Μάκη, μιας και εγώ, δεν έχω ακούσει πολύ μουσική, ούτε ξέρω καλά από συγκροτήματα (σχεδόν καθόλου), ούτε υπήρξα συλλέκτης cd, δίσκων, συμμέτοχος σε συναυλίες, αλλά παρ΄όλα αυτά αγαπάω τη μουσική, έχω ακούσει τραγούδια παρ΄όλο που δεν στηνόμουνα στο ραδιόφωνο κι (αυτό σπάνια το έκανα), θα σου πω ότι το classic Rock - Blues είναι τα ξένα τραγούδια, που αγαπάω εγώ περισσότερο. Το γεννημένος γι΄αλλού...που είχα κάτω από τη φωτογραφία της Κούβας, δεν είχε να κάνει με την Κούβα, αλλά την εποχή του classic Rock. Βεβαίως και δεν έχω διαβάσει επισταμένα για εκείνη την εποχή 60'σ, αλλά η μουσική και μόνο, με έκανε και με κάνει να νιώθω, πως θα ήθελα να ζήσω τότε. Νιώθω κάτι οικείο ας πούμε. Από αυτό το συναίσθημα λοιπόν, μπορώ να σου πω, τι είναι για μένα το classic Rock, είτε γράφτηκε το 60, είτε γράφτηκε χτες το βράδυ. Αρκεί λοιπόν, να παίξεις ένα τραγούδι.
Από εκεί και πέρα, σίγουρα, όλο και κάπου θα υπάρχει κάποιο βιβλίο, που θα αναλύει αρκετά κατατοπιστικά, περί classic rock! Κάπου πρέπει να κυκλοφορεί στα cdia μου, ένα τέτοιο βιβλίο! Δεν έκατσε να το διαβάσω, ήτανε ατίθασο! Αν το βρω θα στο κάνω πάσα! Έχει τύχει πάντως, τριγυρνώντας στο ίντερνετ, να ακούσω καινούρια συγκροτήματα, που παίζουν τραγούδια, που θεωρώ classic rock style, ως προς το ύφος τους, χωρίς να σημαίνει ότι θα αφήσουνε ιστορία, όπως τότε. Με βάζουνε όμως στο ίδιο κλίμα.
Πολλές μπάντες, που αναφέρετε ως classic rock, για μένα, δεν είναι ούτε κατά φαντασία. Rock ναι μπορεί, classic Rock με τίποτα. Όπως και νεότερα συγκροτήματα, δεν τα θεωρώ καν Rock! Θεωρώ πως όσο περνάνε τα χρόνια και βγαίνουνε καινούρια είδη, αλλάζοντας το πρώτο είδος έστω και ελαφρά, θα έπρεπε να προστίθεται κάτι στην ονομασία τους. Ίσως και να γίνεται...αλλά σπάνια ακούς τους συγκεκριμένους ορισμούς...λένε πχ απλά είσαι Ροκάς. Μόνο που ο ένας Ροκάς από τον άλλο, μπορεί να είναι, η μέρα με τη νύχτα. Μπορεί να είμαι Αμερικάνος ας πούμε, αλλά άλλο να ζω στο Καναδά, άλλο στη Βραζιλία, άλλο στο Τέξας.
