Δεν ειν τα λογια σου αυτα που με τσακιζουν
ουτε της ψευτικης ζωης μας το γιατι
ειναι τα ματια σου αυτα που μαντικρυζουν
και ουτε ιχνος δεν υπαρχει απο ντροπη
Σε ολους ελεγες πως ησουνα το θυμα
πως ειχα ανοιξει μια για παντα την πληγη
δεν ειχες μπεσα και φιλοτιμο για δειγμα
μοναχα αχρωμη κι αχαριστη ψυχη
...στον Δημητρη κ στην Αννα