Κάποτε ήσουν εδώ και ταξίδευες,
και τα μάτια σου δακρύζαν φως μου..
Τώρα όλα μου λες πως τελειώσανε,
μα κουράγιο και δύναμη δως μου...
Πού ναι οι μέρες κι οι νύχτες που ζέσταινα,
το κορμι και την καρδιά σου φως μου..
Πες μου ποια ξενη γη σε γοήτευσε,
κι αργοσβήνει η ανάσα σου εμπρός μου...
Να τη η ψυχη μου πάρτη,δεμενη στο κατάρτι,
ο άνεμος κύματα στέλνει ξανά...
Φοβάμαι την πορεία,κι αυτή τη θεωρεία,
που λέει πως ό,τι αφήσεις αν δεν γυρισει ξανά,
δεν το είχες ποτέ τελικά...
http://www.youtube.com/watch?v=9iNfiqLgjbg
