Ξεκιναω ( ωχ... )
:
1) Ωραια η εισαγωγη. Προσωπικα θα εβαζα λιγο παραπανω βαθος στο piano με περισσοτερο predelay και αρκετο time. Ισως κι ενα μικρο ping pong stereo delay στις νοτες ωστε να γινεται πιο ατμοσφαιρικο.
2) Ωραιο το σημειο που μπαινει η ρυθμικη κιθαρα χαμενη στο βαθος. Εναλλακτικα μπορεις να βαλεις ενα ΕQ με κομμενα μπασα, πριμα και εντονα τα μεσαιοπριμα ( κατι σαν τηλεφωνο ) ωστε να κανεις πιο εντονη την παρουσια του ρυθμικου, χωρις να ανεβασεις την ενταση. Οταν μπει η κανονικη κιθαρα ( με full EQ ) θα φανει η διαφορα.
3) Οταν μπαινει η κανονικη ρυθμικη σε καποιο σημειο διαπιστωνω πως...διαφωνει με τη "χαμενη" ρυθμικη απο πισω στην αλλαγη των συγχορδιων ( οσον αφορα το τεμπο τους ).
4) Η solo κιθαρα με τις ρυθμικες κιθαρας πρεπει να εχει καποιες μικροδιαφορες στο κουρδισμα. Ακουγεται εντονα αυτη η αισθηση του "ειμαι ξεκουρδιστη, αλλα κατι μορια που κανουν τη διαφορα"
5) Ενταξει, το solo ειναι εμφανως αυτοσχεδιασμος και σε καποια σημεια γινεται εντονο αυτο ως προς τις επιλογες του τι θα παιξει μετα ( κυριως δειχνει εναν ενδοιασμο που τον ακολουθει μια κατηφορα απο νοτες που δεν καταληγουν τοσο....σωστα
)
6) 1:44 ναι, κατι ακουγεται, αλλα οκ...μουσικη δημιουργια, μινιμαλισμος, υπερσουρεαλισμος κλπ κλπ
7) Τι επαθε το τελος; Καλε, ποιος εφαγε το τελος;
