Θα κάνω μια υπέρβαση φίλε μου XoLiDoXoS και θα μπω λίγο αναλυτικά σε ένα ποίημά μου(Όστρια),αλλά ελπίζω να μη το ξανακάνω, γιατί θα το ξαναπώ είμαι αντίθετος στην φιλοσοφία: ο γράφων ένα στιχούργημα να προσπαθεί να επεξηγεί…..
«Θα μου επιτρέψετε, πως στην ποίηση ίσως δεν υπάρχει αρχή και τέλος, καθώς και ίσως να μην επεξηγείται»…
Συμφωνώ απόλυτα…αλλά θα ανοίξει μια πολύ μεγάλη συζήτηση, που απαιτεί ώρες επί ωρών, και για να πω την αλήθεια μου, δεν έχω την πολυτέλεια να τις διαθέτω…..
Γράφοντας λοιπόν την «Όστρια» είχα στο μυαλό μου ένα τρίτο αποστασιοποιημένο άτομο από τα δρώμενα, να κάνει διαπιστώσεις: Παρακολουθεί μια γυναίκα που αυτομολά σε γιαλούς, φεύγοντας μακριά από εχθρούς και φίλουςμε αντίτιμο εισιτηρίου φιλί αντί χρήματα ελαφρά οπλισμένη(σφεντόνα)/εγκαθίσταται σε ένα ονειρικό μέρος που το χτυπούν θεόρατα κύματα και ορκίζεται να εξαφανιστεί αιώνια από τον αγαπημένο της, και αν κάτι δεν πάει καλά και ρωτήσουν κάποιοι τι έγινε την προτρέπει να απαντήσει πως όσοι έχουν προδώσει μια αγάπη τιμωρούνται από μια Όστρια τιμωρό
Στα νέα μέρη με ανορθόδοξους τρόπους(παραμύθιασες), με συμμαχίες ικανών ανθρώπων τουμπάρισες πανίσχυρους ηγέτες, και όταν κατάφερες να αναρριχηθείς στα ύπατα αξιώματα (Αυτοκράτειρα), κάποιοι σε ενημέρωσαν ότι εξυφαίνουν συνομωσίες εις βάρος σου…
Αυτοί που δεν θα καταφέρουν να πετύχουν τον στόχο τους εγκαταλείπουν την προσπάθεια φεύγοντας, αλλά ταυτόχρονα- ίσως από θαυμασμό στις ικανότητές σου –σε προτρέπουν να διαφυλάξεις τους θώκους σου , (γιατί σαν Όστρια έχεις την δυνατότητα), και σου αποκαλύπτουν ότι κυβερνάς κάποιους άτιμους ..χωρίς μπέσα.
Αυτός με λίγα λόγια ήταν ο μύθος μου, και προσπαθώ να δω που υπάρχει έλλειψη αρχής και τέλους(που θα μπορούσε να είναι τελείως διαφορετικά κατά μία άλλη εκδοχή )
Επειδή όμως φαντάζομαι πως είναι κουραστικό αυτό το εγχείρημα ερμηνείας , ίσως και λίγο ανούσιο κατά την άποψη μου, δεν θέλω να επανέλθω σε τέτοια διαδικασία στο μέλλον….
Ευχαριστώ για τον κόπο που έκανες να ασχοληθείς με ένα μου γραφτό!!!!
Να είσαι πάντα καλά!!!!!!!!
