Λοιπόν, θα τονίσω τα θετικά.
'Εχεις χάρισμα στην επιλογή τόνου. Ακόμη πολύ μακριά από επαγγελματίας, αλλά όταν φτάσεις εκεί θα είσαι από τους ελάχιστους που θα ξέρουν τι θέλουν και θα το πραγματοποιούν. Τέτοιους κιθαρίστες τους χρειαζόμαστε όλοι και για την ώρα μας λείπουν...
Έχεις αυθορμητισμό και φαντασία. Αλλά το μυαλό σου πάει πολύ πιο γρήγορα από ό,τι τα χέρια σου. Χρειάζεσαι προσλαμβάνουσες. Συγκεκριμένα χρειάζεσαι άνθρωπο να σου πει μυστικά με την κιθάρα στα χέρια. Δε δοκιμάζεις να ρωτήσεις τον Αλέξη το Φλούρο να σου δείξει 5 πράγματα σε πεντατονικές? Εννοώ πως μπορείς να προχωρήσεις μόνος σου, αλλά θέλεις χειροπιαστή έμπνευση και να μπεις σε κάποιο κύκλο από κιθαρίστες που θα σε καθοδηγήσουν. Ο Satriani ή ο Van Halen από την ταμπλατούρα δεν είναι ο σωστός τρόπος να μάθεις αυτά που εκείνοι ξέρουν από πεντατονικές, διότι οι δύο αυτοί τύποι ήξεραν πως αν δεν έκαναν κάτι διαφορετικό από το Vaughan ή τον Clapton (tapping, legato και τα ρέστα τους) δε θα περνούσαν στην ιστορία. Αλλά και οι δύο περιπτώσεις ξέρουν κτηνώδη φρασεολογία blues, που απ' ό,τι βλέπεις από μόνος σου, χρειάζεται για να μπορείς να έχεις τη στοιχειώδη γέφυρα έκφρασης από το κομμάτι ξύλο με σύρματα που κρατάς στα χέρια σου.
Βρες ανθρώπους που θα σε στείλουν πίσω στο δωμάτιό σου για μήνες. Πιστεύω ότι ξέρεις πως να βγεις σοφότερος από το δωμάτιο μετά.
Vibrato: ξαναδές το αυτό
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=23737.0 το vibrato είναι τρόπος ζωής. Συμφώνησα με ένα παλιό κιθαρίστα από τη Θεσσαλονίκη στο πως είναι καλό να γίνεται μετά από πολλά χρόνια πειραματισμών, αλλά μόνο όταν είμαι σε μεγάλες φόρμες μπορώ να πω ότι ελέγχω ικανοποιητικά τα bents. Και εκείνος και εγώ καταλήξαμε στον τρόπο του Malmsteen, αλλά προσέξαμε πάρα πολύ και το πως πιάνει την κιθάρα ο Marty Friedman. Τελικά ο καθένας βρίσκει το δικό του στυλ, αλλά υπάρχουν πράγματα να
μάθει κανείς, και αυτό είναι πάρα-πάρα πολύ σημαντικό για να έχει κανείς προσωπικό στυλ...
Φιλικά
Χρήστος
