Μιας ακόμα Κυριακής,
καφές βαρύς, δράμα χωρίς
του τέλους λύση.
Πρωί κι απόγευμα νωρίς
με αναμνήσεις εποχής
κι αν έχουν σβήσει
γίνονται νόημα ζωής
κορμί της πείνας θεατής,
τα μάτια βρύση.
*
Μιας ακόμα Κυριακής
πλοκή κοινή κι όμως κανείς
δεν θα εξηγήσει
αυτή την δύση.
*(κάνε μια παύση στο σημείο αυτό. Επανάληψη καθημερινή, μετά το φαγητό, το γυναστήριο ή όπου αλλού κουβαλάς τις Κυριακές σου)
