Διαδρομές
ασήμαντες,μικρές
τα χρόνια μου σπατάλη
σ'ατέλειωτες σιωπές.
Ίχνη του χθες
που δε τα σβήσαν οι βροχές
και συνεχώς μια πάλη
να κλείσουν οι ρωγμές.
Μες του Σεπτέμβρη,τα δρομάκια τα στενά
σωπάσαν τα τραγούδια
μα η δική μου η ψυχή,ρίζωσε εκεί
και δε μου ξεκινά ζωή καινούργια.
Διαδρομές
ανούσιες,φθηνές
οι μέρες μου ξυπνάνε
μα μένουνε μισές.
Εικόνες του χθες
που δε τις ξεθωριάσαν αγκαλιές
όμηρο με κρατάνε
σε κείνες τις στιγμές.
