@Gerrard:
Σαν ηχολήπτης έχω ανά καιρούς χρησιμοποιήσει –με τους ανάλογα συν-εργαζόμενους με εμένα ακουστικούς κιθαρίστες- και τις δυο μεθόδους-τεχνικές στην λήψη ήχου από ακουστικές κιθάρες και οι δυο μέθοδοι-τεχνικές «δουλεύουν» με τα αντίστοιχα υπέρ τους και κατά τους η κάθε μια από αυτές…
Ο μαγνήτης είναι χρήσιμος όταν θα παίξεις σε ένα μεγάλο -σε ισχύ έντασης- stage, με monitor speakers γιατί θα περιορίσει-εξαλείψει το feedback…
Π.χ. αν παίζεις σε μια λαϊκό-μοντέρνα ορχήστρα με έναν «τραγούδιαρη», δυο «παρτά(ο)λια», έναν η’ δυο μπουζουξήδες, έναν πληκτρά, ένα μπάσο, μια drums…
Τότε ο μαγνήτης είναι επιβεβλημένος…
Επίσης ο μαγνήτης είναι χρήσιμος όταν οι κινησιολογίκες ανάγκες της παρουσίασης (show) το επιβάλουν…
Π.χ. Είσαι ο τραγουδιστής-κιθαρίστας μιας Ελληνικής μπαλάντο-rock μπάντας…
Λογικά, δεν μπορείς (και δεν «πρέπει» οπτικά ) να «κάθεσαι –ακίνητος- σαν αγγούρι», καθισμένος και στάσιμος, καθ’ όλη(ν) την διάρκεια του show, με τον φόβο να μην βγει off-axis το ακουστικό σήμα της κιθάρας σου προς το μικρόφωνο της κιθάρας…
Το μικρόφωνο είναι χρήσιμο εκεί που όλα αυτά τα «καραγκιοζιλίκια» σταματούν και σημασία έχει μόνο η μουσική και ο ήχος …
Π.χ. Είσαι σε ένα Κλασσικό ντουέτο με δυο κλασσικές κιθάρες η’ σε ένα Jazz ντουέτο με πιάνο & ακουστική κιθάρα η’ σε ένα musette ντουέτο ακουστική κιθάρας & accordion σε ένα πολύ καλά ηχομονωμένο θέατρο…
Εκεί ένα set καλών πυκνωτικών μικροφώνων (αν ο χώρος είναι μεγάλος και η απόσταση μικροφώνων-μεγάφωνων να το επιτρέπει…) με το αντίστοιχο set in ear-monitors στα αυτιά του κάθε μέλους του ντουέτου είναι must τόσο για ακρόαση όσο και για ηχογράφηση του μουσικού έργου…
Ελπίζω αυτές οι -γενικής φύσης- οδηγίες ηχοληψίας να σε βοηθήσαν…
Μετά τιμής, Spartan.
