Τα έχω δει κι εγώ αυτά. Όπως και τις συνθήκες που κάποιοι κακομοίρηδες σε κάποια Ασιατική χώρα "εργάζονται" για να ανακυκλώσουν τα ηλεκτρονικά σκουπίδια μας.
Έχω δει επίσης πως γίνονται ρούχα, παπούτσια και άλλα καλούδια που χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση στη ζωή μας σε "εργοστάσια" στο Μπαγκλαντές, στην Ινδία, την Κίνα και αλλού, στα οποία η σύγχρονη δουλεία βρίσκει πλήρη εφαρμογή: άνθρωποι κάθε ηλικίας δουλεύουν 18-20 ώρες την ημέρα για ένα κομμάτι ψωμί κυριολεκτικά και ένα στρώμα πεταμένο στο πάτωμα ακριβώς δίπλα τους, στους οποίους ο εργοδότης έχει 100% δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω τους.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν τα έχω με το t-shirt, το πουκάμισο ή το παπούτσι. Με τον εργοδότη τα έχω. Αυτός είναι ο εχθρός μου!
Το ότι κάποιοι δεν ανακυκλώνουν σωστά, δεν αφαιρεί τίποτε από την αξία και τη σπουδαιότητα της ανακύκλωσης.
