Όταν οι συνομιλητές είναι σοβαροί και καθαροί,
κάποιος από τους δύο θα πείσει τον άλλον,
και αν κάποιος συζητώντας πεισθεί - κατανοήσει,
τότε και ΜΟΝΟΝ τότε, ΔΕΧΕΤΑΙ την άλλη γνώμη ως σωστή,
και ομολογεί την δική του ως λάθος.
Γιατί πρέπει να πείσει ο ένας τον άλλον;
Δεν έχουν όλοι δικαίωμα στην γνώμη τους;
Δεν αρκεί να συμφωνήσετε ότι διαφωνείτε και να πορευθείτε εν ειρήνη;
Όπως το βλέπω εγώ,

αν οι συζητητές είναι σοβαροί, και πάνω από όλα λογικοί,
και ενδιαφέρονται προσωπικά για κάποιο θέμα
- δεν προσπαθούν να κάνουν προπαγάνδα –
τότε αυτός που έχει ασχοληθεί περισσότερο με το θέμα,
και υποτίθεται πως διαθέτει λογικά επιχειρήματα,
θα πείσει τον άλλο ή τους άλλους.
Και όλοι θα αισθανθούν ευτυχισμένοι που διευρύνθηκε η αντίληψή τους
γιατί είδαν το συγκεκριμένο θέμα μέσα απ΄τα μάτια κάποιου άλλου.
Άλλωστε αυτό δεν προσπαθούμε να κάνουμε εδώ;
Αν όμως οι συνομιλητές δεν συζητούν για να αναλύσουν ένα θέμα,
αλλά γιατί θέλουν να επιβάλουν με το στανιό την γνώμη τους στους άλλους,
τότε δεν υπάρχει καμία έκβαση εκτός της πόλωσης και του καυγά.
Αν μάλιστα χρησιμοποιούν και άσχημα μέσα, για δημιουργία εντυπώσεων,
τότε ….
