Το χθες μα και το σήμερα
εικόνες του θανάτου
η νύχτα μόλις έφυγε
η μέρα ξεκινά
κιτρινισμένοι θεατές
στη ζούγκλα του αοράτου
με διαίσθηση και ένστικτο
ζωής, στο πουθενά
ο έρωτας κι ο θάνατος
σφραγίζουν τη ζωή μας
ο έρωτας δίνει φτερά
κι ο θάνατος ψυχή
με τα φτερά αλλάζουμε
διάθεση στη ζωή μας
και της απώλειας θεατές
ορίζουμε ζωή
και όταν κοιμάσαι, γίνεσαι
νόθο παιδί θανάτου
και όταν ξυπνάς αφήνεσαι
ξανά μες τη ζωή
ο έρωτας είναι ζωή
ο θάνατος σκιά του
όμορφο ψέμα κι όνειρο
δεν ζούνε για πολύ.