Ο έρωτας, θάνατος γλυκός
σε σκεπάζει ξαφνικά με χίλια φώτα
δε σκέφτεσαι, ούτε πονάς
τίποτα πια δεν είναι όπως πρώτα.
Ο έρωτας, φωνή που ακούς μία φορά
μα τη θυμάσαι πάντα
όταν τα μάτια σου μυρίσουν μοναξιά
ο κόσμος γίνεται ξανά χίλια κομμάτια
Αν με ακούς, αν με ακούς...
δεν ξέρω αν υπάρχει αγάπη
για νύχτες σε κρατούσα αγκαλιά
ας ήσουν μακριά, σ' άδειο κρεβάτι
Ο έρωτας, ένας δείπνος με το φώς
βρισιά στη βία των ηρώων
σε αυτούς που συμβιβάζονται με ίσως και πως
γιατί φοβούνται την ψυχή αθώων
Αν με ακούς, αν με ακούς...
Δεν ξέρω αν υπάρχει αγάπη
Στη φαντασία μου, σπουδαίο πως
φωτιά έχει καρδιά αντί για απάτη
Ο έρωτας. δρόμος σκοτεινός
δε νοιάζεσαι αν πας σωστά ή λάθος
Αν είναι θάνατος, θα είναι γλυκός
μη σκέφτεσαι, θα τρέξεις λάθος
Να γεννάς, να πονάς θα σου λένε
μην αγαπάς, η αγάπη χάνει
θα κλαίνε να σε πείσουν, θα λένε φτάνει
στον έρωτα όλοι στο τέλος χάνουν
μα δεν υπάρχει τίποτε πιο μεγάλο
Να είσαι εσύ, εσύ καρδιά μου.
Καλώς ήρθες Σάκη. Μία ελαφρά μορφοποίηση, αν σου κάνει.
