Ενεκα που σαββατοκύριακον, και ξεκουρασιά, είπα το λοιπόν να το ρίξωμεν εις την παλαβήν,
και να ρίξω και εγώ ένα εύθυμον περί της προδοσίας άσμα! Αχ αυταί αι γιενέκαι φίλε μου...
Εγώ σ`ήξερα να λες ό,τι γουστάρεις
μα και την αστροφεγγιά να ρομαντζάρεις
τώρα σήκωσες μυτούλα προς τα πάνω
σου μιλάω και το παίζεις υπεράνω
και στην πιάτσα κυκλοφόρησε προσφάτως
πως αλλάξανε τα γούστα σου εσχάτως
κι από κει που` σουνα τύπισσα σπαθάτη
μου γυρνάς στη γειτονιά λιμουζινάτη
εγώ σ` έβλεπα να στρίβεις τσιγαράκι
και ν` αράζεις δίπλα στο καφενεδάκι
τώρα μόστραρες ματόγυαλα μοντέρνα
και δε στρίβεις τη ματιά σου στη ταβέρνα
μ` είχες μάθει από πείσμα να γρυλλίζεις
μα στην πενιά και την κιθάρα να δακρύζεις
τώρα φεύγεις για εσπερινάς εξόδους
και μας έκλεισες ελπίδες και διόδους
με τα μάτια έβλεπα μες στην καρδιά σου
μου ψιθύριζες στ` αυτί τα όνειρά σου
τώρα όμως ειρωνεύεσαι και φεύγεις
και τους φίλους τους παλιούς τους κοροιδεύεις
είχες κρύψει μες στο βλέμμα σου τα` αστέρια
και λουλούδια στης ψυχής σου τα παρτέρια
τώρα όμως η ματιά σου συνεφιάζει
με χλιδάτους το εγώ σου σοροπιάζει
κάποτε ήθελες να νιώθεις την ουσία
κι είχες πάντα περισσή ευαισθησία
τώρα έχεις σε "επίπεδον ανέλθει"
μα βαριά κατηγορία σού απηγγέλθη
κι είναι ταύτη της εσχάτης προδοσίας
κινουμένη στα ρηχά κι εκτός ουσίας
διότι σύ εκ των υστέρων απεδείχθεις
σφάλμα μέγα και εγώ τζάμπα ξενύχτης...
Αχ γεναίκαι προδότραι...να ουμ...
