----------------------------------------------------------------------------------------------------
ΑΝΑΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΟΥ «ΤΙΠΟΤΑ»
Ποίησις είναι η «αδυναμία» των αδύναμων…
Γραμμένη από δικαιωματικώς αδύναμους δία εν δυνάμει «αδυνάτους».
Διαβάζετε από δυνητικά αδύναμους.
Στάματα νά μιλάς γιά ανάγνωσι καί διά-βασε τόν «δρόμο».
Ανά την γνώση οί γνωρίζοντες διασταυρώνονται έν τέλεια «τελεία»
Οί αναγνώσεις σταματούν είς διάβασιν.
Οί γραφές αναγνωρίζονται πυροβατόντας.
Όλα είναι δρόμος εξού καί ο πόνος ο μόνος εν συγγένεια νόμος.
Ανά την γνώση…
θά εκραγώ σέ ράγες μέσα εις τό «διάβα μου» ποτέ κοιμούμενος πάνω σέ αυτό.
Ήρθα ώς ξένος, πρό-χωράω εν στάσει, καιρός νά ξυπνήση τό Όν-άρ.
Εφιάλτης θά σήμαινε τό αντίθετο.δία τήν γνώσιν αντί τής επί-γνώσεως.
Κι αν παίζω με τον λόγο...
είναι το «ά-λόγο μου» κρατιέμαι από γκέμια νά αδράξω τό εγώ μου.
Η «συνάρτησις», ουδεμία σχέσιν έχει μέ τόν ορθό λόγο.
αδυναμεί νά τόν συναρτήσει εις τό ελάχιστο.
Τό ελάχιστο είναι η μόνη σχέσιν τού λόγου μέ τήν πράξιν καί στήν πράξιν.
Δικαιωματικώς πάλι στόν «δρόμο» καταλήγουμε άνευ λόγιου λόγου.
Μαθηματικές λογικές ανακρίβειες τής ακριβής μας λογικής.
Τό σύμπαν καταλήγει σέ μηδέν «ανακατανομή του τίποτα».
Τό γηραιότερο ά-λογο...
Φορεί χρυσοκέντητα πέταλα, οι σπονδές τού θείου
Ωθούν τα φτερά του σε απέραντα ταξίδια. Ωδή στη γνώση της άγνοιας.
Γιά ένα απέραντο τίποτα, γιά ένα υπέροχο τίποτα, γιατί τό όλα πληρώνεται στό
τίποτα γιατί τό τίποτα εκπληρώνεται απ'τό όλα.
Η εξίσωσις ωθεί τίς αντίθεσης στό υπέροχο μηδέν…
Τό μηδέν κινητήριος δύναμη τής ζωής περιμένει τήν άπειρη αποδοχή.
Ανάξιο αξιολογεί τίς άξιες, τά αξιώματα φθίνουν καί αυτά μπροστά στήν
υπεροχή του καί μόνον εκ τού αποτελέσματος μηδενίζεται.
Ο λόγος έχει ένα λόγο νά κλαίγεται...
Ο χρόνος έχει ένα λόγο Να καίγεται, τό νόημα δέν έχει νόημα πιά.
Ο λόγος πάντα ήταν α-λόγο.
Ακόμα δεν κουράσθηκε; Ακόμα δεν κουράσθηκες;
Σού τό είπα πρώτο πρώτο, θά σέ βασανίσω...
Όσο λοιπόν διαβάζεις θά μένεις πάντα πίσω
καί αφού πολύ τό θέλεις ελπίζω νά σέ πείσω.
Μπορείς νά φάς νομίζω καί όλον σου τόν χρόνο
διαβάζοντας τίς γνώμες αδύναμων.
Πονέσαν τα ματάκια μας και η σκέψη μας νωθρή...
Ασήμαντα σημαντικά στήν ίδια λογική,
άντε λοιπόν νά ζήσουμε καί μήν ρωτάς γιατί.
ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ «ΟΛΑ»
----------------------------------------------------------------------------------------------------
