Ύστερα από διάφορα που διαβάζω φίλε μου x-versus, ήθελα να κάτσω να γράψω μερικούς στίχους. Βέβαια από το θέλω, μέχρι το κάθομαι και γράφω υπάρχει πάντα για μένα η απόσταση της έμπνευσης. Δηλαδή αυτό το κάτι που θα με σπρώξει ένα παραπάνω. Όχι κάποια σκέψη, αλλά κάτι σαν διάθεση περισσότερο που διευκολύνει τη ροή των σκέψεων. Μιας και επειδή πιάνει λίγο το χέρι και στο σχέδιο, ξέρω πως αν κάτσεις κάτω, βάλε ένα από εδώ βάλε ένα από εκεί, βάλε λίγο από το ένα, βάλε λίγο από το άλλο, μπορεί επίσης να βγει κάτι αισθητικά όμορφο, αλλά χωρίς να έχω νιώσει την παραπάνω διάθεση. Εκεί λοιπόν που έσκασε στο μυαλό μου η ιδέα να κάτσω να γράψω, ήρθε στο μυαλό μου αυτό το ποίημά σου και σκέφτηκα, ότι άσχετα με το αν εγώ θα εκφραζόμουνα διαφορετικά, το ποίημα σου, έχει πιάσει περίπου το νόημα, γύρω από το οποίο ήθελα να γράψω και εγώ.
Οι χαραμαδάνθρωποι και η κρυφή περηφάνια τους! Ναι είμαστε ελεύθεροι! Κοίτα μέσα από τη κλειδαρότρυπα!
Η χαραμάδα αυτή φίλε που περιγράφεις. Μέσα σε αυτή τη χαραμάδα, μαγειρεύεται όλη η αλήθεια. Μια χαραμάδα είναι ο άνθρωπος, όσο στριμωξίδι και αν έχει εκεί μέσα. Μέσα σε αυτό εκεί το στριμωξίδι είναι ελεύθερος. Ελεύθερος να πράξει. Πέρα από αυτήν εκεί την χαραμάδα, ξεκινάει το μαλιοκούβαρο του καθενός. Άλλα λέω, άλλα κάνω, κι άλλα εννοώ.Τουρλού τουρλού χαραμάδα και μαλιοκούβαρο. Υπάρχουν βέβαια και ανθρώποι που στέκουν όσο πιο ειλικρινείς γίνεται, απέναντι στην χαραμάδα τους και τους άλλους.Η αγωνία του Σιδηρόπουλου, να γλυτώσει το παιδί. Πότε ακριβώς χάνει την αθωότητα του το παιδί και ξεκινά να πιάσει την άκρη του μαλιοκούβαρου ? Μάλλον απ΄την στιγμή που σταματάει να είναι ειλικρινές. Εκεί που τις αλήθειες του, τις στιβάζει μέσα στη χαραμάδα, για να μην τις πει προς τα έξω. Τριγυρίζουμε, επικοινωνώντας ψέμματα και μισαλήθειες, μην τυχόν και ζήσουμε.Μηχανική υποστήριξη οξυγόνου. Το διδασκόμαστε παντού. Να ζούμε κρυμμένοι. Οι δάσκαλοι που διδάσκουν παπαγαλία λέξεις όπως οι ελευθερία, πιο κρύμμενοι και από εμάς, περισσότερα χρόνια. Έρχεται η ώρα που αντιλαμβάνεσαι, ότι σχεδόν μόνος σου, θα κάνεις την χαραμάδα, χαράδρα και φαράγγι και ουρανό, αλλιώς ακόμη ένας που έχασε το τραίνο. Ακόμη ένας, που θα οδηγήσει τους επόμενους στη ζωή της χαραμάδας. Σταματήστε, εσείς εκεί να παίζεται!!! Σταματήστε εσείς εκεί να ψιθυρίζεται! Σταματήστε εσείς εκεί να φέρνεται αντιρρήσεις! Σταμάτα εσύ που θες να πας τουαλέτα!Σταματήστε όλοι! αναλάβετε τους σωστούς ρόλους!!Μπορεί όχι σήμερα! αλλά θα σας χρειαστούν αύριο αυτά που λέω!τώρα δεν έχετε την πείρα του Μέγα δασκάλου της Χαραμάδας!Αργότερα θα την υπηρετήσετε πιστά! τώρα χρειάζεται να σας ζορίσω λίγο! Αναρωτιέται κάνείς, η διδακτική Θηλιά γύρω από το λαιμό, θα σε κάνει να εκραγείς σαν δυναμίτης, έτσι ώστε να τη σπάσεις μια και καλή ή θα σπάσει εκείνη το λαιμό σου?
