Παιδιά ότι και να λέμε για τον Jason είναι λίγο.. Η ζωή του αποτελεί μια σύγχρονη ιστορία θάρρους και επιμονής.. Τον έμαθα εντελώς τυχαία σε ένα θέμα στις ειδήσεις του Mega Channel (πριν αρκετά χρόνια, όταν τα κανάλια μετέδιδαν πραγματικές ειδήσεις) που μιλούσε για ένα κιθαρίστα ο οποίος έπασχε από ALS και επικοινωνούσε με τα μάτια (το μόνο πράγμα που μπορούσε να κουνήσει) και όχι μόνο αυτό, αλλά έγραφε και μουσική με την βοήθεια υπολογιστή.. Αμέσως έκατσα και έψαξα τις δουλειές του, όπου και ανακάλυψα μετά κόπου (τότε δεν υπήρχε το internet ή τουλάχιστον εγώ δεν το είχα ανακαλύψει) τις δουλειές του με τον Friedman αλλά και τα 2 διαμάντια του, τις solo δουλειές του Perpetual Burn και Perspective.. Μετά την ακρόαση αυτών των δίσκων ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο κόσμος αρέσκεται στον Malmsteen ενώ ο Becker έπαιζε τα ίδια αλλά με feeling και νεωτερικότητες.. Φυσικά μιλάμε για ένα παγκοσμίου βεληνεκούς ταλέντο που στα 16 του είχε αποκτήσει αξιοζήλευτη τεχνική, ένα παιδί θαύμα με κλασική παιδεία, κάτι που λείπει από αρκετούς σύγχρονους κιθαρίστες.. Συμφωνώ ότι στους cacophony έδινε περισσότερο βάρος στο shredding αλλά στις solo δουλειές του εμφανίζεται ένας άλλος Jason, τεχνίτης αλλά και συνάμα καλλιτέχνης με ουσία και στιγμές άπειρης έμπνευσης..
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αν είχα την ατυχία του να καθηλωθώ σε ένα κρεβάτι αν θα είχα το κουράγιο να ζήσω.. Εκείνος όμως το έκανε και του αξίζουν συγχαρητήρια.. Μερικές φορές και ο Θεός κάνει τεράστια λάθη.. Κάπου διάβασα ότι αναρρώνει ελαφρώς.. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει.. Μακάρι να μπορέσει τουλάχιστον να καταφέρει να κουνήσει τα χέρια του για να αυτοσυντηρηθεί κάπως.. Κρίμα

..
Και κάτι τελευταίο, επειδή το shredding σε μερικούς προκαλεί αλλεργίες, θέλω να πω ότι όταν έχεις τεχνική μπορείς να παίξεις τα πάντα.. Όταν δεν έχεις, δεν μπορείς.. Έτσι απλά.. Και επειδή κανείς δεν διαφωνεί ότι η κλασική μουσική είναι η πιο άρτια και η πιο σεβάστη στους κόλπους όλων των μουσικών, φανταστείτε ένα κιθαρίστα/πιανίστα/βιολιστή που παίζει την Chaconne του J.S. Bach με άπειρο feeling στις 2 πρώτες σελίδες και όταν έρχονται οι απίστευτης δυσκολίας και ταχύτητας (32α κατά βάση) σκάλες να στομώνει.. Απλά αφήνεις την παρτιτούρα στο συρτάρι και δεν την ξαναπιάνεις, στερώντας από τον εαυτό σου ίσως το καλύτερο έργο που γράφτηκε από άνθρωπο στη Γη μέχρι σήμερα..