... για να χαλαρώσουμε και λίγο...
Τουλάχιστον εσύ... δεν βρόντηξες την πόρτα !
Σηκώθηκες και έφυγες, σε τόνο φιλικό.
Εσύ αλλιώς τραγούδαγες, κι εγώ άλλα ακόρντα...
...σου έπαιζα και χάναμε κι οι δυο μας το ρυθμό.
Γι` αυτό κι ο χωρισμός, για μας ήταν μοιραίος.
Και όμως τον πετύχαμε, με δίχως τσακωμούς.
Στις άλλες που με άφηναν , γινόμουνα χυδαίος,
γιατί καβγάδες κάναμε, που δεν χωράει ο νούς!
Τον χωρισμό τον άντεχα, μα όχι και την γκρίνια...
Κι΄όλες αυτές με τσάντιζαν... μα κλάματα, βρισιές...
Με τις Γυναίκες βέβαια... έχω μεγάλη γκίνια...
Γιατί όμως να μου κλείνουνε την πόρτα με κλωτσιές??
Μονάχα `συ ξηγήθηκες, με λογική και θάρρος...
σιγά την πόρτα έκλεισες... γι` αυτό και σ` εκτιμώ
Κι εγώ έτσι όπως φαίνεται, μια πόρτα άλλη θα πάρω..
κι έτσι μονάχος σπίτι μου... θα κάτσω να σπαστώ...
...... έχει και παρακάτω.... αλλά ειναι ακατάλληλο για ανηλίκους...
