Και ναι, περίμενα…

[lampros.]

Περίμενα πως θα γυρίσεις, χρόνια
και θα βρεις κάτι ελάχιστο να πεις 
η απουσία με σημάδεψε αιώνια
ανάμικτα αισθήματα, εκδίκησης φυγής…

Και ναι περίμενα…
και ζούσα,
προσδοκούσα
κι όλο νευρίαζα…
θυμόμουν
και φοβόμουν
κι όλο ταπείνωνα…
στον ήσυχο καιρό μου
κάθε μου ψήγμα εγωισμού
κάθε ανάμνηση, κάθε όνειρο δικό μου
για σένα που περίμενα πως θα γυρίσεις, χρόνια…

Κι όμως περίμενα
περίμενα πως θα γυρίσεις, χρόνια
κι ήταν οι μέρες σκοτεινές
κι ήταν οι νύχτες μακρινές
στις παραισθήσεις βουτηγμένος
τρόπους απέρριπτα πολλούς για να σε εκδικηθώ
και ’λεγα ας γυρίσει πρώτα κι ύστερα τρόπο θα βρω…

Και ξαφνικά στέκεις μπροστά μου
αν σ’ αγαπάω με ρωτάς,
υπεροψίας βρίσκεις λόγια
στα ίδια χνάρια περπατάς…

Προβάλει μπρος μου η ειρωνεία…
μα πως περίμενα εδώ
να ’ναι η αρχή για τιμωρία
τρόπος για να σ’ εκδικηθώ…

Μα τώρα νιώθω μόνο οίκτο
δεν ξέρω καν αν πρέπει να στο πω
θέλω να φύγεις να γυρίσεις πίσω
στις αναμνήσεις και στο ψέμα μου να ζω…

Μα τώρα νιώθω μόνο οίκτο
δε θέλω καν, λυπάμαι να στο πω
θέλω να φύγεις να γυρίσεις πίσω
με αναμνήσεις επιλέγω πια να ζω…

Στα χρόνια που περίμενα πως θα γυρίσεις…

[Lo.Lee.Ta]

Πολύ καλό φίλε μου.
'Οταν ξαναπέφτουνε οι μάσκες.

[kuiper]

Το διάβασα δυο τρεις φορές και μπορώ να πω πως μου άρεσε.
Περιγράφεις όμορφα μέσα απ’ τα στιχάκια σου μια πραγματικότητα που
ίσως έζησες.
Με την ανάμνηση της όμως θέλεις να ζεις άρα την αγαπάς, γιατί ο οίκτος.

[Ιππέας]

Ο Στράτος Διονυσίου τραγουδούσε...
 Για ποια χτυπιέσαι και πονάς και λίγο λίγο σβήνεις
μπροστά σε σένα ποια είν΄ αυτή, που τόση αξία δίνεις..

Αφού περιεχόμενο δεν είχε ούτε δράμι
μη σε θαμπώνει η ομορφιά και θύμα της σε κάνει

Αφού είσ΄ ωραίος και μετράς, γιατί να τη θυμάσαι
κάν΄ την αντικατάσταση και πάλι μάγκας θάσαι

 Αυτή είναι η πιο γλυκιά εκδίκηση..

[papous]

Γιατί βρε παιδιά πρέπει με το ζόρι να απευθύνεται σε θηλυκό?

"Για να σ' εκδικηθώ πετάω ενθύμια και δώρα
......................
και βάφω τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσες."

Αυτή είναι μια σωστή εκδίκηση. Κανείς καψούρης δεν περιμένει χρόνια για να εκδικηθεί έστω κι αν η εκδίκηση είναι καλύτερη κρύα. Τέτοια συμπεριφορά δεν πουλάει ούτε στις πίστες.

[lampros.]

Αγαπητέ μου παππού...καλημέρα..........

το ζητούμενο δεν είναι,(τουλάχιστον εδώ) αν και τι πουλάει στις πίστες...
ούτε η μορφές εκδίκησης και τα χρονικά τους όρια....
είναι η ουτοπία, η λήθη και η χρονική εκείνη στιγμή της συνειδητοποίησης  της αλήθειας...
και η περιγραφή είναι απόλυτη...

η απουσία με σημάδεψε αιώνια
ανάμικτα αισθήματα, εκδίκησης φυγής…

κι όλο ταπείνωνα…
στον ήσυχο καιρό μου
κάθε μου ψήγμα εγωισμού
κάθε ανάμνηση, κάθε όνειρο δικό μου

Και ξαφνικά στέκεις μπροστά μου.....

Προβάλει μπρος μου η ειρωνεία…
μα πως περίμενα εδώ
να ’ναι η αρχή για τιμωρία
τρόπος για να σ’ εκδικηθώ…

Οσο για το αρσενικό ή θηλυκό πρόσωπο..συμφωνώ περι της ουδετερότητας, αλλα ο κανόνας έχει παντα εξαιρέσεις...κι εδω πρόκειται για μια...

Τώρα για την σωστή η λάθος εκδίκηση, ο ήρωας μας εδω δεν τα καταφερε να εκδικηθή σωστά... για αυτο και η αναφορά του παρατεταμένου χρόνου...Αν το χε όμως ξεπεράσει ... δεν θα φτανε στο σημείο του οίκτου...
ειλικρινά σ ευχαριστώ...

[lampros.]

Αγαπητοί μου,XoLiDoXoS, justin, ipeas και papous
θέλω να σας ευχαριστήσω απο καρδιάς
για τις απόψεις και τις παρατηρήσεις σας.

Ο κάθε ένας σας με τον τρόπο του, προσέθεσε έναν προβληματισμό, χρήσιμο και ζητούμενο εδω...

                Να στε καλά.
                Σας ευχαριστώ πολύ.

[Aganippi]

Την γνώμη μου στην έχω ξανά καταθέσει και την γνωρίζεις!
Να προσθέσω, έτσι ταπεινά, ότι μ' αρέσει η αλήθεια που βγάζουν τα λόγια σου.
Πολύ καλός, συνέχισε!

[pinelopi]

κι όλο ταπείνωνα…
στον ήσυχο καιρό μου
κάθε μου ψήγμα εγωισμού
κάθε ανάμνηση, κάθε όνειρο δικό μου

Η καλύτερη εκδίκηση; Η λησμονιά...

Όμορφο.

[lampros.]

Σ ευχαριστώ Aganippi,να σαι πάντα καλά.

Pinelopi, σ ευχαριστώ επίσης...Χαίρομαι που συμφωνείς...

[Μαργαρίτα Π.]

Με κάλυψε η Κατερίνα. Ανάμικτα συναισθήματα τον πρώτο καιρό σ' αυτές τις περιπτώσεις, αλλά τελικά η καλύτερη εκδίκηση είναι η λησμονιά. Μου άρεσε Λάμπρο. 

[lampros.]

Μαργαρίτα ευχαριστώ πολύ...
Να σαι καλά.

[MISTREATED]

Λάμπρο, αληθινό. Δεν ξέρω αν προέρχεται απο προσωπική σου εμπειρία ή κάποιου άλλου, σημασία έχει ότι είναι πέρα για πέρα αληθινό. Πολλές φορές απο μία πραγματική σχέση αγάπης που πληγωθήκαμε, ονειρευόμαστε την στιγμή... και χωρίς ίχνος εγωισμού όταν η στιγμή έρχεται βρίσκουμε τον εαυτό μας άδειο απο ότι θα θέλαμε να κάνουμε. Ο οίκτος ίσως είναι ένα συναίσθημα , η περιφρόνηση άλλο, η απάθεια, ή αδιαφορία μπορεί ανάλογα με τις καταστάσεις να είναι αυτό που νοιώθουμε. Αυτόματα όμως κλείνει και η πληγή.