Προς "Αυτάρεσκο Καθίκι Isnogood"(δεν πιστεύω πως είσαι όντως καθίκι 
)
Πιστεύω πως το έχεις πάρει στραβά το θέμα.
Προσωπικά ψάχνω την ευτυχία και όχι την δηστυχία και ουδεμία σχεση έχω με την EMO κουλτούρα (Με την ελληνική σύγχρονη emo κουλτούρα δηλαδή) οπότε πέφτεις έξω μιάς κι εγώ είμαι ένας από αυτούς που βρήκαν το βίντεο ενδιαφέρον όντας φανατικός οπαδός του πορτοκαλί γάτου.
Το θέμα δεν είναι πως κάνουμε κάτι κωμικό να φένεται τραγικό αλλά το να κοιτάμε κάποια πράγματα σε βάθος και να μην είμαστε επιφανειακοί άνθρωποι. Ναί οι ατάκες του Garfield είναι κωμικές και αστείες και συμπληρώνουν αυτά που λέει ο Τζον,αλλά αυτά τα βιντεάκια μου έδωσαν τροφή για σκέψη σε επίπεδα που δεν είχα κάτσει να σκεφτώ για το συγκεκριμένο κομικ ελαφριού χιούμορ.Άρχισα να σκέφτομαι πως ακόμα και να υπάρχει ο Garfield, ο Τζον παραμένει ένας μανιοκαταθληπτικός, μοναχικός τύπος. Διότι ακόμα και στην περίπτωση που δεν αφαιρέσεις τίποτα,ο άνθρωπος μιλάει σε μία γάτα! και όχι μόνο αυτό,δίχνει να ανταποκρίνεται και σε αυτά που "λέει" η γάτα.Πράγμα που επιβεβαιώνει και την δημιουργία παραισθήσεων. Διότι όλα τα λεγόμενα του Garfield εμφανίζονται με το μπαλωνάκι της σκέψης και όχι της ομηλίας, μήπως ο Τζον φαντάζεται τις απαντήσεις του γάτου? Γιατί σε πολλά strip έχει ανναρωτιθει τι άραγε μπορεί να λέει ο Garfield.
Οπότε η σύγκριση με τον μπάντλερ του Batman πέφτουν στο κενό επειδή αν το πάρουμε διαφορετικά, αν υπάρχουν όλοι οι χαρακτήρες βγαίνει νόημα.
Πάντως όπως αναφέρθηκε και παραπάνω νομίζω, όταν ερωτήθηκε ο δημιουργός του Garfield,Jim Davies για την ύπαρξη αυτών των Strip, έδωσε τις "ευλογίες του" . Αυτό κάτι πρέπει να σημαίνει.
Σε γενικές γραμμές, δεν υπάρχει πάντα φωτιά εκεί που υπάρχει καπνός, αλλά είναι πάντα ενδιφέρον να ψάξεις κάτι! Στην συγκεκριμένη περίπτωση πιστεύω ότι κάτι κρύβεται από πίσω.
Ελα ντε που εγώ το πιστεύω οτι είμαι.
Το σχόλιο περι ΕΜΟ, δεν αφορά τη συγκεκριμένη κουλτούρα (μη χεσω) αλλα το όλο πνεύμα που παρουσίασα παραπάνω. Αλλα δεν μας αφορά αυτό, και να σου επιβεβαιώσω οτι δεν απευθύνεται σε σένα. Αυτό που εννοούσα είναι οτι σε ένα πιο "marketing" επίπεδο, αυτό το βίντεο ίσως και να απευθύνεται στους ανθρώπους που βλέπουνε ειδήσεις για τους λόγους που προανέφερα.
Το λάθος που ξαναλέω οτι έγινε είναι οτι πήραν ένα "γατοκεντρικό" κόμικ και προσπάθησαν να το ερμηνεύσουν "ανθρωποκεντρικά". Το κόμικ αφορά τη ζωή μιάς αυτάρεσκης (ναι,ναι) και εγωκεντρικής οικόσιτης γάτας. Για να αποδωθεί ο χαρακτήρας αυτός, πρέπει ο άνθρωπος που τη περιτριγυρίζει να είναι ένας αντίθετος χαρακτήρας. Αυτή η ισορροπία χαρακτήρων έκανε αυτό το κόμικ μέχρι τώρα ανάλαφρο. Με το να ανατρεπεις αυτήν την ισορροπία, δημιουργούνται συναισθήματα. Αμα έβλεπες το Γκαρφιλντ μόνο του να σκέφτεται αυτά που σκέφτεται όταν συνδιαλέγεται με το Τζον, ή έστω απαντάει νοητικά , πάλι θα υπήρχαν κάποια συναισθήματα, κάποιες πιθανόν λάθος κρίσεις.
Απο κει και πέρα, εσύ, δεν έχεις μιλήσει ποτέ σε σκυλί? Δεν έχεις πει ποτέ "Φλόξ!! Ελα δω αγόρι μου...Πάμε στο πάρκο να χέσεις το σύμπαν..."? Φαντάσου να βιντεοσκοπούσαν όλες τις φορές που έχεις πεί κάτι τέτοιο, και μετά να αφαιρούσαν το σκυλί-γατί-αρουραίο-κροκόδειλο απο το πλάνο.Θα φάνταζες απλά γελοίος. Και απο κει και πέρα, Υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που έχουν ένα ζωντανό για παρέα. Ποιός μπορεί να κατηγορήσει το τσοπάνη για τα σκυλιά του, ή μια γιαγιά που ζεί σε ένα διαμέρισμα με μια γάτα? Δε λέω οτι είναι και απόλυτα υγιές λες τα προβλήματά σου σε ένα σκυλί, αλλα σίγουρα δεν είναι και εισιτήριο για το τρελοκομείο.
Το βασικό ζουμί. Ο Τζον είναι ένας δευτερεύων χαρακτήρας. Απεικονίζεται μόνο όταν αλληλεπιδρά με τον Γκαρφιλντ. Και η αλληλεπίδραση με τη γάτα, έχει την ιδιομορφία οτι είνα μεταξύ ανθρώπου και ζώου. Απο τη στιγμή που δεν απεικονίζεται πουθενά αλλού ο Τζόν, σε κάποια άλλη δραστηριότητα.Απο τη στιγμή που οι σκηνές του κουτσουρεύονται γιατι χάνεται το αντικείμενο επικοινωνίας, αλλα όχι η απόπειρα, δεν μπορείς να κρίνεις το χαρακτήρα έτσι απλά.
Αμα το Garfield minus Garfield ήταν αυτόνομο κόμικ, θα συμφωνούσα.Ναι είναι καταθλιπτικό. Αλλα δεν είναι αυτόνομο. Είναι η παραμόρφωση ενος υπαρκτού κόμικ. Δεν μπορεί να κριθεί ως αυτόνομο. Και για αυτό το λόγο θα επιμείνω οτι στέκει η παρομοίωση με τον Αλφρεντ..
Δεν είπα οτι υπάρχει φωτιά. Αντιθέτως, αυτό που θα συμπληρώσω τώρα είναι το εξής: Αν αυτό το κόμικ έχει ένα ιδιοφυές σημείο, είναι οτι χτυπάει συγκεκριμένα μέρη της ψυχολογίας του κάθε ανθρώπου, και για αυτό βγάζει μια ποικιλία αντιδράσεων...
