Φίλε μου ΚΑΜΕΛΟΤ και φίλε μου παππού! Καμελότιε συμφωνώ με αρκετά από όσα λες.Ιδιαίτερα με αυτό, που παρουσιάζει μία στάση ζωής. "Edit: XoLiDoXoS ευχαριστω για τα σχολια σου...παντα ημουν και ειμαι ρομαντικος με τα ονειρα μου, αλλα ρεαλιστης με την πραγματικοτητα...".Άλλωστε ακριβώς εκεί, μετά την κόψη, καταλαβαίνεις ότι η κλωστή έσπασε και δεν αντέξε.
Επίσης, συμφωνώ με το παππού, πως η πραγματικότητα εμπεριέχει τα όνειρα μας. Διαφωνώ με την έκφραση "να όνειρο δεν ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ όπως το θέλαμε".Θα πω ότι σε ένα όνειρο απογοητευόμαστε και νιώθουμε απώλεια, όταν δεν ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ όπως το θέλαμε. Τα όνειρα μου, δεν θέλω να τα τελειών, αλλά να τα τελειοποιώ.Το όνειρο, δεν είναι απλός ένας στόχος, έχει πιο αέρινη μορφή.Δεν είναι όμως ούτε και φαντασίωση. Δεν εξαπατώ τον εαυτό μου.Το να βλέπει κανείς την ίδια και ίδια ταινία, είναι μία από τις περιπτώσεις.Άλλωστε και η καθημερίνοτητα μας, όσο ίδια και να λέμε ότι είναι, είναι διαφορετική, αλλιώς όλοι θα βουτούσαμε στο κενό.Ένα όνειρο είναι και η ίδια η ζωή, η πραγματικότητα. Κανείς δεν ζει, για να πεθάνει.Βλέπουμε όμως τόσα χρόνια όλους αυτούς που στο τέλος πεθαίνουν. Σκοπός του ονείρου λοιπόν, είναι να καταφέρεις να ζήσεις το πραγματικό και το αέρινο μέρος του.Το αέρινο μέρος του δεν έχει τέλος.Όπως και η πραγματικότητα μας δεν έχει τέλος. Τέλος θεωρούμε τα όσα ξέρουμε. Όμως δεν είναι αυτό το τέλος. Διότι δεν τα ξέρουμε όλα. Απλά κάποιες φορές, λέμε αξίζει να το ψάξουμε παραπέρα και συνεχίζει το όνειρο μας, κάποιες φορές όχι. Αν θέλουμε να ψάξουμε πάντως, τέλος, δεν υπάρχει.Αν πάλι ξυπνήσεις βρεγμένος, τότε είσαι η εξαίρεση που τονίζει τη διαφορά.
