόρμες και συνταγές...
Από κει και πέρα, κάποιοι "πάνε" μαζί του, κάποιοι μένουν στην απέναντι όχθη...
Εγώ είμαι αυτός κι αυτό καταθέτω και χαίρομαι για τις "αντίθετες φωνές" που με ταρακουνάνε για να δω και να επενεξετάσω...
Αρκεί όλοι ν αγαπούν και να υποστηρίζουν τον κοινό παρανομαστή: Τη μουσική...
Και πάλι σ ευχαριστώ για την (καλοπροαίρετη) "κριτική" σου, που θα μελετήσω με ησυχία σε βάθος...
Φιλικά,
Γρηγόρης Δεσύπρης
www.dessypris.com