Αναπολώ το χτες μου μοιρασμένος
σε δυο αγάπες δυνατές
Διψω για το μεθυστικό κρασί της λήθης
Να βουτηχτω στην κολυμπήθρα με τα ροδοπεταλα
Να τσακίσω τ' αλίχνιστο το στάρι
Ξυπνάω
Τη νύστα μου ξορκίζω μ ένα δάκρυ
καβάλα στου Άβαρι το αημενιο βέλος
πλανιέμαι
Και παραμένω
Μικρό αδούλευτο λιθάρι
που ξέφυγε απ της φυγόκεντρου την πλάνη
Φτερά ανοίγω ματωμένα
Αρχάγγελος του πόνου μου να γίνω...
